Lost.

Gedeeltelijk beinvloed door The vampire diaries, kan dingen verklappen en het is niet zoals die personages het zouden zeggen.

Ik borstelde nog een keer door mijn goude haar.

'Caithlynn, over een week ga je naar Mystic Fall, kun je je nog even normaal gedragen?' zei Daisy, mijn achter nichtje, tegen me.

Een week, een lange lange week.

Al 2 jaar lang zat ik vast in een klein stadje genaamd: Fells May.

Omdat ik me zo verveelde vroeg Damon of ik misschien een tijdje bij hun in Mystic Falls wou logeren.

Natuurlijk kon ik niks anders zeggen dan ja.

Mystic Falls is een leuk stadje.

Het is daar niet saai maar ook niet helemaal druk enzo.

Damon Stefan en ik zijn daar geboren.

Ik ben wel ruim 10 jaar eerder geboren.

Al ruim 100 jaar was ik vrienden met de Salvatore's.

Ze zijn altijd erg aardig.

Iedere generatie weer.

De Salvatore-Lijn was officieel gestopt toen Damon Zach vermoorde.

Stefan en ik waren een tijdje zo boos, maar nu is de boosheid wel weer over.

Zach was een goede vriend van me.

Hij was de laatste van de Salvatore-Lijn.

Nouja, van de mensen dan.

Damon en Stefan waren in 1864 veranderd door Katherine Pierce, vlak na dat ze zogenaamd de tombe in ging.

Ik had nog nooit iemand zo van streek gezien.

Sirieus, erger dan Damon bestond er die tijd niet.

Katherine date met beide Salvatore jongens.

Toen ze veranderd waren hielp ik Damon en Stefan veel.

Allebei waren ze over de zeik.

Ze wouden zelfs het veranderings proces niet voltooien.

Totdat Stefan zijn vader Giuseppe op ging zoeken.

Hij wou alleen sorry zeggen maar het draaide uit tot een ramp.

Stefan voede zich aan Giuseppe en dwong daarna Damon ook om het proces te voltooien.

Damon voede ook en voltooide het proces.

En nu na ruim 150 jaar was het allemaal weer opnieuw begonnen.

Allebei werden ze verliefd op Elena, een mens.

Ze koos voor Stefan.

Natuurlijk werd Damon weer boos.

Maar nu, na ze 5 jaar niet gezien te hebben, ging ik weer naar ze toe.

Ik werd uitgenodigd.

Met een zeer officieele uitnodiging.

Daisy was super jaloers.

Ze had geen vriendinnen waar ze heen kon gaan.

Zo oud was ze nog niet.

Weken lang wachte ik al op de dag dat ik naar Mystic Falls ging.

'Ik ga shoppen, ga je mee?' vroeg Daisy.

'Tuurlijk. Ik kom eraan.'

Ik vloog naar beneden.

Samen reden we naar de stad.

Het was niet ver.

En het was ook geen grote stad.

Er was een Primark, een H&M en nog wat kleine kledingwinkeltjes.

We vlogen door wat winkeltjes.

Ik kocht kleren voor mee naar Mystic Falls.

2 broeken, 1 vestje en 3 shirts.

Om 9 uur 's avonds, toen we eindelijk thuis kwamen, ging mijn telefoon.

'Met Caithlynn?'

'He! Met Damon, ik wou vragen, wil je misschien eerder komen? Ik verveel me dood.'

'Ik vind het best, morgen?'

'Oke! Je kamer is al klaar.'

'Ah, laat me raden, op een logeerbed op jou kamer?'

'Hoe weet je het?'

'Nou, Elena slaapt bij Stefan denk ik en jullie hebben maar 2 kamer. Slaapkamers dan.'

'Je kent ons huis uit je hoofd.'

'Jep.'

'Maar oke, zie ik je morgen?'

'Absoluut.'

En ik hing op.

'Caithlynn mag ik je helpen met inpakken? Heb toch niks beters te doen.' Zei Daisy.

'Tuurlijk mag je helpen. Hier heb je een koffer.'

