ΧAΡΙ ΠΟΤΤΕΡ
ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ1
Η Αποκάλυψις
Ηταν σκοτεινά και παντού γύρο του υπήρχε η μυρωδιά της μούχλας, της βρόμας της ακαταστασίας.
Προχωρούσε σε ένα σκοτεινό διάδρομο που στης πλευρές του ηταν κρεμασμένη παλιοί πίνακες που απεικόνιζαν μεγάλους μάγους και μάγισσες τον αρχαίων χρόνων. Οι περισσότεροι από αυτούς ηταν σε όρθια στάση και κοιτούσαν με βλέμμα γεμάτο μίσος για κάθε ζωντανό πλάσμα.
Ένας μάγος που φαίνονταν να είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία από όλους τους άλλους φορούσε ένα κατάμαυρο χιτώνα με μπλε γραμμές στο κατο μέρος του. καθώς και στο λαιμό.
Κρατουσε στο χέρι του ένα ραβδί που όμοιο του δεν ειχε ξαναδεί, ηταν μάκρη περίπου ένα μέτρο. το κρατουσε και με τα δυο του χέρια. Το έτεινε κατά πάνω του τον κοίταξε με ένα βλέμμα που από μόνο του θα σκότωνε του περισσότερους θνητούς.
Ξαφνικά ομος το πρόσωπο στο πίνακα αρχισε να αλλάξει σχήμα και μεταμορφώθηκε σε μια τεραστία αράχνη η οποια ειχε όχτο τεραστία ποδάρια και ακόμα μεγαλύτερες δαγκάνες.
Η αράχνη αρχισε σιγά να κινείτε… να προχωράει μέσα στον πίνακα. Το μαύρο δέρμα τις αρχισε σιγά να αλλάζει χρώμα. Από μαύρο να γίνετε κόκκινο και να καπνίζει .Μετά από λιγο κι ενώ η αράχνη πλησίαζε ακόμα ποιο πολλή την μια άκρη του πίνακα, Το δέρματος άρπαζε φωτιά και πράσινο-κόκκινες φλόγισε πετάχτηκαν από όλο της το σόμα.
Ομος η αράχνη δεν φάνηκε να το προσεχή… τώρα ειχε φτάσει στο τέλος της κορνιζάς γυρίζοντας το σόμα της για να κοιτάει το διάδρομο…σήκωσε σιγά το ένα της πόδι. το κατεύθυνε μπροστά και σε λιγο βρέθηκε το μεγάλο σαν κορμό δέντρου πόδι της να βγαίνει από τον πίνακα και με ένα δυνατό χτύπο να πατάει στο πάτωμα του διαδρόμου.
Βλέποντας την τεραστία αράχνη από τον πίνακα να παίρνει σάρκα και οστά το έβαλε στα ποδιά..
Έτρεχε όσο ποιο γριγορα μπορούσε.
Έτρεχε για την ζωή του, αισθάνονταν πως η καρδιά του θα έσπαγε κατο από την πίεση.
Έτρεχε για ένα διάστημα που του φάνηκε πως ηταν αιωνιότητα, ομος ξαφνικά μέσα από το σκοτάδι εμφανίσθηκε μια μεγάλη πόρτα.
Φτάνοντας ποιο κοντά στην πόρτα είδε πως ηταν φτιαγμένη από παλιό σάπιο ξύλο.
Πριν προλάβει να το σκεφτεί για δεύτερη φορα έπεσε πάνω της και την διαπέρασε χωρίς μεγάλη δυσκολία. Σηκώθηκε στα γριγορα κοιτάζοντας γύρο του.
Ηταν σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Το πάτωμα ηταν κατάμαυρο όπως και η δύο πλαϊνή τοίχοι. Που σε αντίθεση με το διάδρομο δεν ειχαν κανένα πίνακα ούτε κανένα άλλο στολίδι… ηταν απλός σκέτη μουχλιασμένοι τοίχοι που ανέπνεαν την αίσθηση της καταστροφής την αίσθηση του αιώνιου μαρτυρίου.
Κάτι υπήρχε στο βάθος του Δωματίου!…
Προχώρησε σιγά προς τα εκεί όταν το πλησίασε αρκετά για να ξεχωρίσει τι ηταν, αρχισε να τρέχει όσο ποιο γριγορα μπορούσε. Ηταν ο Σείριος…
Φτάνοντας τον κατάλαβε πως ηταν ποια πολύ αργά.
Ο Σείριος ηταν ξαπλωμένος στο πάτωμα με τα χέρια του δεμένα με αλυσίδες στο τοίχο και με τα ποδιά του να χάσκουν σε μια ασυνήθιστοι θέση. Ομος αυτό που τράβηξε ποιο πολλή την προσοχή του ηταν το πρόσωπο του.
Το ένα του μάτι έλειπε…στην θέσει του ηταν μια Μαύρη τρυπά με απομεινάρια ξεραμένου αίματος.
