Ο Πλανήτης των Αρουραίων
Ενότητα Πρώτη
Το έτος 2020, η παγκόσμια οικονομία είχε καταρρεύσει οριστικά μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Σε έναν κόσμο ρημαγμένο από φτώχια, εγκληματικότητα, πολέμους, υπερπληθυσμό και μόλυνση του περιβάλλοντος, οι λίγοι δυνατοί κληρονόμησαν την κυριαρχία όλης της υφηλίου. Όπως συμβαίνει πάντα, με το νόμο της εξέλιξης του Δαρβίνου σε εφαρμογή εντός της κοινωνίας, οι λίγοι πλούσιοι επιχειρηματίες, πολιτικοί και στρατιωτικοί, με τα μυαλά και τα μέσα, έκτισαν τα μικρά, προσωπικά τους βασίλεια ανάμεσα στα συντρίμμια της σύγχρονης κοινωνίας.
Η εταιρία που έκανε πάταγο ήταν οι Εθνικές Βιομηχανίες της Διακίνησης της Ανθρωπότητας, γνωστή και ως ΕΒΔΑ. Με τον ιδρυτή της, το μεγιστάνα και επιστήμονα Δρ Τόμας Βαλεντάιν να τη διοικεί, η ΕΒΔΑ ξεπρόβαλε από τις στάχτες του ετοιμοθάνατου κόσμου και έγινε η μια και μοναδική παγκόσμια δύναμη, καταλαμβάνοντας όλη τη Γη. Με την υποστήριξη όλων των μεγαλύτερων κυβερνήσεων και τον άφθονο πλούτο του, ο Δρ Βαλεντάιν διαμόρφωσε όλον τον πλανήτη κατ' εικόνα και ομοίωση του.
Με παραπάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια υπαλλήλους παγκοσμίως, η ΕΒΔΑ είχε αμέτρητα εργοστάσια και μετοχές σε κάθε τομέα μαζικής παραγωγής, με κυριολεκτικά απεριόριστα κέρδη. Η ΕΒΔΑ έλεγχε την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων, βιομηχανικών προϊόντων, ενέργειας, είχε τα καλύτερα κέντρα επιστημονικών ερευνών και ήταν ο μεγαλύτερος στρατιωτικός εργολάβος στη παραγωγή όπλων σε όλο τον κόσμο.
Μέχρι το 2030, η μάρκα της ΕΒΔΑ, που θύμιζε μια χρυσή κουκουβάγια με τα φτερά της ανοιχτά, υπήρχε στο 90% όλων των προϊόντων στην αγορά. Ο Δρ Βαλεντάιν είχε γίνει ο νέος Κουμπλάι Χαν του σύγχρονου κόσμου – ή πιο συγκεκριμένα της παγκόσμιας ιδιωτικής αυτοκρατορίας του. Αλλά και αυτό δεν του ήταν αρκετό. Ανάμεσα στις πολλές πανάκριβες επενδύσεις της εταιρίας του, ήταν εκείνες για διαστημικές αποστολές. Ο τελικός στόχος του μεγιστάνα ήταν ένας και μοναδικός: να εξαπλώσει το ανθρώπινο είδος πέρα από τα όρια της Γης.
Το 2035, η ΕΒΔΑ, σε συνεργασία με όλους τους διεθνείς διαστημικούς οργανισμούς, ίδρυσε την πρώτη μόνιμη σεληνιακή αποικία. Το 2050, ξεκίνησε εξορύξεις για εμπορικούς σκοπούς στον Άρη. Άλλες διάσπαρτες βάσεις τριγύρω στο ηλιακό σύστημα ακολούθησαν. Αλλά και όλα αυτά δεν αρκούσαν. Με τη Γη να εξακολουθεί να είναι επικίνδυνα μολυσμένη και οι τελευταίοι πόροι να κοντεύουν να εξαντληθούν από τον ανεξέλεγκτο υπερπληθυσμό, η ΕΒΔΑ ήταν έτοιμη να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο της αποστολής της, τον τελικό στόχο του μεγιστάνα – να καταλάβει η ανθρωπότητα τα άστρα.
