Deze one-shot heb ik zelf niet geschreven. Mijn zus is ook een grote fan van Harry Potter en is lid van een forum waarop zij verhaaltjes post, maar ik heb gevraagd aan haar of ik ze niet op mijn profiel mag zetten om te kijken of het hier ook goede reacties krijgt. En o ja, niets van wat hier in staat van personages en zo voort behoort mij toe, het is allemaal van die wonderlijke dame, J.K. Rowling.
Voor een wedstrijd. De eerste twee zinnen waren opgegeven en daarmee moest je een oneshot maken. Het gaat hier over een onbekend personage.
Rood
Ik had mijn haar rood geverfd. Helderrood, als het lichteffect van een mislukte Expelliarmusspreuk. Dat past beter bij mijn huid dan donkerrood en bovendien haat ik de deprimerende kleuren van de herfst. Het gaf me het gevoel dat ik vleesgeworden liefde was geworden, een cupido die met een vurige haardos probeerde om de veel te aardse mensen een stukje van de hemel te laten proeven.
Goedkeurend aanschouwde ik mijn spiegelbeeld, wetende dat deze opmerkelijke gedaanteverandering niet aanvaard zou worden door mijn omgeving die rood vermeed zoals zij ook modderbloedjes en bloedverraders uit de weg gingen. Ik zag het gezicht van mijn vader voor me, paars aangelopen en opgezwollen als een ballon die op springen stond. Mijn moeder haar gelaat zou lijkbleek worden en haar felblauwe ogen zouden heel de tijd van mijn haar naar mijn vaders gezicht flitsen. De smaragdgroene wanden van de ruime woonkamer zouden een scherp contrast vormen met mijn gekleurde lokken zoals ik altijd al zo scherp afsteek tegenover mijn familie.
Ik zou daar staan en even proeven van de glorie, een kleine veldslag die ik zou winnen in de grote oorlog waarin ik gerold was. Ik zou de wraak proeven en hopen dat die zo zoet smaakt als altijd beweerd wordt.
Een glimlach krulde mijn zachtroze lippen en ik voelde voor het eerst sinds lang knobbel van geluk in mijn borst die zich langzaam in mijn lichaam verspreidde tot aan de toppen van mijn in gele sokken gestoken tenen. Dit was mijn Felix Fortunatis merkte ik, denkend aan de goudkleurige toverdrank die ik ooit in de mond van mijn vader had zien verdwijnen.
Ik wierp een laatste blik naar mijn nieuwe spiegelbeeld en voelde de adrenaline door mijn lijf gieren. De laatste vertwijfeling, de laatste angst was verdwenen zoals de herfst uiteindelijk ook plaats maakte voor een nieuw seizoen, de winter die alles even bedekte met een sneeuwwit tapijt.
Traag maar vastberaden verliet ik de kamer waar mijn plan werkelijkheid was geworden. Ik was klaar voor de confrontatie met de wezens die zuiver bloed veel belangrijker vonden dan de liefde.