Heb je ooit een verhaal gehoord dat zo magisch was dat je wenste te leven in de prachtige wereld die de verteller gecreëerd had?

Ik wel…

Kersenbloesem

Weet je nog wat je zei?

We zouden altijd bij elkaar blijven.

Waarom ben je gegaan?

Je had het beloofd…


Proloog

Het was een nacht als alle andere in de stad die nooit sliep. De drukke straten gonsden van gelach en muziek en de immens hoge gebouwen waren gekroond met gekleurde lichtjes. Goku woonde hier al zijn hele leven en toch was Zanarkand hem nooit gaan vervelen. Hoe kon dat ook? Er was altijd wel iets te doen in de bruisende stad. Het leven ging er dag en nacht door en de muziek stopte nooit. Vanavond had Goku echter geen oog voor de drukte op straat of de duizenden kleurige lichtjes die overal flikkerden. Hij was op weg naar Auron en die had hem nadrukkelijk verzocht zich te haasten.

Auron was een vriend, als je dat zo kon noemen. De man was een goede vriend van Goku's vader geweest en had na diens dood altijd voor Goku klaar gestaan. Auron was een rare vogel. Hij praatte vaak over steden die voor zover Goku wist helemaal niet bestonden en mompelde veel in zichzelf. Goed bekeken was Auron meer een raadgever dan een vriend voor Goku maar hij mocht hem niettemin graag.

Het duurde niet lang voordat Goku de man gevonden had. Auron wachtte in de schaduw van een smalle steeg met een been opgetrokken tegen de muur leunend.

"Hiya!" Groette Goku. Hij rende wuivend op de man af.

Auron mompelde iets dat op een groet leek van achter de kraag van zijn rode jas en betastte terloops het gevest van zijn grote zwaard. Toen draaide hij zich zonder verdere uitleg om en liep met grote stappen de drukke straat in.

Goku fronste, schudde zijn hoofd en ging hem achterna. "Waarvoor die haast, Auron?"

"Er is iets dat je moet zien." Was alles wat Auron antwoordde. De man hield zijn pas niet in maar beende resoluut verder en wachtte niet tot Goku hem ingehaald had.

"Maar…" Goku schudde zijn hoofd nogmaals en versnelde zijn pas zodat hij naast Auron kon lopen. "Waar gaan we dan heen?"

"Op reis." Auron bleef abrupt staan en zijn ogen waren opgeslagen naar de sterrenhemel.

Goku stopte naast hem en keek naar Auron, toen naar de hemel waar de man naar staarde en weer terug naar Auron zelf. Tot zijn verbazing trok de man zijn grote zwaard en legde het wapen nonchalant over zijn schouder.

"Daar komt het." Nog voor Auron de woorden goed en wel had uitgesproken klonk er een enorme explosie.

De hemel lichtte fel op en overal om hen heen begonnen gebouwen in te storten. Het geluid was oorverdovend. De wereld leek op zijn grondvesten te trillen en de lucht was vol van angstig geschreeuw en gekrijs. Toen spleet de aarde nog geen span van Goku vandaan uiteen en de brede straat waar hij op stond knapte als een twijgje doormidden. Goku kon zich nog net aan een grote pilaar vastgrijpen voordat alles voor hem in een gapend gat verdween.

"Auron!" Schreeuwde hij terwijl hij zich nog steviger aan de pilaar vastgreep.

Auron hing met een arm vastgeklemd om een afgebroken reling van de ingestorte straat. Hij had zijn zwaard nog steeds in zijn hand geklemd.

"Wat gebeurt er?" Probeerde Goku boven het gebulder van de uiteen vallende stad te roepen.

"Sin!" Riep Auron terug.

Goku begon de grip om de pilaar te verliezen. "Wat?"

"Hou je vast! Daar gaan we!"

Een oogverblindend licht kwam vanuit de diepte voor Goku omhoog en hij moest zijn ogen dichtknijpen tegen de felheid ervan. Er klonk een ijzingwekkend gekrijs, een gekrijs zo ongelooflijk luid en schel dat het nooit menselijk kon zijn. Het drong door tot elke vezel van zijn lijf en hij voelde zijn hoofd zwaar worden. Wanhopig probeerde hij bij bewustzijn te blijven maar hij begon al te vallen. Hij tuimelde de duisternis in.