Zo... dit is een van mijn favoriete fanfics. Hij is met toestemming vertaald uit het engels. Waarschijnlijk ga ik nog een ander verhaal vertalen, maar dan een Lily x James.
Waarschuwing: Ik ben niet de eigenaar van Harry Potter.
Zwadderich's Potter
Hoofdstuk Eén: Een Potter? In Zwadderich? Onmogelijk!
Lily slaakte een diepe zucht terwijl ze haar familie zag verdwijnen uit het raampje van haar coupé. Sinds Teddy voor het eerst ging had ze erover gedroomd om naar Zweinstein te gaan, en nu ging ze eindelijk. Maar nu het zover was, kon ze de zenuwen in haar buik niet temmen. Ze was er niet aan gewend om lang ver van huis te zijn.
"Nou, hebben jullie zin om bij Griffoendor te komen?" vroeg James vrolijk. Hij en Fred waren degene die een lege coupé voor de familie hadden gevonden. Lily zat bij het raam, en Hugo zat tussen haar en Roos. Tegenover haar zaten James, Fred, en Albus. De rest van de familie was weggegaan met hun vrienden.
Eigenlijk had Lily het fijn gevonden als Louis was gebleven. Omdat hij de rustigste van de familie was voelde ze zich altijd gemakkelijk bij hem.
Hugo zag er een beetje groen uit. "Jawel," mompelde hij. Hij slikte. "Wat als we niet in Griffoendor komen?" vroeg hij, een beetje onzeker.
"Dan verstoten we je." zei James in een serieuze stem. Toen keken hij en Fred lachend naar elkaar. Lily rolde haar ogen.
"Hou op met plagen!" waarschuwde Roos. Ze keek naar haar broertje. "Als je ergens anders wordt gesorteerd, dan is dat zo. Dat maakt niet uit. Je bent nog steeds familie."
"Ja, dan houden we nog steeds van je." zei James, glimlachend.
"Trouwens," zei Albus, "Ik was bang voor hetzelfde. En Ik hoor bij Griffoendor."
"En jullie twee zijn het meest Griffoendor-achtig van ons allemaal." zei Roos tegen haar broertje.
"Ja, iedere Potter was een Griffoendor, en maar een paar Wemels niet. Zelfs Teddy was een Griffoendor!" schepte James op.
"En nu we op het onderwerp van nieuwkomers zijn," sprak Fred, "Roos, Albus, hoe opgewonden zijn jullie dat jullie eindelijk naar Zweinsveld mogen?"
Albus grinnikte. "Het wordt geweldig!"
"Jullie hebben er alleen zoveel zin in omdat jullie nooit stiekem met ons mee zijn gegaan." plaagde James.
Roos keek hem met een strenge blik aan. "Jullie zouden betrapt kunnen zijn geweest."
Lily zuchtte en keek uit het raam naast haar. De discussie ging verder, maar ze negeerde het. Voordat ze haar brief had gekregen, had Lily zich altijd voorgesteld dat ze een Griffoendor was, net als haar ouders. Ze had gedroomd over het voorbereiden van de grappen met haar broer in de Griffoendor leerlingenkamer. Maar ze begon zich zorgen te maken toen ze haar brief had ontvangen. Lily was begonnen met denken over haar trekken en karakter, en nu wist ze niet meer zeker of ze in Griffoendor zou worden gesorteerd. Ze was slim, eerlijk en een bron vol informatie. Dat waren allemaal trekjes van andere afdelingen. Maar toen ze dit tegen Hugo had gezegd, zei hij dat ze meer dapper en trouw was dan de rest. Helaas was ze daarover niet helemaal zeker.
De trolley kwam ron 12 uur bij hun coupé. Lily kocht een paar Chocolade Kikkers. Ze at de kikkers, en gaf de kaartjes aan Hugo. Hij was een trouwe verzamelaar, dus Lily gaf elke kaart die ze had aan hem. Maar Lily werd snel weer rusteloos, en verliet de coupé om haar benen te strekken. Ze weigerde de aanboden van de anderen om met haar mee te gaan. Ze wou gewoon wandelen, en misschien ging ze Louis zoeken.
Louis was één van de weinige Wemels die niet in Griffoendor zat. Vorig jaar werd hij gesorteerd in Ravenklauw, maar hij was er trots op. Het maakte hem niets uit dat hij geen Griffoendor was zoals de rest. Lily had gehoord dat hij heel populair was in zijn afdeling, dus ze was niet verrast toen ze hem in een coupé vol andere Ravenklauwers vond. Sommige waren zelfs ouder dan hij was, maar hij was het middelpunt van belangstelling. Ze draaide zich om, maar de deur ging achter haar open en Louis stond daar.