Το βλέμμα του φανέρωνε μια εκφράσει απόλυτου τρόμου και απέραντου πόνου!.
Αυτό σε συνδυασμό με τα σακατεμένα άκρα του και με τα αίματα στο πάτωμα έκανε τον νεαρό να αισθάνεται σαν να επρόκειτο να λιποθυμήσει.
Παρόλα αυτά την προσοχή του την τράβηξε κάτι που ηταν γραμμένο στον τοίχο πισο από το πτώμα του Σείριο.
Έγραφε με μεγαλα κόκκινα γραμματα, με το αίμα του ίδιου του Σείριου
« ΠΟΤΤΕΡ ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ! ΑΜΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ!»
Ξαφνικά το μήνυμα εξαφανίστηκε όπως και το πτώμα του Σείριου όπως και η πόρτα που ηταν η έξοδος.
Ο έφηβος μάγος γύρισε απότομα και αντίκρισε την τεραστία αράχνη να τον περιμένει με της θανατηφόρες της δάγκανε ανοικτές… έτοιμες να τον ξεσκίσουν στο λεπτό.
Η τεραστία αράχνη που ακόμα πετούσε φλόγες απαλό της το σόμα αρχισε να κατευθύνετε προς το μέρος του . Ο Χαρι ένιωθε την θερμοκρασία μέσα στο δωμάτιο να αυξάνετε και κατάλαβε πως αυτό ηταν... Αυτό ηταν το τέλος του. Το τέλος της ζωής του!
Ήθελε να ξυπνήσει! Ήξερε πως αυτό ηταν άλλο ένα Όνειρο που του έστελνε ο Λόρδος Βολντεμορτ αλλά σε σύγκριση με τα αλλά όνειρα αυτό φαινόταν τόσο ζωντανό…
Αισθανόταν της φλόγες να του καίνε το πρόσωπο και της τεράστιες δαγκάνες να τον κρατάνε σφιχτό χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα.
Η πιέσει αυξήθηκε και ο Νεαρος μάγος έκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας με όλοι την δύναμη της θέλησης του να κάνει τον εαυτό του να ξυπνήσει. Αλλά ο Βολντεμορτ ηταν ποια πολλή δυνατός και τον είχε γραπώσει γέρα στα δίκτυα της μαγιας του.
Το σφίξιμο αυξήθηκε κι άλλο και ο Χαρι δεν κατάφερε άλλο να συγκεντρωθεί… το μόνο που Αισθανόταν ηταν πόνος.. από το κάψιμο και το τρομερό σφίξιμο που όλο και μεγάλωνε!
Ο ταλαιπωρημένος Νεαρος κοίταξε κατο σε μια προσπάθεια να πάρει μια ανάσα αλλά το μόνο που κατάφερε ηταν να βγάλει μια αδύναμη κραυγή καθώς έβλεπε τα ποδιά του να ξεκολλάνε από το σόμα του και να πέφτουν στο πάτωμα.
Άμεσος μετά όλα μαύρισαν και ο Χαρι αισθάνθηκε να αιωρείται στο κενό.
Ξαφνικά πετάχτηκε στο κρεβάτι του ενώ κριός ιδρώτας έλουζε όλο του το σόμα .Και το σημάδι στο μετοπο του τον πονούσε όσο ποτέ άλλοτε! Ηταν σαν να προσπαθούσε κάποιος μόνο και μόνο με την πίεση να του καταστρέψει το κρανίο Ο πόνος ηταν τόσο μεγάλος που έμεινε κουλουριασμένος χωρίς να εχει αίσθηση του χορού η του χρόνου. Το μόνο που Αισθανόταν ηταν ο αβάστακτος πόνος στο μετοπο του…
Ξαφνικά αισθάνθηκε μια κινήσει δίπλα του και άνοιξε λιγο το ένα μάτι για να δει.
Αυτό που είδε του ανέβασε της ελπίδες.
Δίπλα του στεκόταν ο Καθηγητής Νταμπλντορ.
Ειχε βγάλει το ραβδι του και έπλεκε κάποιο ξόρκι.
Ο Χαρι έκλεισε πάλλε τα ματια του. Ο πόνος δεν ειχε υποχωρήσει ούτε στο ελάχιστο και τώρα αισθάνονταν πως προσπαθούσε κάποιος να μπει στο μυαλό του.
Μετά από λιγο ο Νεαρος μάγος αισθάνθηκε μια ανακουφιστικοί ζεστασιά και ο πόνος αρχισε να υποχωρεί σιγά.
Όταν επιτέλους ο πόνος έγινε υποφερτός άνοιξε τα ματια του και το θέαμα που είδε του έκοψε την ανάσα.