Het was doodstil toen wij op ons snelle tempo alles inpakte.

In totaal duurde het inpakken 2 minuten en 6 seconden.

Nieuw record.

Ik kon bijna niet slapen, zoveel zin had ik erin.

Maar toch viel ik in slaap.

'Caithlynn, Wakker worden! Ik stuur je naar Mystic Falls.' Klonk Daisy's stem.

Ik schrok wakker.

Vandaag ging ik naar Mystic Falls.

Snel kleede ik me aan en rende naar beneden.

'Ik ga!' riep ik en zette de koffers in mijn mooie nieuwe Lamborginie.

Daisy zwaaide en ik zwaaide terug.

Het was tijd om naar Mystic Falls te vertrekken.

De reis was niet lang.

Nog voordat ik het bord van de Wickery Bridge voorbij reed sprong iets boven op mijn auto.

Natuurlijk wist ik meteen wie het was.

Ik stopte de auto en stapte uit.

Over de auto keek ik recht in Stefan's ogen.

Hij glimlachte en ik vloog naar hem toe.

'Hee Caithlynn, lang niet gezien!' zei hij.

'Hoi Stefan! Hoelang is het geleden? 5 jaar?'

'Ja. Ik heb je gemisd.'

'Ik jou ook.'

Hij knuffelde me en keek naar de auto.

'Mag ik mee rijden?' vroeg hij.

'Jij altijd.'

We reden naar het huis van de Salvatore's.

Stefan liet me binnen.

'Damon? Ik ben er!' riep ik en meteen kwam Damon.

Hij vloog me om mijn nek.

'Oh Caithlynn! Ik heb je gemisd!' zei hij.

'Ik jou ook, Damon.'

Oke, zo'n reactie verwacht je niet van Damon.

Hij is een stoer type, zoals ie nu deed leek hij meer op Stefan.

Stefan en Damon hielpen me de koffers naar binnen te brengen en uittepakken.

'Dorst?' vroeg Damon.

'Nog al.'

Damon gooide een bloedzak naar me toe.

Minachtend keek Stefan mijn kant op.

'Sorry, ik red dat dierenbloed dieet van jou niet. Ik heb niet zoveel inhoudingskracht.'

'Het is goed.' Zei hij en ik glimlachte.

De deurbel ging.

Stefan deed open.

Ik hoorde kus geluiden.

Vragend keek ik naar Damon.

Voordat ie iets kon zeggen kwam Stefan binnen.

Langs hem liep een meisje, een meisje die precies op Katherine leek.

Ze keek vragend naar mij.

'Wie is dat?' fluisterde ze in Stefan's oor.

'Ik ben Caithlynn, en jij bent?'

'Elena.'

'O, nu snap ik het.'

'Ben je een..?'

'Ja.'

'Oke, mooi.'

'Waarom mooi?'

'Dat heb ik ook gemisd, je directheid.' Kwam Damon ertussendoor.

'Elena is ook een..' zei Stefan.

'Damon zei dat ze mens was.'

'Ze had een autoongeluk en een doctor heeft haar geholpen.'

'Oh god, dit is erger dan ik ooit gedacht had. Een docter heeft je veranderd? Was die docter dan ook een..?'

'Nee, ze weet van ons bestaan af en ze kan er niet tegen als mensen dood gaan.' Zei Stefan.

'oke, nu ben ik bang. Moet ik meer weten?'

'Nou, hier in Mystic Falls zijn veel mensen onder invloed van Perfian.'

'Lekker, moet ik zeker ook nog uit een zakje drinken.'

Stefan knikte.

'Oke. Ik ga even mijn telefoon pakken.'

Snel vloog ik naar Damon's kamer en pakte mijn telefoon uit de tas.

'Hoe ken je Damon en Stefan?' klonk Elena's stem.

'Ik ken ze van hun familie, ik ben een zeer goede familie vriend.'

'En wat voor een relatie heb je met ze?'

'Beste vrienden, en met Damon net iets meer.'

'Oke, wat doe je hier?'

