Op het eerste gezicht

Het was weer eens een lange nacht, Ik zat op mijn kamer naar mijn favoriete nummer te luisteren namelijk Claire de Lune. IK heb het zelf al een keer gespeeld op de piano maar dat was alweer een tijd geleden. Vroeger speelde ik vaak op de piano maar daar had ik geen ook geen zin meer in. Ik voelde me de laatste tijd nogal onnodig doordat iedereen in dit huis zijn levenspartner al had gevonden en ik nog steeds alleen was. Ik voelde me gewoon eenzaam en ik wou dat ik mijn zielsverwant al had gevonden maar ik heb de hoop eigenlijk al laten varen.

Ik keek op de klok en zag dat het gelukkig al bijna tijd was voor school dat had ik eindelijk iets om me op te concentreren. Niet dat school veel interessanter is als je die al 20 keer hebt gedaan maar het was beter dan de hele dag thuis zitten en niks doen. IK besloot om nog even snel te gaan jagen voor dat ik naar school zou gaan. Ik had het liefst poema maar dan zou ik niet op tijd terug zijn voor school dus ging ik maar voor een paar herten. Toen ik na 10 minuten terug was riep ik de rest en liep ik naar mijn auto. Mijn Volvo, ik was er erg trots op hij was zilver/grijs en glom mooi in de zon als iemand ook maar een poging deed hem te beschadigen werd ik al woedend. Mijn auto was op dit moment mijn alles.

Toen ik de Volvo voor reed stapte Rosalie, Emmett, Jasper en Alice in. Emmett had zoals gewoonlijk geen zin in school en mopperde in gedachten en Rosalie dacht zoals altijd aan haar zelf en Jasper dacht aan van alles en nog wat maar Alice dacht aan het Zweedse alfabet.

Vreemd dat deed ze normaal alleen wanneer ze iets voor me wou verbergen.'Alice wat verberg je voor me? Want ik weet dat je dat doet'.Ze keek op maar bleef zich focussen;'o niks, je merkt het van zelf het is niet belangrijk. Waarom verberg je het dan voor me? Omdat je niet altijd alles hoeft te weten, wijsneus'.

Eenmaal aan gekomen op school stond er een auto die ik nog nooit had gezien. Het is een oude rode pick-up zo'n ding dat niet sneller kan dan 80. We stapten uit en liepen richting school. wou dat was een lekker ding die is vast nieuw wat zo'n stuk was me vast eerder opgevallen. Ik hoop dat ik veel lessen met haar samen heb. Het was het eerste dat ik hoorde toen ik de school binnen ging het waren de gedachten van Mike. Ik was benieuwd wie die schone dan moest zijn, ik nu al medelijden met haar wat Mike was zo te horen niet de enige die haar kap vond en ze zouden haar vast vaak lastig vallen.

Ik liep naar mijn eerste les Frans. Toen ik een vreemde geur rook, een zoete geweldige geur echt overheerlijk. Emmett dacht: 'Wat is dat voor geur?Die heb ik nog nooit geroken, het lijkt wel een andere vampier. Ik weet het ook niet em. Ik zal kijken of ik vreemde gedachten kan op vangen'. Ik zocht naar de gedachten van een persoon die ik nog niet kende maar kon er geen vinden. 'vreemd ik kan niemand vinden. Misschien is de persoon vanochtend vroeg in de school geweeste en is die nu weg. Nee dat kan niet Edward, dit spoor is nog geen 10 minuten oud'. Daar had Emmett een punt dit spoor is inderdaad nog geen 10 minuten oud. Onder tussen waren we aan gekomen in het lokaal en gingen we naast elkaar zitten. De leraar kwam binnen en de klas werd stil.

Toen bedacht ik me het meisje waar de jongens vanochtend aan moesten denken, misschien is het wel dat meisje. Maar waarom kon ik haar dan niet vinden? Ik ging nog eens alle gedachten langs maar ik vond het meisje nog steeds niet. Wel zag ik haar soms voor bij flitsen in de gedachten van anderen, vooral in die van jongens die met haar de gekste dingen. Maar ook in die van meisjes, die vooral heel jaloers waren als ze haar zagen en zagen dat alle jongens naar haar keken. 'Hé, Emmett er is een nieuw meisje opschool en ze is volgens mij heel knap wat allen jongens denken aan haar. En? Nou er is iets vreemds met het meisje, ik haar gedachten nergens vinden terwijl ze nu wel opschool wat ik haar vaag zien in de gedachten van andere zien. Ach wat je hebt er vast over heen gekeken Eddie, en mensen kunnen niet zo lekker ruiken dat weet je best. Toen ik het rook branden mijn keel niet en die van jouw vast ook niet'. De bel ging en ik liep naar de volgende les omdat ik die alleen had bleef ik dat les uur maar tobben over dat meisje, ik had echter geen idee waarom het meisje mijn gedachten zo in beslag neemt. De derde les verliep net zo.

