Hallo iedereen, Iris hier!

Dit is mijn eerste FanFiction, dus sorry als het slecht is, veel plezier met lezen, en R&R!

"Hey babe, hoe gaat het met jou vandaag?" hoor ik mijn vriendje Chet achter me zeggen, dus ik draai me naar hem om.

"Het is wel eens beter gegaan, dat weet jij ook wel."

"Oké, oké, dat blauwe oog staat je niet zo goed, maar vandaag gaat het zeker beter. Ik heb gewoon zo'n gevoel dat je gaat winnen vandaag. En anders ik wel, morgen dan, maar dat wisten we allebei natuurlijk al." Zegt Chet met een zelfverzekerde grijns op zijn gezicht.

Je hebt het waarschijnlijk nog niet gemerkt, maar we zijn in District 12's enige vechtclub, illegaal natuurlijk. Maar net als zoveel kleine criminaliteit wordt dit door de vingers gezien. Zolang de Vredesbewakers er ook maar wat plezier uit krijgen in ons saaie districtje.

Eerlijk gezegd is de grote schuur naast de zwarte markt door de weeks niets bijzonders, maar in het weekend wordt de bar volgestouwd met zelfgebrouwen drank en in het midden een geïmproviseerde ring voor degenen die het tegen iemand op willen nemen.

Sommigen doen het voor de lol; ik, net als veel anderen doe het voor het geld. Op het begin, wanneer je alleen aan miezerige amateurgevechtjes meedoet, verdien je zo goed als niets. Om echt te kunnen overleven moet je hogerop komen.

De barvrouw en tevens vrouw van de eigenaar komt met een blad met twee kroezen verdunde drank naar ons toe gelopen, "Ooh Tessie, wat spannend nou, je eerste Major gevecht!"

Ze heeft het over de niveaus waarin de moeilijkheidsgraad van de gevechten wordt uitgedrukt; Als echte beginner start je op niveau Vlak, daarna ga je naar Kans, dan begin je op niveau Hard en als laatste kom je aan bij zoals ik nu, op Major niveau.

Om eerlijk te zijn ben ik bang, want ook al heb ik klasse Vlak zo goed als overgeslagen, was Kans vrij makkelijk en schitterde ik in Hard, nu zit ik in een klasse met twintig en dertig jaar oude kerels zo groot dat ze een eigen postcode zouden moeten hebben, niet te vergeten dat ik een van de weinige meisjes ben met zo'n succes en tevens de jongste…

Ik pak de kroes van het dienblad en kijk Tante Daisy aan met twijfel in mijn ogen, "We zullen zien hè?" Is mijn antwoord.

"Ja meid, nou veel succes, ik zet op je in!" Ik weet dat ze dat liegt, want ook al ben ik goed, de kans dat ik dit win is vrij klein.

Het gevecht dat zonet nog aan de gang was is net afgelopen, "Maverick is de winnaar, maar ga nog niet weg mensen, er is nog één laatste wedstrijd vanavond, En het is een nieuweling, Thèsa Miller! Iemand die het tegen haar op wil nemen?" Uit de menigte stapt een slungelige man van rond de dertig, " Kom maar op newbie." Zegt hij met een grijns die een paar tanden mist.

De omroeper weer; "Oké, vandaag dus Thèsa Miller tegen Wyatt Ostwood, jullie kennen de regels, 5, 4, 3, 2, 1…" Mijn god, daar gaan we dan. "GO!"

Hij haalt meteen uit, ik ontwijk, waardoor zijn vuist alleen langs mijn schouder schampt. Ik probeer door zijn verdediging te breken, maar hij weert me af. Snel schopt Wyatt me tegen mijn scheenbeen, en haalt me hiermee onderuit, dan grijp ik me aan zijn shirt vast en trek hem met al mijn kracht mee naar beneden. We liggen beiden op de grond, maar ik sta snel weer op waarna ik zijn handen onder hem vandaan schop wanneer hij probeert op te staan.

Zo gaan we een tijdje door, we delen beiden een aantal klappen uit, maar raken elkaar niet heftig.

