Kleine inleiding:

Free en Celia, een 13-jarige tweeling, verhuizen samen met hun moeder naar Duitsland en komen naast de geliefde tweeling van onze geliefde band te wonen. (Hoe orgineel xD)
Bill en Tom, beide net 14 geworden, moeten wennen aan de meiden, die vanaf het eerste moment erg open en aardig zijn, waardoor er niet veel later een hechte vriendschap ontstaat.
Voor het succes van Tokio Hotel en daarna, ik weet dat het nogal een basic idee klinkt, dat is het eigenlijk ook, maar door de gebeurtenissen erin hoop ik dat het een beetje origineel is
Het heeft ook geen basic wendingen =p
Mijn schrijfstijl is ook behoorlijk veranderd in de loop van het verhaal vind ik, maar blijkbaar is het een positieve verandering, ik hoop dat jullie dat ook vinden 33

Gott, I suck in inleidingen

Hoofdstuk 1

'Meisjes! Zijn jullie verdorie nog niet klaar met jullie koffers in te pakken??? We moeten over een halfuur vertrekken, en jullie kamer staat nog vol rommel! MAAK JULLIE NU KLAAR!'
Free en Celia lagen allebei compleet ongeïnteresseerd op hun bed. Celia was een tijdschrift aan het lezen, en Free was al liggende aan het pingpongen, met het plafond als tegenstander.
'Maaam, we hebben nog een eeuwigheid!' Klaagde Celia 'De auto zal heus niet weglopen!'
'Nee, maar ons vliegtuig wel!' Riep haar moeder.
'Wacht, vliegtuig?' Vroeg Free vanaf haar liggende positie 'Wie vliegtuig, wat vliegtuig, waarom hebben wij een vliegtuig nodig?'
'Ja!' Viel Celia haar bij 'Ik dacht dat we naar Duitsland gingen! Waar ik btw absoluut niet naar toe wil!'
Ze wierp een kwade blik op haar moeder, die dat compleet negeerde.
'Ja, we gaan naar Duitsland met het vliegtuig. Dat over een halfuur vertrekt!'
Free trok een gezicht. 'Sinds wanneer ga je naar Duitsland met een vliegtuig?'
'Sinds ik dat besloten heb. Nu allebei spullen inpakken, ONMIDDELLIJK!' En na deze woorden gooide ze de deur van hun voormalige kamer dicht.
'Geweldig... Echt geweldig...' Mompelde Celia 'Duitsland, tsss, wie gaat er nu in DUITSLAND wonen? Dat is echt de meest saaie plaats om te gaan wonen!'
Free reageerde niet. Te opgeslorpt in haar tafeltennis-zonder-tafel-wedstrijd tegen het plafond.
Celia gooide haar kussen naar Free, waardoor ze van haar bed afviel.
'Verdomme Celia, ik was bijna gewonnen! Het was 6-4! VOOR MIJ!'
Celia rolde met haar ogen. 'Pak je spullen, kunnen we vertrekken naar onze nieuwe thuis.' Ze spuwde het laatste woord uit.
Free sprong over haar bed, gooide alles in haar open sporttas, en na 5 minuten stond ze in de deur. Ongeveer 2 minuten later stond Celia ook klaar en konden ze 'hun' kamerdeur voor de laatste keer achter zich dichttrekken.
'En dan zelfs mijn bed achterlaten, omdat het niet in de auto past, wat een onzin, maakt het eigenlijk wel uit wat wij denken? *Grom grom, zeur zeur*
'Ik wil niet naar Duitsland. Ik wil niet naar Duitsland.' Herhaalde Celia voor de twintigste keer.
'Ik weet het' Zuchtte Free. 'Maar we kunnen er niets aan doen, dus laten we maar gaan.'
'Jep, gelijk heb je.'
Dus ze liepen naar de auto. Zeurend en zorgend dat hun mam ZEKER zou weten dat ze het er NIET mee eens waren.