Na de derde les liep ik naar de kantine ik pakte wat eten ook al at ik het nooit op want als vampier at je nooit. Ik liep naar onze vaste tafel Alice en Rosalie die zate er al. 'hé, Edward. Hoe was je dag? Gaat wel, hebben jullie trouwens die geur ook geroken? En hebben jullie dat nieuwe meisje gezien? Een nieuw meisje? Welke geur? Niks gemerkt vreemd, heel de school denkt aan het meisje en die geur is overweldigend. Emmett rook het ook en die dacht dat het van een andere vampier afkomstig was'.

Plots was heel de kantine stil en keek iedereen naar de deur waar een beeldschoon meisje naar binnen liep. Toen ze door had dat iedereen naar haar keek liep snel door naar buiten. Ik zag haar vluchtig naar ons kijken in het voorbij gaan en ik ving een glimp of van een paar goudkleurige ogen.'nou daar hebben we ons meisje' zei ik. En ik rook weer die vreemde zoete geur. Ik snoof een keer diep de geur was zo ontzettend lekker dat ik nog een keer diep snoof en ik genoot van de geur. 'zo Eddie, kan je het ruiken'? Ik keek verward op en zag dat iedereen grinnikend naar me keek. Misschien had ik iets te vaak gesnoven.

Toen de bel ging liep ik snel naar het lokaal nog steeds denkend aan het meisje. 'Zal ik je naar je les brengen Bella' vroeg Mike aan het meisje dat dus blijk baar Bella hete. 'is goed' zei een stem waarvan ik van binnen smolt, zo ontzettend mooi was die zangerige stem. Ik was benieuwd welke les Bella had. 'ik hoop dat Erik er niet is dan kan Bella tijdens bio naast mij zitten, anders moet ze misschien naast die Edward zitten'. Heeft Bella bio! Ik keek vlug om me heen, yes Erik is er nu gaat Bella misschien inderdaad naast me zitten. Mike kwam samen met Bella het klaslokaal binnen en ik zag Mike chagrijnige kijken toen hij zag dat Erik er wel was. Ik keek weer om me heen en zag dat bijhalve naast mij alle tafeltjes bezet waren, Bella moest dus wel naast mij gaan zitten. Ik keek nog eens goed naar Bella en zag dat ze een prachtig figuur had. Ze was gewoon weg prefect daar kon niemand om heen. Ik bekeek er van top tot teen en eindigde bij haar gezicht zet had een mooi, nee een perfect gezicht en het was omringt door donker bruine krullen waar door haar witte huid goed uit kwam. Ze had een lief wipneusje en haar ogen waren onbeschrijfelijk mooi ze had de mooiste ogen die ik ooit had gezien. Ze waren topaas net als die van mij en ik verdronk er gewoon in.

Toen bedacht ik me op eens dat mensen die oogkleur helemaal niet kunnen hebben en toen ik iets beter keek zag ik dat haar huid veel te wit was voor en mens. Toen ik luisterde besefte dat ze veel te stil liep voor een mens en ik bedact wat Emmett had gezegd het lijkt wel de geur van een vampier. Dit kon niet waar zijn, ze kon geen vampier zijn en helemaal geen vegetarische. Maar de feite zijden wat anders, ze was wel een vegetarische vampier. Als ik nog een mens dan had ik nu een hartaanval gehad van schrik.

Toen keek ze me aan en waarschijnlijk keek ik niet heel aardig wat ze keer bang weg. En liep voorzichtig naar de plek naast mij ze ging zo ver mogelijk van me vandaan zitten. Ik bekeek haar nog eens goed en vond mezelf er dom omdat het me niet eerder was opgevallen. Ik zag dat Bella van uit haar ooghoeken ook naar mij keek glimlachte ik voorzichtig naar haar je weet maar nooit of ze niet een vijand was. Waarschijnlijk niet want ze had dezelfde kleur ogen als ons. Hoezo was ze hier heen gekomen en wist ze dat wij hier woonde? Ik zou er maar op een manier achter komen door het haar te vragen.

