Het vijfde verhaal gaat beginnen! Bedankt Greendiamond123 en Luutje19, voor jullie steun en trouwe reviews! Veel leesplezier en reviews zijn altijd welkom!

Hoofdstuk 1 Draco komt

POV Skye

Lieve Skye, Kom vanavond om acht uur naar het bos. Ons plekje.

Skye zuchtte verliefd.

"Skye! Draco is er! Ik stuur hem wel naar je toe!" Nee, niet nu!

Draco smeet de deur open. "Hey, Skye." "Hallo." mompelde Skye en ze stopte de brief snel in haar bureaula.

"Wat stop je daar weg?" vroeg Draco terwijl hij naar het bureau liep. "Gaat je niets aan." snauwde ze. Draco opende de la en keek erin. Daarin lagen al haar brieven. Van Emma, Fred, Hermelien, Harry, Ron en Draco zelf.

"Daar liggen alleen brieven in." zei Skye nonchalant. "Van wie?" "Van wie denk je?" Draco pakte de bovenste brief. "Ahh, is ie van je vriendje?" "Hou je erbuiten." snauwde Skye en ze trok de brief uit zijn hand.

"Beetje chagrijnig?" "Hou je kop." Draco glimlachte gemeen. "Nou vergeet je afspraakje maar, want wij blijven hier nog wel een tijdje." Nee, He? En hoe bedoelt hij een tijdje?

Skye ging op bed zitten. "Ga weg uit mijn kamer." "Nee, van je moeder..." "Dit is mijn kamer en niet die van mijn moeder." "Doe niet zo flauw, Skye." "Ik ga mijn hele leven flauw tegen je doen, want je hebt tot twee keer aan toe Emma's relaties verpest." "Weet ik, en de volgende keer kiest ze voor mij. Bovendien heeft zij me vergeven." "Ze zal nooit voor jou kiezen." zei Skye haast uitdagend. "Er komt een dag en dan zal ze voor mij vallen." bracht Draco er eigenwijs in. Skye keek op haar horloge.

"Ik moet weg."

Ze liep naar de deur en hield die open voor Draco. "Ga uit mijn kamer." Draco stapte arrogant de kamer uit. Skye rolde met haar ogen en deed de deur achter haar dicht.

Skye liep de trap af, naar de deur en riep: "Mam, ik ben in het bos!" "Oké, lieverd! Neem je Draco mee?" "Nee!" "Skye?" zei haar moeder op een waarschuwende toon. "Nee." zei Skye resoluut en ze sloot de deur. Ze liep naar de rand van het bos en zag Dexter op de takken van de boom zitten. Hij sprong van de ene tak naar de andere, terwijl hij haar door het bos volgde.

Ze liep naar een heuvel die zich achter in het bos bevond. Dat was het plekje van haar en Fred. Ze spraken er altijd af en keken dan hoe de zon achter de heuvels verdween. Ze kwam aan op de heuvel, maar Fred was nergens te zien. "Fred? Doe niet zo flauw. Waar ben je?" Dexter sprong op haar schouder. Ze zakte neer op een kleed die op de grond lag. Ze wist dat hij er was, want hij had een kleedje neer gelegd.

Ze keek naar de zon, die al bijna onder was. Opeens hoorde ze een harde knal. Ze schrok zich rot en draaide zich snel om. Achter haar stond een grinnikende Fred. Skye stond op en Fred nam haar in zijn armen. "Hoi!" Ze kuste hem enthousiast. Dexter sprong op Freds hoofd en Skye lachte.

Ze pakte Dexter van zijn hoofd en zette hem op de grond.

Ze gingen zitten en Skye legde haar hoofd op zijn schouder. Ze hielden elkaars hand vast en keken hoe de zon onderging totdat ze een kille stem hoorde: "Zo, zo Wezel. Wat moet jij nou met mijn nicht?" Skye en Fred draaiden hun hoofd om. Draco stond tegen een boom aangeleund. "Rot toch op." mompelde Fred en Skye stond op. "Ik word helemaal gek van je. Ga weg en laat ons met rust." "Ik denk dat ik dat niet ga doen. Ik denk dat ik blijf." Skye zuchtte geërgerd. Fred legde een hand op haar schouder en knipoogde. Hij liep naar een holle boom en haalde er een picknickmand uit. Hij ging weer naast haar zitten en vroeg grijnzend: "Wil je een toffee?" Skye glimlachte. "Ja, graag." Fred haalde een toffee uit de mand en gaf hem aan Skye, die het papiertje eraf haalde en in haar mond stopte. Draco keek toe en Skye vroeg poeslief: "Wil je er ook eentje?" Draco aarzelde even, maar knikte toen en liep naar hun toe. Fred stak een toffee uit en Draco keek hun wantrouwend aan. "Wat? Hij is heus niet giftig hoor." zei Fred lachend. Draco pakte de toffee aarzelend aan. Fred pakte Skye's hand en gaf er een kneepje in. Draco stopte het snoepje in zijn mond en kauwde er even op. Op dat moment begon Draco te kokhalzen. Er stak een minstens dertig centimeter lange, slijmerige, paarse tong uit zijn mond. Skye en Fred begonnen te lachen en Draco rende angstig weg. Dexter wees hem krijsend na.

