Heey allemaal:d dit is mijn eerste fanfiction, het gaat over sneep die perongeluk een dreuzel mee verschijnselt naar Zweinstein zonder dat hij het weet.. Please willen mensen revieuwen en me tips geven enzo want dit is echt de eerste keer dat ik iets schrijf enzo.. Noujaaa.. Veel plezierrr:P

Professor sneep liep geïrriteerd het kantoor van Perkamentus uit. hij keek nors voor zich uit en liep met grote stappen door de gangen van zweinstein. zijn gewaad wapperde achter hem aan.

het was Zondag, dus de leerlingen hadden geen les. waarschijnlijk zaten ze in de grote zaal knalpoker te spelen of waren ze naar de weg-is-weg om te winkelen. Dat kwam sneep goed uit want nu werd hij niet opgehouden door de grote stroom leerlingen die van lokaal wisselde.

hij had een pakketje van Perkamentus gekregen die hij naar hagrid moest brengen. Hij had echt geen zin om helemaal naar Hagrid te lopen en snapte niet waarom hij het moest doen en niet iemand anders.

hij liep de trap af, langs de grote zaal naar de uitgang van Zweinstein.

hij kwam aan voor de hut van Hagrid. klopte zijn gewaad goed en pakte het pakketje van onder zijn mantel vandaan. hij klopte twee keer aan en bij de derde keer deed Hagrid zo abrupt open dat hij bijna voorover viel tegen de gigantische man aan. hij hervond net op tijd zijn evenwicht en keek met een hooghartige blik naar Hagrid, die hem verontschuldigend terug keek.

''Ehh, Oowww sorry Severus, kom anders even binnen,''

nog voordat sneep kon antwoorden liep Hagrid al zijn hut binnen. Sneep kon niets anders doen dan hem te volgen.

''noem me de volgende keer Sneep.. en geen Severus,'' zei Sneep met een monotone stem (zoals altijd:P)

Hagrid keek hem aan. duidelijk van zijn stuk gebracht.

''Oowww.. het spijt me seve... Ehh.. Sneep. ik zal er de volgende keer aan denken.''

severus legde het pakketje op tafel en draaide zich om om weg te gaan.

''Severus.. blijf nou even. dan kan je zien wat voor iets prachtigs er in zit..''

sneep zuchtte en liep naar hagrid toe. hagrid opende het pakketje met uiterst veel preciesie en geduld. het leek wel een uur te duren voordat het eindelijk helemaal geopend was.

en daar lag het dan. een geel ei met vel gekleurde blauwe spikkels. sneep verbaasde zich erover hoe sterk het ei wel niet moest zijn. dat het ei nog heel was na het verschijnselen was een wonder. hagrid legde het ei in een pan met kokend water die nog op het vornuis op het kleine keukentje stond.

al gauw begon het ei te kraken. Hagrid haalde het ei uit het water en legde die op een handdoek die er nogal smerig uit zag. het ei barstte krakend open en wat ze daar zagen staan hadden ze beide niet verwacht.

het was een eenhoorn, een zwarte eenhoorn.

''Weet u wat u hier in handen heeft? dat is een figuratiefaunaat!'' hagrid keek verbaast naar het beestje. volgens de legende was het allang uitgestorven. Het beest kon in iedere gewenste gedaante veranderen die hij maar wilde. zelfs in een mens! na het beestje bestudeerd te hebben nam sneep afscheid van hagrid door hem een goede dag te wensen. hagrid beantwoordde dit met een vriendschappelijke omhelzing en sloeg hem op zijn rug. het moest dan wel vriendschappelijk zijn maar sneep viel bijna plat voorover. hagrid ving hem echter op en biedde zijn verondschuldegingen aan. Hij mompelde dat hij zijn eigen krachten niet kende.

sneep liep de hut uit. hij had het pakje bezorgd en had nu de hele dag vrij. hij had de lesplanner al gemaakt dus dat hoefde hij ook niet te doen.

hij besloot naar het meer te gaan bij het verboden bos. daar ging hij vaak heen als hij vrij had. om na te denken over lilly en zijn taak om bij voldemord te spioneren. het was een eind weg lopen dus besloot hij te verschijnselen.

hij keek voor zich uit en concentreerde zich op de plek waar hij naartoe wilde. hij verzameld zijn magie en sloot zijn ogen.

