Hoofdstuk 1: het begin

Het was winter in het elvendorp. De boom des levens had het hele jaar het leven gegeven aan pixies, elven, gnooms en tover troetels en was nu in diepe rust.

In de winkelstraat was het een drukte van balang, want de feestdagen kwamen eraan. Dit maakte dat goozman en een Hele jonge lockette het extra druk hadden in de pixie plaza met alle bezoekers van buiten het dorp die op bezoek kwamen, terwijl de gnoom winkel eigenaars er alles aan deden om de prijzen van hun speelgoed en andere waren zo ver mogelijk omhoog te gooien.

Niet ver van de boom des levens op een mooi plein woonde een pixie die Mero heten, samen met zijn vrouw Tika. De twee waren net een jaar getrouwd en nu waren ze ook nog eens de trotse ouders van een zoon die ze floxy hadden genoemt, en van wie ze zielsveel hielden.

Die avond was het lekker warm in het kleine huisje. Het had die avond gensneeuwt en er lag een dik pak sneeuw in de tuin dat mooi glinsterde in de avondzon. In huis was het lekker warm, want Mero had net de openhaard aangestoken, terwijl tika zorgde voor warme chocolade. Ze wou net de kleine floxy de fles gaan geven toen er ineens stevig op de deur werd geklopt.

"Verwacht jij iemand schat?" Vroeg Mero vanachter zijn krant, wat maakte dat tika de fles neerzetten en verbaast haar hoofd schudden.

"Nee schat" antwoorde ze voor ze naar de deur liep waar steeds ongeduldiger op werd gebonkt.

"Doe maar open met de dranger erop schat, bij de laatste die dat niet deded is een baby gestolen, maar we willen ze ook niet laten wachten in de kou" zei mero terwijl hij naar de deur liep met zjjn vrouw. Tika knikte en deed de dranger op de deur, voor ze deze opende. Door de kier in de deur zagen de twee ouders vier figuren staan in de sneeuw. Twee met paars haar, een met groen haar en een met rood haar. Mero kende de voorste gedaante maar al te goed. Dat was rex! Een van de meeste gevreesde leider van een van de meeste gevreesde elven bendes van de stad, ontdanks dat de jonge elf pas net acht jaar oud was! Snel wou Mero de deur weer dichtslaan, maar het was al te laat! Rex had zijn voet al tussen de deur weten te zetten en met een klap sloeg hij de dranger stuk, wat ervoor zorgde dat de twee ouders achterover sloegen.

"Vlug! Pak de baby en wegwezen! Ik hou de elven hier tegen voor zolang als ik kan!" Zei Mero dapperder dan hij zich voelde, terwijl hij met zijn armen gesprijd voor zijn vrouw ging staan.

"Maar Mero..." Tika keek haar man vertwijfelt aan terwijl de elven grijnzend op hen af kwamen.

"DOE HET!" Zei Mero op een barste toon tegen zijn vrouw. "En denk eraan! Wat er ook gebeurt... ze mogen floxy niet in handen krijgen..."

"Wees voorzichtig schat" zei Tika nog met een knikje, voor de de kamer in snelde en zo snel als ze kon de deur barricadeerde, waarna ze floxy oppakte uit de box waar ze hem had neergelegt toen ze de deur ging opendoen. De jonge pixie was wakker geworden en glimlachte naar zijn moeder toen hij haar zag, niet in staat te beseffen hoe ernstig hun situatie was, terwijl Mero op de gang gilde.

"MERO!" gilde Tika toen ze haar man hoorde gillen, voor ze angstig om zich heen keek. Ze wist dat die gil betekende dat de elven haar man waarschijnlijk hadden gedood en nu achter haar aan zouden komen, haar en haar baby! En ze kon geen kant op! Alles wat ze kon doen was bellen voor hulp en hopen dat de politie op tijd zou zijn! Maar net toen ze het nummer had gedraait van de pixie politie hoorde Tika een luide KRAK achter zich en toen ze opkeek zag ze tot haar grote schrik dat de roodharige elf de deur had ingetapt, ookal zag de jongen eruit alsog hij niet ouder dan een jaar of vijf kon zijn... en toen de roodharige jongen aan de kant stapte zag ze nog net hoe haar man in elkaar zakte, terwijl er bloed uit zijn borst sijpelde.

"Nu is het jou beurt schatje, geef me die baby of je zal hetzelfde lot ondergaan als die goedzak van een man van je!" Grijnsde rex terwijl hij met een dolk in zijn hand naar Tika toe liep, waar het bloed van haar man vanaf lie.

"Nooit! Wat er ook van mij zal worden je zal floxy nooit krijgen jij MONSTER" zei tika, voor ze floxy in de box lag en ervoor ging staan met haar armen wijd gespreid, bereid haar leven te geven voor haar zoon, als ze daarma genoeg tijd kon rekken voor de politie hier was...

"Pixies... ze weten niet wanneer ze moeten opgeven..." zei rex met een valse grijns gericht op tika, die zich aan de rand van de box moest vasthouden omdat alles haar duizelde, het dode lichaam van haar man hielp daar niet heel erg bij. Maar wat er ook gebeurde ze zou niet aan de kant gaan voor de politie hier was... ookal moest zei sterven ze zou ervoor zorgen dat haar zoon zou blijven leven...