Ο Καθηγητής Νταμπλντορ στεκόταν ακόμα μπροστά του και ανέμιζε με το ραβδι του,
Παράγοντας ένα γαλάζιο φως που κατέληγε πάνω στο μετοπο του. Μετά κοίταξε το δωμάτιο γύρο του και δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε.
Η βιβλιοθήκη του ηταν αναποδογυρισμένοι ενώ το τραπέζι του ειχε γίνει ένας σορός ξυλά καθώς και το παράθυρο του ηταν πεσμένο στο έδαφος σπασμένο σε κομμάτια.
Ενώ το πάτωμα και οι τοίχοι γύρο του ηταν μαυρισμένοι σαν να του έλουζε κάποιος με φωτιά.
Ομος αυτό που τράβηξε την προσοχή του ηταν τα μικρά χρυσαφί κομμάτια σκόνης που αιωρούνταν σε όλο το δωμάτιο, φωτίζοντας το με ένα εξωπραγματικό απόκοσμο φως.
Ο Χαρι ανασηκώθηκε λιγο και κοίταξε καλύτερα τον Διευθυντή του Χόγκουαρτς.
Τα άσπρα μακριά μαλλιά του ηταν αχτένιστα και απλώνονταν ελευθέρα πάνω στους ώμους του έμπειρου μάγου.
Τα ματια του ηταν κλειστά σε βαθιά συγκεντρώσει και στο πρόσωπο του απλώνονταν μια έκφραση αποφασιστικότητας, που μετατράπηκε στιγμιαία σε γκριμάτσα πόνου!
Τελικά μετά από μερικά λεπτά που φάνηκαν στον Χαρι σαν αιώνες, ο Καθηγητής Νταμπλντορ άνοιξε τα ματια του και έκανε μια αδύναμη προσπάθεια να τον πλησίαση αλλά δεν τα κατάφερε και σωριάσθηκε κατο.
Ο Νεαρος μάγος πετάχτηκε άμεσος όρθιος πιάνοντας τον καθηγητή του πριν προλάβει να πέσει στο πάτωμα. Τον σήκωσε απαλά και τον ακούμπησε στο κρεβάτι του. Ο Διευθυντής τον κοίταξε και του είπε με πολλή αδύναμη φωνή. « είναι ποια πολύ δυνατός δεν μπορώ να σε προστατέψω άλλο.» με αυτά τα λόγια λιποθύμησε.
Ο Χαρι που ηταν ακόμα αδύναμος από τον πόνο για μια στιγμή τα έχασε. Δεν ηταν κάθε μέρα που βλέπεις έναν από τους δυνατότερους μάγους του κόσμου και μέντορα σου να λιποθυμάει στα χέρια σου.
Επανήλθε ομος γρήγορα. Σηκώθηκε γρήγορα με τα τελευταία απομεινάρια ενέργειας που του απέμεναν και κατευθύνθηκε προς το κλουβί της Χεντιχ που ηταν πεσμένο δίπλα από το τσακισμένο τραπέζι. Ηταν χτυπημένο και σε διάφορα σημεία του μαυρισμένο αλλά το μαγικό πούλι που ηταν μέσα, αν και αναστατωμένο, δεν έδειχνε να εχει πληγωθεί.
Ο Χάρη άνοιξε το πορτάκι και αυτή βγήκε γρήγορα και κάθισε στο χέρι του μάγου.
Ο Νεαρος έψαξε στα συντρίμμια του γραφείου του και βρήκε ένα κομμάτι χάρτη και ένα μολυβί. Τα πήρε και έγραψε στα γρήγορα.
«ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΜΑΚ-ΓΚΟΝΑΓΚΑΛ
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΡΑΦΟ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΑΓΚΗ.
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΝΤΑΜΠΛΝΤΟΡ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΝΟΗΤΙΚΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΛΝΤΕΜΟΡΤ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕΙ… ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΑ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΙΑΣΘΕΙΤΕ!….
.ΧΆΡΗ ΠΟΤΤΕΡ.»
Το έδεσε στα γρήγορα πάνω στο πόδι της κουκουβάγια του και της είπε στα γρήγορα «Χεντβιχ άκουσε με προσεκτικά. Θέλω να πας αυτό το γράμμα στην καθηγήτρια Μακ-Γκοναγκαλ. Πήγαινε όσο ποιο γριγορα μπορείς είναι πολλή σημαντικό να το πάρει έγκαιρος..»
Το πούλι τον κοίταξε με μια εκφράσει που του έλεγε πως ειχε καταλάβει. Και έφυγε από το σπασμένο παράθυρο όσο ποιο γρήγορα μπορούσε..
Ο Χάρη παρακολούθησε την κουκουβάγια μέχρι που χάθηκε πισο από της μαύρες στέγες τον γειτονικών σπιτιών. Υστερα επέστρεψε δίπλα στον Διευθυντή του. Που βρίσκονταν λιπόθυμος πάνω στο κρεβάτι του.
