De Man van wie ze houd
"Captain Sparrow!"
Jack fronste. Nee. Het kan niet. Ik heb haar in Nassau achter gelaten met de welp. Om opnieuw te trouwen. "Wat doe je hier, luv?" vroeg hij terwijl hij zich omdraaide en viel bijna steil achterover. Ze zag er verbazingwekkend uit met haar strakke piraten kleren, een duidelijk decolleté en haar lange haren die onder de hoed vandaan kwamen. "Ik dacht dat ik je in Nassau had gelaten met de wel-William?"
"Ik ben hier om de man te zoeken van wie ik hou"
"tja… als Will je verlaten heeft, is hij zeker niet bij mij. We konden niet altijd goed opschiet, liefje"
"Wie zegt dat ik het over Will heb" Zei ze, grijnzend om zijn verwarring
"Wat?"
"Denk na" mompelde ze, terwijl ze naar hem toe liep
Hij staarde haar aan. Is ze serieus? Hij keek over de dok van Tortuga en op de Pearl, die onlangs uit de diepte opgewekt was, half verwachtend Norrington ergens te zien "Is Norrington hier?" vroeg hij.
Ze rolde haar ogen. "Wat zou ik in godsnaam met James moeten?"
Jack grinnikte. "Goed punt, luv. Wie kan de prachtige Lizzie Swann dan willen als iemand anders?"
"Ben je echt zo dom, Jack?"
Hij zuchtte geërgerd. "Ik heb geen tijd voor spelletjes, luv. Ik heb piraterij te doen. Goede dag." Zei hij, zich omdraaiend. Als ze wilde zeggen wat hij dacht, wilde hij dat horen van haar prachtige roze lippen, geen getreuzel of veronderstellingen. De laatste keer dat ze dat deden, werden ze beide boos er gefrustreerd.
"Oh voor de liefde van moeder en kind, Sparrow!" gromde ze.
Hij grijnsde, maar liep toch verder, naar het de waar de rest van zijn bemanning de zeilen aan het klaarmaken waren en het rantsoen benedendeks zette.
Ze slaakte een geïrriteerde schreeuw, wat de aandacht trok van de meest mannen, en hij hoorde een lachje komen vanaf het roer dat erg veel leek op Barbossa's, die weer aan Jack's rechter hand stond. "VERDOMME, Jack! Moet ik het soms spellen?"
"Aye. Ik denk dat je dat moet." Mompelde hij, terwijl hij zich naar haar toe draaide. Zeg gewoon dat je me wilt. Zeg het.
Ze zuchtte en staarde naar haar voeten. "Ik hou van je."
"Wat?" hij opende zijn ogen. Heeft ze. Nee, ze kan niet…
"Ik hou van je." Mompelde ze.
"Nee, je doet dat niet." Antwoorde hij abrupt, en liep richting het roer.
"IK DOE WEL." Gilde ze.
"Nee, je doet dat niet." Herhaalde hij, nog steeds niet gelovend wat hij net hoorde.
"Jawel. En ik ben ook niet bang om het toe te geven. IK HOU VAN CAPTAIN JACK SPARROW. NIET NORRINGTON, NIET BARBOSSA, NIET MENEER ALTIJD PERFECT WILL. IK HOU VAN JOU, VERDOMME. EN ALS JE JE NU NIET OMDRAAIT KRIJG JE EEN KLAP." Zei ze dreigend, maar hij liep al recht op haar af voordat ze klaar was.
Hij ging heel dicht bij haar staan. "Je houdt echt van me." Mompelde hij in ontzag en keek naar de bemanning die hun aangaapte.
"Aye. Ik doe." Mompelde ze boos.
Hij gromde en trok haar tegen zich aan. "Ik hou meer van jou." Zei hij, en kwam met zijn mond dicht bij de hare, maar ze duwde hem weg.
"Wat zie je?"
Hij grijnsde. "IK ZEI DAT IK MEER VAN JOU HOU!"
"Dat lijkt er meer op." Mompelde ze en wierp zich tegen hem aan voor nog een van die spetterende kussen die ze zouden delen in hun leven, terwijl de verbaasde bemanning begon te juichen en uitfluiten.