Hoi allemaal!

Het leek mij leuk om een nieuwe fanfic te schrijven. In het Engels heb ik ook al een 63ste Hongerspelen, met precies dezelfde tributen en met waarschijnlijk ook dezelfde eerste hoofdstukken, maar ik wilde liever in het Nederlands verder gaan. Hopelijk vinden jullie het niet erg dat dit geen SYOT is! Ik wil namelijk zo snel mogelijk beginnen, dus dan kan ik net zo goed mijn 'oude' tributen gebruiken, aangezien ik die ook best wel leuk vond :).
Ik hoop dat ik hier meer inspiratie zal hebben (mijn woordenschat is nu natuurlijk groter dan in het Engels) en dat jullie het leuk zullen vinden!

- Ares McCarthy's (Hoofdspelmaker) POV -

'Ares, ben je klaar?' vraagt Gallius, mijn stylist. Ik knik langzaam. Te langzaam voor Gallius' doen.

'Dat ziet er niet heel overtuigend uit, Ares.' Ik zucht en rol met mijn ogen. 'Je weet toch dat ik een hekel heb aan interviews?' Hij haalt zijn schouders op en loopt naar de deur van mijn kleedkamer. Ik volg hem met tegenzin. Ik wil echt niet op dat podium staan, maar ik weet dat het moet. Als nieuwe Hoofdspelmaker moet ik het publiek wat vertellen over de Spelen. Dat is het enige wat ik leuk vind om te doen; vertellen over de arena. De arena die ik heb gemaakt.

'Schiet eens een beetje op,' zegt Gallius. 'President Snow zal er ook zijn en je maakt geen goede indruk als je meteen te laat bent.' Hij verhoogt het tempo waarop we naar de coulissen lopen. Ik moet bijna rennen om hem bij te houden. Voor mijn gevoel lopen we door wel veertig verschillende gangen tot we op de plek van bestemming aankomen. Misschien komt het door de zenuwen, maar ik dacht dat mijn kleedkamer veel dichter bij het podium was.

'Daar is hij!' Aan de zijkanten van de volgende gang staat een tiental fans, die worden tegengehouden door vier vredesbewakers.

'Ares, mag ik je handtekening?' vraagt een van hen. Ik loop gewoon door en knik ze toe; hier hebben we geen tijd voor.

En dan komen we eindelijk in de ruimte naast het podium. De coulissen zijn goed verlicht en ik zie overal mensen in de weer om het podium klaar te maken. Rechts van me zit Caesar Flickermann, de presentator. Ook zijn stylisten zijn druk bezig zijn haar op te steken, dat dit jaar groen gekleurd is. Hij is een ervaren man; hij is al zo'n 30 jaar presentator van Panem TV. En als dan eindelijk de leukste tijd van het jaar komt, de tijd van de Hongerspelen, doet hij de interviews met Spelmakers, waaronder ik, en de tributen.

Links van me is het een stuk rustiger; pas na een keer goed rondkijken zie ik waarom. President Snow zit samen met zijn vrouw en dochter te kijken naar het personeel. Als hij mij ziet, knijpt hij zijn ogen een beetje samen en hij wenkt me. Mijn maag draait zich om terwijl ik naar hem toe loop.

'Hallo, meneer de president,' zeg ik. Hij knikt me toe.

'Weet je hoe belangrijk deze avond is, meneer McCarthy?' vraagt hij. Nog voordat ik een antwoord kan verzinnen, gaat hij al verder met praten. 'Als nieuwe Hoofdspelmaker, moet je natuurlijk wel een goede indruk maken. Ik hoop dat de arena een beetje goed in elkaar zit, dit jaar?' Ik knik. 'Het zal een heus spektakel worden, meneer.' Hij knikt weer. 'Dat mag ik hopen, ja.'

'Ares, het is tijd!' roept Gallius. Ik zeg president Snow en zijn gezin gedag en als ik me omdraai zie ik dat Caesar al het podium op is gelopen.

'Welkom, welkom allemaal!' roept hij naar het publiek, dat helemaal uit zijn dak gaat. Caesar lacht even voordat hij weer verder praat. 'Morgen is het weer zo ver: de jaarlijkse Boete!' Iedereen juicht weer. 'Zoals gewoonlijk, trappen wij dit fantastische evenement af met een interview met onze Hoofdspelmaker. Dames en heren, mag ik een groot applaus voor... Ares McCarthy!' Ik voel handen in mijn rug die me naar voren duwen, waarschijnlijk van Gallius. Ik probeer zo overtuigend mogelijk te glimlachen als ik het podium op loop. Ik hoor het publiek naar me roepen.

'Ares! Je bent geweldig!'

'Je gaat het zo veel beter doen dan Leto!'

'We houden van je!'

Ik zwaai naar de mensen en ik ga tegenover Caesar zitten.

'Hallo, Ares! Goed om je weer te zien!' zegt hij.

'Het is ook fijn om jou weer te zien, Caesar!' Ik hoop dat niemand de trilling in mijn stem heeft gehoord.

'Ares, ik denk dat jij, met je mooie zwarte haren en blauwe ogen, wel onze knapste Hoofd-Spelmaker bent die we ooit hebben gehad!'

'Dank je, Caesar,' zeg ik. 'Ik moet toegeven dat jij er ook wel erg goed uitziet vandaag.'

'Je bent nog aardig ook!' De mensen lachen. 'Ga je ook zo aardig zijn tegen de tributen die morgen worden getrokken?' Ik glimlach. 'Misschien zal ik voor sommigen wel een beetje aardig zijn, ja.' Het publiek is in een keer stil.

'Hoe bedoel je, Ares?' vraagt Caesar. Ik haal mijn schouders op. 'Dat is een geheim, Caesar. Dit is alles wat jullie te weten mogen komen.'

'Alsjeblieft?' vraagt Caesar, terwijl het publiek instemmend knikt. Ik schud mijn hoofd. 'Het spijt me, maar ik kan verder echt niks vertellen.' Caesar legt zijn hand op mijn schouder. 'Ik weet zeker dat het geweldig wordt. Dames en heren, nog een laatste applaus voor onze nieuwe Hoofd-Spelmaker, Ares McCarthy!' Ik sta weer op, zwaai naar het juichende en applaudisserende publiek en loop weer naar de coulissen. Gelukkig ging het interview snel voorbij en kan ik me nu concentreren op mijn werk. Terwijl Gallius me op mijn schouder klopt en iedereen me een applaus geeft, zit ik met mijn hoofd al in de arena.

Morgen vindt de Boete plaats. Vierentwintig kinderen, van twaalf tot achttien, zullen tegen elkaar strijden in een arena die ik heb ontworpen. Slechts één van hen zal de komende weken overleven. Niemand zal de 63ste Hongerspelen vergeten, mijn Hongerspelen. Want het wordt een adembenemende show.

Bedankt voor het lezen! Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vonden ;). Ik weet niet hoe lang het zal duren voordat ik een nieuw hoofdstuk schrijf (waarschijnlijk niet zo heel lang, omdat ik van mijn Engelse versie nog ideeën heb), maar ik denk dat die in de loop van deze week nog gaat komen. Ik zou het heeeeeel leuk vinden als je een reactie achterlaat en ik hoop dat je ook mijn volgende hoofdstuk wil lezen!

-x- Finnick the Insurgent