"Ookal moet ik sterven...mijn zoon... mijn zoon zal je nooit krijgen" kreunde de paars- harige vrouw, terwijl de bebloede man achter zich in een allerlaatste oprichten en zijn hand richte op het hart van rex. Hij wist maar al te goed dat hij ging sterven... maar hij wilde hoe dan ook voorkomen dat deze elven zijn lieve zoontje in handen zouden krijgen. Dus concentreerde Mero zijn laatste beetje energie op een spreuk die de jongen zou doden, maar net toen hij wilde schieten kreeg de roodharige elf in de gaten wat hij van plan was.

"Rex kijk uit! Achter je!" Gilde hij terwijl hij zijn vriend omver duwde, wat maakte dat de spreuk hem op een haar na miste, voor Mero omviel en stierf...

"MERO! NEE!" gilde Tika, terwijl ze haar haar handvertwijfeld uitstak naar haar man, maar het was al te laat... Mero was echt dood nu...

"Laatste kans mop, heef me die baby of sluit je bij je man aan!" Zei rex terwijl hij met de dolk in de aanslag naar tika toe liep, die zich nu uit alle macht aan de box vast klampte om maar niet flauw te vallen.

"Nooit! Je ben een moordzuchtig MONSTER rex!" Brieste tika met een haatzuchtige blik op de leider van de elven, terwijl floxy achter haar verbaast naar papa keek, niet begrijpend waarom hij nie meer opkeek zoals hij gewoonlijk deed als ze kiekeboe speelde.

"Jou keuze mop! Je had je eigen leven in elk geval kunnen sparen, maar nu is dat te laat!" Grijnsde rex, terwijl hij het wapen richten op het hart van de paarsharige vrouw. "Slaap lekker.." en met die laatste woorden stak rex Tika met een snelle beweging neer. Floxy, die alles had gevolgd met zijn oogjes, besefte nu dat dit geen spelletje was voor zijn vermaak rn begon keihard te huilen.

"Uuurg ook dat nog" kreunde rex terwijl hij de huilende baby oppakte, die alleen nog maar harder ging huilen omdat ze vreemde man met de scherpe oren hem vast had. "Zorg jij effe dat hij kapt met dat gejank" vroeg de leider aan zijn vriendinnetje maxine, terwijl hij de baby aan haar gaf.

"Komt goed rex" glimlachte maxine, terwijl ze de fles van de tafel pakte waar de moeder hem had neergezet en zonder de temperatuur te checken in floxy"s open mond stak, wat maakte dat floxy ommidelijk stopte met huilen omdat hij kon eten.

"Goed werk maxine, nu wegwezen hier voor de politie komt" commandeerde rex, voor hij naar buiten rende en floot, wat maakte dat zijn motor meteen naar hem heen reed.

"Goed plan rex, we willen natuurlijk geen ongenodigde pottenkijkers" beaamde maxine, terwijl de hele groep op de motor klom met de baby nog steeds in de armen van maxine, die vol zat en nu in slaap was gevallen. En terwijl de loeiende sirene's in de verte de komst van de pixie politie aankondigde, verdwenen de vijf elven en de pixie baby in de donkere nacht..."

0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

Op dat zelfde moment stond nymphea bij de boom des levens en keek treurig naar een van de takken, waar het licht verdween uit een van zijn magic pops als teken dat de pixie van wie hij was niet langer in verbinding stond met zijn positieve magie.

"Eerst de kleine yucca en nu baby floxy... wat zal er toch worden van deze arme kinderen..." zuchte nymphea, terwijl ze de magic pop van de tak plukte en hem mee naar binnen nam, naar een glazen stolp waar een rode magic pop al onder lag die niet meer straalde. De cristalle bol die naast de stolp stond liet een herhaling zien van het gevecht tussen de ouders van floxy en de elven dat zojuist had plaatsgevonden.

"Arme kleine floxy, ik kan niks meet voor je doen... maar ik weet zeker... dat je op een dag zal weten wie je bent en je speciale talent alsnog zal ontdekken... tot die tijd zal ik je magic pop bewaren voor je..." glimlachte nymphea voor ze de magic pop onder de stolp lag naast die van de kleine yucca. Hierna ging ze naar het gerechtshof om de regels tegen de elven alweer aan te scherpen, hopend dat floxy op een dag zou weten wie hij werkelijk was... en terug zou keren naar zijn eigen soort...

000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

En daarmee eindig ik het eerste hoofdstuk van mijn nieuwe verhaal! Hopelijk vonden jullie het wat!

A/N

Ja ja ik weet het, ik weet het! Rex had gewoon een spreuk kunnen gebruiken om de ouders van floxy te doden, maar ik wilde niet exact dezelfde scene ervan maken als uit het eerste boek van de harry potter serie.

Voor de duidelijlheid rex is hier 8, maxine 7 lenny 5 yucca 4 en narcissa 3 jaar oud!

Dat was alles voor nu! Hopelijk vonden jullie het leuk

Laat vooral een review achter!