'PIEP! PIEP! PIEP! PIEP!' Ik zet de wekker uit en kijk hoe laat het is. Is het pas zeven uur?! Ik draai me nog een keer om in mijn bed. 'Ayame!' hoor ik mijn moeder roepen. 'Ja, ik kom al!' schreeuw ik. Ik bestudeer mijn kamer. Het is vol met draken. Hoe oud ben ik, tien jaar? Ik ben echt té kinderachtig. Ik ben veertien, ik moet nu toch wel weten dat draken niet bestaan? 'Ayame, je komt te laat!' schreeuwt mijn moeder. Ik hoor irritatie in haar stem. 'Ja, rustig!' schreeuw ik terug. Ik ren snel de trap af. Op naar de Uoham High School.
Ik ben naar school aan het fietsen, zoals altijd ben ik weer te laat. Ik ga snel naar mijn kluisje en dan naar het klaslokaal. 'Heey Ayame!'. Ik draai me om. 'Heey Kitsune!' roep ik terug. Kitsune is mijn beste vriendin, wij doen alles samen en soms maken we zelfs elkaar zinnen af en zeggen we tegelijk dezelfde woorden. Ik kijk het klaslokaal rond en tot mijn verbazing staat er een televisie. 'Goedemorgen klas, ga zitten!'. Nee hé, Ryota is zo saai. Hij is mijn geschiedenis docent en erg streng. 'Vanaf vandaag wordt alles anders. We werken nu met de televisie, geen boeken, geen computers! 'gaat Ryota verder. 'Een televisie?' vraag ik mezelf af. 'Waarom niet met de computers, dat is toch veel makkelijker?'. Kitsune stoot mij aan. Oeps, zei ik dat hardop? Ryota kijkt me aan. 'We hebben speciaal lesmateriaal op dvd.' Ryota loopt naar de televisie en stopt de dvd in de dvd speler. Argh, ineens krijg ik heel erge hoofdpijn. Denk aan het gevoel als je te snel je slush opdrinkt, maar dan erger. Ik kijk Ryota aan, hij zit te glimlachen, verbeeld ik me dat nou? Ik keek snel zijn richting op. Ja, ik heb het me vast verbeeld. Gelukkig wordt de pijn steeds minder. 'Kitsune, had jij ook ineens erge hoofdpijn?' vraag ik. Ze reageert niet. 'Ki-Ki-Kitsune?' vraag ik nu wat angstiger. Kitsune kijkt me raar aan. 'KITSUNE?!' schreeuw ik. Ryota doet niets. Ik kijk rond en al mijn klasgenoten verwoesten de klas. Zij kijken hetzelfde als Kitsune. Ik ben verstijfd van angst en kan niets anders doen dan toekijken. Waarom doen ze dit? Nu komen al mijn klasgenoten op me af. Is dat omdat ik de enige ben die niet veranderd is, of omdat ik niet meedoe met het vernielen van de klas? Ik ren heel snel weg. O nee, ze volgen me! 'Kitsune!' schreeuw ik. 'Help me!' Kitsune doet niets. 'HELP!' Ik fantaseer dat er iemand mij komt redden, maar ik weet dat dat niet zo is. Ik ben weer terug met mijn gedachten. Ik ben nog steeds aan het rennen. Alle leerlingen en zelfs een paar leraren doen zo raar. Au, mijn hoofd. Ik heb weer erge hoofdpijn. Ik wil stoppen, maar dat kan niet. Mijn benen zijn nog steeds aan het rennen. Ik ben nu zo moe... Ik kijk achterom, ze volgen me nog steeds, maar ik heb toch wel een voorsprong. Ik kijk nu snel weer vooruit. Ik slaak een gil.
Ik kom weer bij. Kitsune staat voor me. Ik voel me opgelucht. 'Rustig maar.' zegt ze. 'Oh, Kitsune, je bent gelukkig weer normaal' zeg ik opgelucht. Kitsune kijkt geheimzinig naar me. 'Wat bedoel je daarmee?! Was ik dat eerst niet dan?!'. Ik hoor dat ze boos is. 'Oh, Kitsune, weet je helemaal niets meer, kan je je niets herinneren?' Ik wil opstaan, maar dat lukt niet. Ik zit vastgebonden aan een stoel. 'K-Kitsune, wat is er aan de hand?' vraag ik aan haar. Ik ben bang, ik heb het gevoel dat ze mij verraad. Ik zie iemand aanlopen, het is, het is, RYOTA?! 'Goed gedaan Kitsune, ik ben trots op je.' zegt hij koeltjes. Ik begrijp het niet, Kitsune en Ryota? Ik wist wel dat Kitsune Ryota leuk vond, maar dit had ik niet aan zien komen. Ryota pakt Kitsune's hoofd vast en ze zoenen. Echt zoenen, met de tong en al... 'Kitsune is van mij' zegt Ryota. Kitsune kijkt nogal duf. 'ECHT NIET! Kitsune is van mij! Kitsune, kom terug! Trap er niet in! Ryota is slecht!' schreeuw ik met mijn laatste beetje kracht. Ik ben echt uitgeput. Plotseling licht ik op. Het lijkt wel of ik in tweeën word gesplitst. Er komt een mooie, witte, gespierde draak uit mij, tenminste, dat lijkt zo. Bestaan draken?! Ik dacht dat het een mythe was! Ik zit de draak verbaasd aan te kijken. Hij spuwt vuur om de touwen om mijn handen en voeten los te maken. 'WAT?!' schreeuwt Ryota. 'ONMOGELIJK!'. Kitsune staart me aan. 'Verrader' mompelt ze. 'Mijn droom, mijn wens...' 'Je weet dat ik heel graag een draak wil!' schreeuwt ze. Ik ren snel weg, weg van hier. De draak is me aan het volgen. Hij zegt iets, maar ik kan het niet verstaan. Hij maakt een gebaar. Moet ik op de rug gaan zitten? Ik heb hoogtevrees! Ryota rent naar buiten. Waar is Kitsune? Ik spring snel op de rug van de draak en hij vliegt weg. Op de een of andere manier wist de draak waar ik woonde; een klein huisje op de hoek van de straat. Het stopt en is erg lief voor me. Ik denk steeds aan Kitsune. Het voelt niet goed, al helemaal niet met Ryota in de buurt. Ryota is slecht. Ik moest een keer huilen in de klas, toen hij een saaie geschiedenisles gaf. Het enige wat hij zei is; Interessante les, Ayame? Toen wilde Kitsune mij troosten en toen zei hij tegen haar; let op, Kitsune! Nee, Ik kan Kitsune niet bij hem achterlaten! Ik moet terug, maar ik kan niet. Ik ben zo moe. Ik voel niets meer. Alles wordt zwart voor mijn ogen en ik voel dat ik in elkaar zak.