Doe een wens

Omschrijving:

Nadat Harry op de hoogte is gebracht van de profetie is hij er van overtuigd dat hij als scholier niet in staat zal zijn om Voldemort te verslaan. In die veronderstelling besluit Harry dat hij eerst zal leven voordat hij ten onder gaat. Deze fanfiction begint direct na de laatste pagina van 'de Orde van de Feniks'.

Deze fanfic is vertaald uit het Engels. De oorspronkelijke titel is 'Make a Wish', en geschreven door Rorschach's Blot. Ik heb deze fic al verschillende keren herlezen, en hij blijft geniaal.

A/N: Ik lees tegenwoordig meer Engels dan Nederlands, en ben bang dat dat terug te zien zal zijn in mijn grammatica en spelling. Stuur mij vooral 'n berichtje als je tegen dat soort dingen aanloopt. Ook wanneer ik ze ontzettend in Engelse termen zit te denken dat ik bepaalde dingen vergeet te vertalen, tik mij alstublieft op mijn spreekwoordelijke vingers! Bij voorbaat dank!

1, Tot ziens

Er hing een drukkende stilte in de auto sinds het begin van de rit vanaf King's Cross station.

"Laat me er hier uit," Harry brak de stilte met een zachte stem.

"Wat," riep Herman, "Wie denk je wel niet dat je bent, om mij te zeggen wat ik moet doen?!"

"Ik geef je een simpele keuze," sprak Harry tegen zijn oom met een ijzige blik, "je laat me nu direct uit de auto, of ik zal mijn vrienden informeren dat jij me niet hebt behandeld op de manier die zij van jou eisten. Dat je een klein bezoekje van ze nodig hebt om je te helpen herinneren hoe je ook al weer gastvrij bent."

"Goed," gromde Herman in woede, "maar verwacht niet van mij dat ik op jou zal wachten!"

"Dat doe ik ook niet," zei Harry terwijl hij op het trottoir stapte met alleen zijn uil, "wat ik wel van jou verwacht is dat je Dirk en Petunia mee uit eten neemt, en dat jij je tijd neemt in het naar huis gaan."

"En jij denkt dat jij mij zomaar kunt rondbevelen, jongen?" Herman zat te wachten voor een excuus om goed boos te worden.

"Hier," Harry drukte een briefje van vijftig pond in in de hand van zijn oom, "veel plezier."

"Waar heb jij dit vandaan jongen?" Vroeg Herman in shock.

"Dag oom," zwaaide naar Harry zijn stomverbaasde familieleden, "ik geloof niet dat we elkaar weer zullen zien."

De Duffelingen namen niet de moeite om nog te reageren en kozen er voor weg te rijden zonder om te kijken.

Harry glimlachte droevig terwijl hij ze zag wegrijden en opende de kooi om zijn uil vrij te laten.

"Breng dit naar Hermelien meisje," hij knoopte het korte briefje aan de poot van zijn uil, "en blijf bij haar tot ik jou kom halen."

Hedwig kraste verdrietig en gaf nog een laatste aanhankelijke, zachte beet aan zijn oor voordat ze vertrok om het bericht van haar baasje te bezorgen. Harry bleef kijken tot zijn geliefd huisdier uit het zicht verdwenen was en keerde daarna om en liep het kleine stukje terug richting de toverwereld.

Voordat hij de Lekke Ketel binnen stapte haalde hij nog eens diep adem en liep snel naar de deur die voor de ingang richting de Wegisweg zat. Hij pauzeerde kort voor de bakstenen muur, bang dat geschreeuw om 'De Jongen Die Bleef Leven' er achter zou uitbarsten en zo zijn kans op een prettige zomer verpest zouden worden. Na een paar seconden stilte tikte hij de juiste bakstenen aan en liep die toverwereld in.

Hij snelde zich naar Goudgrijp, en ging direct naar de meest dichtstbijzijnde balie.

"Ja?" De kobold keek op hem neer.

