The Doctor rommelde koortsachtig door de vele laatjes en vakjes van de TARDIS. Hij moest die dingen hier toch ergens hebben? Hij wist zeker dat hij hier een paar oordoppen had zien liggen! De Time Lord had het lang uit kunnen houden, maar hij was bang dat zijn trommelvliezen het op zouden geven, wanneer hij nog langer aan dit vreselijke geluid werd blootgesteld. Blijkbaar was zijn onfeilbare schroevendraaier toch niet zo onfeilbaar. In ieder geval niet wanneer het aankwam op het onklaar maken van stereo-installaties.
Opeens werd het lawaai op de achtergrond nog harder, alsof het ding dat feit er nog even lekker in wilde wrijven. the Doctor drukte zijn handen tegen zijn oren. De muziek die uit de speakers schalde was echt te afschuwelijk voor woorden. Als zijn haar niet zo kort was geweest, had hij het er al lang uitgetrokken van frustratie. Als hij niet zo ongelofelijk slim was geweest, zou hij gedacht hebben dat zulke hoge tonen niet eens haalbaar waren voor mensen van het mannelijk geslacht. Was die vent gecastreerd of zoiets?
Op dat moment kwam Jack de ruimte binnengedanst. Nou ja, dansen was een groot woord. De bewegingen die hij maakte deden the Doctor meer denken aan de laatste stuiptrekkingen van een kip wiens hoofd is afgehakt. Jack begon luchtgitaar te spelen terwijl hij als een gek op en neer sprong.
"Kip zonder kop," mompelde the Doctor in zichzelf. Op dat moment besloot Jack te gaan playbacken. Hij pakte een banaan van de fruitschaal, die hij gebruikte als microfoon. Het enige voordeel aan dit horrorspektakel was het feit dat Jack tenminste niet hardop meezong met de tekst. The Doctor trok een gezicht toen de zanger zijn stemgeluid nog een octaaf hoger de lucht in tilde. Hoe hoog kon deze man zingen?
Opeens stopte de muziek, zo abrupt dat Jack bevroor midden in een nogal dubieuze dansbeweging. Er ging een deur open en Rose kwam binnen, met een schaar in haar hand. Ze legde de schaar weg, pakte de banaan uit Jacks hand en begon hem te schillen.
"Bananen zijn om op te eten, niet om tegen te zingen," zei Rose, voordat ze een hap nam.
"Het ziet ernaar uit dat we weer een nieuwe reis gaan maken, Rose!" riep The Doctor enthousiast. Er verscheen een brede grijns op zijn gezicht. "We moeten een leuk plekje vinden om Jack achter te laten. O, en de bananen zijn op."