Hoofstuk 1.
Draco rekte zich uit en draaide zich om. Naast hem in bed lag weer een van zijn laatste veroveringen. Natasja of Niki of hoe ze ook heette. Hij genoot nog even van de stilte die er nu nog was, want hij wist dat het nooit lang kon duren. Als zij straks wakker zou worden zou het gedonder beginnen. Alsof ze zijn gedachten kon lezen deed ze haar ogen open.
"Goedemorgen", zei ze slaperig.
"Goedemorgen", zei Draco.
Ze glimlachte. "Gisteravond was echt geweldig."
"Ja, het was wel aardig", zei Draco een beetje droog. "Zou je nu weer weg willen gaan."
Ze keek geschrokken op. "Maar ik dacht dat er iets was tussen ons."
"Dat heb je dan verkeerd gedacht", zei Draco terwijl hij opstond.
"Je hebt me gewoon voorgelogen. Alles wat je gisteravond zei was alleen maar om me in je bed te krijgen."
"Fijn dat je dat nu ook eindelijk begrijpt", zei Draco terwijl hij wat in z'n kast rommelde. "Ik ga nu douchen en als ik klaar ben wil ik dat je hier weg bent."
Hij stond op en liep naar de badkamer. Met een klap deed hij de deur achter zich dicht. Hij schudde z'n hoofd. Vrouwen moesten altijd overal zo een drama van maken. Het leek wel dat als ze eenmaal bij hem in bed hadden gelegen ze gelijk wilde gaan trouwen. Hij haalde zijn neus op. Als of hij zou willen trouwen. Zijn vrijgezellen bestaan beviel hem prima.
Na een uitgebreide douche liep hij zijn aangrenzende kamer weer in. Hij was opgelucht toen hij zag dat ze weg was gegaan. Soms hadden ze namelijk nog weleens de neiging om op hem te blijven wachten en hem om te praten. Alsof ze dat zouden lukken. Hij liep naar beneden richting de eetzaal.
"Goedemorgen vader, moeder", zei Draco terwijl hij naar zijn ouders knikte en aan de tafel ging zitten.
"Goedemorgen", zei Lucius terwijl hij zijn zoon aanstaarde. "Ik moet je toch vragen wat aardiger met vrouwen om te gaan. Natalie heeft hier net een kwartier lang staan uithuilen over wat een rotzak je bent."
Ow ja, Natalie, dat was haar naam, dacht Draco terwijl hij zijn vader aan bleef kijken.
"Persoonlijk maakt het me niets uit wat je met die vrouwen uitspookt. Maar zorg er alsjeblieft voor dat ze het huis wat sneller verlaten. Al het zout van die tranen tast het tapijt aan."
"Ja vader", zei Draco terwijl hij wat brood op z'n bord deed.
"Draco, je vader en ik hebben er eens goed over nagedacht en dat vrijgezellenbestaan van jou kan echt niet langer. Het wordt de hoogste tijd dat je de familienaam in ere houdt en dat je gaat denken aan een huwelijk", zei Narcissa.
"Wat!", zei Draco die stopte met het smeren van z'n broodje en geschrokken opkeek naar zijn moeder. "Maar ik wil helemaal niet trouwen. Ik ben veel te jong om te trouwen!"
"Onzin Draco. Je bent al 25 jaar en het wordt hoog tijd dat je een wat rustiger leven gaat leiden. En iedere keer een andere vrouw in je bed kan echt niet meer."
"Maar moeder, ik ken helemaal niemand met wie ik zou willen trouwen."
Narcissa glimlachte en Draco begon zich ongemakkelijk te voelen. Dit kon niet veel goeds betekenen.
"Lucius, waarom vertel jij het hem niet."
Draco draaide zich naar zijn vader en wachtte gespannen af.
"Mijn zoon, we weten dat je helemaal geen vaste relatie met iemand hebt."
Draco haalde opgelucht adem. Dan weten ze dus ook dat het onmogelijk is voor hem om met iemand te trouwen.
"Daarom hebben je moeder en ik besloten om een geschikte bruid voor je te vinden."
Draco spuugde het pompoensap waarvan hij net een slok wilde nemen weer uit. Dit moest een nachtmerrie zijn. Dit kon niet gebeuren.
"De familie Beaufort uit Frankrijk is een van de meest gerespecteerde puurbloedfamilies uit hun land. Zij hebben ook een vrijgezelle dochter, Cassie van 24 jaar. Kortom een perfecte match."
Draco keek zijn ouders met grote ogen aan. Dit konden ze toch niet menen.
"Vanmiddag om 3 uur komen ze op bezoek en zal jij aan je toekomstige bruid worden voorgesteld."
Draco schudde zijn hoofd. Er moest een manier zijn om hier onderuit te komen.
Zijn ouders stonden op.
"Ow en Draco. Je zal je gedragen en je zal er voor zorgen dat de ouders van het meisje je aardig vinden. Die bruiloft zal een succes worden."
Met een laatste veelbetekende blik verliet Lucius samen met Narcissa de eetzaal. Draco staarde voor zich uit. Zijn prachtige vrijgezellenleventje stortte om hem heen in elkaar. Hij moest gaan trouwen. En wat nog erger was, zijn bruid was al uitgezocht. Hij slikte. Zijn geluk kennende was het vast een of ander super lelijk kind. Met grote wratten op haar gezicht, een kapsel nog erger dan dat van de Wemels en een bril nog idioter dan die van Potter. Hij rilde. Zijn ouders konden toch nooit van hem verwachten dat het wat wordt tussen hem en die Cassie?
De rest van de dag bracht hij alleen door in z'n kamer. Hij bleef maar denken hoe oneerlijk de wereld was en hoe lelijk die Cassie er wel niet uit zou zien. Veel te snel was het alweer 3 uur. Zoals verwacht ging ook de bel.
"Draco doe jij de deur open!", gilde Narcissa.
Draco zuchtte en kwam mopperend overeind. Zijn ouders wilde zeker een goede indruk achter laten en in plaats van een van de huiselven de deur open te laten doen mocht hij voor huiself spelen. Hij zuchtte en liep de trap af richting de deur. De deur waarachter zijn toekomstige bruid met haar ouders zou staan.
Hij opende de deur en schrok van wat hij daar zag staan. In plaats van een of ander lelijk monster stond daar werkelijke een prachtige vrouw. Ze had halflang bruin haar en bruine ogen. Met open mond staarde Draco haar aan.
Laat aub een review achter!