Weer haalt hij me onderuit en is deze keer zo slim me tegen de grond te houden met zijn knie. "Shit!" scheld ik zachtjes. Wyatt grijnst en haalt uit naar mijn neus, "Aaaaauuuuuuuuuw!" Die is dus gebroken. Ik probeer nog los te komen, maar hij is een heel stuk zwaarder dan ik. Als laatste optie sla ik hem met mijn enige vrije op zijn linkeroog. Ik hoor hem alleen nog maar vloeken voor hij me knock-out slaat.

.

Na een tijdje voel ik mijn hoofd weer, waar ben ik eigenlijk?

Voorzichtig doe ik mijn ogen open, "Aauuch." mopper ik over de kloppende pijn in mijn rechterslaap.

"Ah je bent al weer wakker, je hebt een dikke schedel Tessie, jammer dat je niet gewonnen hebt, maar je hebt altijd mij nog." Zegt Chet zelfvoldaan.

Ik doe alsof ik glimlach, maar ik vind het altijd superirritant wanneer iemand me Tessie noemt, en dat weet hij best.

Ik kijk om me heen, ik lig op de grond naast het huisje waar ik met mijn twee oudere broers Devon en Brody, en mijn ouders woon. Blijkbaar is Chet nog wel zo aardig geweest om me hierheen te dragen.

Mijn vriendje helpt me omhoog, "Het gaat wel Chet, ik voel me al beter. Laat me maar naar binnen gaan."

Hij gaat dicht bij me staan, "Tot morgen." Fluistert hij heel zachtjes in mijn oor voordat hij me op mijn mond kust. Ik sla mijn armen om zijn nek en kus hem terug, glimlachend. "Tot morgen Chet."

Even houdt hij mijn hand vast en loopt dan weg. Ik draai me om naar de deur, waar de jongste van mijn twee broers Brody staat. "Jij hebt het blijkbaar leuk gehad vandaag, zusje" Merkt hij lichtelijk spottend op.

"Zo leuk was het anders niet," antwoord ik hem, wrijvend over mijn neus. Hé, die staat weer recht! Iemand moet hem weer teruggezet hebben toe ik buiten westen was. Gelukkig maar, een gebroken neus is voor mij een van de pijnlijkste dingen die je kan hebben. En het rechtzetten ervan is al niet veel beter.

"Geen geld vandaag, ik heb verloren."

"Ach Thèsa, even geen zorgen, Devon, pap en ik hebben vandaag onze loonstrookjes gekregen."

Ik geef hem een knuffel, hij weet hoe het voelt om mee te doen in de club. Voor hij de mijnen inging deed hij er ook in mee.

Hij geeft me een duwtje in de rug zodra we uitgeknuffeld zijn, "Mam heeft soep gemaakt, snel naar binnen jij."

Binnen geeft Devon me een zogenaamd afkeurende blik, "Ik hoorde dat je hebt verloren vandaag, dat is al lang niet gebeurd." Hij knipoogt naar me.

Ik brom een zo goed als onverstaanbaar antwoord.

Gelukkig voor mijn gevoel van eigenwaarde zet mam net de pan waterige groentesoep op tafel, waar we allemaal aan plaatsnemen.

Tijdens het eten praten we over hoe het vandaag was in de mijnen en de roddels die mijn moeder vandaag op de markt gehoord heeft.

Als ik die avond op mijn matrasje ga liggen, in de kamer die ik al sinds ik heel klein ben met Brody en Devon deel ben ik totaal uitgeput. Ik denk veel na, vooral over de Boete die overmorgen zal plaatsvinden. Brody is achttien en zit dus net als ik in de Boetebol. Ik ben bang dat hij getrokken wordt, dat zou ons leven helemaal op zijn kop zetten. Dan denk ik eraan dat ik ook nog wel eens getrokken zou kunnen worden...

Al snel voel ik mijn ogen dichtvallen, piekeren doe ik morgen wel.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden, hoofdstuk twee komt er vanavond of morgen bij. please review!