Disclaimer Niets uit dit verhaal is van mij, alleen Bibi. Alles is verzonnen door Rowling en daardoor ben ik dus maar iemand die fanfictie schrijft… Ik ben niet creatief genoeg om een wereld te verzinnen en daarom laat ik mijn verhalen afspelen in de wereld van iemand die getalenteerder is dan ikzelf.

Summary: Het leek alsof hij kon verdrinken in haar ogen, maar er was iets dat ze hem niet kon vergeven. Wist hij maar wat...

Stormy Eyes.

Hoofdstuk 1.

Daar stond hij dan, ruim 1.80 lang met een grijze trui aan die zich als een tweede huid om zijn torso sloot. Het was hem gelukt om niet terug te komen naar de school, maar nu, vier jaar later, stond hij dan toch op het punt om terug te gaan. Een lome grijns gleed vluchtig over zijn lippen terwijl hij uit de trein stapte en diep in ademende. Verschillende leerlingen liepen langs hem heen en Draco vroeg zich verwonderd af of hij ook zo klein was geweest.
"Eerstejaars deze kant op!" klonk een zachte maar toch duidelijk hoorbare stem en Draco keek verbaasd de kant op van het geluid. Wat was er met de maffe half-reus gebeurd? Elk jaar had hij daar staan bulken dat de eerstejaars die kant op moesten, maar nu stond er een klein persoon, overduidelijk een vrouw. Op duidelijke toon las ze de namen voor om te controleren of iedereen er was en bracht vervolgens de redelijk grote groep naar de bootjes. Waarna ze
in de ondergaande zon richting het kasteel begonnen te varen.
De nu tweeëntwintigjarige Draco Malfidus schudde langzaam zijn hoofd en beende vervolgens naar de laatste wachtende koets om zelf ook op weg te gaan naar het kasteel, dat nu vier jaar weer zin thuis zou zijn.

Klappertandend liep Bibi terug naar de grote zaal, zich totaal niet bewust van het feit dat haar lange blonde haren nog drupten op de kille stenen vloer. Haar broek zat strak om haar heupen en hier en daar waren natte plekken te zien. Ook was ze vergeten om een gewaad aan te doen waardoor de strakke rode trui haar figuur duidelijk uit liet komen. Het was nu al twee jaar geleden dat Bibi hier voor het eerst was komen werken, maar ze vergat nog altijd evenveel als toen ze hier als leerling door de gangen had gelopen.
Voorzichtig opende ze één van de zijdeuren van de grote zaal een gluurde voorzichtig om de hoek voordat ze hem verder opende en naar binnen stapte. "Gelukkig, ik dacht al dat ik alweer te laat was." zei ze vrolijk en iedereen keek naar haar terwijl ze uitlegde wat er was gebeurd. "Eén van de eerstejaars dacht dat het leuk zou zijn om te verdrinken in het meer, maar helaas heb ik hem er weer uit gevist." vertelde ze en toen het weer stil was glimlachte Perkamentus naar haar. "Bibi, ken je Draco Malfidus? Hij zal Madame Hooch vervangen vanaf dit jaar." zei het schoolhoofd en maakte een gebaar naar een blonde jongeman.
Even bekeek Bibi hem alsof ze erachter probeerde te komen wat hij dacht maar het volgende moment grijnsde ze breed naar hem. "Ik ken hem," zei ze vrolijk terwijl ze haar hand naar Draco uitstak "maar ik denk niet dat hij mij nog kent, dus zal ik me even voorstellen. Ik ben Bibi Clear."
Ze schudden beleefd handen en namen vervolgens plaats aan de lange tafel. "Dit word weer een fantastisch jaar." zei Hermelien aan de rechterkant en Bibi keek haar kant op terwijl ze vroeg "Heb je het in je Runen gezien?" Hermelien stak lachend haar tong uit en zei vervolgens op fluistertoon "Volgens mij ben je ook weer iets vergeten." Bibi keek nu omlaag en zag dat ze inderdaad iets vergeten was, haar gewaad. Ze zuchtte maar zei vervolgens "Ik was deze keer tenminste op tijd." Hermelien knikte lachend maar kon niets meer terug zeggen want op dat moment werden de eerstejaars naar binnen geleid door professor Anderling.

