Tallis Keeton
"Oto Dar - powiedział"
Jaką mową opisać płynne światło? Wielością barw przeciekające
Poprzez trawy, pod gwiazd rozbłyskiem pierworodnym nad
Wodami Przebudzenia w Cuivienen?
Jak wymodelować struną harfy chłód poranka na wysokości,
Dostępnej tylko dla wzlatującego srebrnego kłosu Vingilote?
Jakim złotym młotem przekuć wizję ogromu gór Pelori, by
śmiertelnemu oku dać obraz kolumnady najbielszych stoków?
Jaki pędzel wyrazi zwinność tańczącej wśród brzeziny
Kruczowłosej siostry słowników, Tinuviel opasanej błękitem?
Jaki chór może słowom i harmoniom nadać giętkość smukłych
Traw, wśpiewując w duszę wiatru poświst w stepie Kalenardhon?
Jaki mistrz odrodzi w zimnym, ciętym srebrze odblaski wysyłane
Po szarzejącej wodzie przez tysiąc latarni portu w Alqualonde?
Jakie tajne runy obleką w istnienie świt Dwóch Drzew,
chwałę Dwóch Latarni,
przestwór prostej, Zaginionej Ścieżki,
czar ogrodów śnienia Este i Loriena,
grozę czerwonej piany nad bratobójstwem w Przystani,
łunę ognia pożerającego biel umierających okrętów Telerich,
i przedwieczorny smutek dosłyszalny w szumie liści
wpadających w strumień Nimrodeli?
Jaka skała, granit, marmur oddadzą doskonałość kształtów?
Jakiego instrumentu akord wypełnić potrafiłby serce?
Jaki alabaster z rozsłonecznionymi mgłami przepleciony
zdoła wcielić kiedykolwiek ocalenie Białego Drzewa
odnalezionego pośród śniegów?
Oto dar - powiedział.