I Het verhaal begint
School is juist gedaan en de kinderen lopen blij en opgewonden de school buiten richting de oude watertoren in het midden van het dorp waar ze altijd spelen. Ze blijven plots staan en kijken naar een persoon die aan de watertoren staat en gewoon in de verte staart. Hij had een mantel om en hield zijn gezicht verborgen. Hij stond een beetje gebogen en wanneer de kinderen dichterbij kwamen zagen aan zijn handen dat hij wel redelijk oud was vanwege dat ze gerimpeld waren. Hij bleef gewoon daar een hele tijd staan zonder enige beweging te maken. "Is alles in orde meneer", vroeg één van de kinderen. De oude man keek om en zag de groep kinderen staan.
"Alles is inorde je moet je niet zorgen maken om mij ik ben gewoon herinneringen aan het opdoen", antwoorden de persoon.
" bent u van hier", vroeg een klein meisje.
"In zekerzin wel want ik ben hier geboren maar ben al een heel lange tijd weggeweest vanwege dat ik al op jonge leeftijd rondreis."
"Hebt u de hele wereld gezien", vroeg een klein jongetje opgewonden.
"Of ik de hele wereld gezien heb weet ik niet maar ik heb toch een heel groot deel ervan gezien."
De kinderen begonnen opgewonden onder elkaar te spreken.
"Weet je wat willen jullie een verhaal horen over een jongeman die samen met zijn vrienden de wereld redde", vroeg de mysterieuze persoon aan de kinderen.
Ze stemden allemaal zeer geïnteresseerd in en gingen rondom hem zitten.
"Wel mijn verhaal begint in de reusachtige stad Midgar hoofdplaats van de grootste corporatie Shinra genaamd. Midgar was verdeeld in twee delen de bovenstad waar de rijke woonden ze waren omring door 8 reactors die ze van mako voorzien of beter gezegd energie. De reactors zogen de mako vanuit de en alles van begroeing dat in de beurt was van zo'n reactor stierf dan weg en de grond werd grijs en grauw. Daarmee komen we bij het tweede deel van de stad de slums die zijn op de begane grond onder de bovenstad.
Maar niet iedereen is blij met de shinra's en doen alles wat in hun mogelijke is om hen te stoppen. We beginnen in een treinstation bij reactor 1 waar juist een trein aankomt met wat goederenen...
"Weeral een saai dag vind je ook niet Tom", zei de bewaker in het rood tegen zijn college terwijl die wat geeuwde.
"Hier gebeurd nooit iets maar we worden tenminste betaald om gewoon een station te bewaken welk job is nu gemakkelijker", zei de andere.
"Kijk John de trein komt eraan we zullen maar helpen."
De twee bewakers kwamen dichterbij maar zagen te laat dat een jongeman van de trein afsprong en één van de bewakers een klap op zijn hoofd gaf waarbij die bewusteloos viel. De andere bewaker was juist van plan om zijn geweer te pakken maar viel dan ook tegen de grond door een klap van een jonge vrouw die achter hem stond.
"Knap gedaan Jessy", zie de jongeman.
"Complimentjes zijn voor later eerst deze missie afhandelen", zei Jessy.
"Oké, komen jullie nog of hoe zit dat", riep Biggs.
Een paar seconden later sprong er een derde jongeman van de trein alleen wat dikker.
"Sorry ze dat ik niet zo snel ben als jullie", zei de Wedge tegen de andere.
"Nu geen ruzie ga maar al door", beveelt een vierde stem die bovenop de trein stond. Hij was zwart van huidskleur had een korte groene broek aan en een lichtbruine vest maar geen hemd waardoor je zijn gespierde borstkas kon zien maar wat zeer opviel was dat hij op de plaats van zijn rechter hand een machine geweer stond.
De drie andere knikte en liepen een trap op die naar de ingang van de reactor leidde.
"Zeg groentje kom je nog of hoe zit dat", riep Barret kwaad.
"Nog een laatste persoon sprong van de trein af. Hij had blond punt stekelhaar, donkerpaars kleding aan met op één schouder een ijzer bescherming. Aan zijn rug hing een zwaar breed zwaard.
"Kom volg mij maar voor er versterking komt", zei Barret en liep direct de trap op.
De Jongeman wou juist vertrekken maar werd tegengehouden door twee soldaten die het lawaai hadden gehoord en kwamen kijken wat er aan de hand was.
"Blijf staan, je staat onder arrest vanwege het aanvallen van shinra bewakers en binnendringen van een reactor."
Op het gezicht kwam een glimlach en de bewakers stopte juist voor hem en hielden hun geweren op hem gericht.
Het groentje pakte zijn zwaard en hield het met twee handen vast.
De soldaten opende het vuur maar de jongeman ontweek deze perfect.