Ο νεαρος μάγος ένιωθε αδυναμία και ο πόνος στο σημάδι του αρχισε να δυναμώνει. αισθανόταν πως το μετοπο του θα έσπαγε από στιγμή σε στιγμή.
Ομος ήξερε πως η στιγμή δεν ηταν κατάλληλη για αδυναμίες, και ότι ο Καθηγητής του τον χρειαζόταν. Κάθισε δίπλα του στο κρεβάτι και τον κοίταξε. Ο Νταμπλντορ ανάσαινε κανονικά και ο σφυγμός του αν και αδύναμος ηταν σταθερός. Από την έκφραση του Διευθυντή κάποιος θα έλεγε πως κοιμόταν βαθιά. Ίσος υπερβολικά βαθιά….
Ο Χαρι δεν ήξερε πόση ώρα έχε περάσει από τότε που Έφτασε ο Μεγαλύτερος μάγος ούτε πόση ώρα βρίσκονταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι δίπλα από το Νταμπλντορ.
Αλλά ξαφνικά η πόρτα άνοιξε απότομα και μέσα μπήκε σαν σίφουνας ο Καθηγητής Σνειπ.
Μόλις είδε πεσμένο τον Διευθυντή του σχολείου στο κρεβάτι και δίπλα του να είναι ακουμπισμένος ο χαρι. Η έκφραση στο πρόσωπο του Σνειπ φανέρωνε απόλυτο θυμό..
«τι του έκανες?» ούρλιαξε άμεσος στον Χαρι πιάνοντας τον με το ένα του χέρι από το γιλέκο και τον σήκωσε στο αέρα με απίστευτη ευκολία.
Ο Χαρι προσπάθησε να τραυλίσει καποι δικαιολογία αλλά δεν κατάφερε να άρθρωση τίποτα. Άμεσος μετά όρμισε στο δωμάτιο η καθηγήτρια Μακ-Γκοναγκαλ, μόλις είδε τον Σνειπ να κρατάει τον χαρι από το λαιμό έβγαλε το ραβδί και τον σημάδεψε. Φωνάζοντας από το θυμό της «ΣΕΒΕΡΟΥΣ ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ! Ο ΧΑΡΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ.
ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΚΑΤΟ!»
Ο Σνειπ την κοίταξε σαν να ηταν από άλλο πλανήτη «ΤΙ?» τις φώναξε «Ο ΠΟΤΤΕΡ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ε? ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ . ΑΥΤΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ! ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΛΙΛΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟΝ ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ…»
Η Υποδιευθύντρια του Χόγκουαρτς τον κοίταξε σαν να τη ειχε χαστουκίσει… «Σεβέρους…αυτό δεν το εννοούσες έτσι?» του είπε με μια απόκοσμη φωνή.
Αυτό έκανε τον Σνειπ να αφήσει το Χαρι κατο ελεύθερο. Ο χαρι με το που βρέθηκε πάλι πάνω σε στέρεο έδαφος έκανε πισο και τραβήχτηκε μακριά από τον Σνειπ.
Ο καθηγητής του τον κοίταξε για λιγο με ένα ποιο μαλακό βλέμμα και μετά γύρισε και κατευθύνθηκε στο Καθηγητή Νταμπλντορ .
Η Μινέρβα πλησίασε τον Χαρι και τον έπιασε απαλά από τον ώμο.
«Χαρι για πες μου σε παρακαλώ τι έγινε.» του είπε με φωνή γεμάτη ανησυχία.
ο Χαρι την κοίταξε και δίστασε για μια στιγμή μετά ομος της είπε περιληπτικά το τι ειχε συμβεί. Η Καθηγήτρια Μακ-Γκοναγκαλ τον παρακολουθούσε προσεκτικά και όταν τελείωσε κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και είπε «μου το ειχε πει Νταμπλντορ ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί σύντομα.»
Με αυτά τα λόγια άφησε τον Χαρι και πήγε κοντά στον Αλμπους Νταμπλντορ.
«πως είναι!» ρώτησε τον Σνειπ.
Ο Σνειπ την κοίταξε με σοβαρό βλέμμα «Μιας και ρότας, όχι και τόσο καλά. Φαίνεται ότι φτάσαμε την τελευταία στιγμή. Ο Νταμπλντορ έχασε πολλή μαγική ενέργεια και αμα δεν μεταφερθεί άμεσος στο νοσοκομείο μπορεί και να τον χάσουμε για πάντα...»Με αυτό τα λόγια αγριοκοίταξε τον Χαρι.
Η Υποδιευθύντρια φάνηκε να πανικοβάλετε. «Τι περιμένουμε λιπών πάμε να τον πάρουμε άμεσος στο Νοσοκομείο.» Ο Σνειπ συμφώνησε με ένα νεύμα του κεφαλιού, έβγαλε το ραβδί του και σημάδεψε τον Νταμπλντορ προφέροντας της λέξεις «Βινγκαρδυουμ λεβιοουσα» ο Διευθυντής ανασηκώθηκε μερικούς πόντους από το έδαφος και αρχισε να κινείτε πισο από τον Καθηγητή.