"Ik heb een manier nodig om mijn account te kunnen gebruiken vanuit het buitenland," antwoordde Harry meteen, "en ik moet zowel Dreuzel geld als Galjoenen kunnen opnemen."

"Sleutel," vroeg de verveelde kobold terwijl hij zich uitreikte om de sleutel aan te pakken, "een moment geduld alstublieft."

De kobold rommelde een aantal minuten door een klein kastje op zijn bureau voordat hij een buidel te voorschijn toverde.

"Uit deze buidel kunt u munten opnemen direct vanaf uw account. Tik er drie keer met uw toverstok op en de buidel zal veranderen in een Dreuzel portemonnee waaruit u de juiste Dreuzel valuta kunt opnemen, is dat alles?"

"Ik wil ook dat al mijn transacties privé blijven," Harry gezichtsuitdrukking verhardde, "ik wil dat niemand ook maar iets uitvind over mijn aankopen."

"Maar natuurlijk niet," de kobold keek een beetje beledigd, "wij zijn trots op onze vertrouwelijkheid."

"Mooi," Harry knikte in tevredenheid, "anders zou ik gedwongen zijn om mijn accounts af te sluiten en in De Ochtendprofeet uit te leggen waarom precies ik Goudgrijp niet meer vertrouw met mijn fortuin."

"Dat begrijp ik," de kobold fronste, "wees gerust dat niemand behalve uzelf de correcte informatie over uw account ontvangt."

"Dank je," knikte Harry beleefd, "tenzij er iets anders is waar nog aandacht aan besteed moet worden ben ik er vandoor."

"Nee meneer Potter," het gezicht van de kobold zou uit steen gehouwen kunnen zijn, "ik geloof niet dat wij verder nog iets te bespreken hebben."

Harry draaide langzaam om en liep naar de uitgang terwijl hij zijn best deed om niet te grijnzen, in de hoop dat zijn plan zou werken en dat hij eindelijk een aangename zomer zou hebben.

Vanuit Goudgrijp ging hij direct door naar 'Den Ouden Reiys Winckel', een kleine speciaalzaak voor tovenaars en heksen die tijd in het buitenland wilden doorbrengen.

Harry hoorde een zacht gerinkel van de deurbel terwijl hij naar binnen kwam, en zocht meteen de winkelier.

"Wat kan ik voor u doen?" Een oude man kwam dichterbij, "van plan naar 't buitenland te gaan?"

"Misschien," Harry haalde zijn schouders op, "ik had niet echt een bestemming in gedachten, ik wilde zien waar ik vanzelf uit zou komen?"

"Ah," de oude man knikte met begrip, "net afgestudeerd bij een school voor magie, en nu wil je jezelf vinden."

"Zoiets," knikte Harry met een droevige glimlach.

"Dan heb ik precies wat jij nodig hebt," reageerde de man enthousiast, "Mijn gepatenteerde ultieme backpackers uitrusting, het heeft alles wat een jonge dwaler voor kan vragen, het is groot, van leder, het heeft meerdere compartimenten, een stevig frame en is bezworen om zo licht als een veertje te zijn, en om veel groter te zijn van binnen dan van buiten!"

"Werkelijk?" Harry begon geïnteresseerd te raken, "Wat nog meer?"

"Het word geleverd met een mobiel fornuis, kookgerei, een tent, een slaapzak en nog veel meer." De winkelier werd steeds enthousiaster, "Alles wat je waar dan ook nodig hebt om te reizen – van de tropen tot aan de top van de Mount Everest, de uitrusting heeft het allemaal."

"Wauw," Harry was licht onder de indruk, "wat zou je nog meer aanraden aan iemand die rond wil zwerven?"

"Slechts een paar dingen meer meneer," hij haalde zijn schouders op, "de uitrusting bevat slechts de belangrijkste benodigdheden maar er zijn verschillende artikelen die ik kan aanraden om je leven aangenamer te maken naast de uitrusting." De oude man keek kritisch naar de vodden die Harry aan had, "Je zult nieuwe kleren willen hebben, iets om je te helpen met vreemde talen en het kan ook geen kwaad om een reisgids op zak te hebben."

