Hoofdstuk 1:
Voldemort liep door de straten van het kleine dorpje, Griffoendors Eind. Zoveel had hij hier verloren, en nu ging hij iets winnen. Of beter gezegd iemand.
Een vrouw had hij nodig, voor het kind dat hij wilde. Een kind, een meisje. Hij wilde een meisje om hem te helpen, een bondgenoot te zijn, iemand van zijn eigen vlees en bloed. Iemand van wie hij alles kon vragen.
Geen Dooddoener zou zo trouw kunnen zijn als een dochter. Zoals hij al zei, de vrouw had hij al gevonden. Liefde hoefde hij niet, dat kostte tijd en moeite. Hij wilde alleen het kind.
De vrouw heette Maria Collins. Karakter wist hij niets vanaf, in tegendeel, haar vader zat bij de Orde. Het uiterlijk ging het hem om, de uitzonderlijke toverkunst zou ze wel van hem erven. Maar Ordelid of niet, Maria Collins was het mooiste schepsel wat hij ooit gezien had. Hij wilde dat zijn dochter er net zo uit zou zien. Lange goudblonde haren, grote felblauwe ogen en volle, bleke, lippen.
Hij bleef staan voor het huis. Het licht was aan, alleen in de slaapkamer. Ze was alleen thuis. "Alohomora." zei hij zacht. Geruisloos ging de deur open. Voldemort liep de trap op, de gang door, nog een trap en de kamer in.
Daar zat het zestien jaar oude meisje dan. Ze merkte hem pas na een tijdje op. Haar hand ging naar haar toverstok, maar Ontwapenen ging simpel. "Paralitis!" schreeuwde hij, en Maria Verlamde.
"Je vraagt je vast af wat ik wil, mooie Maria,"begon hij, met een grijns op zijn gezicht. "ik wil een kleine gunst van je, daarna zal ik je vermoorden. Ik ga geen familie pijn doen, wij gaan een nieuw familielid maken." zei Voldemort. Haar ogen keken angstig.
Ze kon niks doen, terwijl hij te werk ging. Iets van hem zou in haar groeien. Zou het kind op hem lijken? Of op haar? Voldemort hoopte dat het een kopie van de moeder zou zijn. Bloedmooi. Qua innerlijk mocht ze wel op haar vader lijken. Maar hij wist iets om daar voor te zorgen. Een oude betovering. Hij sprak hem al werkend uit.
Het moest een meisje worden, een kopie van haar moeder, met uitzonderlijk tovertalent. En een overdosis moed. Ze moest slim zijn, intelligentie was belangrijk. Zeker voor haar. Dit was niet zomaar een kind. Dit was zijn dochter, gemaakt puur voor eigen belang. Ze moest wel nuttig zijn.
Opvoeden wilde hij ook niet, maar hij had genoeg Dooddoeners die dit maar al te graag zouden willen opknappen. Hier zou de familie Malfidus geschikt voor zijn. Zij hebben een pasgeboren zoontje, ze zou kunnen opgroeien als zijn tweeling. Maar Lucius is laf, hij zou haar nooit een goede opvoeding kunnen geven. Geen opvoeding geschikt voor zo'n uitzonderlijk getalenteerd kind als zij zou worden. Bellatrix, zij is niet zo'n moederlijk type. Maar er is niemand anders die hij zo erg vertrouwt… alhoewel…