Παρότι οι άνθρωποι είχαν πια μόνιμες αποικίες και βάσεις τριγύρω στο γήινο ηλιακό σύστημα, ήταν όλες εξαρτώμενες από τη Γη, άρα δεν αρκούσαν. Αυτό που αναζητούσε η ΕΒΔΑ ήταν ένας νέος πλανήτης – ένας με το σωστό μέγεθος, βαρύτητα, μαγνητόσφαιρα, ατμόσφαιρα και τις πρώτες ύλες ώστε να γεωποιηθεί και τελικά να φιλοξενεί ένα κλώνο της τώρα πια ετοιμοθάνατης γήινης βιόσφαιρας. Μια νέα Γη όπου θα ξεκινούσε εκ νέου το ανθρώπινο είδος.
Ένα τέτοιο μέρος ήταν αδύνατο να βρεθεί πουθενά εντός του γήινου ηλιακού συστήματος. Όλες οι προσπάθειες να γεωποιήσουν τους πλανήτες εντός της κατοικήσιμης ζώνης (η Σελήνη, ο Άρης και η Αφροδίτη) είχαν αποτύχει. Οι υπόλοιποι πλανήτες πέρα από τον Δία ήταν βυθισμένοι στο αιώνιο σκότος και ψύχος του διαστήματος και ο χωρίς ατμόσφαιρα Ερμής ψηνόταν στο καμίνι του Ηλίου, όλοι αδύνατον να γεωποιηθούν. Αυτό άφηνε μονάχα ένα μέρος για να ψάξουν. Στα πέρατα του διαστήματος.
Το κοντινότερο ηλιακό σύστημα απείχε πάνω από τέσσερα έτη φωτός, και παρότι οι επιστήμονες είχαν λίγες αισιόδοξες εικασίες για το εάν όντως υπήρχε φιλόξενος πλανήτης εκεί, η ΕΒΔΑ ήταν αποφασισμένη να το φτάσει. Μια διεθνής συνθήκη υπογράφτηκε, ενώνοντας όλους τους οργανισμούς διαστημικών εξερευνήσεων του κόσμου, και με την ΕΒΔΑ να παρέχει την χρηματοδότηση, για την μεγαλύτερη διαστημική αποστολή στην ιστορία.
Έτσι, το 2061, ξεκίνησε η κατασκευή του μεγαλύτερου και τεχνολογικά πιο εξελιγμένου διαστημόπλοιου που πέταξε ποτέ. Συνονόματο με την εταιρία που είχε πληρώσει για την κατασκευή του, το ΕΒΔΑ-Ένα συναρμολογήθηκε κομμάτι, κομμάτι σε γήινη τροχιά. Η παρθενική αποστολή του στο Αστερισμό του Κενταύρου, θα διαρκούσε δέκα με δώδεκα χρόνια και καθώς η επικοινωνία σε τέτοιες αποστάσεις είναι αδύνατη, το πλήρωμα θα ήταν εντελώς μόνο του, με την επιβίωση του να βασίζεται αποκλειστικά στις μηχανές και στην εφευρετικότητα τους.
Το εκλεκτό οκταμελές πλήρωμα του ΕΒΔΑ-Ένα θα έκανε το ταξίδι τους, το οποίο θα κρατούσε τεσσερισήμισι χρόνια, σε νάρκη, για οικονομία πόρων. Μαζί τους θα μετέφεραν και ένα κατεψυγμένο φορτίο από γεννητικά ενισχυμένα έμβρυα και σπόρους, ειδικά μεταλλαγμένους ώστε να ευδοκιμήσουν σε κάποιον άγονο καινούργιο πλανήτη, ξεκινώντας τα πρώτα στάδια μιας μαζικής γεωποίησης, κυριολεκτικά δημιουργώντας μια καινούργια Γη για την ανθρωπότητα.
