Oke in dit verhaal komt niet echt Harry potter in voor maar wel de magie ..
Ik hoop dat dat mag .. en zoniet dan hoop ik dat dit verhaal anders in de leerlingenkamer mag staan
Ze is nu 14 zit in de tweede maar op haar vijftiende veranderd alles .. in het begin is er nog niet veel magie maar vanaf haar 15 gaat er heel wat veranderen ..

Ik stond voor de spiegel en keek naar mezelf, ik walgde van mezelf me eigen altijd saaie paardenstaart, me bril uit de oertijd, en dan ook nog mijn beugel.

Niet echt het type waar de jongens altijd op vallen maar goed, ik mocht er wezen, dat wil dus zeggen ik was het knapste meisje uit het groepje wat werd geclassificeerd als 'Stuudjes'.

Ik dwong mezelf een beetje make-up op te doen maar meestal was het TE me lipgloss zat op mijn neus en me oogschaduw op mijn lippen.

Nouja dat was wel een beetje overdreven maar ik schoot altijd uit, de reden waardoor ik vaak werd uitgelachen.

Ik zag er nu ook alweer op om naar school te gaan, nouja ik kon me er natuurlijk wel weer op verheugen dat ik vandaag wiskunde had.

Ik bekeek mezelf voor de laatste keer kritisch in de spiegel en besloot dat dit wel kon, ik had een fluoricerend groen rokje aan een een geel shirt en een rood/geel gestreepte panty met daaronder blauwe/groene gympen.

Ik liep maar weer weg uit de badkamer, ik werd onpasselijk van al die spiegels, ik liep naar mijn studeerkamer en pakte mijn roze tas uit de kast en gooide er lukraak mijn boeken in die ik voor die dag nodig had, terwijl ik mijn huiswerk pakte wat netjes in een mapje op het bureau lag.

Ik liep naar de keuken en greep me brood van het aanrecht propte het bij in mijn tas trok gauw me oranje jas aan deed mijn tas op mijn rug en pakte mijn gammele fiets uit de schuur.

Ik sprong er op mijn aparte manier op en fietste zo snel ik kon naar school, we hadden het eerste uur wiskunde en ik verheugde me erop.

Nouja redelijk normaal dan kon ik naast Ineke zitten het populairste meisje van de klas, ik wist wel dat ze naast me zat omdat ze me nodig had voor een hoog cijfer en me verder een stuudje vond, maar ze kon altijd zo mooi over haar en haar vriendinnen vertellen.

Na 10 minuten fietsen was ik eindelijk bij school en zak ik Marliene al bij het hek staan.

'hooooi Marliene' zei ik overdreven vrolijk.

'haaai lottie' zei ze op haar eigen vrolijke saaie toon.

'Huiswerk gemaakt?' vroeg ik maar om het gesprek op gang te houden, de blik in de ogen van Marliene veranderde

'Wat denk je dan' snauwde ze

'Nou het kon toch dat je iets vergeten was' zei ik nog altijd even vrolijk

'Huiswerk vergeet ik niet' en met die woorden draaide Marliene zich om en liep naar school toe.

'naja' mompelde ik in mezelf 'wat een stomme trut' maargoed zoiets kon je niet over je vriendin zeggen.

Ik gooide me fiets ergens in een rek en rende achter haar aan naar binnen, ondertussen nog vallend over mijn eigen veters.

Toen ik binnen was gooide ik mijn jas boven op de kapstokken en rende achter Marliene aan naar de lift, ik kon er nog net in voordat de deuren dicht gaan.

'Marliene' smeekte ik, ze keek eigenwijs de andere kant op, en ik keek verveeld naar het lampje van de lift wat van 1 naar 2 ging.

Opeens werd ik opgeschrikt door een knal en de lift stond stil...