Deze one-shot heb ik zelf niet geschreven. Mijn zus is ook een grote fan van Harry Potter en is lid van een forum waarop zij verhaaltjes post, maar ik heb gevraagd aan haar of ik ze niet op mijn profiel mag zetten om te kijken of het hier ook goede reacties krijgt. En o ja, niets van wat hier in staat van personages en zo voort behoort mij toe, het is allemaal van die wonderlijke dame, J.K. Rowling.

Een background verhaal rond de MacBoons en hun rivalen. Bekend van de harige MacBoons, ook wel Quintaped genaamd.

Wraak

"Mamaaa? Wanneer stopt papa met vechten?" Het klein meisje keek bang naar haar mama. Haar moeder beet even op haar lip voor ze antwoordde.
"Ik weet het niet zo goed, Kathy. De MacBoons zijn stoute mensen en papa probeert alleen maar ons te beschermen." Haar gezicht stond strak en haar neusvleugels trilden even bij het vernoemen van de o- zo gehate naam.
"Maar ik wil niet dat papa vecht. Ik wil dat papa hier is, bij ons." De vrouw zuchtte diep. "Schat, dit kan nu echt niet. Maar ik beloof dat alles snel weer beter gaat gaan en dat papa weer veel thuis zal zijn. Ga nu maar naar bed."
Met tegenzin liep het kleine meisje naar haar kamer. Ze ging op haar bed zitten maar vertikte het om te slapen. Ze zou wachten tot papa thuis kwam.
Het waren het felle licht van fakkels en het geroep van mensen die haar aandacht wekte. Geruisloos liet ze zich van haar bed zakken en sloop naar het raam. Ze tuurde naar buiten en zag dat door de woeste vlakten van het Schotse land een grote groep mensen zich naar het huisje begaf. Ze voelde een rilling over haar ruggengraat lopen en angst overviel haar.
Verstijfd bleef ze staan terwijl de groep het huis naderde. Een luid gebonk deed echter haar ledematen weer ontdooien en ze besloot naar haar moeder te gaan. Voorzichtig deed ze de slaapkamerdeur open en zag juist dat haar moeder met een luide kreet op haar knieën viel.
Zo snel als ze kon liep ze naar haar moeder en greep haar vast. Met haar kleine handjes probeerden ze de tranen van haar moeders gezicht weg te vegen.
"Mama, wat is er?" Haar moeder antwoordde niet en snikte nog harder. "Mamaa?"
"Je nobele vader is vermoord door een lafhartige flubberwurm, Iwan MacBoon!" riep de man die het dichtst bij haar stond.
Kathy's wereld leek even stil te staan. Haar papa was dood? Zou hij haar dan nooit meer kunnen vastnemen met zijn grote, warme armen? Ze had zin om te schreeuwen en met dingen te gooien, toch leek ze zich snel te herpakken.
"Wraak." Het woord kwam kil en meedogenloos uit de mond van het kleine meisje. Zelfs de moedigste man van de clan kreeg koude rilling bij het zien van haar ogen die één al haat uitstraalden. "Laat ze boeten!"
De groep knikte instemmend.