'Ik ben gewoon op visite. En op zoek naar Katherine.'

'O, daar is Damon vast blij mee.'

'Ik help ze haar vinden.'

'Hoebedoel je?'

'We gaan haar vermoorden.'

'Maar waarom help jij?'

'Omdat Katherine dierbaren van mij heeft vermoord.'

'Oke.'

'Waren dat je vragen.'

'Ik denk het wel.'

'Mooi.'

Samen liepen we naar beneden.

Bij de laatste tree van de trap ging mijn telefoon.

'Met Caithlynn?'

'Met Katherine.'

'Heei, waar ben je?'

'In Mystic Falls, ik hoorde dat je ook kwam.'

'Ik ben er ook al.'

'Leuk! Kom je naar de Mystic Grill?'

'Ben onderweg.'

Ik hing op.

Elena keek me vragend aan.

'Zeg tegen Damon dat ik naar de Mystic Grill ben.' Zei ik en vloog naar buiten.

De Mystic Grill was niet moeilijk te vinden.

Ik ademde diep in en liep naar binnen.

Meteen zag ik Katherine.

'Heei Caithlynn!' zei ze.

'Heej Katherine, hoe gaat het?'

'Goed met jou?'

'Fantastisch.'

'Wat doe je hier?'

'Damon bezoeken.'

'Ah, jaloers op Elena?'

'Je doppelganger? Nee, Damon is nog steeds van ons.'

'Haha, inderdaad.'

'Elena? Hoe gaat het?' zei een jongen die langs kwam lopen.

'Goed hoor Matt.' Zei ze.

Ik keek vragend.

Matt herstelde zijn blik.

De blik stond nouja, boos.

'O, sorry Katherine. Ik wist niet dat je nog in de stad was.' Zei Matt.

'Matt, ik wil dat je Caithlynn ontmoet.' Zei ze.

'Hoi, ik ben Caithlynn.' Zei ik.

'Heei, ik ben Matt.'

'Leuk je te ontmoeten.'

Hij knikte en liep weg.

'Elena?' zei ik.

'Ik ben goed in het imiteren van mijn Doppelganger.'

'Je bent veel knapper dan haar.'

'Weet ik.'

Het was even stil.

'Ah, Katherine. Ik zie dat je eindelijk vrienden gevonden hebt.' Zei een meisje.

'Loop gewoon door, Caroline.' Snauwde ze.

'Waarom zou ik? Ik wil je vriendin wel ontmoeten.'

'Nou, ik ben Caithlynn.' Zei ik.

'Hai, ik ben Caroline.'

'Oke.'

Geergerd keek ze naar de ingang.

'Barbie Klaus komt op visite.' Zei ze en liep weg.

Ik keek naar de deur.

Daar stond Rebekah.

Ze keek naar me en zwaaide.

'Caithlynn!' zei ze.

'Rebekah! Heei, wat doe jij hier? Zijn Elijah en Nicklaus er ook?'

'Ja, ze komen zo.'

'Leuk! Wat wil je drinken?'

'Doe maar een Wiskyshot.'

Ik keek naar de man achter de bar.

Snel telde ik met hoeveel we waren.

Rebekah, Katherine, Elijah, Nicklaus , Damon –Die net binnen kwam- en ik.

5 dus.

'5 Wiskyshots!' zei ik en de man pakte de glaasjes en deed er wisky in.

Hij gaf ze aan mij.

Ik pakte er een en liep naar Damon.

'Krijg je van mij.' Zei ik.

Hij nam hem aan en liep mee naar de tafel.

Vragend keek hij om zich heen.

'Niet beoordelen.' Zei ik en hij glimlachte.

Elijah en Nicklaus kwamen binnen.

Ze waren meteen een stuk vrolijker toen ze mij zagen.

We dronken een paar shots.

Het was super gezellig.

Damon sleurde me mee naar huis.

Lachend liepen we het huis binnen.

'Caithlynn?' klonk een stem.

'Ja?' zei ik automatisch.

Ik liep naar de woonkamer.