Hallo, dit is mijn eerste verhaal... Ik weet niet of jullie het een leuk verhaal vinden, ik hoop dat van wel. Even iets ik heb dyslexie, (voor de mensen die niet weten wat dat is, dat betekend dat ik taal problemen heb ) dus er kunnen wel wat spellings fouten in zitten... :$ Ik hoop dat het niet heel erg vervelend is. Nou veel lees plezier.

1. Proloog

Het eerste wat hij deed toen we geboren waren. Was voelen wie koud was en wie niet. Eerst ging de koude hand naar mijn tweeling boer. Er kwam een grote glimlach op zijn gezicht. Te minste een is goed nu de ander.

Hij vond jongens altijd al beter.

Toen voelde hij aan mij. Zijn gezicht veranderde in een boze grimas, "WARM, ze is WARM. W.A.R.M." hij schreeuwde het uit eerst was hij boos. Daarna keek hij naar zijn vrouw. "Ik zei toch dat jongens beter waren."

Hij keek blij toen hij weer naar zijn zoon keek. Hij tilde hem op en tilde hem de hele woonkamer rond. Toen zijn hij heel zacht "Jij bent het beste wat mij ooit is over komen. Weet je waarom? Nou jij, jij bent een VAMPIER! Dit is het beste wat me ooit is over komen."

Toen keek hij naar mij. Hij rook bloed. Ik was van vlees en bloed dat kon hij niet hebben.

"Als je oud genoeg ben zuig ik je leeg."

Toen hij dat zij schreeuwde mijn moeder "Nee, nee, nee, nee ik wil haar houden." Toen keek ze naar haar man in zijn ogen pik zwart.

"Ik zorg voor haar ik doe alles. Jij merkt niet eens dat ze er is. Oké?"

Peter (de vader van de kinderen) zei "als ze ook maar een kik geeft. Of maar een keer huid s'nachts. Of me in de weg zit dan vermoord ik haar. En jou er bij. Dus weet je zeker dat je haar wilt?" Dat laatste sprak hij langzaam uit.

Hij hoopte diep dat hij haar zou mogen vermoorde. Karla (de moeder) zei: "Ik hou haar!" Peter keek geschokt. "Oké als je dat wilt… Het kan wel het laatste zijn wat je wilte…"

Zou ik dat ooit durven Karla vermorden. Maar ik zou haar zeker geen pijn willen doen. Over me zelf heen laten lopen, door een vrouw ook niet. Hij wilde zijn vrouw niet kwijt.

Dat kind wilde hij wel kwijt. Misschien kon hij het laten verdwijnen.

Net of Karla ook Peter's gedachte kon lezen zei ze: "Als je haar een haar krenkt dan bel ik de Volturi. En zeg dat ze je moeten op halen."

Toen ze dat zei schrok ze en haar man ook. Toen knapte er iets in Peter zijn hoofd. "Hoe durf je zo een toon tegen mij aan te slaan."

Peter sloeg mijn moeder, één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien keer. De plaatsen waar hij had geslagen waren gelijk blauw geworden. Ze had een bloed neus.

Toen zei Peter om er nog een schepje boven op te doen "Als je ooit nog een keer zo een toon tegen mij aan slaat, dan zuig ik haar gelijk leeg." Toen pakte hij zijn zoon en zei van af nu heet jij Pelle. En je zusje heet… Isabella naar mijn zus. Die net zo geliefd was bij mijn moeder als zij is."

Hoop nog maals dat jullie het een leuk verhaal vinden.

Geef je meining!!!!!

Pliessssss