Deze one-shot heb ik zelf niet geschreven. Mijn zus is ook een grote fan van Harry Potter en is lid van een forum waarop zij verhaaltjes post, maar ik heb gevraagd aan haar of ik ze niet op mijn profiel mag zetten om te kijken of het hier ook goede reacties krijgt. En o ja, niets van wat hier in staat van personages en zo voort behoort mij toe, het is allemaal van die wonderlijke dame, J.K. Rowling.

De nacht

Het was stil in de oude donkere kelder. In een klein hoekje zat een hoopje, nauwelijks zichtbaar. Lena wachtte geduldig op het moment dat weldra zou komen. Ze was het min of meer gewoon geworden, elke maand door haar vader naar beneden geleid te worden. De bezorgde blik en dan de zware metalen deur die haar met een klap van het zonlicht scheidde. Ooit was ze gelukkig geweest maar die tijd was voorbij sinds die dag, anderhalf jaar geleden.

Vrolijk liep ze door de stille straten. Het was aan het schemeren en weldra zou het pikkedonker zijn maar daar trok ze zich niets van aan. Ze was zo gelukkig, eindelijk had ze een vriendje! En dan wel nog de liefste van allemaal. Ze had allang gedroomd van een relatie met Quinten en het voelde daarom onwerkelijk dat ze nu samen waren.
Op het einde van de straat zag ze de vage contouren van zijn huis. Hij wist niet dat ze ging komen en dat maakte het allemaal nog spannender. Ze belde aan en glimlachte bij de gedachte aan zijn verraste gezicht als hij weldra zou ontdekken wie er aan de deur stond. Hij zag er zo schattig uit als hij verbaasd was.
Er deed echter niemand open en ze besloot even naar de achterdeur te lopen. Hij zal het waarschijnlijk niet gehoord hebben, dacht ze, terwijl ze over het licht vochtige gras naar de deur liep. Daar klopte ze eventjes aan en merkte dat de deur niet gesloten was. Zachtjes duwde ze ertegen aan en liep de donkere gang in. Ze wou juist naar de woonkamer gaan toen ze een geluid hoorde die uit de kelder leek te komen. Voorzichtig sloop ze naar de gang en deed de kelderdeur open. Weer hoorde ze een geluid, het leek op gegrom en haar nekhaartjes gingen overeind staan. Maar ze vermande zich weer met de gedachte dat dit waarschijnlijk een grap was van Quinten.
Leuk geprobeerd, jongen, ik was er bijna ingetrapt... Ze daalde de trap af en stuitte op een metalen deur. Er hing een groot hangslot aan en de sleutel hing wat verderop aan de muur. Zat hij hier achter de deur? Aarzelend nam ze de grote sleutel van het haakje. Ze stak het in het sleutelgat en met een doffe klik ging het zware metalen geval open. Een luide grom weerklonk en donkere harige gedaante sprong op haar af. Pijn vlamde door haar arm en dan voelde ze niets meer…

Een traan viel op de grond. Ze kon het nog altijd niet geloven. Dat dit haar overkomen was, dat zij hier in de kelder moest wachten. Wachten op het moment dat ze elke maand vreesde. Uiteindelijk stond ze recht. Het was tijd. Ze voelde haar lichaam veranderen, overal had ze pijn. Een klagend gehuil verbrak de stilte…