Thanks to YulianaHenderson for betareading and correcting this story.
„Ik weet het niet meer", zegt hij en kijkt in de ogen van de agent. Hij weet het echt niet meer en hij wil het zich niet meer herinneren. Lisbon weet dat er meer achter zit.
„U weet het. U weet wat u heeft gedaan" antwoordt Lisbon.
De man schudt zijn hoofd. „Ik ben niet de persoon die u denkt wie ik ben. Ik ben geen monster!"
„Ik en mijn agenten hebben gezien hoe u de smiley heeft gemaakt," zegt Lisbon kalm.
„Ik ben niet Red John", roept de man.
Lisbon zucht. Ze heeft gezien hoe deze man een vrouw heeft vermoord en hoe hij de bloederige smiley van Red John op de muur achterliet.
Aan haar geheugen valt niet aan te twijfelen.
„Misschien herinnert u het niet meer," probeert Lisbon.
„Nee! Ik ben niet gek," schreeuwt hij opnieuw. Hij springt op.
"Gaat u alstublieft zitten", zegt Lisbon maar de man luistert niet.
"Alstublieft", herhaalt Lisbon nogmaals, maar tevergeefs. Ze vertrouwde hem, had hem altijd al vertrouwd. Maar nu was hij totaal krankzinnig.
Ze kan hem niet meer vertrouwen. Ze staat op en verlaat de lege ruimte.
Dit werd de laatste keer dat ze hem achterliet. Mashburn en de psychiatrische kliniek.
Ze moet hem vergeten.
Please review.
