Chapter 1: a new beginning

Met enige aarzeling liep ze haar nieuwe school binnen. Zweinstein zag er echt prachtig uit. Het was echt gigantisch. Veel groter dan haar vorige school. Dit had ze nog nooit gezien. Het leek echt op een kasteel uit één van haar sprookjesboeken. Kristen was erg onder de indruk. En ze was al een paar keer van haar stoel geblazen in haar leven.

Op haar elfde verjaardag had Kristen een brief ontvangen van JoliMaisons, een exclusieve elite school in het midden van Frankrijk. Het was een school voor tovenaars en heksen.
Kristen was echt in de wolken geweest met deze openbaring. Ze had altijd geweten dat magie bestond. Ze had altijd een gevoel gehad dat ze anders was dan de anderen. Soms gebeurden er dingen waar ze geen uitleg voor had. Eten vloog in brand, glazen vlogen plots weg of braken opeens,… En dit gebeurde altijd in haar bijzijn. En nu had ze eigenlijk een explicatie voor die rare gebeurtenissen.
Haar moeder was eerst wat verbouwereerd door de bom van informatie. Maar na een tijdje werd ze erg enthousiast. Ze vond het erg boeiend dat er eigenlijk iets van een 'andere wereld' bestond. En ze was blij voor haar dochter dat ze een nieuw avontuur te gemoed ging.
Haar zus was een beetje jaloers want zij wou ook graag naar die school. Ze vond niet eerlijk dat haar zus mocht gaan en zij niet. Kristen beloofde alles te vertellen in haar brieven.

Maar haar vader was een heel ander verhaal.
Hij bleef erg koelbloedig rond heel deze heisa. Hij was een man van het reële, het rationele. Kristen zag hem als een soort wetenschapper. Hij moest eerst alles kunnen zien en aanraken voor hij iets geloofde. Juist het tegenovergestelde van Kristen. Zij is altijd wel een beetje een dromer geweest. Ze leefde in haar eigen fantasiewereld. Kristens haar vader wou niets te maken hebben met al dat gedoe van magie en tovenarij. Hij wou niets over haar nieuwe schoolcarrière horen. Hij sloot haar volledig uit. Zelf toen Kristen vertrok naar Frankrijk was hij niet aanwezig op het station. Hij had niet eens afscheid genomen van zijn oudste dochter. Hij was al vertrokken naar zijn werk vooraleer Kristen wakker werd.

Ze was erg teleurgesteld in haar vader en ze deed erg haar best om haar tranen te bedwingen. Gelukkig had ze haar moeder en haar zus nog.
Haar moeder kon wel haar tranen niet onder controle houden. Ze moest haar dochter voor een heel jaar missen. En diep binnenin had ze het ook moeilijk met het gedrag van haar echtgenoot. Dat had ze wel niet verteld aan haar meisje. Maar Kristen voelde het wel aan. Het was een heel emotioneel afscheid.
Maar na talloze knuffels & kussen zat ze uiteindelijk op de trein op weg naar haar nieuwe leven.

Kristen voelde haar niet op haar gemak. Ze kende hier niemand en veel leerlingen waren haar aan het aanstaren. Ze kwam natuurlijk niet op het gepaste moment. Het was maart, midden van het 2de trimester. Niet echt het ideale moment om te arriveren op een nieuwe school.

Veel groepjes kwamen vanuit de eetzaal om naar hun lessen te gaan. Een groep meisje gekleed in het blauw, keken haar geboeid aan terwijl een groep groen geklede meisjes meer aan het giechelen waren. Ze keken haar meer neerbuigend aan. Een groep jongens kwam uit de eetzaal en liepen richting de trappen. De meeste leken niet echt Kristen op te merken maar een paar gluurden toch even naar haar. Een van hen was een grote jongen met donkere haren en zeer indringende grijze ogen. Hij bekeek haar heel even maar draaide hem toen rond om zijn vrienden te volgen. Kristen zuchtte diep. 'Waar ben ik aan begonnen' dacht ze. Ze bleef een tijdje treuzelen in de prachtige hal toen een oudere vrouw haar benaderde.
Op het eerste gezicht zag ze eruit als een heel strenge, oude vrouw. Ze droeg aan lang smaragd groen kleed met daarop een zwarte cape. Haar zwart haar was strak in een knotje opgestoken en een klein vierkantje brilletje stond geplaatst op haar nogal kleine neus. Een heel intrigerende vrouw en ze kwam Kristens richting uit. Kristen deinsde op het eerste moment even terug.

"Bent u jufrouw Kristen Collins?"vroeg de dame. Kristen knikte alleen maar.

"Ik ben professor Anderling, lerares gedaanteverwisseling en hoofd van de afdeling Griffoendor. Welkom op Zweinstein. Zou u mij willen volgens, a.u.b."zei de dame op een vriendelijke toon.

Op het eerste moment was Kristen aangenaam verrast van de vriendelijkheid in de stem van de oude vrouw. Ze had een heel andere toon verwacht. Langzaam volgde Kristen de professor door de oude gangen van het kasteel. Naar wel honderden trappen en bochten te hebben genomen, hielden ze stand bij een standbeeld van wat bleek een adelaar te zijn. Of was het nu een hippogrief?
Kristen leek niet echt het onderscheid te kunnen maken. Ze was een echte ramp in magische wezens. Professor Anderling ging voor het beeld gaan staan en riep klaar en duidelijk: "Ketelkoek."
Plots begon het standbeeld te verschuiven en kwam er een draaitrap te voorschijn.