"Dat zal hem leren ons te bespioneren!" riep Fred toen ze uitgelachen waren. "Nu volg hij ons nooit meer!" Hij kuste Skye triomfantelijk. "Dit vergeet hij nooit."

"Skye Williow Elizabeth Moon Wizard!"

"O o." zei Skye en het lachen verging haar meteen. Als iemand haar volle naam gebruikte, betekende dat geen goed nieuws. Fred grinnikte even. Haar vader kwam tussen de bomen vandaan. "Skye, wat heb je Draco gegeven?" vroeg haar vader streng. "Een Ton-Tongtoffee." zei Skye koel. "Een wat?" "Ton-Tongtoffee." "Hoe kom je daaraan?" "Gekocht." loog ze. "Waar?" "Bij een ruilhandel op school." verzon ze. "Van wie?" "Van een vriend. Is dit een verhoor?" "Ja, hoe heet die vriend?" "Ga ik niet vertellen." "Skye?" zei haar vader waarschuwend. "Pap, alsjeblieft. Ik vond het wel grappig en Draco was ons gevolgd, luisterde af en beledigd altijd Freds familie." Fred knikte.

Haar vader glimlachte. "Het was eigenlijk best grappig." Skye keek Fred twijfelend aan. Hij knikte. "Hebben Fred en zijn broer George gemaakt. Ze zijn er zes maanden mee bezig geweest." "Geweldig." zei haar vader onder de indruk. Fred grijnsde. "Dank u." "Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit aan je heb voorgesteld. Ik ben Marcello, Skye's vader." Fred gaf hem een hand. "Ik ben Fred, maar dat wist u waarschijnlijk al." Skye's vader knikte. "Dus jij bent Skye's vriendje he?" Skye schaamde zich kapot. "Pap, alsjeblieft." Maar Fred liet zich niet uit het veld slaan. "Ja, meneer." "O, noem me toch Marcello. Je noemde Ludo Bazuyn toch ook gewoon Ludo?" Fred glimlachte.

"Ik moet nu terug. Skye, maak het niet te laat. Dag, Fred!" Marcello liet de twee achter en Fred begon weer te lachen. "Ik mag je vader wel." Skye rolde met haar ogen.

Ze praatten nog wat over zijn fopshop.

"Waarom wil je dat eigenlijk zo graag?" Fred haalde zijn schouders op. "Ik denk omdat het me super leuk lijkt. Het uitvinden, andere vermaken... Alles eraan eigenlijk." Skye was even stil. Dit was Freds laatste jaar op Zweinstein. Daarna zouden hij en George een winkel beginnen met fop artikelen. Ze wist zeker dat ze hem zou missen, maar dat gaf ze niet toe.

Ze praatten nog wat en aten van de picknickmand - die niet alleen uit Ton-Tongtoffees bestond - en namen afscheid toen Skye zag hoe laat het was. "Shit, half elf. Ik moet gaan, doei!" Ze kuste hem vlug op zijn wang en rende toen met Dexter op haar hielen terug naar huis. Ze hoorde een luide knal, dat betekende dat Fred ook naar huis was.

Ze opende zachtjes de achterdeur en sloot hem voorzichtig.

"En waar kom jij zo laat vandaan?" vroeg een kille stem. Het was de stem van haar oom. "Uit het bos." zei Skye kortaf. "Waar zijn mijn ouders?" "Die nemen een lange vakantie." Skye staarde haar oom verbijsterd aan. "Waarom?" "Ze moeten wat doen." "Waarheen?" "Dat is geheim." Skye keek geïrriteerd aan. "Ik, je tante en Draco blijven hier zolang ze weg zijn." Neeeeeee!