"Hey, Lil!" begroette hij. Ze kon de andere naar haar zien gluren. Ook hoorde ze fluisters over 'de jongste Potter'. "Wat is er?" vroeg Louis. Hij negeerde de fluisters en iedereen achter hem.
Lily haalde haar schouders op. "Niks, ik wou kijken wat je aan het doen was, maar je bent aan het kletsen met je vrienden, dus..."
"Het is oké," viel hij in. "Als je even wacht, dan loop ik met je mee." hij draaide zich om en zei iets tegen zijn vrienden wat ze niet kon horen. Toen keek hij glimlachend naar haar, en sloot de coupé deur achter hem dicht. "Laten we gaan wandelen."
Ze liepen door de trein, ze ontweken de andere kinderen die ook uit hun coupés waren. Ze spraken niet, maar opeens trok Louis haar mee in een lege coupé. Toen hij de deur had dichtgedaan, ging hij naast haar zitten, en bleef stil.
Lily keek naar hem. "Louis, was je bang toen je in Ravenklauw werd gesorteerd in plaats van Griffoendor?"
Louis schudde zijn hoofd. "Nee. Ik wist dat de andere het niet erg zouden vinden. Ik bedoel, Victoire was een Huffelpuf, en we houden allemaal van haar."
"Maar, al de andere van jouw leeftijd waren Griffoendors," merkte Lily op. "Was je niet bang dat je ze niet zo vaak meer zou kunnen zien? Of dat je geen contact meer met ze zou hebben?"
Hij schudde weer zijn hoofd. "Victoire vertelde me dat ze met een heleboel kinderen uit verschillende afdelingen omging. En we weten allebei dat ze vorig jaar bij een Griffoendor is gaan wonen. Ik dacht gewoon dat als zij het kon, het mij ook zou lukken."
"Dus je negeerde het en ging ervoor?" vroeg Lily.
Louis lachte. "Zo kan je het ook zeggen. Heb je twijfels?"
Lily zuchtte. "Een beetje. Ik weet niet meer zeker of ik Griffoendor materiaal ben. Wat gebeurt er als ik in een andere afdeling kom?"
"Nou, dan moeten we om ons rooster heen werken om dit soort gesprekken te hebben." antwoordde Louis. Hij legde zijn hand op Lily's schouder en glimlachte vrolijk. "Luister, Lil, als je in een andere afdeling bent dan ik, of dan een van de anderen, dan maakt het niets uit. Ik weet dat ik nog steeds tijd voor je zal hebben om met je rond te hangen."
"Echt waar?" vroeg Lily onzeker.
Hij grinnikte. "Natuurlijk. Jij bent de enige die ik ken die liever gekristalleerde ananas eet dan elk type chocolade." plaagde hij.
Lily lachte eindelijk.
De treinrit naar Zweinstein duurde lang. Lily had nog een lang gesprek met Louis, maar uiteindelijk dwaalde ze terug naar de andere coupé. Zij en Roos joegen de jongens weg zodat ze hun gewaden aan konden trekken, en toen de trein stopte met rijden zag Lily iemand die ze kende, en ze vergat eindelijk over de sorteerceremonie.
"Eerste jaars! Eerste jaars hierheen!" riep Hagrid. Hij hield een lantaarn vast in één hand, en z'n andere hand zwaaide naar de nieuwkomers. Lily en Hugo rende snel naar hem toe.
"Hiya, Hagrid!" Zeiden ze beide. Ze stonden vlak naast hem, en ze kwamen maar net tot zijn zij.
Hagrid keek naar beneden en glimlachte. "Hallo daar! Leuk om jullie ein'lijk te zien! Jullie motten echt een keer naar m'n hut kommen."
"Zeker!" zei Hugo blij.
"Nou, stap maar in. We motten gaan. Een heleboel te doen vannacht." vertelde Hagrid met een lach.
Ze grinnikten terwijl ze samen met twee andere kinderen in een boot stapte. Alle eerstejaars waren stil tijdens de vaart, totdat ze het kasteel konden zien. Toen ontstonden er fluisters en mompels.
"Woah." mompelde Hugo.
"Het is prachtig." fluisterde het andere meisje in hun boot.
"En groot." zei Lily.