"Volgt u mij maar. Het schoolhoofd verwacht u."zei professor Anderling.

Ze ging de trap op en Kristen volgde gedwee. Ze kwam bij een deur aan; de professor klopte lichtjes aan. Kristen leek niets gehoord te hebben maar toch deed professor de deur open maakte ze een gebaar dat Kristen binnen mocht.

Binnenin zat een oude man aan zijn bureau. Hij droeg een rood gewaad met gouden, sierlijke patronen erin geborduurd. Hij had een lang, grijs haar en een nog langere, grijze baard. Ook droeg hij een klein brilletje maar die leek scheef te staan. De professor rechtte zich op en keek Kristen aan.

"Welkom jufrouw Collins, welkom op Zweinstein. Gaat u maar zitten. Ik hoop dat u een goede reis hebt gehad?"vroeg hij beleefd.
Kristen moest wel zeggen dat hij een zeer rustige aangename stem had.

"Ja, dank u professor. De reis is heel vlot verlopen."

"Ik heb vernomen dat u de voorbije twee jaar op JoliMaisons onderwijs hebt gevolgd. Is dat correct?"

"Dat is volledig correct."

"En mag ik u eens vragen waarom er besloten is geweest om te veranderen van school."
Kristen bleef even stil. Ze had gedacht dat het schoolhoofd ten minste op de hoogte zou zijn.

"Het vlotte niet zo goed tussen het onderwijssysteem daar en mijn persoonlijke mening."

"Dat is mij inderdaad doorgegeven. Uw bepaalde gaven werden niet echt met veel enthousiasme onthaald."

"Nee, niet echt."

"Wel, jufrouw Collins, u moet zich geen zorgen meer maken. We weten alles van uw situatie af en zullen u begeleiden door heel uw verdere carrière. We zullen u lessen laten volgen om uw krachten te leren beheersen. Onze leraar, professor Banning, zal u daarin begeleiden. Ik wil u wel vragen het nieuws niet aan de grote klok te hangen. Het is niet echt iets om rond te verspreiden. En misschien kunt u ook proberen om uw krachten niet teveel te gebruiken. U moet zichzelf niet in verleiding brengen."

"Ik zal proberen om mij te beheersen, professor. Ik zal u niet teleurstellen."

"Dan zullen we geen problemen hebben."

Kristen was erg opgelucht. De vorige school leek absoluut geen aandacht te willen besteden aan haar.
Ze vonden haar een freak en waren haar liever kwijt dan rijk. De leerlingen liepen in een bocht langs haar heen en niemand wou nog naast haar zitten in de lessen of tijdens maaltijden. Zelfs de leerkrachten leken haar te negeren. En ze verstond er niets van. Het was niet alsof ze zo gevaarlijk was. Ze had enkel de gave om de vier elementen te beheersen. So what, no big deal! Het was niet alsof ze het aller-gevaarlijkste gif ter wereld was of een bom die ieder moment kon ontploffen.

"Ik zou u dan nog willen vragen om even de sorteerhoed op uw hoofd te plaatsen. Zo kunnen de huiselfen uw koffers daar de desbetreffende leerlingenkamer brengen en kan professor Anderling u begeleiden erheen."

Professor Anderling had ondertussen een oude versleten hoed in haar handen genomen. Het zag er meer een hoed uit die klaar was voor de schroothoop. Kristen ging wat rechter zitten terwijl Anderling de hoed op haar kruin plaatste. Plots kwam de hoed tot leven.

"Wat krijgen we nu? Nu nog een kandidaat die haar plaats nog niet weet, zo laat op het jaar? Laten we eens kijken welk soort vlees we in de kuip hebben.
Ah, dat is interessant. Een goed stel hersenen, meer aan de stillere kant maar kan soms een Spaanse furie zijn en doorzetten wanneer ze echt wilt. Heeft veel talenten, zeer bijzondere talenten zelfs. Zou alles doen voor haar vrienden…. Wat zou ik doen met jou? Laten we je maar plaatsen in… Griffoendor!"

Kristen was enerzijds verbaasd. Ze had niet direct gedacht dat ze in Griffoendor zou geplaatst worden. Ze had in een boek gelezen over de vier stichters van Zweinstein en de kwaliteiten van hun afdelingen. Griffoendors waren vooral dapper, moedig en hadden durf. Kristen had die kwaliteiten niet echt. Dat dacht ze nog thans.
Ze had gedacht dat ze meer in Huffelpuf of Ravenklauw zou gesorteerd worden. Ze vond eerlijkheid en loyaliteit erg belangrijk wat kwaliteiten van een Huffelpuf waren. Maar ze was ook een echte boekenfanaat wat dan meer bij Ravenklauw past. Maar de beslissing van de sorteerhoed was bindend. Misschien zag de sorteerhoed kwaliteiten die zij niet direct zag. Maar ze was er absoluut niet rouwig om. Ze was ten minste tevreden dat ze niet in Zwadderich zat. Ze zou wel zien hoe het zo verlopen.

Hey. Dit een verbeterde versie. Ik ben erop attent gemaakt dat er in de vorige versie teveel fouten in stonden. En ik voelde me daar erg ongemakkelijk bij.
Dus ik heb alles weg genomen en opnieuw begonnen. De vorige keer had ik vergeten om nog eens alles te controleren. Ik wil de gene die me hiervoor heeft verwittigd nog eens bedanken.
Hopelijk zijn de meeste fouten nu weg gewerkt. xxxx

(ter herinnering: Cedric komt vanaf hfdstk 3 in het verhaal voor. De eerste twee hoofdstukken zijn meer ter inleiding.)