Hij rende op één van de soldaten af en hakte met zijn zwaard het geweer in twee en gaf dan een klop waardoor een paar meters achterovervloog.
De andere soldaat stond nu vlak bij hem en liet opeens zijn wapen vallen.
"jij bent ingespoten met mako", zei de soldaat stotterend terwijl hij naar de lichtblauwe ogen staarde.
"Zeer correct en nu zal ik maar met je moeten afrekenen", zei de jongeman met een geamuseerde toon en hij stak zijn zwaard weg en pakte een groene materia uit zijn zak. Hij hield deze voor hem en concentreerde erop waardoor de bol groen begon te stralen. De soldaat zette het op zijn lopen.
De jongeman werd omringd door witte stralen die dan op de soldaat vlogen. De witte stralen omringde de soldaat. Hij krijg het koud en kon niet meer bewegen vanwege dat hij stilaan in een ijsblak aan het veranderen was. Cloud pakte terug zijn zwaard en sloeg de bevroren soldaat in duizenden stukjes.
Hij stak alles weg en ging ook de trap op om de rest te volgen. Wanneer hij de trap op was zag hij Biggs, Jessy en Wedge die de poort aan het forceren waren om binnen te kunnen.
"Ze ben jij niet een soldaat van de Shinra wat doe je eigenlijk bij ons de Avalance", vroeg Biggs achterdochtig
"Ik ben opgestapt en jullie leider heeft mij gehuurd om te helpen bij deze missie."
"Zeg ik weet eigenlijk uw naam niet", zie Wedge die op de uitkijk stond.
"Mijn naam is Cloud Strife", antwoord de jonge ex-soldaat.
Barret kwam aangelopen en riep in woede:"Zeg minder praten en meer voortdoen!"
Bij dit gezegd vloog de poort open liepen eerst Biggs, Wedge en Jessie naar binnen.
"Ik hou u in het oog want ik vertrouw geen shinra uitschot", zei Barret.
"Jij je zin maar ik ben niet van Shinra het is wijs om dat te onthouden", zei Cloud zonder emoties en liep de reactor binnen gevolgd door Barret.
Ze waren zonder moeilijkheden binnengeraakt en stonden nu voor een deur met een elektronisch slot.
"Laat dit maar aan mij over ik krijg dit wel open", Zei Biggs en begon direct aan het slot te frutselen.
"Weet je waarom we op deze missie zijn", vroeg Barret aan de jonge ex-soldaat.
Cloud haalde zijn schouders op en zei koel:"Het interesseert mij niet alleen het geld interesseert mij."
Barret leek wel te ontploffen van woede maar ja hij is altijd de heethoofd geweest.
"Weet je wel dat deze verdomde reactors mako uit de planeet zuigen het bloed van de planeet."
Cloud keek maar en trok zich niets van Barret aan. Met dat gezegd te hebben vloog de deur open en ging iedereen naar binnen behalve Wedge die de wacht hield. Even wat veder kwamen ze weer een deur tegen met een elektronisch slot die Jessie voor zich nam.
Ze kreeg de deur in een mum van tijd open. Barret en Cloud gingen verder terwijl Biggs en Jessie achterbleven voor als de deuren moesten terug sluiten.
Cloud en Barret liepen door een kwamen een lift tegen die naar de ingang van het centrale deel van de reactor leidde.
De twee stapte in en wachtte geduldig tot de lift tot stop kwam.
"Zeg weet je wel dat deze reactors de planeet doden doordat ze Mako opzuigen", zei Barret op een kwade toon.
Cloud keek hem aan maar negeerde wat hij zei. Barret begon te grommen en keek Cloud woedend.
De lift kwam bruut tot een stop en de deuren van de lift vlogen open.
De twee liepen naar buiten en keken eerst rond voor bewaking maar zagen niets. Ze liepen eerst een grote trap af en bleven zo goed mogelijk uit zicht.
Ze liepen en deur door en moesten dan een aantal ladders naar beneden klimmen.
Eindelijk waren ze waar ze moesten zijn. Ze stonden op een metalen brug en onder hun was een soort lichtgevende vloeibare stof. Ze verder en zagen een groene bol voor hen liggen. Barret pakte het op en stak het in zijn zakken.
"Die soldaten van vandaag, allemaal zo slordig met hun materia", zei Barret met een scheve glimlach op zijn gezicht.
Cloud negeerde dit en ging verder. Uiteindelijk stonden voor de hoofdcomputer van de reactor als ze deze opbliezen vernietigde ze de hele reactor.
"Wel waar wacht je op plaats die bom of kan je het niet", zei Barret ongeduldig.
Cloud bleef even staan denkend dat dit veel te gemakkelijk was. Hij ging richtind de computer maar zag niets van alarm of zo. Hij plaatste maar juist de bom op de hoofdcomputer waardoor het alarm af ging.
