Hey you!

1. Ik ben absoluut geen grammatica/spelling/interpunctie held. Wanneer ik verslagen in moeten leveren, push ik mijn zus om het honderd keer door te lezen voordat ik het inlever. Als je de behoefte hebt om dit hele stuk te verbeteren, be my guest.. just PM me.

2. Ik heb dit verhaal puur en alleen in het Nederlands geschreven omdat mijn Engels niet goed genoeg is.. helaas. :(

3. De rating is voor latere hoofdstukken.

4. Als je er enigszins van genoten hebt, let. me. know. Ik weet namelijk nog niet of ik dit verhaal daadwerkelijk af ga maken. :') Opbouwende kritiek en tips zijn altijd welkom!

Here we go! I hope you like it. :)

Update:

BELANGRIJKE TIP: Ik raad jullie aan om dit verhaal op Archiveofyourown/AO3 te lezen. Ik heb het daar geüpload onder de naam "Beautifulincentive".

Ik heb gemerkt dat ik het best wel irritant vind om op Fanfiction dit verhaal bij te werken qua spelfouten etc. Dus op AO3 is dit verhaal meer "up to date".

Een notitieboekje van een docent.. in mijn bezit. Dit kan ook echt alleen mij overkomen.

Emma Swan gooide de schuttingdeur achter zich dicht en zocht met haar linkerhand naar de sleutels van haar appartement die zich ergens in haar tas verscholen. Haar blik was ondertussen gefocust op het boekje in haar rechterhand.

Hoe krijg ik dit zulk dingen toch voor elkaar? Ongelooflijk, wat haat ik dit.

Nadat ze de sleutel had gevonden, opende ze de deur van haar appartement en stapte ze naar binnen. Ze hing de sleutelbos aan een haakje naast de deur en gooide haar tas op de tafel in haar woonkamer. Ze liep haar kleine keukentje binnen en nadat ze de waterkoker aan had gezet, plofte ze neer op een stoel. "Pffff, what a day."

Mevrouw Mills, een nieuwe docente op de universiteit waar Emma nu twee jaar studeerde, was een vrouw van middelbare leeftijd. Ze had donkerbruin haar tot op haar schouders en had twee doordringende bruine ogen die dwars door Emma heen keken. Althans, dat idee kreeg Emma elke keer wanneer ze oogcontact maakte met de aantrekkelijke brunette. Daarnaast had mevrouw Mills ook nog een lichaam dat schreeuwde om aandacht. Emma's aandacht. Haar klas was deze periode bezig met het verrichten van kwalitatief onderzoek en de nieuwe professor was er om hen daarin te ondersteunen en leidde de meeste hoorcolleges voor het vak. Hoe Emma ooit haar studiepunten voor dit vak zou gaan binnenhalen, Joost mag het weten.

Hoe de docente alleen al haar entree maakte in de collegezalen. How is she even real? Met haar 10 centimeter fuck-me hakken, bloedrode lippen, strakke kokerrokken en haar kille blik, liep ze elke keer weer de collegezalen binnen als een geboren koningin. Bij die gedachte voelde Emma een rilling over haar rug kruipen en stond op om voor zichzelf wat thee in te schenken.

Het was vaak rumoerig in de collegezalen, helemaal het laatste halfjaar. Na deze periode was er nog maar één periode te gaan en daarna was het alweer zomervakantie. De tijd vloog voorbij en het leek alsof de meeste studenten behoefte hadden aan een welverdiende vakantie op de Bahama's. De meeste laptoppen lieten alleen nog maar Tumblr of Facebook pagina's op hun beeldschermen zien wanneer je van bovenaf de zaal inkeek.

Maar niet wanneer Professor Mills aan het woord was.

Nee.

Mevrouw Mills stond erom bekend om een ronde te lopen door de zaal. Nadat ze aan het begin van het schooljaar die ene student flink had aangepakt, leek het alsof de studenten unaniem hadden besloten dat er met haar niet te sollen viel en deden hun best om braaf op te letten.

Emma was die ene student.

Emma nam een slok van haar thee en wilde weer door de grond zakken van schaamte wanneer ze terug dacht aan dat ene moment..

Ze zat samen met één van haar beste vrienden, Graham Humbert, in de middelste rij van de zaal aan de linkerkant en Graham stond erop om haar één of ander geheimzinnig nummer te laten horen. "Kom op Em, dit nummer moet je echt horen. Ik hoorde het laatst op de radio en moest meteen aan jou denken!" Emma trok een wenkbrauw op en keek hem wantrouwend aan. "Oké.. laat maar horen dan." Ze deed zijn oordopjes in en Graham drukte op play. Ze hoorde een harde bas en zat meteen in het nummer. "Boys wanna be her by Peaches" stond er op het scherm van Graham's laptop. Door de muziek hoorde ze de grinnik van Graham niet en de deur die openging.

You've got them all by the balls

causin' waterfalls, stone walls, bar brawls

Common stalls that cause 'em all

Door de muziek hoorde ze niet het geklik van hakken, hakken die haar kant op liepen..

Ze keek de kant op van Graham en stak haar duim naar hem op om hem duidelijk te maken dat het nummer haar aansprak. Hij had een bepaalde grijns op zijn gezicht, waardoor ze haar duim langzaam liet zakken. Vanwaar die blik? Dacht ze. Vanwaar die grijns?

Uit haar ooghoeken merkte ze dat de studenten vóór haar zich hadden omgedraaid en haar aankeken. Ze wierpen haar bezorgde blikken toe.

To you they crawl, body sprawl

Smokin' Pall Malls, close call, stand tall

Op dat moment besefte ze zich dat er iets niet klopte. Ze voelde dat iemand haar op haar schouders tikte en merkte vervolgens dat er iemand aan de rechterkant naast haar was komen zitten. Ze schrok en deed haar rechteroordopje uit en draaide zich naar rechts. Twee bruine ogen keken haar doordringend aan.

Doll, you make them feel so small

(And they love it)

Oh fuck.