"Professor Sneep? Welk vak geeft Bibi Clear?" vroeg Draco nieuwsgierig en Serverus Sneep keek op van zijn soep. Een moment lang keek hij indringend naar de jonge vrouw maar toen zei hij langzaam "Op het moment vervangt ze een deel van Hagrid zijn lessen, omdat het hem te veel werd. Hij word ook een dagje ouder, maar wanneer ze een vaste vervanger hebben aangenomen zal ze mijn vak overnemen. Op het moment loopt ze ook stage bij mij op haar vrije dagen." Even was het stil, maar toen ging Sneep toch weer verder met praten. "Het verbaasd me eigenlijk dat je haar niet herkende, ze heeft ten slotte bij jouw in het jaar gezeten." vertelde hij tussen neus en lippen door en Draco trok nu een wenkbrauw op.
Hij zei echter geen woord en daarom ging de oudere man weer verder met eten. "Welke afdeling?" vroeg Draco na goed tien minuten, hij kon zich de vrouw echt niet herinneren. Sneep verslikte zich door de onverwachte vraag en besproeide professor Banning bijna met pompoensap. Snel greep hij een servet en kuchte daar beleefd in voordat hij Draco antwoord gaf. "Ravenklauw, een verbazingwekkende Ravenklauwer. Ze had een groot talent voor Toverdranken en elk ander vak dat ze deed. Ze kwam pas in het zesde jaar naar Zweinstein en ging begint het zevende jaar weer weg, daarvoor had ze volgens mij op Klammfels gezeten." vertelde hij tussen twee happen door en Draco groef in zijn geheugen op zoek naar het kind dat nu samen met hem les zou geven. Toch kon hij niemand bij haar plaatsen, ze moest wel erg veranderd zijn, de laatste 5 jaar. Waarom zou hij haar anders niet herkennen?
"Ze was geen opvallende verschijning." hoorde Draco, Sneep meer tegen zichzelf mompelen, maar luisterde toch mee. "Droeg een grote bril, haar haren altijd strak achterover, veel te grote gewaden en ze leek altijd gebukt te gaan onder het gewicht van haar boekentas. Ik heb haar ook nooit op een feest gezien en als ik haar zag zat ze altijd met haar neus in een boek, geen wonder dat ze zo goed met Griffel op kan schieten. Ze kreeg ook nooit post, praatte nooit met iemand een eenzaam iemand. Briljant maar zo eenzaam." mompelde de man en ging toen op onverstaanbare toon verder.
Draco schudde bedachtzaam zijn hoofd en nam een hap van zijn inmiddels koude eten. Hij was nieuwsgierig naar Bibi Clear en zou er alles aan doen om alles, maar dan ook alles over haar te weten te komen. Er verscheen een grijns op zijn gezicht en nadenkend leunde Draco Malfidus achterover.

"Dus je kende hem nog wel?" vroeg Hermelien opgewonden en Bibi knikte terwijl er een ondeugende glimlach om haar lippen zweefde. "Wie kent 'The Slytherin Sexgod' nu niet? Dat was het eerste was je te horen kreeg zodra je aankwam op Zweinstein. De droom van iedere vrouw." zei ze spottend en Hermelien giechelde terwijl Hagrid grijnzend op de twee jonge vrouwen neerkeek. "Op één of andere manier wéét ik gewoon dat het niet over mij gaat." zei Hagrid lachend en Bibi sloeg speels naar hem. "Foei Hagrid, je mag geen gesprekken afluisteren!" riep ze lachend uit en de boom van een man bloosde zowaar.
De twee vrouwen moesten nog harder lachen en toen ze eindelijk weer op adem waren zei Bibi "Ik heb gehoord dat hij goed kon vliegen toen hij hier op school zat." Hermelien knikte en zei: "Hij kon inderdaad goed vliegen, maar morgen staat hij tegenover een groep opgewonden eerstejaars die hun eerste vliegles krijgen." Bibi maakte een medelevend geluid en stond vervolgens op van de tafel terwijl ze zei: "Ik ga slapen, morgen weer vroeg dag. Wel te rusten Hermelien en Hagrid." De twee knikten terug en keken toe hoe Bibi de grote zaal weer uitliep.