Hoi!

Weer eens een nieuw verhaaltje P
Eerst stond het hier enkel in het Engels, maar nu dus ook in het Nederlands...
Lees maar gewoon P

xxx
Trien

Disclamer: Mijn naam is niet JKR als je dat wilt weten.

Liefste Dagboekje,

Ik weet het, het is een tijdje geleden, maar Al en James hadden je gestolen, dus kon ik niet schrijven.

Maar nu ben ik op Zweinstein, en ik veronderstel dat ik de meisjes hier kan vertrouwen.

Het was vandaag mijn eerste dag, dus ik heb veel te schrijven.

Ik ben vroeg opgestaan, omdat ik niet meer kon slapen. Ik was te zenuwachtig.

Ik denk dat mam me gehoord heeft, want wanneer ik beneden kwam zat er daar, alsof ze me verwachtte.

We praatten, over hoe Zweinstein zou zijn.

Ze zei dat ik ervan zou houden, net als mijn broers.

Dat ik vanaf de eerste dag veel vrienden zou maken.

Dat iedereen me graag zou hebben.

Ik weet waarom ze me graag zouden moeten hebben. Ik ben de dochter van de bekende Harry Potter.

De jongen die bleef leven. De redder van de school, er is zelfs een standbeeld van hem in de Grote Zaal!

En dan kwam hij naar beneden, de bekende Potter.

Nee, ik zou niet zeggen dat ik mijn vader haat, maar met hem in de buurt ben ik zo onbelangrijk.

Niet dat ik belangrijk ben, maar wanneer hij er is, ziet niemand me.

Behalve Hugo, maar hem ken ik al jaren. Eeuwig, om eerlijk te zijn.

Vandaag was ook zijn eerste dag. Ik ben er blij om, zodat we vrienden kunnen zijn, al weet ik dat niet meer zeker na wat vanavond gebeurt is.

Pap begon te eten, ik weet niet eens of hij wel merkte dat ik er ook was.

Albus is al altijd zijn favoriet geweest. Hij heeft zijn ogen.

En James… hij is de oudste. En hij heeft Albus graag, dus Harry heeft hem ook graag.

Ik weet niet wie mams favoriet is.

Ik denk niet dat ik dat ben.

Ik ben gewoon Lily. Lily Luna Potter.

Toen ging mam naar boven om de jongens wakker te maken.

Pap zei niets. Hij zat daar gewoon. Te eten.

Waarom kunnen we nooit eens gewoon praten?

Hij praat altijd met Albus en James, nooit met mij.

Hij speelt altijd spelletjes, zelfs nu nog, terwijl ze er eigenlijk te oud voor zijn.

Ja, misschien ben ik gewoon een jaloerse btch.

Misschien. Maar als ik dat ben, dan ben ik jaloers voor een reden.

Maar terug naar vandaag.

Al en James kwamen naar beneden.

Albus zei 'Hoi' tegen me, en James ging gewoon zitten.

Dan begonnen we (correctie: zij) een beetje te praten, dat ze hun vrienden terug gaan zien.

Ik zat daar gewoon, stilletjes.

Dan was het tijd om te gaan, dus ik nam mijn hutkoffer, en we vertrokken met paps auto.

We moesten Roos en Hugo oppikken, want oom Rons auto was kapot.

Tante Hermelien zei dat het Rons fout was, en dan begon iedereen te lachen, zelfs Ron.

Ik hou van Ron en Hermelien. Ze lachen veel, en Hermelien is altijd vriendelijk tegen me.

Soms krijg ik het gevoel dat ze me beter begrijpt dan mijn eigen moeder.

Hugo zat naast me in de auto, en we begonnen te praten. Hij fluisterde dat hij soms droomde dat hij in Zwadderich zou zitten, alleen om Ron boos te maken, zodat hij eindelijk zou beseffen dat hij een zoon had.

Ja, Roos is ook Rons favoriet. Ze heeft alles: ze is mooi, ze is slim, ze is gewoon fantastisch.

Lily en Hugo, de twee kinderen waarvan hun ouders niet beseffen dat ze ze hebben.

We zaten ook samen in de trein.

We waren de enige in die coupé.

Sommige andere jongens en meisjes wilden erbij, maar dat wou ik niet.

Albus en Roos bezochten ons snel even, maar ik heb James de hele rit niet gezien.

Ik heb hem niet meer gezien sinds vanochtend, om eerlijk te zijn.

En toen kwamen we aan, en moesten we de Sorteerhoed opzetten.

Eindelijk was het mijn beurt.

Ik zette de hoed op, en ik hoorde hem denken.

"Jeetje, nog een Potter. Wel, ze zijn allemaal Griffoendors, dus ik denk dat jij er ook één bent.

Maar ik zie dat je ook kwaliteiten van een Zwadderaar hebt.

Je zou het daar goed hebben. Je zou een betere plek hebben.

Mensen zouden je graag hebben voor wie je bent, en niet voor wat je bent.

Het is jouw keuze. Kies."

Dus ik koos.

Ik weet niet waarom, en sinds het moment heb ik er spijt van, maar ik koos voor Zwadderich.

Wanneer de hoed uitschreeuwde 'Zwadderich', kon je de hele school naar adem horen happen.

Voor een aantal minuten was het stil, toen begonnen enkele Zwadjes te klappen.

Al snel was de hele Zwadderich tafel aan het roepen en schreeuwen, en luider aan het klappen dan voor wie dan ook.

Ik weet niet waarom.

Wanneer ik naar de tafel stapte, ontweek ik de Griffoendor tafel, wetend dat iedereen naar me aan het staren was.

Voor een seconde maakte ik oogcontact met Hugo, en ik zag dat hij glimlachte.

Ik veronderstel dat hij mijn keuze begreep, maar toch werd hij een Griffie.

Ik kan het hem niet kwalijk nemen, hij heeft veel moed.

Maar ik niet. Ik ben zwak, maar sluw. Waarschijnlijk is dat waarom ik een Zwadje ben.

Dus hier ben ik nu. Liggend in mijn bed, met Zwadjes rond me.

Ze hebben me graag. Ze vroegen me allerlei dingen.

Niet zoals iedereen, ze vroegen niet 'Hoe is je vader in het echte leven?'

Nee, ze vroegen: 'Welk bed wil je? Wat is je lievelingskleur? Ben je zenuwachtig voor morgen?'

En ik antwoordde trots.

Ik heb vrienden.

Na het eten ging ik meteen naar bed. Ik wist dat James, Albus en Roos, misschien zelf Hugo me zouden zoeken.

Waarschijnlijk zijn ze nu een brief aan het schrijven naar mam en pap, aan het roddelen over me.

Ik denk niet dat mam het echt erg zal vinden. Ze houdt van me zoals ik ben.

Maar pap… ik ben bang voor zijn reactie.

En oom Ron, hij zal gek worden, dat weet ik wel.

Hermelien zal het begrijpen, dat hoop ik toch.

Ik denk dat ik haar een brief zal sturen. Nu. Zodat ze hem krijgt voor die van James.

Ik ga je laten, lief dagboekje. Morgen is een grote dag, en ik moet eerst die brief schrijven.

Goede nacht,

Lily