Toen ze eindelijk aan wal kwamen, leidde Hagrid hen naar het schitterende paleis. Ook bracht hij hen naar iemand die Lily gemakkelijk herkende. Haar 'oom', Marcel Lubbermans.
"Hier zijn ze, Professor Lubbermans," zei Hagrid. "Klaar om met je mee te gaan."
Lily grijnsde. Het zou lastig worden om hem Professor Lubbermans te noemen in plaats van Oom.
Marcel grijnsde. "Goed dan. Eerstejaars, volg mij, alstublieft."
Hij leidde ze weg van Hagrid en naar de grote binnenkomsthal. Lily bewonderde de grootte van het. Hij leidde ze langs een grote, dichte deur, waar Lily luide stemmen vanuit hoorde komen. Ze dacht dat dat de grote hal waar al de andere over hadden gepraat wel zou zijn. Marcel leidde hen naar een kleine kamer, waar ze allemaal naar binnen gingen.
Marcel ging voor hen staan. "Welkom op Zweinstein, eerstejaars. Mijn naam is Professor Lubbermans. Straks gaan we naar de Grote Hal, maar voordat jullie gaan zitten moeten jullie gesorteerd worden. De sorteerceremonie is belangrijk. Je afdeling wordt net je familie. Je slaapt in dezelfde kamers, je eet aan dezelfde tafel, en je hebt samen lessen."
"De afdelingen heten Griffoendor, Ravenklauw, Zwadderich en Huffelpuf. Als je hier bent, zullen alle afdelingen strijden voor de Afdelingsbeker. Elke afdeling moet punten verzamelen. De afdeling met de meeste punten wint. Door goede daden verdien je punten, en als je onrust veroorzaakt verlies je ze." hij pauzeerde en keek naar hun allemaal.
"Nu ga ik even weg, en ik kom terug als jullie klaar zijn. Gebruik deze tijd om jezelf in orde te maken of om mensen te leren kennen." eindigde hij. Toen liep hij naar de deuren, de kinderen gingen aan de kant zodat hij daar gemakkelijk kon komen. De deur ging achter hem dicht, en een spanning heerste over de zaal.
"Ik denk niet dat ik er ooit gewend aan zal raken om hem Professor Lubbermans te noemen." fluisterde Hugo in Lily's oor.
Lily lachte en knikte. "Ik vind Oom Marcel veel leuker."
"Misschien laat hij ons hem wel zo noemen." zei Hugo stilletjes.
Daarna waren ze stil, en niemand anders zei iets. Iedereen was opgelucht toen Marcel terugkwam om ze te halen.
"We zijn klaar," zei hij glimlachend, en hij leidde hen terug naar de binnenkomsthal. Toen duwde hij de grote deuren open, en hij leidde ze door de Grote Hal. De oudere leerlingen keken allemaal naar hen. Lily negeerde ze, en keek rond. Deze kamer was net zo groot, en het plafond was prachtig. Het leek net de echte nachtlucht. Ze wist zeker dat het magie was, en hele moeilijke. Ze stopten net voor een lange tafel waar de professors aan zaten. Voor de tafel stond een stoel waar een lelijke hoed opstond.
Lily en de andere eerstejaars schrokken toen het begon te zingen. Lily luisterde voorzichtig, maar de hoed zong alleen iets over de verschillen van de afdelingen. Daar had ze van haar broers en neefjes en nichtjes genoeg van gehoord. Toen de hoed klaar was klapte de oudere leerlingen en de leraren. Marcel stapte naar voren met een lange rol perkament.
"Als ik je naam noem, moet je de hoed opzetten en op de kruk gaan zitten." Legde hij uit. "Engel, Casper!"
Een jongen met donkerblond haar stapte naar voren en zat op de stoel. Zijn wangen waren donkerrood, en zijn handen friemelde aan zijn kraag. Marcel zette de hoed op zijn hoofd. Er was een moment stilte dat gevolgd werd door de uitroep van de hoed.
"GRIFFOENDOR!"
Er werd geklapt, en er klonk een heleboel gejuich van wat de Griffoendor tafel moest zijn. Lily kon haar familie daar zien zitten. Marcel nam de hoed van het hoofd van de jongen, en de jongen strompelde naar de Griffoendor tafel.
"Arduin, Xavier!" riep Marcel.
Deze jongen had een scherp gezicht met inktzwart haar. De enige zenuwen die Lily kon zien waren in zijn ogen. Die keken angstig de kamer rond, niet concentrerend op een bepaald voorwerp. Toen de hoed op zijn hoofd geplaatst werd, verdwenen zijn ogen achter het stof.