"Waarom? Ik ben vijftien, bijna zestien. Ik heb geen oppas meer nodig." "Maar we blijven ook alleen de vakantie." zei haar tante. Fijn de hele vakantie met hun...

"En tot je ouders weer teug zijn, ben ik de baas hier." zei haar oom streng. "Dus je gaat niet meer naar die Bloedverrader en om te voorkomen dat dat gebeurd, mag je ook niet naar buiten. En dat Modderbloedje komt hier ook niet naar binnen..." "Maar dit..." "Niets te maren, en nu naar bed." Skye zuchtte en sjokte naar boven. Ze ging aan haar bureau zitten en pakte een stuk perkament, een potje inkt en een ganzenveer. Ze doopte haar veer in de inkt en schreef:

Lieve Fred,

Je kunt niet meer naar mijn huis komen, ik mag je niet eens meer spreken van mijn oom. Mijn oom Lucius, tante Narcissa en mijn neefje Draco logeren hier tot mijn ouders terug zijn van een soort vakantie. Vind je dat niet vreemd? Ineens gaan ze op vakantie, zonder mij gedag te zeggen. Ik hoop dat je snel antwoord, het is hier nu al vreselijk.

Liefs Skye

Ze haalde Fredrick uit zijn kooi en bond de brief aan zijn poot.

"Wacht even, dan schrijf ik nog een brief aan Emma." Fredrick kraste vrolijk en Skye pakte nog een stuk perkament.

Lieve Emms,

Ik hoop dat bij jouw alles goed is. Mijn ouders zijn op vakantie, zomaar opeens. Ik weet niet eens waar ze heen zijn. Ondertussen logeren mijn oom, tante en Draco hier. Het is nu al vreselijk. Ik mag niet meer het huis uit en ik mag ook niet meer met Fred praten. Jou willen ze ook niet zien.

Groetjes Skye

Ze bond deze brief aan de andere poot van Fredrick vast. Skye opende voorzichtig het raam en liet Fredrick er uit.

Ze zuchtte nog eens diep en keek haar uil na terwijl hij verdween in de duisternis.

Skye sloot haar raam en liep haar kamer uit. Ze liep naar de kamer waar Draco zou slapen. De deur was dicht.

Zonder te kloppen opende ze de deur en liep ze naar binnen.

Draco lag op bed met een boek in zijn hand. Het boek kwam Skye bekend voor. Het was een rood boekje, met een elastiek erom heen.

Draco keek verschrikt op.

"Skye!" riep hij verontwaardigd. "Ooit gehoord van kloppen?" "Van wie is dat boek?" vroeg Skye, zijn vraag nagerend

Draco keek haar zenuwachtig aan.

Opeens besefte Skye van wie het dagboek was.

"Het is niet waar." zei Skye. Ze liep naar hem toe en griste het dagboek uit zijn handen. Hij probeerde hem nog terug te pakken, maar Skye liep snel weg.

Op de eerste pagina stond: "Dit dagboek is van Emma Collins."

"Je hebt Emma's dagboek gestolen?!" schreeuwde ze kwaad. Draco keek haar onschuldig aan. "Ik vond het." Skye rolde met haar ogen. "Ja tuurlijk." Ze keek waar hij gebleven was. Het ging over haar. Skye klapte het dagboek dicht. Ik ga het niet lezen. Ze keek Draco vernietigend aan. "Waarom was je het aan het lezen?!" riep ze. Draco werd rood. "Ik wilde weten…" Hij stopte met praten. "Wat?" vroeg Skye ongeduldig. "Of ze toen al wat voor me voelde." Zei Draco glimlachend. Skye keek hem minachtend aan. "Je zei toch dat ze toen al wat voor je voelde." Zei Skye. Draco werd rood. "Eh- ja- eh…" Skye begon te lachen. "Nu ben je niet meer zo zeker he!" zei ze lachend. Draco stond op. "Ze zal ooit wat voor me voelen." "Ja duh." Draco keek haar aan met een mengeling van verbazing en hoop. "Walging, minachting, een onbetrouwbare vriendschap, irritatie, en nog meer dingen waar ik geen zin heb om ze op te noemen." Draco staarde haar kwaad aan. "Ik had het over verliefdheid." Skye grinnikte. "O! Nou dat voelt ze niet voor jou." Met die woorden verliet ze met het dagboek van Emma de kamer van Draco. "Ooit wel!" hoorde ze Draco nog roepen.