'wat is jouw naam als ik het vragen mag'? ik zei het zo zag dat een menselijk iemand het niet zou kunnen horen. Bella keek verbaast en angstig op maar gaf nog geen antwoord.'nou? Bella swan en die van jouw'? Ze zei het zo zacht dat zelfs ik het bijna niet kon horen.'Edward Cullen, wist jij dat wij hier woonde? Wij, zijn er nog meer vampiers dan? Uh, ja nog 6 andere maar wist je dat dan niet? Nee ik dacht dat ik hier die enig was, maar ik wil best wel weer weg gaan hoor'. Ik kon de angst in haar ogen zien, waar zou ze bang voor zijn. 'Nee ga niet weg je mag hier best blijven hoor ik denk dat de andere je graag zouden willen ontmoeten. Het is nog nooit voor gekomen dat iemand als jij hier zo maar komt zonder te wetten dat wij hier wonnen. Hoe komt het trouwens dat je ogen topaas zijn en niet rood? Ik... uhh… nou… ik zwerf al een paar maanden rond in de bossen en ik durf geen mensen aan te vallen'. Ik zag aan haar ogen dat ze liever geen antwoord gaf op dezen vraag en besloot er nu niet op in te gaan. Ik keek haar nog een tijdje aan tot dat ze bang weg keek. Weer die angst, en ik snapte er niks van ik kon haar gedachten namelijk nog steeds niet lezen. 'kom je na school tijd bij ons langs? Ik zal op de pakeer plaats op je wachten. Ik weet het niet, hebben de andere daar wel zin in? Ik denk dat ik liever na mijn eigen huis ga. Waar woon je dan? Waarom wil je dat weten'? ik zag dat haar ogen plotseling groot werden van angst, waarom zou ze zou reageren. 'Gewoon uit nieuwsgierigheid, je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wil. O, nou ik woon aan de rand van het bos vlak bij een klein meertje. Als je wilt dan mag je wel met mij mee als je zin hebt?' Dit laatste zei ze allemaal heel snel en zachtjes. Natuurlijk wil ik dat, wie zou haar iets kunnen weigeren. 'Je hoeft niet hoor als je niet wilt' zei Bella toen ik iets te lang aan het dag dromen was. 'Nee, het lijkt me juist heel leuk. Na schooltijd afspreken dan? Is goed wacht je dan bij mijn auto, die rode pick-up. Is goed, ik ben benieuwd. Waarnaar?' ze keek direct weer angstig en draaide haar gezicht weg. 'Gewoon hoe je huis er uit ziet en zo. O oké sorry is schrok gewoon een beetje. Hoezo dan?' Weer keek ze me geschrokken maar nu zag ik ook een vleugje verdriet.'Zie ik je vanmiddag dan?' vroeg ze snel om de vraag te ontwijken. Waarom, ik had geen idee maar ze leek er niet over te willen praten.

Na de les liep ik snel naar de rest ik kon niet wachten tot ik ze kon vertellen wat ik allemaal wist, alhoewel Alice het natuurlijk allang wist. Dit had ze vast geheim gehouden vanochtend.

Ik nu al super veel zin in vanmiddag misschien zal ze wat meer over haar zelf vertellen als ze in een vertrouwde omgeving is. Toen ik in de tweede pauze weer naar de kantine liep had ik een onverklaarbare grijns op mijn gezicht. 'Zo waarom ben jij zo blij Eddie?'vroeg Emmett toen ik naast hem ging zitten. 'Hé ja dat willen wij ook wel eens weten. O gewoon zo maar dat is toch niet zo vreemd? Jawel je hebt de laatste 10 jaar niet meer gelachen. Ik weet het' zei Alice en toen ik keek wat ze wou zeggen wierp ik haar een boze blik toe. 'Je waagt het niet om te zeggen. En waarom dan wel niet? Ze komen er toch wel achter vandaag. Hé mogen wij ook even weten wat er aan de hand is?' De rest keek ons vragend aan.'Edward heeft afgesproken met de nieuwe vampier. WAT? Alice ze weten toch nog niet dat er een nieuwe vampier op school is. Oeps sorry dat was ik even vergeten. Maar goed er is dus een nieuw vampier op school, het meisje waar iedereen het overheeft. Ja, ze heet Bella en ze is ook en een vegetariër. En Edward heeft met er afgesproken vanmiddag, bij haar thuis. O vandaar dat hij zo blij is vanmiddag' bulderde Emmett en de rest lachte met hem mee. 'Als jullie uitgelachen zijn dan wil ik even zegen dat ik helemaal niks voor haar voel.'Oké nu loog ik maar gelukkig kan ik dat als de beste, ik vind er best aardig maar ik ben volgens mij niet verliefd. Dat kan toch niet als je haar nog geen uur kent, en ik wist helemaal niks over haar. Daarom heb ik nu met er afgesproken om haar te leren kennen. Toch kon ik een raar gevoel in mijn buik niet onderdrukken en zag haar perfecte gezicht nog steeds voor me. Gelukkig kon niemand mijn gedachten lezen.