Η Καθηγήτρια Μακ-Γκοναλ έχε Ίδη βγει από το δωμάτιο όταν ο Σνειπ γύρισε απότομα και σημάδεψε με το ραβδι του δίπλα στον χαρι και πρόφερε κάποιες λέξεις της οποίες ο Νεαρος δεν της άκουσε. Άμεσος δίπλα από τον Χαρι εμφανίστηκε μια φιάλη με ένα πράσινο κίτρινο υγρό.
Ο Σνειπ γύρισε και κοίταζε τον Χαρι. «πιες το!»τον πρόσταξε. « Θα σε βοηθήσει να κοιμηθείς» και με αυτά τα λόγια έφυγε βιάστηκα από το δωμάτιο.. αφήνοντας τον νεαρό μόνο του στο σκοτεινό δωμάτιο…
Ο Χαρι έμεινε πάλε μόνος, Κοίταξε δύσπιστα την φιάλη με το υγρό και μετά έτριψε το λαιμό του στο σημείο στο οποίο τον έπνιγε πριν από λιγο ο Σνειπ.
Μετά κοίταξε το παράξενο υγρό, υπό κανονικές συνθήκες ο Χαρι δεν θα εμπιστεύονταν ποτέ ένα άγνωστο υγρό που θα του έδινε ο αλχημιστής του σχολίου. Αλλά τώρα τον πονούσε αφάνταστα το σημάδι και το μόνο που ήθελε ηταν να ξαπλώσει κάπου και να ξεχάσει.
Έτσι πύρε το ελιξίριο και το ήπιε μονορούφι.
Το φίλτρο ειχε μια παράξενη γεύση αναμεσα σε ανανά , βραστού αυγού και σάπιου Μήλου… ο Χαρι ούτε να φανταστή δεν ήθελε από τι ειχε φτιαχτή αυτό το φίλτρο.
Μόλις το παράξενο υγρό αρχισε να γλιστρά στο λαρύγγι του ο χαρι αισθάνθηκε μια τρομερι νύστα και πριν προλάβει το υγρό να φτάσει στο στομάχι του βρίσκονταν Ίδη πεσμένος πάνω στο κρεβάτι του βυθισμένος σε μια μαυρίλα… σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα. χωρίς τον βολντεμορτ…
Ο χαρι ξύπνησε ξαφνικά. Δεν ήξερε πόση ώρα ειχε κοιμηθεί ούτε που βρίσκονταν...
Κοίταξε γύρο του και είδε πως ηταν σε ένα πολυτελές δωμάτιο. Απέναντι από το κρεβάτι του υπήρχε ένα τζάκι, Και στο διπλανό τοίχο υπήρχε ένα τεράστιο παράθυρο. Έξω έβλεπες της μαγεύτηκε κορυφές τον Ιμαλαΐων. Για μια στιγμή ο Χαρι τα' χασέ. Πως ηταν δυνατόν να βρίσκεται στα ΙΜΑΛΑΙΑ! Αλλά άμεσος μετά θυμήθηκε πως μάλλον ηταν κάπου στο Λονδίνο και το θέαμα τον Ιμαλαΐων ηταν απλά άλλο ένα μαγικό κόλπο.
Ο Νεαρος μάγος συνέχισε να εξερευνάει το δωμάτιο. Που ηταν μέτριου μεγέθους με ένα χοντρό χαλί στρωμένο κατο στο πάτωμα και διάφορους πίνακες κρεμασμένους στους τοίχους. Οι πίνακες απεικόνιζαν μάγους που φορούσαν άσπρους χιτώνες και ηταν προφανώς θεραπευτές!
Μόλις τον είδε ένα από τους μάγους τον κοίταξε και του είπε « Καλός μας ξύπνησες Νεαρέ Χάρη Ποττερ!»
«ΕυΧαρηστο ,αλλά που βρίσκομαι?» ρώτησε ο Χάρη
«Βρίσκεσαι στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του πρωθυπουργού μαγιά στο Νοσοκομείο άγιος Μάρκος στο Λονδίνο.» του αποκρίθηκε πρόθημα ο πίνακας
«τι μέρα είναι?» Ρώτησε και πάλι ο Χαρι.
«Είναι Σάββατο βράδυ. Κοιμόσουνα δυο μέρες και δυο νύχτες, ήσουνα πολλή εξαντλημένος όταν σε φέρανε πριν δυο μέρες το πρωί.»
Ξαφνικά ο Χαρι θυμήθηκε τι ειχε συμβεί εκείνη τη νύχτα, θυμήθηκε το Όνειρο θυμήθηκε τον Νταμπλντορ λιποθυμώ πάνω στο κρεβάτι θυμήθηκε τον Σνειπ να τον παίρνει κάπου και μετά να του δίνει το παράξενο φίλτρο...
