Mijn eerste Naruto fanfic, dus wees niet al te hard voor me. :P R&R, alsjeblieft!
DISCLAIMER: I don't own any of the characters, except for Nataku.
Hoofdstuk 1
Oto-Village."Damn, Nataku, je bent echt sterker geworden."
"Nee, Sasuke-kun, je bent gewoon zwakker geworden." grijnst Nataku, die naar een bleke, donkerharige jongen kijkt. Hij kijkt haar geïrriteerd aan.
"Waarom ben ik in vredesnaam ingegaan op je voorstel van sparren?" vraagt Sasuke zich hardop af. Hij rolt met zijn ogen, en kijkt dan weer naar Nataku, die hem terug aankijkt. Dan grijnzen ze naar elkaar. Nataku gebaart in een bepaalde richting, en Sasuke knikt. Samen lopen ze terug naar de Hidden Sound Village.
Nataku en Sasuke zijn goede vrienden geworden sinds Sasuke in de Sound Village was gekomen. Nadat Nataku's ouders vermoord werden, werd ze met open armen ontvangen door Orochimaru, die interesse in haar had. Dat was een jaar voordat Sasuke kwam. Ze had nog nooit ninja training gehad, maar in vier jaar tijd training was ze bijna even goed als Sasuke in zwaardvechten en met snelheid, alleen haar kracht en jutsu ontwikkelen zich niet goed, vanwege haar onbeheersbare chakra.
Even later komen ze bij een gebouw aan dat half in de grond ligt, en die een opening heeft met een trap die naar beneden loopt. Sasuke kijkt even om zich heen of niemand hun gevolgd is, en Nataku loopt alvast naar binnen. Ze pakt een kandelaar van de muur, en steekt hem aan. Sasuke staat inmiddels weer naast haar.
"Weet je dat het al bijna drie jaar is, Sasuke-kun?" zegt Nataku zachtjes. Sasuke kijkt haar vragend aan.
"Dat je hier bent."
"Oh, ja. Toen kwam die Sound Five me ophalen. Jij was er toch niet toen ik aankwam?"
Nataku knikt. Sasuke weet niet dat ze ook bij de Sound Five hoorde, maar dat het toen de Sound Six heette. Toen Sasuke werd opgehaald, was zij bezig met een solomissie. Nataku moet glimlachen als ze aan haar ex-teamleden denkt. Jirobo, met wie ze altijd de voedselkast plunderde, Kidomaru, die altijd voor een wedstrijdje in was, Sakon en Ukon, die altijd ruzie met elkaar hadden, en Kimimaro, die ze altijd stiekem bezocht toen hij ziek was, zonder dat Kabuto het merkte. En niet te vergeten Tayuya, met wie Nataku het meest omging, en elkaars beste vriendinnen waren, samen met Kin Tsuchi. Met z'n drieën hielden ze altijd gesprekjes over jongens, zichzelf, over alles waar normale meisjes het ook over hebben. Die tijd was de eerste keer in de tijd sinds de gebeurtenis in haar elfde levensjaar..
Nataku en Sasuke zijn inmiddels bij de slaapvertrekken aangekomen. Nataku stopt bij een deur, waar een bliksemschicht op geschilderd is.
"Ik ga vroeg slapen, ik zie je morgen wel, okay?" zegt Nataku, die de deur opent.
"Jep. Tot morgen." zegt Sasuke, en hij loopt verder. Hij steekt nog even zijn hand op als groet, en verdwijnt dan om de hoek aan het eind van de gang.
Nataku trekt de deur achter zich dicht, en rekt zich uit. Ze trekt haar slaapoutfit aan, en stort op het bed. Ze doet het lichtje uit dat naast haar bed staat, en gaat op haar rug liggen. Nadenkend staart ze naar het plafond.
'Waarom ben ik hier eigenlijk? Wie ben ik? Ik weet niets van mezelf… Volgens Orochimaru heb ik een Kekkei Genkai, maar ik heb er nog niks van gemerkt. Konden m'n ouders me maar antwoorden geven… Maar die vervloekte Akatsuki heeft ze vermoord. Iedereen die ik nodig heb lijkt te sterven. M'n ouders… De Sound Six… En ook Kin Tsuchi is er niet meer… '
Nataku draait zich om op haar zij, en kijkt naar de muurschildering op de muur, die je ondanks dat het donker is nog goed kan zien. Het is een donkere muur, waar een bloedrode maan op staat, temidden van een zee van sterren. Haar ogen vallen langzaam dicht, en na een paar minuten is ze in slaap.
