Disclaimer: I Own Harry Potter! Nee, toch niet, dan zou ik JK Rowling noemen en mega rijk zijn en een heel groot huis en dan zou ik tussen de grote klassiekers staan, en dat is dus niet zo. Bugger.

Anyway, I own Free en Celia, de pizzabezorger, de donuts en de chocolade, mijn dak, het plot, de domme dingen die we zeggen en ik own ook nog eeuhm… Mijn laptop, want anders zou ik geen verhaal kunnen typen.

Lees lekker verder!

Onverwacht nachtelijk bezoek

'Free…' zeurde Celia.

'Hm-m' was het ongewoon boeiende antwoord van Free.

'Mag ik de chips?' bedelde Celia en ze keek Free met puppy oogjes aan.

Free draaide met haar ogen en nam de chips. 'Hier, zielig meisje. Eet maar lekker.'

En Celia viel aan op de chips.

Eigenlijk redelijk logisch, de mama van Celia vond chips en chocolade (kortom, alles wat een meisje nodig heeft om te groeien) onnodig.

Gelukkig had Free een grote hoeveelheid ingeslagen. Ze waren naar een serie aan het kijken, genaamd 21 jump street, met Johnny Depp. De serie waarmee hij beroemd werd. En waarin hij er super knap uitzag, ik bedoel, Johnny Depp + High School + Meisjes Giga noodzaak aan EHBO-ers voor flauwvallende meisjes. En behoefte aan een hele heeeeleeee grote doos chocolade. Of donuts, want die had Free ook in huis.

'Mmm, donuts…' zei Celia op een Homerachtige manier.

Free keek Celia vreemd aan.

Twee pakken chocolade, 2 liter cola per persoon en 3 pakken donuts later, hadden ze ongeveer de halve dvd box al bekeken.

'Waarom is hij toch zo leuk, en onbereikbaar, en leuk, en knap, en…'

Celia viel Free in de rede. 'Leuk!'

'Ja, ik weet het…' zuchtte Free dramatisch. 'Zucht'

Nu draaide Celia met haar ogen.

Rond zes uur 's avonds kregen ze er even genoeg van en gingen naar Free haar kamer.

Van Free en haar broer eigenlijk, maar aangezien die er niet was, alleen Free haar kamer.

Ze zetten de muziek mega-hard. Gelukkig voor hen was er niemand thuis.

Leve de 'ouders-gaan-alleen-op-vakantie-met-het-jongste-kind-en-laat-de-tieners-alleen-achter-met-beste-vriendin'-weken! (Wow, maf)

Free en Celia begonnen te dansen op de beat van 'The best damn thing' van Avril Lavigne.

(A/N Als je daar niet op begint te dansen, heb je melk in plaats van bloed in je aders, echt waar.

Na de hele CD te hebben geshaked, en het geklaag van de buren te hebben genegeerd, ploften ze anderhalf uur later doodmoe op het bed neer.

'Ik hijg heb hijg honger hijg' was het eerste wat Free zei toen ze terug een beetje op adem gekomen was.

'Jij hijg denkt hijg ook aan niets anders hijg he?' bracht Celia uit.

'Nowp' knikte Free.

Celia lachtte. 'Ik heb zin in pizza.'

Free knikte weer. 'Ik ook'

'Gaan we pizza eten?'

'Jup.'

'Heb jij pizza in huis?'

'Nowp.'

'Hoe gaan we dan pizza eten?'

'Home service!'

Celia's ogen lichtten op. 'Jeej!'

Ze renden naar beneden en Free pakte haar gsm.

Ze toetste het nummer van de pizzeria. 'Hallo, ik had graag een pizza Hawai, en een pizza Special, twee cola's, normaal, geen light, en een dessert suprise gehad, voor de rekening van Free. Ja, thuis geleverd, normale adres. Okay, bedankt, bye.'

Ze legde de hoorn neer.

'Heb jij een eigen pizza rekening?'vroeg Celia verbaasd.

'Jup, ik moet toch iets kunnen bestellen, en trouwens, het is op de rekening van pap, dus dat maakt niet uit.

Celia knikte alleswetend.

Ze gingen terug voor de tv zitten, het enige wat er konden doen terwijl ze wachtten op de pizza's.

Ze zetten de tv op Jim, waar ze nu 'we're in but uninvited' speelden.

'Machtig, hoe die steeds weer overal binnenkomen.' Riep Celia boven het lawaai uit.

En toen ging de bel. De hongerige meiden vlogen naar de deur en gooiden ze open.

'Pizza!' riepen ze beiden luid uit toen ze de bezorger zagen. Celia rukte de dozen en Free zei nog juist 'bedankt!' voor de deur weer dichtsloeg.

'Okay, we eten pizza op het dak vandaag!' riep Free vrolijk.

Celia keek even raar op, maar bedacht zich. Vreemd is leuk.

Ze klommen door het raam op de eerste verdieping, en gingen op het dak zitten.

'Mmm, pizza…' zei Celia op een Homerachtige manier.

Ze lachten allebei en toen de pizza op was, bleven ze nog even zitten.

Toen zagen ze een schaduw over hun hoofden scheren. Ze gilden en doken ineen. De schaduw vloog binnen in het huis en ging op het bed van Free's ouders zitten.

Free en Celia kropen voorzichtig binnen, en vroegen zich af of het een goed idee was om de schaduw te porren. Celia haalde haar schouders op en Free sloop naar het licht.

Free lipte geluidloos: op drie… (wat redelijk knap was aangezien het pikdonker was in de kamer en ze elkaar amper konden zien.)

Een, twee, DRIE! Free knipte het licht aan en Celia gaf de schaduw een flinke por.

De schaduw kraste verontwaardigd. (A/N Wacht, de schaduw was geen schaduw meer, aangezien het licht nu aan was, en alles wat dan eerst schaduwen zijn, wordt normaal zichtbaar als je het licht aandoet. Maar wat is het dan? Oe, spannend, lees snel verder…)

Celia vloog naar Free en zei: 'Het krast.'

'Nee, echt?'

'Uhu!'

'Gaan we ons omdraaien om te kijken wat het is?'

'Nowp, geen behoefte aan.'

'Okay dan. Draai!'

Ze draaiden zich om. Even keken de schaduw en de meisjes elkaar alleen maar aan.

Toen zei Celia: 'Het is een uil.'

'Jup'

'Wat doet een uil in jouw huis?'

Geen idee, wacht eens even, Aaaaargh, er zit een uil in mijn huis!