Echter niet veel heksen of tovenaars gebruikte verschijnselen als transportmiddel. dat kwam omdat het veel concentratie vereiste, en nog maar niet te spreken over de risico's die eraan vast hingen. als je het verkeerd deed kon je in stukken verspreid liggen over het continent.

hij liep een eindje het verboden bos in, totdat hij zeker wist dat hij niet meer op het terrein van zweinstein was en hij verzamelde zijn kracht, concentreerde zich op de plek.

hij was net van plan om te verdwijnselen maar toen:

''AAWWKKKK!''

het was de Figuratiefaunaat...

Sneep schrok op en was meteen uit zijn concentratie gehaald. maar het was al te laat. hij verdwijnselde al.

Toen hij verschijnselde kreeg Sneep het gevoel of hij door een nauwe buis werd geperst en kon niet meer ademen. een jonge en onervaren tovenaar of heks zou waarschijnlijk in paniek geraakt zijn, maar dit hoorde bij het verschijnselen en sneep was het allang al gewend. ''dat gaat in ieder geval goed.'' dacht sneep.

Toen was het gevoel weg.

Er was veel lawaai om hem heen. Hij opende langzaam zijn ogen en keek om zich heen. voelde zijn armen en benen. hij miste gelukkig iets van zijn ledematen. hij merkte op dat hij in een steegje stond met zijn gezicht naar een muur. hij liep het donkere steegje uit. zijn ogen moesten even wennen aan het licht maar toen hij om zich heen keek zag hij dat hij niet meer in het verboden woud was. hij was in de dreuzel wereld, in de grote stad nog wel! Hij zag overal reclameborden en hoge gebouwen. er waren lichten en getoeter van auto's. Sneep stond even als verstijfd te kijken. Hoe kon dat nou!

hij wou weer terug lopen naar het einde van het steegje om terug te verschijnselen naar zweinsveld toen er een paar mannen uit een onopvallend deurtje kwamen. naast de deur zat een raam met rode gordijnen. de dreuzels waren zo ongeveer twintig jaar en droegen trainingspakken en een petje. Ze hadden van die laaghangende broeken aan en twee hadden een sigaret in hun mond. ze hadden hun muziek hard aanstaan. sneep keek strak voor zich uit. hij merkte dat de jongeren naar hem keken.

Sneep had geen idee wat er gebeurde. maar wat hij wel wist, was dat hij zo snel mogelijk weer uit deze dreuzelwereld weg moest. hij moest een andere plek zoeken. Hij liep de hoofdstraat op waar het echt ontzettend druk was. Hij zag dreuzels lopen met apparaatjes tegen hun oor aangedrukt en hard pratend om boven het geluid van het verkeer uit te komen.

Hij werd nagekeken en hij vermoedde dat het kwam door zijn kleding.

hij liep het centrum uit richting een woonwijk waar het wat rustiger was. hij voelde dat mensen hem aanstaarde maar hij liep nog steeds met de bekende zelfverzekerde pas en z'n hoofd omhoog en een norse uitdrukking op zijn gezicht.

hij liep zo 20 minuten rond voordat hij bij een buitenwijk kwam waar het rustiger was. Hij zag een oud woonhuis met daarnaast een donker steegje. Ookal was er bijna niemand op straat, sneep besloot dat het veiliger was in het steegje. Hij had geen zin in gedoe met het ministerie van toverkunsten.

het was erg donker in het steegje. sneep bleef even staan om de boel te verkennen en aan de duisternis te wennen en liep toen het steegje in. geen mens te bekennen. hij begon zich te concentreren en de magie te verzamelen.

plotseling hoorde hij boven zijn hoofd een geraas. hij keek omhoog en zag een machine die hoog in de lucht vloog met twee vleugels.