«που είναι ο Καθηγητής Νταμπλντορ? είναι καλά?»
Το πρόσωπο του μάγου στον πίνακα σκυθρώπιασε. «Για τον Νταμπλντορ δεν ξέρουμε και πολλά, ηταν πολλή αδύναμος όταν τον φέρανε εδώ και δεν είναι πια και τόσο νέος. Ξέρεις! Τώρα που μιλάμε είναι από πάνω του η ισχυρότεροι θεραπευτές που διαθέτουμε. Αλλά η κατάσταση του δεν εχει σταθεροποιηθεί ακόμα. Φοβόμαστε το χειρότερο…»
Με αυτά τα λόγια το πορτρέτο απόστρεψε το βλέμμα του από τον Νεαρό και τον άφησε μόνο του στης σκοτεινές του σκέψεις.
Τι ειχε συμβεί εκείνο το βράδυ? Τι ειχε κάνει ο Βολντεμορτ και πως το σταμάτησε ο Νταμπλντορ?
Ο Χαρι σκέφτηκε τα λόγια του καθηγητή Σνειπ. «εσύ φταις για όλα» του ειχε φωνάξει.
«Για το θάνατο της Λιλη και τόσον άλλον» δηλαδή της μητέρας του. Ο Χάρη ήξερε πως κάποτε ο Σνειπ ηταν ερωτευμένος με την μητέρα του και πως θεωρούσε αυτόν υπεύθυνο για το θάνατο της. Αλλά τι εννοούσε όταν έλεγε πως ηταν υπευθύνως και για το θάνατον τόσον άλλον ανθρώπων?
Ο Νεαρος σηκώθηκε σιγά από το κρεβάτι του με ένα σορό ερωτήσεις να τον βασανίζουν. Και η σπουδαιότερη ηταν αν θα κατάφερνε ο Νταμπλντορ να επιζήσει την μάχη, που ειχε δόση εξαιτίας του με το Βολντεμορτ.
Γεμάτος τύψης ντύθηκε στα ρούχα του. Τα οποια τα βρήκε φρεσκοπλυμένα κι σιδερωμένα πάνω σε μια καρεκλά. και βγήκε από το δωμάτιο.
Βρέθηκε σε ένα μεγάλο διάδρομο με πολλές πόρτες στα αριστερά και στα δεξιά.
Ο Χαρι ειχε βρεθεί και άλλοτε στο Νοσοκομείο του Άγιου Μάρκου αλλά ποτέ του δεν ειχε πάει στο τελευταίο οροφο. Τον οροφο τον επίσημων όπως τον φώναζαν. Εδώ είχαν ιδιαίτερα δωμάτια αλλά τα σημαντικά μέλη του υπουργείου όπως και κάποιοι άλλη σημαντικοί άνθρωποι του μαγικού κόσμου.
Το πορτρέτο του ειχε πει πως βρισκόταν στη κάμαρα του ίδιου του πρωθυπουργού μαγιας, που είναι σίγουρα μεγάλη τιμή να σου παραχωρούν τα διαμερίσματα του ίδιου του πρωθυπουργού. Ομος ο Χαρι δεν ένιωθε καθόλου κολακευμένος. Αν το ίδιο πάθαινε η και κάτι χειρότερο ο φίλος του ο Ρον τότε αυτός θα βρίσκονταν στα απλά μικρά δωμάτια που είναι κατο μαζι με τους άλλους ασθενής…
Προχωρούσε βυθισμένος στης σκέψεις του μέχρι που έφτασε σε μια άλλη πόρτα που ειχε μια χρυσή επιγραφή από πάνω της που έγραφε «ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΑΓΙΑΣ. ΚΟΡΝΗΛΙΟΥΣ ΦΡΑΝΣ» ο Νεαρος την προσπέρασε και κατευθύνθηκε σε μια άλλη που του τράβηξε την προσοχή. Από πάνω της ηταν γραμμένο με μεγαλα γραμματα «ΑΛΜΠΟΥΣ ΝΤΑΜΠΛΝΤΟΡ». Ο Χαρι την πλησίασε. Από μέσα μπορούσε να ακούσει ψιθυριστές φωνές. Μια από αυτές ,που φαινόταν να διευθύνει, είπε με επίσημο τόνο «Έχουμε κάνει ότι μπορούσαμε για τον Κακόμοιρο τον Αλμπους. Αμα ομος δεν βρεθεί κατάλληλος δοτής τότε πολλή φοβάμαι ότι θα τον χάσουμε.»
