Autor: Adriana diVolpe
Tytuł oryginału: "Slight Difference of Opinion"
Link do oryginału: s/5767206/1/Slight_Difference_of_Opinion
Tłumaczenie za zgodą Autorki.
Drobna różnica zdań
- Doktorze! Doktorze, obudź się! – syknęła Donna. Gdy spoglądała na nieznane otoczenie, zaczynała panikować, o czym świadczyło tempo falowania jej klatki piersiowej.
Obcy wszystkich kształtów i kolorów tłoczyli się wokół, nie obdarzając ich nawet odrobiną zainteresowania, z czego akurat Donna była zadowolona. Gdyby zwrócili na siebie uwagę kosmitów, pewnie ci nie daliby im spokoju przez cały dzień.
- Doktorze. – Potrząsnęła nim stanowczo.
Chwilę trzepotał powiekami, zanim otworzył oczy.
- Auć, auć. – Ostrożnie dotknął boku głowy.
- Dzięki Bogu, Doktorze. – Donna westchnęła z ulgą – Nie wiedziałam, co powinnam zrobić, przyznaję. To znaczy, jesteś chudszy niż wykałaczka, ale sama nie byłabym w stanie zaciągnąć cię z powrotem na TARDIS, prawda?
Doktor zamrugał.
- Kim jesteś? – spytał zdezorientowany.
Spojrzała na niego oszołomiona.
- Jestem Donna… Doktorze, czy….
- Och tak. – Popatrzył dookoła wyczekująco – Przydałby się doktor. Chyba zrobiłem sobie coś w głowę.
Usta Donny otworzyły się z przerażenia.
- Doktorze… To nie tak, to ty jesteś Doktorem. – Panika znów zaczęła wpływać na zachowanie jej klatki piersiowej – Doktorze…
Popatrzył na nią pełen samozadowolenia, co spowodowało, że miała ochotę coś zdemolować.
Przycisnęła koniuszki palców do skroni.
- W porządku, spójrz… Jesteś Doktorem. Jesteśmy tu... na, obojętnie co to za planeta... Boże, żałuję, że nie słuchałam, kiedy mówiłeś mi jak się nazywa….
I miło spędzaliśmy czas zanim nie wdałeś się w sprzeczkę z… jakimś… wielkim… niebieskim… czymś, nie pamiętam jak to coś nazwałeś… Ale tak czy inaczej, zdenerwowałeś to coś, a przecież mówiłam ci, żebyś nie był takim przemądrzałym osłem. Boże, zawsze to robisz! – Uderzyła go w ramię. – Chociaż raz mógłbyś zatrzymać swoją opinię dla siebie! Twoja cholerna niewyparzona gęba, zawsze pakuje nas w kłopoty! – spojrzała na czerwonawe niebo z frustracją - Spójrz, gdzie jesteśmy! Na jakiejś cholernej… planecie z czerwonym niebem i wielkimi niebieskimi kosmitami, Bóg wie, ile mil od Ziemi, a ty nie wiesz, kim jesteś, a ja za cholerę nie wiem jak się lata TARDIS i na Boga, nawet jeśli bym wiedziała… – Wysokość jej głosu niebezpiecznie zbliżała się do rejestrów histerii.
- Donno, Donno, – powiedział, kładąc rękę na jej ramieniu, by ją udobruchać – ja tylko żartowałem. Żartowałem! – Uśmiechnął się szeroko.
Przerwała swoją tyradę i spojrzała na niego.
- Żartowałeś.
- Tak. - powiedział pogodnie, nadal szeroko się uśmiechając. W pewnym momencie powinna wybuchnąć śmiechem.
Oczy Donny zwęziły się.
- Żartowałeś.
Zaczynał myśleć, że to chyba nie był najlepszy pomysł.
- Tak… eee… - Usiadł i drapał się z tyłu głowy z zażenowaniem. - Myślałem, że to raczej…
- ŻARTOWAŁEŚ? ŻARTOWAŁEŚ? – Donna wybuchła – Pozwoliłeś siedzieć mi tu i myśleć. Myślałeś, że to będzie zabawne... – była wściekła, więc miała problem ze sformułowaniem spójnej wypowiedzi. Uderzyła go w ramię. Mocno.
- Auć! – zaskowyczał zaskoczony, chwytając się za ramię – Uważaj, to naprawdę…
- Ja ci dopiero pokażę żarty, mój panie! – ryknęła, jej oczy rozbłysły wściekłością - Byłeś bliski wystraszenia mnie na śmierć! Walnę cię dostatecznie mocno, żeby…
Doktor nie zamierzał czekać, by przekonać się jak mocno postanowiła go uderzyć. Zbiegł.
Z Refleksji Tłumaczki: Wielkie Niebieskie Coś to pewnie jakiś kuzyn Ciasteczkowego Potwora:)