"ZWADDERICH!" schreeuwde de hoed.
Nu kwam het luide gejuich van de andere kant van de kamer. Het geklap van de andere afdelingen was veel stiller. Toen dit kind ging zitten, ging het routine hetzelfde.
"Bakzijl, Hunter!"
"ZWADDERICH!"
"Bella, Hannah!"
"GRIFFOENDOR!"
"Bonkel, Isis."
"ZWADDERICH!"
Lily begon zich te vervelen, en ze waren pas bij bij de B's. Maar toen "Cremers, Greta" de eerste Ravenklauwer werd, keek ze naar de luidste tafel. Daar zag ze Louis, die voor zijn nieuwe afdelingsgenoot klapte. Hij zag haar staren, en lachte haar toe. Een stukje van haar angst verdween.
Er werden meer namen genoemd, en Hugo was snel net zo verveeld als zij. De enige persoon die ze herkenden was Sterre Filister, die naar Griffoendor ging. Verder vonden ze niemand interessant. Maar toen de P's kwamen, waren Lily en Hugo alerter.
"Page, Jan." Dit was een kleine, ongecoördineerde jongen die naar de kruk liep.
"RAVENKLAUW!"
Lily bleef naar de hoed kijken terwijl ze op haar naam wachtte. En dat hoefte niet lang.
"Potter, Lily," riep Marcel.
Er ontstonden fluisters tussen de andere leerlingen. Toen Lily langs een paar oudere liep, kon ze er een paar horen.
"Nog een Potter."
"Nog een Griffoendor, bedoel je."
"Griffoendor krijgt nog een ster."
Ze negeerde het. Ze wou niet vergeleken worden met haar familie. Toen ze op de kruk hupte, lachte Marcel haar toe, totdat hij de hoed op haar hoofd zette. Het moffe stof blokkeerde haar zicht.
"Aha, nog een Potter, he?" Mompelde de hoed. Lily deed haar best om niet te schrikken van het geluid. "Nou, je bent anders dan je broers. Jou hersens zijn niet bezeten door het woord 'Griffoendor'. Jij lijkt heel onzeker over bij welke afdeling je hoort. Dus waar moet ik je stoppen?"
Ze hield haar ogen gesloten, proberend om haar hersens onzijdig te houden. Ze wou de hoed geen ideeën geven. Ze wou in de afdeling komen waar ze thuis hoorde.
"Erg slim, geen twijfels. Heel geestig. Maar ook heel dapper en trouw. Beroemde Griffoendor kwaliteiten.
Heel ambitieus, informatievol, en een beetje listig. Je weet hoe je dingen moet krijgen die je wilt. Maar je werkt hard en speelt eerlijk. Waar hoor je thuis?"
Lily begon ongeduldig te worden. De zenuwen in haar buik voelde alsof ze elk moment konden uitbarsten.
"Hmm... nou, je wilt niet vergeleken met je familie worden. Je wilt anders zijn. Verrassend. Ik weet precies waar je thuis hoort om dat te bereiken. "ZWADDERICH!"
Een verstelde stilte viel in de zaal. Toen de hoed van haar hoofd afgetrokken werd, hield Lily haar gezicht emotieloos. Ze was dankbaar dat ze haar moeder's acteerkunsten had geërfd. Toen ze van de stoel af sprong, kwam er geklap en gejuich van maar één tafel. Die van Zwadderich. Er werd ook spottend gelachen naar de Griffoendors.
"Lekker voor je, Griffoendor!" Schreeuwde een jongen.
"Wij hebben een Potter!" Drilde een meisje.
Lily negeerde het, en keek niet naar Marcel, of naar een andere tafel dan haar eigen. Ze ging naast een kalm meisje die haar negeerde zitten. En ze was stil. Maar een lange jongen met glad bruin haar leunde over een andere eerstejaar en hield zijn hand uit.
"Welkom bij Zwadderich, Potter. Ik ben Tyson Sikkepit, de zevendejaars klassenoudste." Stelde hij voor.
Lily schudde zijn hand terwijl ze haar gezicht neutraal hield. "Hallo, Tyson. Dankje voor de welkomst." zei ze.
Ze wist niet zeker of ze het leuk vond om hem te ontmoeten, dus ze hield zichzelf neutraal. Maar Tyson vond het niet erg, want hij leunde terug in zijn stoel met een zelfvoldaane lach. Lily lette weer op de sorteerceremonie. Er was nog een P in Zwadderich, Lola Pieters. Ze zat tegenover Lily, en zei niets.