De volgende morgen is Nataku pas laat wakker. Ze schopt haar dekens van zich af, en vervloekt alles in haar kamer waar ze overheen struikelt.
"Stomme kamer zonder raam waardoor ik niks zie!" moppert ze. Dan heeft ze eindelijk het lichtknopje gevonden, en ze doet het aan. Nog half slapend loopt Nataku naar haar badkamer, en gaat douchen.
Ze hoort in de verte iemand een wc doortrekken, en het water wordt ijskoud. Gillend springt ze eronder vandaan.
"Vandaag is niet mijn dag…" zucht ze. Nataku mag dan wel een lievelingetje van Orochimaru zijn en een eigen badkamer op haar kamer hebben, maar alle waterleidingen zijn op elkaar aangesloten, waardoor het water koud wordt als je alleen maar de wc doortrekt.
Nataku maakt snel haar douche af, en kleed zich aan. Ze pakt haar katana, en wilt naar de deur lopen, als ze naar de spiegel kijkt. Ze ziet een bleek, paarsharig meisje, die haar met bijna zwarte ogen aankijkt. Ze glimlacht, en loopt dan verder naar de deur, en gaat de gang in. Hongerig gaat ze op weg naar de keuken.
Terwijl ze door de gangen loopt, valt het haar op dat er verder niemand is. Normaal is het in de Sound wel wat drukker en lawaaieriger.
Dan ziet ze dat de deur van de trainingszaal op een kier staat. Nieuwsgierig loopt ze naar binnen.
Alle lichten zijn aan, en in het midden van de zaal ligt iets op de grond. Nataku loopt erheen, tot ze er vlak bij staat. Het blijkt een leeg slangenvel te zijn. Voorzichtig pookt Nataku het.
"Ohayou, Nataku-chan."
Geschrokken draait Nataku zich om, naar de gedaante die in de deuropening staat. Opgelucht laat ze een zucht naar buiten glippen.
"Ohayou, Orochimaru-sama. Ik verwachtte u niet." antwoordt Nataku. Orochimaru glimlacht, en begint naar Nataku toe te lopen.
"Je hebt gisteren getraind, hoorde ik. Enig teken van je Kekkei Genkai?" zegt Orochimaru.
"Nee, nog niet, maar…"
"Ik heb nog wel iets waarmee we het naar buiten kunnen brengen." onderbreekt Orochimaru haar. Nataku kijkt hem verbaast aan. Orochimaru lacht zachtjes.
"Nataku-chan… Als je mij je lichaam geeft, kan ik zorgen dat je Kekkei Genkai naar buiten komt…"
"W-wát? Wilt u mijn lichaam overnemen!?" stottert Nataku.
"Ik kan zorgen dat je ouders gewroken worden door de Akatsuki te vermoorden…"
"Nee! Dat kan ik zelf ook! Ik moet alleen trainen!" brult Nataku. Ze doet een stap achteruit, weg van Orochimaru.
"Denk je dat jij ooit sterk genoeg zal worden om hun te doden? Denk je dat echt? Je kan niks, Nataku. Je kan alleen mij dienen." zegt Orochimaru. Hij gebaart naar Nataku dat ze dichterbij moet komen. Nataku sluit haar ogen.
"Ik… Ik ben sterker dan u denkt! Ik zal mijn Kekkei Genkai activeren!" brult Nataku, en ze voelt een brandend gevoel in haar lichaam opborrelen. Dan opent ze haar ogen weer en kijkt Orochimaru recht aan. Ze merkt dat ze alles veel scherper ziet. Vol verbazing kijkt Orochimaru in haar ogen. Hij opent zijn mond om iets te zeggen. Nataku grijpt in een flits haar katana, en haar gele chakra wikkelt zich eromheen. Ze slaat haar zwaard op de grond, en het volgende moment is er een ontploffing.