De schaduw van cresselia
Ik wil Flying Dragonite bedanken voor haar inspiratie voor dit verhaal. Haar verhaal "Pokemon the paralyzed planet" heeft mij geïnspireerd dit verhaal te maken. Het is een beetje een achtergrondverhaal over Darkrai. Net als Flying dragonite geloof ik dat Darkrai niet totaal slecht is. maar waarom is hij dan zo geworden? Dit is mij theorie, en ook zal ik vertellen over hoe het verder gaat met Darkrai na het einde van het spel "explorers of Time,darkness en Sky"
zonder verder oponthoud, hier komt het verhaal.
Hoofdstuk 1: de schaduw van Cresselia
Het was weer een gewone dag in de hall van het begin. Arceus hield alle Legendarische pokemon in de gaten die aan het werk waren, en lette ook op of er op aarde niks verkeerd ging. Hij glimlachte in zichzelf toen hij zag dat alles goed ging. hij had er goed aan gedaan de Legendarische pokemon te maken als baken van hoop.
"Jammer dat ik dat niet van alle Legendarische pokemon kan zeggen"
dacht hij terwijl hij keek naar Darkrai die met zijn tweelingzus Cresselia aan het praten was. Cresselia was de pokemon van de maan. ze was een lieve pokemon die altijd bereid van andere te helpen. Helaas, toen Arceus Cresselia creëerde kreeg hij ook haar tegenpool erbij. Darkrai was de nachtmerrie pokemon en was precies het tegenovergestelde van Cresselia, in en in slecht.
TENMINSTE DAT IS WAS ARCEUS DACHT
wat Arceus niet wist was dat Darkrai ook een deel goed in hem had waar niemand van af wist, een deel dat hij altijd verborg voor Arceus en alle andere pokemon als hij bij hen in de buurt kwam.
en soms, HEEL soms, droomde darkrai was een plek waar iedereen lief en aardig voor hem was en respect voor hem zou hebben. Toen hij pas geboren was had hij altijd met Cresselia gespeeld en de 2 hadden het altijd kunnen vinden met elkaar. Maar terwijl ze opgroeide werd het verschil tussen hen hem pijnlijk duidelijk. Arceus was altijd lief voor Cresselia en gaf haar altijd was ze wilde hebben. Maar als hij om iets vroeg kreeg hij een gemene blik en soms een grauw en een snauw.
na een poosje raakte darkrai wel gewend aan deze oneerlijke behandeling. Maar met de jaren dat hij groter werd, begonnen de andere legendarische pokemon ook nog eens onaardig tegen hem te doen. En tot overmaat van ramp deed arceus er niks aan.
Darkrai's POV
"waarom zou hij? hij heeft mij er nooit bij willen hebben? Ik ben gewoon een niemand"
dacht hij terwijl hij probeerde een paar oran bessen te plukken. Hij had enorme honger, want meestal zorgde de andere legendarische Pokemon ervoor dat er voor hem bar weinig overschoot. Hij had een lekkere oranbessenstruik gevonden, en net toen hij er een naar zijn mond wilde brengen, schoot er een flits blauw langs hem heen en was de oranbes verdwenen.
"HÉ, DIE WILDE IK OPETEN!"
Zei ik met een boze blik op Latios die de orangbes triomfantelijk in zijn hand hield.
"En nu is hij van mij! en daar kan je lekker niks aan doen!"
Zei hij terwijl hij de bes met smaak opat.
"jammie dat was inderdaad een hele lekkere bes"
Zei hij met een valse blik op mij.
"misschien moet ik de andere maar even roepen, die willen vast ook wel zo'n lekkere bes proeven"
Ik keek naar de grond, want ik wist dat hij de daad bij het woord zou voegen en alle andere zou roepen, dan zou er voor mij niks overschieten.
"alsjeblieft, geef me er tenminste 1, ik heb echt heel erge honger"
Smeekte ik voorzichtig. Ik wist al lang dat het zinloos was om te smeken om een beetje voedsel extra, maar ik wilde het toch proberen.
"JONGENS! LEKKERE BESSENSTRUIK HIER!"
meteen nadat Latios dat had geroepen kwamen alle legendarische pokemon aanrennen.
"Alleen een struik? Of hangen er ook nog bessen aan?"
Grapte mew. Celebi en een paar andere jongere legendarische pokemon lachte om die grap, andere lachte een beetje overdreven omdat ze deze pokemon (hoe jong ze ook waren) niet kwaad wilde zien.
"hé allemaal, wat doet die griezel hier?"
vroeg Groundon ineens met een kwade blik op mij. Ik keek naar de grond, Ik wist dat de meeste mensen en pokemon vooral bang voor me waren vanwege mijn uiterlijk. Maar tot nog toe had niemand er echt een valse opmerking over gemaakt.