Ze keken rond maar zagen niets. "Wat is dit voor een flut reactor geen bewaking of wat", riep Barret.
"Pas het komt eraan", riep Cloud wijzend naar boven.
Barret keek naar boven een zag een grote mechanische schorpioen op hun van boven afkomen. De twee sprongen opzij om niet geplet te worden voor de schorpioen. Cloud pakte zijn Zwaard klaar en Barret richtte zijn wapen op het mechanische wezen. Het wezen keek de twee indringers aan en bleef stilstaan.
"Wat is dat ding aan het doen ons aan het doodstaren", riep Barret die op wapen klaarmaakte om te schieten.
"Wees maar op je hoede hij is op zijn doelwit aan het mikken.
Barret bleef rustig staan maar sprong zo rap mogelijk achteruit vanwege dat de grote schorpioen zijn staart gebruikte om hem raken.
"Oké nu krijg je lood mechanisch monster", riep Barret en opende het vuur.
De inslagen van de kogels hadden niet veel effect op de metalen oppervlakte van het beest. Het mechanische wezen was weer aan het richten maar deze keer op Cloud. Het bracht zijn staart in aanval en probeerde Cloud te raken maar tevergeefs want de jonge held was veel te snel voor de mechanische staart van de schorpioen.
Cloud liep de robot af en probeerde door de romp te snijden met zijn zwaard maar maken enkel een sneetje in de romp.
De scorpioen bracht zijn achterste hoog in de lucht zodat zijn staart zichtbaar werd en naar de twee richtte.
"Barret ga daar weg", riep Cloud naar hem maar hij negeerd en bleef maar doorschieten. De staart begon op te lichten en richtte volledig op Barret. Er kwam een straal uit de staart die richting Barret vloog. Clou liep op Barret af en duwde hem uit de weg maar was te dicht bij de inslag van de straal een vloog een meters naar achter en viel bewusteloos.
"Cloud wordt wakker", riep Barret die wat verder lag.
Hij herinnert zich opeens de materia die onderweg had opgepakt en nam die klaar. Eerst leidde hij het mechanische beest af zodat die hem met rust liet door zijn ogen kapot te schiet. Het beest zwierde in het wilde rond met zijn staart.
"Getver ik ben niet gewoon met materia te werken ik hoop dat dit lukt", dacht Barret bij zichzelf.
Hij begon op de materia te concentreren maar er gebeurde niets. Barret begon met de minuut woedender te worden vanwege dat de materia maar niets deed.
"materia werkt dan toch in Godsnaam", riep Barret woedend en bij deze woorden begon de materia groen optelichten. Er kwamen groene stralen uit de bol en omringde Cloud. De schrammen die hij had verdwenen en hij opende zijn ogen.
"In het vervolg als ik zeg dat je uit de weg moet gaan ga dan uit de weg, en dan zeggen jullie dat ik het groentje ben", riep Cloud kwaad terwijl die zijn zwaard pakte en terug rechtstond.
"Als je het zo goed weet maak jij de job dan maar af", riep Barret woedend.
Cloud pakte een materiabol uit zijn zak en begon te concentreren. De bol begon groen op te lichten en er kwam een paarse straal uit die boven het mechanische wezen zweefde. De paarse straal vormde zich tot verscheidene bliksemstralen die het wezen bekogelde en het wezen viel neer en bewoog niet meer.
"Is het offline", vroeg Barret die voorzichtig dichterbij kwam.
"maar op een manier te weten te komen", zei Cloud en liep in de richting van het wezen. Hij stond vlak voor het wezen en gaf een stamp tegen het hoofd maar er gebeurde niets.
"Beantwoord dit u vraag", zei Cloud die zich omdraaide.
"Euh Cloud", zei Barret die naar iets achter hem wees.
Cloud keek om en sprong direct achter uit want de schorpioen kwam moeizaam terug recht en bracht zijn staart weer in aanslag. Maar aan de manier van bewegen heeft die elektrische schok hem niet goed gedaan.
"Zeg dat beest is niet klein te krijgen zeker, geef het nog zo'n elektrische schok", riep Barret naar Cloud. Cloud pakte direct de materiabol en begon te concentreren maar werd ruw verstuurd door een aanval van zijn het wezen zijn staart.
Cloud lag weer op de grond en Barret wou juist zijn materia nemen maar stopte vanwege dat Cloud zijn ogen opendeed. Hij kwam recht en pakte zijn zwaard stevig vast. Zijn ogen straalde woede uit en zijn zwaard begon een vurige gloed af te geven. Hij stormde op het mechanische wezen af sprong omhoog en hakte het hoofde van het wezen in twee waardoor het ontplofte. Het lichaam wankelde nog wat rond en viel van de brug in de diepte. De twee hoorde de luide explosie die van onder hem kwam.
"Nu content", riep Cloud die aan het hijgen was van vermoeidheid.
