Opgevoed door een dooddoener.
Hoofdstuk 1: De vondst.
Er gilde een vrouw. Er volgde een groene licht flits. De vrouw gilde nog harder. Haar man viel dood neer. Er waren dooddoeners in huis. De vrouw hield een kind in haar armen. Het kind was 5 jaar. Ze rende met het kind naar de kast en stopte haar daar in. Er kwam een dooddoener de kamer binnen. Hij had niet gezien wat de vrouw deed. "Waar is je kind?"vroeg de dooddoener. 'Niet hier. Maar bij de oppas."zei de moeder. "Laatste kans voor de waarheid!"zei de dooddoener dreigend. "Het is de waarheid!" zei de vrouw. "Dan moet je het zelf maar weten. Avada kedavra!"de vrouw viel dood neer. "Hier is niks meer!"zei de dooddoener. "Alleen 2 lijken!" de dooddoener liep weg.
Severus Sneep had opdracht het huis te doorzoeken naar het kind. Hij keek alles door. Toen hij boven was hoorde hij zacht gesnik. Hij deed de kast open en zag een meisje van 5. Dat zat te huilen om haar ouders. Ze beefde ze was bang voor de man. Sneep voelde een steek van medelijden. Hij had opdracht het kind te doodden maar kon het niet. "Er is hier niemand meer Lucius!"schreeuwde Sneep. "Mooi dan kan ik weg."zei Lucius lui en hij verdween. "Rustig maar ik doe je niets."zei Sneep tegen het meisje. Het meisje knikte en rende naar hem toe. Ze sloeg haar armpjes om hem heen en drukte zich snikkend tegen hem aan. Sneep was verbaasd en geshockt. Maar sloeg toch zijn arme om het meisje heen en tilde haar op. "Mama weg papa weg!"Snikte het meisje dat al goed kon praten voor haar leeftijd. "Hoe heet je?"vroeg Sneep die probeerde vriendelijk te zijn. "Pruedence." Pruedence. "Ik heet Severus. We gaan hier weg. Het is hier niet veilig."zei Sneep en hij verdween samen met Pruedence.
Sneep was op het kantoor van Perkamentus. Pruedence stond in een ander kamertje op Sneep te wachten. "Wat moet ik doen Albus. Ik kan haar niet vermoorden noch naar een weeshuis brengen want dat kan niet opdat Voldemort haar dan zou vinden en vermoorden. Wat moet er nu met haar gebeuren zonder ouders?" Vroeg Sneep. "We moeten iemand vinden die voor haar kan zorgen. Maar tot die tijd wil ik vragen of jij het wilt doen. Voor tijdelijk." Zei Perkamentus. Sneep deed zijn mond open om te protesteren. Maar knikte toen en als het hem beviel zou hij haar voor altijd houden. Maar las hij het lastig vond praten hij zich zelf er wel uit. Dacht hij. "Prue kom je?" vroeg hij vriendelijk. "Waar we heen gaan?"vroeg Pruedence hem. "Naar mijn huis. Goed?"zei Sneep aardig. Pruedence knikten. Pruedence stak haar armen uit als teken dat ze gedragen wou worden. Sneep begreep dit en tilde haar op. Hij droeg haar en liep naar zijn vertrekken. Daar liep hij naar de haart met nog steeds Pruedence in zijn armen en verdwijn toen in een zee van groene vlammen.
Please reageer.