"Ok," Harry haalde z'n schouders op, "geef me het beste van wat je ook maar aanraad, maar ben wel snel, ik wil vooral zo snel mogelijk het land uit."

"Geen probleem joh," de winkelier plaatste verschillende artikelen op de tafel, "deze bril zal zich automatisch aanpassen tot de juiste sterkte en beter zelfs, je zult iedere taal kunnen lezen. De zilveren ringetjes gaan in beide oren zodat je iedere taal kunt verstaan, en de ring gaat om je dominante hand zodat je de juiste taal kunt schrijven. En dan hebben we hier nog een zilveren tongpiercing die je mond automatisch zo stuurt zodat je de gewenste taal kunt spreken. Wanneer je lang genoeg met een taal bezig bent, leer je 't vanzelf."

"Wauw," knikte Harry onder de indruk, "wat nog meer?"

"Dit boek," de oude man presenteerde een boek met de titel 'Alles dat je Ooit Nodig Zult Hebben Wanneer je om de Wereld Reist', "het is bordenvol met nuttige informatie en... ik raad je vooral aan om de sectie 'waarschuwingen over de wetgeving minderjarige toverkunst' te lezen voor je ook maar iets doet, en dit hier is een set kleding dat zich automatisch zal aanpassen aan het klimaat waar je je bevind. De kleding heeft een bezwering om zelfreinigend te zijn, en kan kleur en stijl veranderen met slechts een gedachte."

"Dan is er nog iets waar ik interesse in heb," Harry beet op zijn onderlip, "ik vroeg mij af, verkoop je misschien een artikel dat mij kan helpen om... onopvallend te zijn?"

"Je wilt helemaal opgaan in de cultuur nietwaar?" De winkelier knikte zijn hoofd, "dan heb ik slechts één ding, deze armband creëert een sterk AP veld (1) om je heen, en je zult onopgemerkt blijven tenzij je jezelf bijzonder agressief of vreemd gedraagt."

"Dankjewel," Harry gaf een opgeluchte glimlach, "weet je waar ik een Viavia kan regelen om naar het continent te gaan?"

"Pak al je uitrusting en ik heb er eentje voor je klaar in een wip."

"Dankjewel."

"Alsjeblieft jongeman," de oude winkelier overhandigde Harry een kleine steen.

"Dankjewel, hoeveel ben ik je schuldig?"

"Maak je daar niet druk over Harry," de man glimlachte als antwoord op Harry's geschokte gezichtsuitdrukking, "beschouw het als een 'dankjewel' voor het waarschuwen, en een 'sorry' voor het het ontkennen en de laster. Welnu, de Viavia is niet traceerbaar en brengt je naar Holland in ongeveer..." Harry verdween, "nul seconden. Ik hoop dat je vind waar je naar zoekt, jongeman."

...

'Pandemonium' is een gepaste term om de scene te beschrijven die zich afspeelde op de stoep van de Ligusterlaan 4 toen de Duffelingen aankwamen zonder Harry. Binnen enkele minuten stond Albus Perkamentus met verschillende leden van de Orde op de stoep om hun onderzoek te starten.

"De Duffelingen zeggen dat ze hem uit de auto moesten laten midden in Londen, professor," sprak een van de Orde leden tegen Perkamentus, "zeggen dat hij niet bij hen wilde blijven en besloot om maar te vertrekken."

"Ik heb iets in de auto gevonden dat van Harry was," riep Remus Lupos zwaaiend met een pamflet, "het is doordrenkt in Harry's geur."

"Dankjewel Remus, Albus nam het pamflet over, "ik geloof dat het tijd is dat ik eens met Harry's vrienden ga kletsen over waar hij zou kunnen zijn."

...