Το σκάφος θα λειτουργούσε με ένα σύστημα πρωτότυπων κινητήρων ιόντων, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ως καύσιμο ένα σπάνιο και εξαιρετικά ισχυρό πυρηνικό στοιχείο, το Ανέφικτο, το οποίο είχε εξορυχτεί στον Άρη. Αυτό θα του επέτρεπε να ταξιδεύει σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, χαμηλώνοντας το αλλιώς αδύνατο ταξίδι των 40,000 χρόνων σε μόνο 54 μήνες. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το πλήρωμα και το βιολογικό φορτίο θα παρέμενε σε βαθιά νάρκη, μέχρι την άφιξη τους στο Κένταυρο, όπου και θα ξεκινούσε οριστικά η αποστολή τους.
Ενώ το σκάφος τους κατασκευαζόταν, το πλήρωμα του ΕΒΔΑ-Ένα πέρασε αρκετά χρόνια σκληρής εκπαίδευσης, προετοιμαζόμενοι για την αποστολή τους. Πέρα από τις ατελείωτες φυσικές ασκήσεις και ιατρικές εξετάσεις για την τέλεια σωματική και ψυχική κατάσταση, το κάθε μέλος του πληρώματος έπρεπε να ειδικευθεί στον τομέα του, σε ανταγωνισμό με δεκάδες άλλους αναπληρωτές που εκπαιδεύονταν μαζί του. Λόγο των δύσκολων συνθηκών της αποστολής, όπου δεν θα υπήρχε καν Κέντρο Ελέγχου να ελέγχει την πρόοδο τους, το πλήρωμα έπρεπε να εκπαιδευτεί ώστε να ενεργεί εντελώς ανεξάρτητα, σε κάθε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Τελικά, το 2069, το καλύτερο σκάφος με το καλύτερο πλήρωμα σε ολόκληρη την ιστορία των διαστημικών ταξιδιών, ήταν έτοιμο για αναχώρηση για τη μακροχρόνια αποστολή τους στο άγνωστο. Στις 20 Ιουλίου 2069 – η εκατοστή επέτειος της πρώτης προσσελήνωσης – το ΕΒΔΑ-Ένα, με το πλήρωμα του ασφαλές σε νάρκη, ενεργοποίησε τους κινητήρες ιόντων του. Δισεκατομμύρια τηλεθεατές παρακολουθούσαν αυτήν την ιστορική στιγμή μέσω δορυφορικής σύνδεσης με τον Διεθνή Σεληνιακό Σταθμό, καθώς το ΕΒΔΑ-Ένα, επιταχύνοντας σχεδόν σε ταχύτητα φωτός, έφυγε από τη γήινη τροχιά, με κατεύθυνση τον Αστερισμό του Κενταύρου.
Εντός λίγων εβδομάδων, το σήμα του σκάφους χάθηκε καθώς πέρασε πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα και εξαφανίστηκε στα πέρατα του διαστήματος. Το πλήρωμα του ΕΒΔΑ-Ένα είχε εγκαταλείψει το μικρό σημείο του σύμπαντος που άνηκε στον άνθρωπο και είχε βάλει πλώρη για το άγνωστο. Αυτή ήταν η αρχή του μεγάλου ταξιδιού ενός ανθρώπου που θα τον πήγαινε πέρα από τα όρια του χωροχρόνου, σε έναν νέο κόσμο πέρα από κάθε φαντασία. Το όνομα του ήταν Σμηναγός Τζός Άντερσον και αυτή είναι η ιστορία του…
Σημείωση από τον συγγραφέα: Αυτή η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη κλασσική νουβέλα Η κυρία Φρίσμπι και οι Μεταλλαγμένοι Αρουραίοι του Ρόμπερτ Σ. Ομπράιαν και την κινηματογραφική αναπαραγωγή κινουμένων σχεδίων της το 1982 από τον Ντον Μπλούθ, Το Μυστικό του ΝΙΜ. Είναι επίσης εν μέρει εμπνευσμένη από τη κινηματογραφική σειρά Φάιβελ Μια Αμερικάνικη Ιστορία, επίσης από τον Ντόν Μπλούθ και τον Πλανήτη των Πιθήκων το 2001 από τον Τιμ Μπάρτον. Παρακαλώ μην ξεχάσετε να αφήσετε και κανένα σχόλιο!