Hoofdstuk 1.
Wachter van Islea…Will keek tevreden voor zich uit, ze hadden zonet een missie afgerond en het beest, nouja, eerder monster naar het Kandraker gebracht. Nu konden ze rusten.
Achter zich hoorde ze Irma nog even opscheppen over de strijd:
' En zag je hoe ik dat beest een douche gaf, die aanval was sterk hé?'
Will knikte blij naar Irma, ze voelde zich niet oké. Alsof er iets stond te gebeuren, als of er een lange dag aan het aankomen was.
' Uuuuh, meiden we hebben een probleem.' Zei de stem van Taranee achter Will.
Will keek in de richting van Taranee, die naar iets wees.
En daar in de hoek stond het probleem, een meisje van hun leeftijd, zwart haar, en blauwe ogen. Ze keek angstig. ' Wat nu? ' suisde de stem van Taranee in Will's hoofd. Ja wat nu? Dacht Will.
Will stapte op het meisje af en probeerde met zo'n vriendelijke mogelijke stem te zeggen: ' Het is oké. Maak je geen zorgen.'
' Ik maak me geen zorgen, niet om jullie.' Zei het meisje.
' Ze is magisch! Voelen jullie dat? Pas op.' Zei de stem van Irma.
' Ik voel het, het Hart wordt sterk aan getrokken door haar.' Antwoordde Will.
' Ja ik ben magisch.' Antwoordde het meisje. ' Maar maak je geen zorgen.'
' Ik vertrouw haar niet!' schreeuwde Irma.
' NEE! Irma niet doen.' schreeuwde Will. Maar het was al te laat, Irma die ,aangezien ze nog allemaal in hun krachtigste vorm waren, al haar energie gebruikte om aanval te maken. Viel het meisje aan.
Op dat moment hoorde Will een oorverdovende donder, en de hemel lichtte op van de bliksems. Het leek net of het meisje begon op te gloeien.
Voordat de aanval van Irma haar kon raken, verscheen er een fel geel schild.
Die absorbeerde de aanval van Irma, en kaatste iets terug.
Die aanval raakte Irma, en Irma viel achteruit.
' Irma!' schreeuwde Will, terwijl ze naar Irma toe rende. ' Alles oké?'
Irma knikte. Will keek om en zag dat Taranee, Hay Lin en Cornelia de aanval inzette. ' NEE! Niet doen!' Hay Lin keek om en mompelde: ' Maar?'
' Jullie mogen haar niet aanvallen, ze is oké.' Zei Will.
' Maar ze viel net Irma aan!' schreeuwde Cornelia.
' Nee.' Zei Irma die opstond. ' Het was verdediging, ik was dom bezig.'
' Het spijt me.' Zei het meisje. ' Ik wist alleen niet dat je water bezitten.'
Ze keek alle wachter met een serieuze blik aan.
' Ik ben namelijk ook een wachter, een wachter van Islea.'
' Ik bezit Bliksem…'
En wat vonden jullie ervan? Ik zou het leuk vinden als er reviews komen.
Met commentaar op het verhaal en ideeën. Het spijt me ook als ik veel spelfouten heb gemaakt.