Het schoolhoofd verscheen in voor een grote huis en belde aan.

"Hallo," een mooie vrouw verscheen aan de deur, "waarmee kan ik u helpen?"

"Gegroet," sprak Perkamentus, "ik ben het schoolhoofd van Hermelien's school, en ik vroeg mij af of ik met haar zou kunnen spreken."

"Maar natuurlijk," knikte de vrouw, "kom vooral binnen."

"Graag."

"Professor Perkamentus," een jonge vrouw met een warrige bos krulhaar verscheen bovenaan de trap, "Ik ben blij dat u mijn brief kreeg, maar ik verwachtte u hier niet zo snel."

"Ik ben bang dat ik geen brief heb gekregen juffrouw Griffel," Perkamentus glimlachte vriendelijk, "wat is het probleem?"

"Ik kreeg een vreemde brief van Harry waarvan ik dacht dat u op de hoogte zou moeten worden gebracht," de intelligente heks keek bezorgd, "ik hoopte eigenlijk dat u zou willen kijken of alles wel goed met hem gaat."

"Ik ben bang dat ik slecht nieuws heb," Perkamentus haalde diep adem, "Harry dwong zijn oom om hem ergens midden in Londen uit de auto te laten, en hij is al een paar uur vermist."

"U denkt toch niet dat hij gekidnapt is?"

"Wees gerust dat ik geen informatie heb die me tot die conclusie zou brengen," het schoolhoofd stak een hand in zijn gewaad en haalde het pamflet te voorschijn dat Remus Lupos gevonden had. "Ik ben bang dat dit de enige aanwijzing is die wij hebben. De brochure die we in de auto van zijn familie vonden."

"Mag ik dat zien professor?" Hermelien pakte het pamflet voorzichtig aan. "Dit ziet er uit als een folder van een van de goede doelen die in het Dreuzel gedeelte van Kings Cross stonden."

"Waarom denk je dat Harry het mee de auto in genomen heeft?"

"Nou, dit goede doel zet zich in voor stervende kinderen en... oh nee." De mooie jonge heks werd spontaan bleek. "Harry denkt dat hij zal sterven!"

"Hoe bedoel je dat, juffrouw Griffel?" Vroeg het schoolhoofd meteen, "En hoe kom je daarbij?"

"Dit pamflet is van de stichting 'Doe een Wens', ze proberen terminaal zieke kinderen de gelukkigste dag in hun leven te bezorgen," Hermelien zwaaide met het pamflet om te benadrukken wat ze zei, "Harry moet iets te weten zijn gekomen waardoor hij in de veronderstelling is dat hij niet lang meer zal leven."

"Ach zo," de schouders van het schoolhoofd zakten, "is dat waarom hij niet terug is gegaan naar de Ligusterlaan?"

"Hij wil het beste maken van de tijd die hij nog heeft," Hermelien vocht tegen haar tranen, "niet verpesten in het gezelschap van mensen die hij haat."

"Dankjewel, je was ontzettend behulpzaam," het schoolhoofd gaf Hermelien een trieste glimlach voordat hij verdween met een zachte pop.

Nadat Albus Perkamentus was verdwenen, rende Hermelien naar haar kamer en las het korte briefje dat samen met Hedwig was gekomen opnieuw. Ze hield het dicht tegen haar borstkas aan terwijl ze haar tranen liet vallen en hoopte voor de veilige terugkeer van haar beste vriend.

Hermelien,

Zorg alsjeblieft voor Hedwig; Ik wil leven voordat ik sterf.

Harry

(1) AP veld – in Engelse tekst "SEP field" oftewel "Somebody Else's Problem field", ruwweg vertaald "Andermans Probleem veld". Dit is een referentie naar Hitchhikers Guide to the Galaxy (Transgalactisch Liftershandboek), een serie waarvan ik de boeken of dvd's niet in het Nederlands bezit. Online kon ik niet snel de officiële vertaling vinden, kan iemand mij hier helpen?