Ο Χάρη άκουγε με κομμένη την ανάσα. Η ίδια φωνή μετά από λιγο συνέχισε «Ας τον αφήσουμε τώρα λιγο να ξεκούραστη.» ακούστηκαν μερικές φωνές διαμαρτυρίας αλλά ο Θεραπευτής που διεύθυνε το μέρος είπε άμεσος. «Κάναμε ότι μπορούσαμε και τώρα η μοίρα του είναι στα δικά του χέρια καθώς και στα χέρια του θεού. Εξάλλου χρειαζόμαστε όλοι λίγοι ξεκούραση.» αυτή τη φορα δεν ακουστικέ καμία φωνή διαμαρτυρίας.
Ο νεαρος μάγος κρυφοκοίταξε από την κλειδαρότρυπα και είδε πως η θεραπευτές έρχονταν προς το μέρος του. Πανικόβλητος έτρεξε στην κοντινότεροι πόρτα και όρμισε μέσα. Ευτυχώς το δωμάτιο στο οποίο μπήκε ηταν σκοτεινό και άδειο. Υστερα από λιγο άκουσε τα βήματα τον θεραπευτών πάνω στο πάτωμα. Περίμενε λιγο μέχρι να περάσουν όλοι .
Μετά κρυφοκοίταξε τον διάδρομο. δεν είδε κανέναν.
Βγήκε ολόκληρος έξω και κατευθύνθηκε προς την πόρτα του Διευθυντή του. Κοίταξε μέσα αλλά όλη η θεραπευτές ειχαν φυγή και το μόνο που είδε ηταν ένα μεγάλο κρεβάτι στο οποίο ηταν Ξαπλωμένος ο Καθηγητής Νταμπλντορ. Ο χαρι τον πλησίασε και τον κοίταξε προσεκτικά. , το πρόσωπο του ηταν χλομό και κατο από τα μάτια του υπήρχαν Μαύρη κύκλοι. Έδειχνε πως θα πέθαινε από στιγμή σε στιγμή.
Ο Νεαρος μάγος κάθισε δίπλα του στο κρεβάτι και τον κοίταζε. ενώ ο θυμός μέσα του δυνάμωνε όλο και περισσότερο… Ο Νταμπλντορ Θα πέθαινε… ο μεγαλύτερος μάγος του κόσμου θα πέθαινε . ο μόνος ο οποίος μπορούσε να τον βοηθήσει να νικήσει τον αρχοντα του σκοτους…
Ο χαρι τώρα έβραζε από τον θυμό του και τον έπνιγε η αδικία του κόσμου.
Ξαφνικά ο χαρι ένοιωσε μια παράξενη δύναμη να πηγάζει από μέσα του. Στην αρχή δεν κατάλαβε τι ηταν αλλά μετά από κάποιο διάδημα ειχε την αίσθηση πως έκαιγε μέσα του μια εσωτερικοί φλόγα.
Χωρίς να καταλαβαίνει τι κάνει ο Χάρη ακούμπησε το ένα χέρι του πάνω στο μετοπο του μέντορα του και το άλλο πάνω στην κοιλιά του. κλείνοντας τα ματια του. Άμεσος μετά χιλιάδες χρώματα εμφανίστηκαν μπροστά από τα ματια του και αισθάνθηκε μια αόρατη ενέργεια να ρέει από μέσα του και να περνάει στον Νταμπλντορ, μέσο τον χεριών του. Αυτό συνεχίστηκε για κάποιο διάστημα μέχρι που τα χρώματα μπροστά από τα ματια του Χαρι άρχισαν να ξεθωριάζουν, κι να αισθάνεται την ενεργεία μέσα του να μειώνετε.
Ο Νεαρος μάγος ομος βαθιά μέσα του ήξερε πως αυτό που έκανε, ότι κι αν έκανε. Ηταν η μόνη ελπίδα του Νταμπλντορ να σωθεί. Έτσι συγκεντρώθηκε και ζόρισε τον εαυτό του να βρει μέσα του και άλλη ενέργεια και να την στείλει στον Καθηγητή του.
Ομος κάθε στιγμή που περνούσε Χαρι αισθανόταν να χάνει όλο και περισσότεροι ενέργεια. Παρόλα αυτά έσφιξε τα δόντια αποφασισμένος τώρα ποια να σώσει τον Μέντορα του.. την μόνη ελπίδα του μαγικού κόσμου..!
Αδύναμος από την απώλεια μαγικής ενέργειας ο νεαρος μάγος ούτε που κατάλαβε πως βρέθηκε πεσμένος στα γόνατα με το κεφαλή του να ακουμπά το κρεβάτι δίπλα από το σόμα του Νταμπλντορ που φωσφόριζε ολόκληρο από μαγική ενέργεια.
