'Aaaargh!!!' stootte Carlisle Cullen gespannen uit. Zijn krachtige knuppelslag maakte dat zijn softbal in volle vaart richting Jasper Hale snelde, terwijl deze afwezig naar Bella Swan stond te staren. Hale's ogen keken hongerig, maar zijn gezicht stond strak van de zelfcontrole. Vermoedelijk in de ban van de gedachte aan zijn liefde voor Alice, sloot hij vastbesloten zijn ogen en keerde zijn hoofd af van het eerste honk.
'Jasper!' riep Alice geschrokken uit, waarop Carlisle resoluut zijn rennen staakte, met zijn wenkbrauwen een bezorgde plooi creëerde en de bijna onvermijdelijke klap afwachtte. In volle concentratie volgde de dokter de bal met zijn ogen, alsof de snelheid ervan overeen kwam met die van een trage bromvlieg. Gelukkig wist Carlisle precies wat te doen bij een vampier-met-softbal botsing. Hoewel het wel even pijnlijk kon zijn, kon het bij een vampier gelukkig niet veel kwaad. Blauwe plekken zouden ze er toch niet aan overhouden.
Naarmate de bal Jasper Hale begon te naderen groeide de onrust in Alice haar ogen. Maar een vlaag van rust bedekte haar al gauw als een kleed die haar in toom probeerde te houden. Je kon aan haar ogen zien dat ze ertegen vocht; hoe ze Jasper's gave in stilte vervloekte tussen twee vlagen door. 'Jasper, pas op!' stootte ze nog zachtjes uit, waarop haar man haar beantwoordde met een geschrokken blik. Snel zochten zijn ogen, gevangen in een strak getrokken gezicht, de lucht af naar het zojuist afgeschoten projectiel.
*Pats!* Even durfde niemand te kijken. Zelfs Carlisle en Emmett hadden hun gezichten van het drama weggedraaid, nog voor het ongeluk zich had voltrokken. Langzaam richtten er zich weer blikken naar waar verwachte een bezeerde Jasper zou hebben moeten staan.
Een grijns naam het echter over van Jasper Hale's normaal zo neutrale, bijna pijnlijke gezichtsuitdrukking. 'Vangbal, Carlisle!' lachte hij terwijl de blikken van zijn medespelers naar zijn hand werden getrokken. En daar tolde het na; tussen de lange vingers van Jasper Hale; de softbal die ervoor zorgde dat Carlisle; de geduchte dokter Cullen, uit was.
De verslagene zuchtte echter opgelucht waarop zich een luid collectief gelach van overal op het veld oplaaide. Glimlachend snelde Carlisle naar Jasper, gaf hem een bemoedigend doch beschuldigend klopje op zijn schouder en nam de softbal van hem over. Sierlijk wierp hij deze naar Alice, waarop hij als een eervolle verliezer het veld verliet.
