Hellokidoki! ^^

Ik heb besloten een fanfiction te beginnen over Lily & Scorpius.

Het verhaal begint in Lily's vijfde jaar en dus Scorpius zijn zevende jaar.

Dus, ik hoop dat jullie ervan zullen genieten. Dit is mijn eerste verhaal, dus reacties & tips zijn altijd welkom! =D Bij vijf reviewtjes komt het volgende deel!

With Love, Norea.

Disclaimer: Ik ben J.K. Rowling niet… Alleen in mijn dromen…

VERZWEGEN

PROLOOG

Snel spurtte ze samen met haar broers naar het hek. Haar bruine haren wapperden in de wind, toen ze voorbij alle dreuzels rende. Nog altijd vond ze het eng om gewoon los op een muur af te lopen, maar om te twijfelen hadden ze nu geen tijd meer. Gewoon blijven lopen, dat was de boodschap. Ze schudde de angst van zich af door de gedachte dat ze dit al wel honderd keer had gedaan en sprintte vooruit. Zonder te stoppen liep ze op perron 9 ¾. Een geweldig gevoel stroomde door haar heen toen ze de prachtige locomotief van de Zweinsteinexpress zag staan.

Eindelijk, dacht ze.

Haar ogen gleden vluchtig over de klok. Drie minuten voor tien. Zie je wel, we zijn zelfs nog te vroeg, dacht ze fier.

"Lily, had je nu maar geen uur onder de douche gestaan, dan hadden we nu niet zo moet lopen," zuchtte haar oudste broer, toen ook hij eindelijk op het perron aankwamen. Het meisje keek achterom en lachte even bij het zien van Albus geagiteerde gezicht.

"Wel heb je ooit! Nu heb ik het nog gedaan?" zei ze quasi-verontwaardigd, "Ik stond mijn bezemsteel, kleren én boeken niet allemaal in één koffer te duwen, terwijl er nog een lege koffer naast stond! Hoeveel tijd denk je dat dat gekost heeft?"

Haar broer snoof een keer en opende snel een coupédeur, om zijn hutkoffer die bijna uitpuilde van de spullen naar binnen te duwen. Terwijl haar vader ook was aangekomen duwde hij samen met haar broers ook haar koffers in de trein.

Lily's blik dwaalde af over het perron. Ze keek er al naar uit om haar vrienden terug te zien. Bijna iedereen was de trein al ingestapt. Enkel een aantal wenende broertjes en zusjes stonden te trippelen voor de trein. Ook waren er nog een aantal ouders die hun kinderen zo te zien in de laatste twee minuten nog wat goede raad wilde geven voor dit schooljaar.

Zo ongeveer twee meter van haar zag ze een jongen met bruin haar dat heel kort geknipt was uitvoerig afscheid nemen van een blond meisje met een rond gezicht en een wipneusje. Op de borst van de jongen kon ze nog net een badge met een grote 'K' op onderscheiden. Toen de twee mensen helemaal intiem begonnen te worden, draaide ze zich vlug om en speurde verder het perron af. In de verte zag ze een vrouw met lange, bruine krullen naast een man met rood haar staan, die naar haar stonden te zwaaien.

"Dag tante Hermelien en oom Ron," riep ze, maar ze betwijfelde of ze haar wel zouden horen, dus zwaaide ze maar even enthousiast terug.

Achter haar klonk een oorverdovende zucht. Ze draaide zich om en keek in de groene ogen van haar vader.

"Pff, Lily, word je niet wat te oud om je koffers te laten dragen door je arme vader? Wat neem je toch allemaal mee, kind?" kloeg haar vader en hij depte het zweet van zijn voorhoofd. Zijn haar was warriger dan ooit en hier en daar kon je al een plukje grijs haar ontdekken.

"Ach, pa," lachte ze terug. De locomotief maakte een kermend geluid. Ze gaf haar vader nog snel een afscheidskus en sprong een coupé in.

"Dat is goed voor je conditie!" riep ze hem nog na.

I would totally LOVE some reviews! Press the button, please! Norea x