"wel, hij vond deze struik, goed dat ik hem heb ingepikt voor hij alles zelf opgegeten"
ze Latios met een valse grijns naar mij. Ik keek weg om te verbergen dat ik bijna aan het huilen was.
"ja alsof ik al die bessen had op kunnen eten in me eentje, ik wilde er alleen 1 of 2 om mijn honger te stillen"
dacht ik terwijl ik toekeek hoe de andere zich nu tegoed deden aan de bessen die IK had gevonden. op dit moment haten ik hen echt. Het liefste zou ik hen allemaal vermoorden! dacht ik boos terwijl de struik steeds leger en leger begon te raken.
"DEZE ORANBESSEN ZIJN ECHT DE LEKKERSTE BESSEN DIE IK OOIT HEB GEPROEFD!"
Zei mew terwijl hij een cirkeltje in de lucht maakte van blijdschap. Hierbij viel er een bes uit zijn hand, deze ene bes rolde naar mijn voet. Zo snel als ik kon pakte ik de bes op en stopte hem in mijn mond. Een traan rolde over mijn wang toen ik besefte dat dit INDERDAAD. de lekkerste bessenstruik was van de hele regio. Het was erg jammer dat ik er maar 1 van zou proeven, want ik had enorme honger.
op het moment dat ik de bes op had keek mew me aan. Ik wilde het liefst naar hem glimlachen, maar ik wist dat dit toch weer verkeerd vallen. Maar die gedachte was nog niet koud of Mew glimlachte naar mij en liet nog een bes vallen, ook deze rolde naar me toe en ook deze at ik met smaak op. Dit herhaalde zich een paar keer tot de struik leeg was. Alle legendarische pokemon gingen weer terug naar hun post nu, de bessen waren op en er was voor de rest niks meer te doen. Toen iedereen weg was kwam Mew ineens naar me toe.
"was het lekker, darkrai?"
vroeg ze vriendelijker dan ik had verwacht. Ik knikte en lag een hand op mijn buik als teken dat ik genoeg heb gegeten. Mew glimlachte opnieuw en lag haar kleine hand op mijn grotere.
"Ik weet zeker dat ze het niet zo menen, ze weten gewoon niet beter"
Zei ze met een blik op de ruggen van de andere legendarische pokemon die op weg waren naar hun werk. Ik keek ook naar hen en zuchtte eens diep.
"Misschien, maar het word er niet beter op!"
Mew deed haar mond open om opnieuw wat te zeggen, maar juist op dat moment kwam Mewtwo naar ons toe.
"He mew, Arceus heeft alle legendarische pokemon..."
Hij stopte midden in zijn zin toen hij zag dat ik nog altijd bij haar was en dat we onze handen nog steeds in elkaar hadden.
"wat heb je nu weer van haar nodig freakshow?"
Zei hij met een felle blik op mij. Ik kromp ineen en probeerde aan een rede te denken dat ik hier was met Mew, ALLEEN met mew, maar ik kon nergens aan denken.
"He jongens! moet je zien! freakshow hier gaat nu zelfs zover om aan eten te komen dat hij kleine kinderen gaat inpalmen met zijn slechte krachten!"
Alle andere legendarische pokemon kwamen weer terug. Ik werd rood van oor tot oor ( en ja ik heb ook gewoon oren) omdat iedereen nu zag dat Mew mijn handen vast had.
"Hij palmt me helemaal niet in, Ik wilde alleen weten of hij wel in orde was, hij stond zo voor zich uit te staren"
Zei Mew voorzichtig, maar het had al geen zin meer. Alle andere legendarische pokemon kwamen in een kring om me heen staan, klaar voor een aanval.
"Misschien moeten we freakshow hier maar eens een lesje leren dat hij niet snel meer zal vergeten"
Zei Kyorgre met een valse blik op groudon, die ook vals grijnsde. Ik trachtte nu weg te komen uit hun grip, maar alle sterke legendarische pokemon stonden in een kring om mee heen, er was geen uitweg meer. Mew keek vanachter uit de kring toe met tranen in haar lichte ogen. Ik had de kleine pokemon nog nooit zien huilen, normaal was ze altijd hyperactief, vrolijk, zorgeloos. Nu keek ze me aan met tranen in haar ogen, terwijl de andere pokemon flink op mij in ramde met roar of time, hyper beam, Power Gem en dark force. Ik trachtte zoveel mogelijk aanvallen van hen te ontwijken, maar ik was niet snel genoeg. Het resultaat van de vele aanvallen in een keer en het feit dat ik niet snel genoeg was om alles te ontwijken resulteerde in het feit dat ik bloedend en uitgeput op de grond viel.
"DARKRAI NEE!"
schreeuwde mew wanhopig, dit was het laaste dat ik hoorde, daarna werd alles om me heen donker...
wha ha ha ha ha ha ha ha einderlijk een cliffhanger! de volgende keer horen jullie of Darkrai gered zal worden door mew of dat hij totaal zal worden vernietigd!
tot snel!