"Stop nu maar met opscheppen en zet die bom nu maar klaar", riep Barret die weer in zijn normale doen is.
Cloud stapte naar de bom en activeerde hem.
"Ik heb hem op 5 minuten gezet maakt dat zou genoeg voor ons moeten zijn", zei Cloud en de twee liepen terug naar de ladders.
Onderweg kwamen ze een paar bewakers tegen maar daar maakten ze korte metten mee. Ze liepen de trap op en namen de lift terug naar boven. Eenmaal boven zagen Biggs en Jessie die druk bezig waren met de deuren terug op te krijgen.
"Sneller of we vliegen samen met deze reactor de lucht in", riep Barret.
"Je maakt het ons niet makkelijker", riep Jessie geïrriteerd.
De deuren vlogen uiteindelijk op en ze liepen direct naar buiten.
"Kom deze weg", riep Wedge die voorop liep.
Toen ze juist de stad inliepen ontplofte de reactor met een oorverdovend lawaai en vloog het puin overal heen.
"Missie volbracht, goed werk iedereen", zei Barret met een grijns op zijn gezicht.
"Iedereen weet het we gaan uiteen en spreken af bij het station om niet op te vallen."
"Oké baas", riepen Wedge, Biggs en Jessie en liepen alle richtingen.
"Cloud weet jij de weg hier", vroeg Barret.
"Ja maak je maar om mij geen zorgen", zei Cloud.
Barret Knikte en liep weg.
Cloud keek nog even en ging dan een trap op die naar het centrum van sector 1 leidde.
De bovenstad en slums van Midgar zijn verdeeld in sectors. Per reactor is er een sector. In totaal zijn er 8 sectors en ze moesten de trein naar sector 7 de slums pakken.
De bovenstad was normaal bewoond door de rijken maar sommigen sectors zag er maar lelijk uit en lag vol puin en nu zeker de vernietiging van de reactor.
Hij liep wat verder en zag dan een jonge vrouw die lastig gevallen werd door vandalen.
Hij pakte zijn zwaard en liep op de vandalen af. Toen de vandalen hem zagen aankomen met zijn enorme zwaard liepen van angst weg.
"Dank u meneer", zei de jonge vrouw die een mandje oppakten met wat bloemen in.
Ze had lang bruin haar dat bij elkaar was gebonden door iets dat op een materia leek, een roos kledij en een vestje erover.
"Wat is er eigenlijk gebeurt, wat was die ontploffing."
"Niets mevrouw ik zou maar weggaan en er niet over denken", zei Cloud en wou juist vertrekken.
"Wilt u geen bloemetje kopen", zei de bloemenverkoopster op de allerliefste toon.
Cloud keek haar aan in haar grote groene ogen die aan het smeken was.
"oké ik zal er één kopen", zei Cloud stotterend. "hoeveel is het voor één bloem."
"1 gil meneer", zei ze blij.
Hij pakte de bloem aan en betaalde haar.
"Dag meneer", zei de Jonge vrouw en ze liep weg.
Cloud vertrok ook richting het treinstation. Hij begon te lopen vanwege voor nog op te tijd te komen. Hij kwam bij een brug en zag onder hem het spoor dat naar de slums leidde. Wat verderop zag hij het station en wou erheen gaan maar werd opgehouden door soldaten. Hij dacht dat hij ze wel aankon maar werd omsingeld door meer soldaten en de doorweg werd geblokkeerd.
Hij kon ze niet allemaal tegelijk aan en werd in het nauw gedreven tegen de rand van de brug.
De soldaten kwamen steeds dichterbij en hij wist niet hoe hij hier moest ontsnappen.
Hij hoorde opeens de trein die hij moest hebben onder hem voorbij komen en zonder na te denken sprong hij van de brug bovenop de trein. De soldaten probeerden te volgen maar durfde niet te springen.
Barret die in de trein zat klopte uit woede op de doos die naast hem lag.
"Verdomme, waarom was hij nu te laat", Zei Barret woedend.
"Ik vroeg nog of hij de weg wist."
"Verwijt jezelf niet misschien kwam hij problemen onderweg tegen", zei Jessie.
Ze zuchten wat en keken naar de grond. Ze hoorden wat gerommeld boven hun en geklop tegen de deur van de wagon waar ze in zaten maar negeerde dat.
Opeens vloog de deur open en sprong Cloud naar binnen.
"Hedde mij gemist", zei Cloud met een grijns op zijn gezicht.
"Gij ze idioot waar bleef je, je kon niet vroeger komen zeker", riep Barret die over zijn toeren was en liep de kwaad naar de passagierswagon.
"Blij dat je er bent", zeiden de drie andere collega's en liepen ook de passagiers wagon in.
"pffffffffffffff, wat een dag", zei Cloud en volgde de andere.