''zal wel weer zon nutteloze dreuzeluitvinding wezen.' mopperde hij. hij raakte aan het geluid gewend ookal kon hij bijna niets meer horen van de omgeving. hij verschijnselde terug naar het verboden woud, zonder te merken dat er precies op dat moment iemand tegen hem aan botste.

Ik rende door de straten van de woonwijk in Londen. mijn lange, donkerblonde haar wapperde in de wind. ik had mijn gitaartas op mijn rug en een tas met kleding, spaargeld, dure tekenpotloden die ik ooit eens van mijn oma had gekregen, toilettas en wat gadgets zoals mp3 speler en mobiel in mijn tas gedaan.

zoals ik had verwacht zou oom Michel razend worden als hij merkte dat ik weg was, daarom was ik ook midden in de nacht het raam uit geklommen. dat was nog niet zo gemakkelijk als het klonk. ik had namelijk hoogtevrees en mijn elektrische gitaar was nogal zwaar. maar ik had het gehaald. ik had alleen geen idee waar ik naartoe moest en tot overmaat van ramp had Michel zijn vrienden ook nog eens ingeschakeld toen hij in de gaten kreeg dat ik weg was, en twee daarvan zaten me nu achterna.

ik merkte dat de twee jongens vlak achter me zaten. ik kon echt niet goed rennen met al die bagage. ik struikelde bijna over een loszittende steen in de straat. het was echt heel vreemd maar er was voor deze ene keer was er bijna niemand te bekennen op de straat. ik kon niet om hulp roepen.

toen ik ook nog twee van Michels vrienden aan het eind van de straat zag, zag ik geen andere uitweg dan door een donker steegje te gaan. ik rende het steegje in. mijn ogen waren niet gewend aan het duister, maar ik moest blijven rennen want ik wist dat de mannen me zouden achtervolgen.

ik verbaasde me erover dat het overdag zo donker kon zijn in een steegje. ik durfde niet meer verder te rennen in de angst te vallen. ik draaide me om zodat ik met mn gezicht naar het licht stond en klopte het vuil van mijn nieuwe witte zomerjurkje en zetten een paar stappen achteruit.

ik concentreerde me, ik merkte bijna niet dat er en vliegtuig wel heel erg laag overvloog en alle geluiden overstemden. ik voelde mijn hart in mijn oren kloppen en was helemaal buiten adem.

ik klemde mijn tas stevig in mijn hand. Die zou ik wel tegen hun hoofden aan kunnen zwaaien. Door het gewicht wat er in zat zouden ze wel even knock-out zijn.

ik liep nog steeds langzaam naar achteren en was klaar om te vechten als ze eraan kwamen. ik wist dat de mannen sterker waren maar ik wilde gewoon niet opgeven na mijn succesvolle poging te ontsnappen.

In mijn gedachte verzonken voelde ik nog net dat ik tegen iemand op botste. opeens kreeg ik een benauwd gevoel. het leek alsof ik niet meer kon ademen en het was nu nog donkerder dan daarvoor.

ik wou schreeuwen maar het lukte niet! ik kon mijn armen en benen niet meer bewegen. mijn ogen waren groot maar ik zag niets. Opeens zakte ik door mijn knieën en viel ik met mijn hoofd op iets hards. Daarna was alles zwart.

Sorry voor dit korte hoofdstuk en de waarschijnlijke spelfouten:p ik denk dat ik nog wel een paar hoofdstukken erbij maak maar alleen als jullie mensen het leuk vinden.:p

Owwjahh.. Willen jullie please in een reactie zetten wat je ervan vind en of jullie een volgende chapter willen? Tips zijn altijd welkom!:D:D:D

Xx me3