Woordje vooraf:
Bedankt iedereen voor de support voor het verhaal!
Inmiddels heb ik dit hoofdstuk herschreven en ben ik weer druk met verder schrijven van het verhaal. Ik ben niet zo snel met het schrijven, erg druk in dagelijks leven. Maar ik wil nogmaals even benadrukken hoe blij ik met jullie steun ben! Dankzij jullie ben ik al zover en vind ik steeds weer de drang om verder te gaan! Dankjewel.

Veel leesplezier gewenst en ik hoor graag wat je ervan vind!
Geen van deze personage's behoren aan mij, enkel het plot :3

3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3

Hoofdstuk 1: De Brief

Zonder enig geluid kruipen de felle zonnestralen van een vroege ochtend in juni de kamer van Hermelien binnen. Met een licht kreunend geluid opende ze haar ogen gevolgd door een luide gaap. Haar bed kraakt uit protest wanneer ze overeind komt en ze zich naar de rand van het bed beweegt. Even gaan haar hazelnootkleurige ogen haar kamer rond op zoek naar haar knal roze pantoffels. Hoewel Hermelien helemaal niet gek was van de kleur roze, had ze het cadeautje van haar ouders niet kunnen afslaan en droeg ze de verrassend warme pantoffels met plezier in huis. Door de opvallende kleur waren ze uiteraard niet moeilijk te vinden en op een paar loopstappen afstand stonden ze keurig naast haar bureau. Ze gleed erin met haar voeten en schuifelde langzaam haar kamer uit, de trap af en richting de keuken.

Haar ouders zaten al te ontbijten, haar vader, een gemoedelijke doorsnee man. Keurig gekamd haar één richting op, een sympathieke uitstraling op zijn gezicht en een bril op zijn neus voor het lezen van de krant. Hij bracht zijn lippen naar de rand van zijn koffie beker toen hij Hermelien zag binnenwandelen. 'Dag schatje, lekker geslapen? We hebben post voor je binnen gekregen' Zei haar vader. Hermelien's moeder had licht krullend donkerblond haar wat netjes in een staart zat, haar evenals haar dochter hazelnootkleurige ogen vonden hun weg naar Hermelien. 'Schatje, kom snel kijken' Haar moeder trok een brede glimlach en maakte een handgebaar naar de nog vrije stoel aan de andere kant van de tafel.

Hermelien gniffelde en mompelde dat ze eerst even wat vloeibaars moest hebben om haar slaperige keel mee te smeren. Ze pakte uit de kast een instant choco zakje, deed het in een beker en goot er gekookt water overheen uit de waterkoker. Hermelien verbaasde zich er altijd over hoe gefascineerd andere magiërs waren door haar dreuzelse handelingen. Wat voor haar al jaren lang normaal was, was voor de vader van Ron nog fascinerender dan de eerste keer dan Hermelien magie aanschouwde. Ze moest er zachtjes om lachen en vervolgde haar weg terug naar de ontbijttafel.
Voor haar lagen twee brieven, beide met een keurig klassiek geschreven handschrift en de bekende waxstempel met het logo van Zweinstein. Hermelien was meer dan benieuwd naar de inhoud van de brieven. Ze plofte op de stoel en pakte een nog schoon botermes om de enveloppen mee open te maken.

De eerste enveloppe bevatte in grote lijnen dezelfde informatie als dat ze ieder jaar kreeg, haar boekenlijst voor het zevende jaar. Hermelien zuchtte lichtjes bij het zien van de enorme lijst, langzaam was ze toch iets afgestapt van haar overijverige leergedrag. Toch leken de vakken haar dit jaar weer alles interessant.