"Punnik, Jace."
Een klein en tenger jongetje liep naar voren. Lily beet op haar onderlip. Hij moest haast wel het kleinste jongetje daar zijn, maar dat was niet wat opviel aan hem. Het waren zijn oren. Zijn felblonde haar was wild, en zijn oren staken er beide uit. Toen de hoed op zijn oren werd gezet, zorgde zijn oren dat de hoed niet over zijn ogen viel.
"ZWADDERICH!" Riep de hoed.
Tussen het geklap door merkte Lily dat het meisje dat naast haar zat over de tafel heen leunde en iets fluisterde tegen Lola Pieters. "Geweldig, wij krijgen hem natuurlijk weer."
"Het lijkt net alsof hij weg kan vliegen met die oren," giechelde Pieters. De andere meisjes giechelde ook, maar ze stopten toen Jace Punnik naast Lily ging zitten. Lily wou boos naar de meisjes kijken. De jongen was nog niet eens gaan zitten en werd nu al gepest.
Lily keek naar de rest van de sorteerceremonie met een ongeïnteresseerd gezicht. Toen Hugo gesorteerd in Griffoendor was, keek Lily hem aan. Hij gaf haar een blik die zei dat het hem speet, en ging zitten aan de Griffoendor tafel, waar hij thuishoorde. Lily merkte dat het gejuich van haar familie minder enthousiast was geworden nadat zij was gesorteerd.
De sorteerceremonie eindigde toen "Plank, Corrie" bij Griffoendor kwam. Lily kende haar een beetje, en was niet verrast toen haar afdeling werd geroepen. Marcel bracht de kruk en de hoed weg, en de man in het midden van de tafel, hoogst waarschijnlijk het schoolhoofd, stond op.
"Welkom op Zweinstein! Ik ben natuurlijk het schoolhoofd, Professor Bruin," zei hij, zijn stem galmend door de hal. "Laat me nog éém iets zeggen voor het eten. Veel plezier!"
Lily lachte eindelijk naar de man, en toen verscheen het eten, en het gepraat begon. Lily begon haar bord te vullen. Nu het grootste deel van haar zenuwen was verdwenen had ze genoeg ruimte om honger te hebben. Terwijl ze at, luisterde ze naar de conversaties rond haar.
"Ik wist dat ik in Zwadderich zou komen," zei het meisje naast haar. Haar gezichtsuitdruk was erg superieur, en ze keek automatisch omhoog. "Iedereen in mijn familie was in Zwadderich. Het was allemaal verwacht."
Lily wou haar reden bespotten. Zij was zelf het bewijs dat familie niks uitmaakte bij het sorteren.
"Mijn familie is een beetje versprijd," zei een meisje. Lily had haar eerder gezien, maar ze wist niet wanneer. "Mijn moeder zat in Huffelpuf. En ik ken hem niet persoonlijk, maar ik heb gehoord dat mijn vader een Ravenklauwer was."
"Ik denk niet dat familie iets uitmaakt," zei Lola Pieters. Ze keek naar Lily. "Ik denk dat Lily hier het bewijs is."
Dat meisjes leken te verwachtten dat ze iets zij, dus Lily slikte haar eten door. "Eigenlijk was mijn nicht Victoire het eerste bewijs. Zij was een Huffelpuf."
"Nou, jij bent de eerste uit de Potter familie." zei het superieure meisje naast haar.
Lily knikte. "Ja oké. Maar wat maakt het uit?"
Ze hield haar hoofd hoog. "Niets. Ik zeg alleen maar feiten."
Lily trok een wenkbrauw op. Ze had het gevoel dat dit meisje haar boos wou maken, dus ze negeerde haar en concentreerde zich op haar eten. Maar Lola Pieters ging door met praten.
"Het maakt niets uit." vertelde Lola haar. "We proberen elkaar gewoon beter te leren kennen." Ze keek naar het meisje naast Lily, en terug naar haar. "We gaan het misschien lastig vinden om met elkaar om te gaan."
Lily grijnsde. "Een beetje maar."
Zij en Lola zeiden niets meer, maar waren stil tijdens de rest van het feest. Toen iedereen klaar was stond het schoolhoofd weer op.