De laatste paar uur kreeg ik de grijns niet meer van mijn gezicht en zelf leraren viel het op dat ik vrolijker was dan normaal. Maar mij kon het niks schelen want vanmiddag zou ik Bella weer zien en misschien zou ze me wel wat meer vertellen over zichzelf. Toen eindelijk de laatste bel ging liep ik snel door naar buiten en keek of ik Bella al zag staan. Toen ik haar niet zag verscheen er een kleine grimas over mijn gezicht. Misschien was ze het wel vergeten of was ze snel naar huis gegaan zodat ik niet met er mee kon. 'ze komt wel hoor' zei Alice. Waarschijnlijk had ze mijn gezicht gezien. Net nadat ze dat had gezegd hoorde ik Mike zegen: ' Jammer dat je niet mee kan? Maar zie ik je wel weer morgen? Ja, ik zie je morgen.' Antwoorden Bella. Er verscheen weer een glimlach op mijn gezicht bij het horen van die naam. Bella liep in gedachten verzonken naar de roden pick-up en ik liep zachtjes achter haar aan. Blijkbaar hoorde Bella dat er iemand achter haar aan liep en ze draaiden zich razendsnel om. Ik schrok zelf ook van die plotselinge beweging maar ik schrok nog meer van de houding die Bella plots had. Ik zag twee paar angsten ogen een en hoorde laag gesis dat wel van Bella afkomstig moest zijn. 'Hé rustig ik ben het maar we hadden toch afgesproken?' Ik zag dat ze direct spijt had van haar actie maar de angst was nog steeds in haar ogen te lezen. 'O uhm.. sorry, ik was het een beetje vergeten. Wil je me trouwens nooit meer zo laten schrikken? Als jij dat wil dat zal ik het doen maar waarom reageerden je zo overdreven?' Ik zag dat Bella bij dezen woorden even dacht aan het verleden maar ze zich snel weer had herpakt. 'Nou je wou toch mee stap in dan.' Ik merkte dat ze liever geen antwoordt gaf op mijn vraag en deed dus als of ik niet merkte dat ze de vraag ontweek. Ik stapte in de auto na het wrak een afkeurde blik te hebben toe geworpen. Bella die het blijkbaar had gezien keek hem een beetje kwaad aan. 'wat is er mis met mijn auto?' Ik grinnikte ze had zelf dus niet door wat voorn gammel ding dit was. 'nou heb je niet door dat dit een oud gammel ding dit is.' Ik hoorde weer een hard gesis alleen dit keer klonk het boos en ik keek naar Bella en schrok van het boze gelaat. 'heb ik iets verkeerd gezegd?' vroeg ik onzeker. 'dat heb je inderdaad je hebt mijn wagen niet te beledigen anders stap je maar weer uit!' ik deinsde achteruit toen ik de woede in haar stem hoorde. 'sorry' Ik probeerde te glimlachen maar het wou niet helemaal lukken. Toen ik weer naar Bella keek zag ik dat ze geschrokken was van zichzelf. 'nee, het spijt mij dat ik zo tegen je uitviel eigenlijk heb je gelijk maar ik heb iets met dezen auto daarom heb ik liever niet dat je hem beledigt.' Toen ze dat zij keek ik haar recht in der ogen en smolt ik van binnen. Ik wou zo nog wel uren blijven zitten maar had het idee dat als ik dat deed er alleen nog maar een plasje water over zou zijn. Bella startte de auto en reed langzaam weg.