Haar vader en moeder keken elkaar kort aan en knikte, haar vader zei: 'Nou liefje, maak de tweede brief maar open'. Hermelien knikte, pakte de tweede brief en opende het soepeltjes. Ze vouwde het papier open en liet haar ogen er vlug overheen glijden. Een grijns van wang tot wang vormde zich op haar gezicht en haar ogen begonnen te glinsteren van intense blijheid.
'Lees voor' Zei haar moeder opgewonden. Hermelien schraapte haar keel, nam een slokje chocomel en begon met voorlezen:

Geachte Mevrouw Griffel,

Hierbij wil ik u mededelen dat u aangewezen bent tot klassenoudste van griffoendor.
Wegens uw uitstekende inzet en doortastendheid van de afgelopen jaren bent u meer dan geschikt voor deze verantwoordelijke functie.
Bij aanvang op Zweinstein zult u geïntroduceerd worden tot uw verblijf van dit schooljaar.

Hoogachtend,

Albus Perkamentus

Hermelien gilde het even uit van opwinding en omarmden haar beide ouders. Een kleine traan van blijdschap rolde over haar wang. Haar jarenlange doordrevenheid hadden hun vruchten afgeworpen, ze is klassenoudste! De bijbehorende pin in de envelop nam ze in haar hand, wreef erover en keek er nog eens naar. Niks kon meer fout gaan dit jaar!

~~ Huize Malfidus ~~

Er hing een kille rust rondom het huis van Malfidus. De blonde jongen zat aan zijn donkerhouten bureau, zijn zilverkleurige ogen gleden over de letters van het boek waarin hij aan het lezen was.
Een gure wind waaide er buiten en de regen tikten tegen het glas. Draco keek kort even op om te kijken naar de grijze massa wat buiten moest voorstellen. Dikke wolken hingen er aan de hemel en alles rondom het huis leek een extra kille uitstraling te hebben. Hij wilde zijn ogen weer terugwenden naar zijn boek toen hij was in de verte zag aan komen vliegen.

Een donkerbruine uil met lichtbruine penveren kwam met gematigde snelheid op zijn raam af. Draco schoof de met leer beklede bureau stoel naar achter en liep richting het raam. Zijn kalflederen veterschoenen maakten een hard geluid op de marmerenvloer. De postuil was inmiddels bij het raam aangekomen, kraste en tikte met zijn snavel op het raam. Draco deed het raam vlug open, de uil bleef op de vensterbank zitten en liet de brieven uit zijn bek vallen. Malfidus ving ze gracieus op in zijn lijkbleke handen, wuifelde vervolgens de uil weg om het raam met een klap dicht te laten vallen.

Hij nam weer plaats aan zijn bureau en haalde uit zijn la een zilveren brievenopener. Kort hield hij hem even in zijn hand en keek ernaar. Het zilveren stuk droeg het logo van Zwadderich en had aan het handvast een slangenkop zitten, de tanden waren nog onverwacht scherp en het was dan ook niet aan te raden daar je vingers langs te halen. De brievenopener had daarnaast een scherp genoeg lemmet om ook als mes door te kunnen gaan.

Met een gemakkelijke handeling opende Draco de eerste envelop, het zilveren stuk gleed door het papier als een heet mes door een stuk boter. Zijn gezicht vertrok enigszins bij het aanschouwen van de enorme boekenlijst, zijn vader betaalde alles, daar ging het niet over, maar Draco wilde wel wat meer doen in zijn laatste schooljaar dan leren. Hij haalde zijn hand door zijn blonde haar en richtte zijn blik op de tweede envelop. Met een net zo gemak opende hij ook deze brief. Zijn vingers ontvouwde de envelop en zijn blik gleed erover heen. Langzaam nam hij de woorden stuk voor stuk in zich op.

Geachte Meneer Malfidus,

Hierbij wil ik mededelen dat u bent aangewezen tot klassenoudste van Zwadderich.
Wegens uw wilskracht en doorzettingsvermogen van de afgelopen jaren acht ik uw geschikt voor deze verantwoordelijke functie.
Bij aanvang op Zweinstein zal u geïntroduceerd worden met het verblijf van komend schooljaar.

Hoogachtend,

Albus Perkamentus

Draco trok een brede grijns en er was een lichte glinstering te zien in zijn doorgaans kille ogen. Langzaam bracht hij de brief naar zijn bureau. Even keek hij in de leegte maar richtte zich vervolgens op zijn boek. Dit kan nog wel eens een heel leuk jaar gaan worden!