"Nu dat we allemaal gegeten hebben wil ik een paar toespraken houden. Ten eertse, nieuwe leerlingen, welkom op Zweinstein! En oudere leerlingen, welkom terug. Eerstejaars, het Verboden Bos is strikt verboden. Ook moet ik van meneer Kwast, onze concierge, zeggen dat magie niet toegestaan is tussen de lessen door. Hij heeft een lijst met verboden dingen en wil graag dat jullie die goed doorlezen voor nieuwe dingen."
"Ook moet je conctact opnemen met het hoofd van de afdeling als je wil uitproberen voor Zwerkbal.
Ga nu maar naar bed. Eerstejaars, volg je klassenoudsten. Zij zullen je de weg wijzen," eindigde professor Bruin.
Iedereen stond op, en de oudere leerlingen verlieten haastig de hal. De eerstejaars bleven wachten op hun klassenoudsten. Lily merkte dat Tyson niet degene was die hun de weg zou wijzen. Inplaats van hem was er een gespierde jongen met kort, vet zwart haar.
"Ik ben jullie vijfde jaars klassenoudste." Zei hij in een verveelde stem. "Adriaan Hork. Als jullie ooit vragen hebben dan kunnen jullie naar mij toe komen, of naar een van de andere klassenoudsten. Kom nu maar mee."
Hij wuifde ze naar voren en uit de Grote Hal. Lily zag de Griffoendor eerstejaars naar boven gaan, maar Adriaan Hork leidde de Zwadderaars naar beneden. Het was stil terwijl ze door de schemerige kerkers liepen.
"Trouwens, de schilderijen praten, dus wordt niet misleid als je verdwaald bent. Het hoofd van onze afdeling is professor Slakhoorn. Hij geeft Toverdranken," vertelde Adriaan. "Maak je geen zorgen over Kwast z'n lijst. Hij vindt het niet erg als iemand van Zwadderich wordt betrapt met iets wat ze niet horen te hebben."
Lily trok een wenkbrauw op. Ze had wel eens een paar verhalen over Kwast gehoord van haar ouders. Haar broers zeiden dat hij een gemenerik was die Zwadderich voortrok.
Eindelijk stopte Adriaan bij een gladde, stenen muur. "Deze muur leidt naar onze leerlingenkamer. Het wachtwoord is 'Zalazar.'."
Toen het woord genoemd werd gleed de stenen muur aan de kant, en ze volgden Adriaan Hork naar binnen. Het was een ondergrondse kamer met een laag plafond. De meubels waren zacht, en op een rare manier was de kamer elegant. Toen iedereen binnen was gleed de muur dicht.
"De slaapzalen zijn hierboven. De jongens rechts, de meisjes links. Jullie spullen zijn in jullie kamers, en onthoudt dit. Als Zwadderaars zijn wij beter dan de rest, en hier zijn wij trots op. Dus het winnen van Zwerkbal- en Afdelingskampioenschappen is belangrijk, en we werken hard om ze te winnen. Ga nu maar naar bed." Vertelde Adriaan.
Lily rolde haar ogen om de woorden van Zwadderich superieuriteit, maar ze volgde de andere meisjes naar de meiden slaapzalen, en vond de deur waar 'Eerstejaar Meisjes' opstond. Ze gingen met z'n allen naar binnen en ontdekten dat hun dingen bij hun nieuwe bedden stonden. Ze waren allemaal een beetje moe, dus ze begonnen hun pyjama's aan te doen.
"Zo, Potter," zei één van de meisjes, "wat vindt je ervan om een Zwadderaar te zijn?"
Lily slaakte een diepe zucht en ze klom op bed. Haar pyjama zag er anders uit dan die van de andere meisjes. Zij droegen sjieke kleren in donkere kleuren. Lily droeg een kort broekje en een knalrood shirt van James.
"Noem me maar Lily," zei ze. "En als antwoord op je vraag, vraag het maar morgenochtend." Met dat als laatste woord, sloot Lily de gordijnen om haar bed en ging liggen. Ze zuchtte terwijl ze haar ogen sloot. Ze wist nog niet zeker hoe ze het vond om in Zwadderich te zitten. Ze had geen idee wat haar familie nu van haar vond. Hugo leek hetzelfde, ookal had hij waarschijnlijk medelijden met haar.
Ze hoopte dat Louis meende wat hij zei.
Hehe, ik ben klaar. Het is je misschien opgevallen dat Corrie Plank met de P begint, en helemaal niet met een letter na de W van Wemel. In de engelse versie heet ze Connie Wood, dus daar wel na Wemel. Dit is ook zo bij Lola Pieters (Lola Pritchard).
