Tony'ego Starka obudził koszmarny ból.
Rozwarł lepkie powieki.
Coś poszło nie tak, więc spróbował ponownie. Fala światła zalała jego mózg. Chrapliwie wciągnął powietrze i wydyszał:
- Jarvis, wody...
Zdecydowanie nie powinien pod koniec imprezy zakładać się z Thorem, że wypije kieliszek jego asgardzkiego trunku zagłady, a potem zrobi kółko wokół wieży.
Pamiętał jakieś wybite okna i że Odinson, niech go szlag, musiał wyłuskiwać go ze zbroi, bo był zbyt pijany, aby pamiętać, jak się wychodzi, a Jarvis nie odpowiadał...
Zaraz.
- Jarvis?!
Chwila ciszy.
- Już, panie Stark. Po prostu miałem... pewne problemy. Ten pański nowy eksperyment... no, mówiłem, żeby tego nie robił. Nie słuchał.
- Co? Co się stało... ugh, tak, Ultron. - Mózg walczył o władzę z żołądkiem. - Coś się stało z Ultronem?
- Można to tak nazwać. Nie istnieje.
- Co? Wyłamał się spod kontroli, podłączył do sieci. A potem nagle sam się skasował.
Tony przez chwilę patrzył tępo w przestrzeń, zanim zrozumiał.
Ultron przeczytał Internet.
Biedny Ultron.