(I don't think anyone actually speaks Latin as a native language so I'm gonna have this in English derp.)
So basically, in my Latin class, we has two choices for our summative: a presentation and a story. I chose the latter. I've only been taking Latin for a semester so there's probably some wrong stuff in here.
All the characters are in the Latin-unit-book thing we are studying right now (some Cambridge thing, I don't know) so yeah.
Also, I guess this can be considered crack. Teehee.
somnium mirabilis
in villa
olim, Grumio somnium mirabilis habuit.
in somnium, Grumio duo fratres habet. fratres sunt Felix et Quintus. Grumio est pulchrior quam eos.
Grumio pater habet quoque. pater est deformis. Clemens est pater.
fratres et pater Grumionem non amant, quod erat melior quam eos. igitur Clemens Grumioni omnis laborem dat.
grandis celebritam erat in foro. Grumio, tamen, in villam laborabat. Felix, Quintus, et Clemens celebritam discesserunt. Grumio celebritae non discessit, quod in culinam laborabat.
subito homo mirabilis intravit. togam splendidam garebat. Grumio hominem non scit.
"quis es tu? cur tu es in villam?" rogavit Grumio.
"ego sum Lucius Spurius Pomponianus!" inquit homo mirabilis.
"tu non es Pomponianus!" respondit. "tu es mendax! ego sum Lucius Spurius Pomponianus!"
"ego sum te!" Lucius Grumioni inquit.
"qui potis est?" rogavit Grumio. "ego sum me!"
"in futura, ego sum te et tu es me. si tu mecum non venit, futuram consumit!" explicavit Lucius.
"quis futuram consumit?" rogavit.
"Caecilius futuram consumit! nos terrum servamus! solum tu potes!"
tum, Grumio et Lucius terrum servaverunt.
in foro
Grumio, postquam terrum seravit, celebritae venit, quod iocosum cupiebat. multi Pompeiani aderant. Grumio, quod erat defessum, in viam sedit. tum eam vidit.
ancilla suaviter cantabat. ancilla Grumionem delectavit. Grumio ancillae cantabat. ancilla erat laeta. Grumio erat laetus. inter se cantaverunt. omnes audiunt. Pompeiani Grumionem et ancillam laudaverunt quod erant optimi. omnes erant laetissimus.
subito, grandis Caecilius in foro ambulavit. Pompeiani erant perterritius! Caecilius urbem consumebat!
"desiste!" clamavit Grumio. sed Caecilius, tamen, Grumionum non audit et terrum consumpsit.
in Caecilio
hodie Grumio terrum non servat. quod Caecilius terrum consumit, est obscurum. subito umbra Grumionem pulsat! umbra est Decens!
"Decens, cur tu me pulsat?" rogat Grumio.
"ego est iratissimus!" respondit Decens. "ego sum mortuus quod tu terrum non servas!"
"ante, tu eras mortuus!" inquit Grumio. Decens rerum gestarum memoria videt et est tristissimus. umbra in perpetuum evanuit. Grumio est solus.
tum Grumio cantum audit. "esne tu, ancilla? ubi es te?" clamat Grumio. ad canto ambulat et Cerberum videt. canis suaviter cantat! Grumio quoque cantat quod canis Grumionem delectat. se cantant. Grumio et Cerberus se sunt laetissimus.