Αν εκείνη στιγμή έμπαινε κάποιος στο δωμάτιο αυτό, δεν θα πιστευε στα ματια του. Ολόκληρο το δωμάτιο φωτιζόταν από μια χρυσό-γαλάζια αύρα που περιέβαλε τον Χαρι και τον Νταμπλντορ…
Ο Χάρη άκουσε κάπου μακριά του φωνές. Καθώς περνούσε η ώρα η φωνές όλο και δυνάμωναν. Στην αρχή πιστευε πως κάποιος ερχόταν προς το μέρος του. αλλά μετά από μερικές στιγμές ξύπνησε τέλειος και κατάλαβε πως βρίσκονταν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι και δίπλα του μιλούσαν δυο άτομα ψιθυριστά. Ο Χάρη συγκεντρώθηκε στης φωνές.
Μόλις άκουσε την μια παραλίγο να πέσει από το κρεβάτι του από την χαρά του ,αλλά συγκρατήθηκε, Ηταν ο Νταμπλντορ και μιλούσε προφανώς με την καθηγήτρια Μακ-Γκοναγκαλ. «Μινέρβα.» είπε σιγανά ο διευθυντής. «Το ήξερα πως ο Χάρη ειχε τέτοιες δύναμης αλλά δεν περίμενα ποτέ να φανερωθούν τόσο νωρίς.» είπε με φανερή ανησυχία και μετά πρόσθεσε «δεν περίμενα βέβαια ούτε στα δεκαέξι του χρόνια να εχει αντιμετωπίσει τον σκοτεινό αρχοντα είδη πέντε φορές και να επιζήσει!»
Επικράτησε σιωπή, μετά από λιγο ακουστικέ η Καθηγήτρια Μακ-Γκοναλ να λέει. «αυτό το παιδί εχει το κάτι άλλο! αλλά πες μου σε παρακαλώ Αλμπους τι ακριβός έγινε εκείνη την μέρα στο σπίτι του Χάρη? Και πως κατάφερε ο Χάρη να μεταφέρει την μαγική ενέργεια του επάνω σου με αποτελεσμα να σε σώσει? Από ότι ξερό αυτό το κατάφερε μόνο ένας μάγος και αυτός ηταν ο ιδίως ο Μερλιν! Και ο Γκόντρικ Γκρίφιντορ προσπάθησε να σώσει την Χελντα Χαφλπαφλ αλλά απέτυχε. Πως τα κατάφερε ο Χαρι...»
Ο Νταμπλντορ απάντησε με ένα ήρεμο τόνο στην φωνή του. « Για το τι ακριβός έγινε εκείνη την μέρα δεν ξερό και πολλά. Θα πρέπει ν ρωτήσουμε τον Ίδιο το Χαρι μόλις Αισθανθεί καλά. Αυτό που ξερό είναι ότι καθώς κομμούνα άρχισαν να βαράνε οι σειρήνες που είχα Βάλη γύρο από το σπίτι του Χάρη. Αυτές της σειρήνες της ακούω μόνο εγώ και ενεργοποιούνται όταν κάποιος σκοτεινός μάγος πλησιάσει το σπίτι του χαρι η σε αυτή την περίπτωση όταν προσπαθήσει να εισβάλει το μυαλό του παιδιού.» ο Νταμπλντορ πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχυσε «από την ένταση του συναγερμού κατάλαβα πως έπρεπε να βιασθώ έτσι έτρεξα και πήρα άμεσος τι κρυφή πύλη που οδηγοί στο δωμάτιο του Χάρη. Είναι το μόνο μεταφορικό μέσο με το οποίο μπορεί Κανεις να πλησιάσει το νεαρό Χάρη χωρίς να το πάρει χαμπάρι το υπουργιο...
Όταν έφτασα στο δωμάτιο του Χάρη το θέαμα που αντίκρισα μου έκοψε την ανάσα.
Είδα τον Χάρη να κυλίετε στο έδαφος ενώ από το σόμα του πετάγονταν μια χρυσοκόκκινοι αύρα. Στο δωμάτιο υπήρχε τόσο ισχυρή μαγική ενέργεια που για λιγο τα έχασα. Αλλά μόλις είδα το πρόσωπο του Χάρη κατάλαβα τι ειχε συμβεί.
Έτσι έριξα ένα ξόρκι το οποίο με σύνδεσε με το μυαλό του Νεαρού και μου επέτρεψε να πολεμήσω μαζι του Ενάντια στον βολντεμορτ αλλά ο Χάρη λιποθύμησε στιγμιαία και όλη η δύναμη του Βολντεμορτ, που ειχε αυξηθεί με μαγικό τρόπο, έπεσε απάνω μου. Ο Τομ Ριμπλε κατάλαβε την διάφορα και πίεσε ακόμα πιο δυνατά προσπαθώντας να με καταστρέψει. Αλλά δεν είναι αρκετά δυνατός ακόμα να τα Βάλη μαζι μου σε μια ανοικτή μονομαχία και έτσι κατάφερα να τον διώξω, ομος να το καταφέρω αυτό μου στοίχισε όλη μου την μαγική ενέργεια κάτι που θα ειχε καταστροφικές συνέπειες αμα δεν κατάφερνε να με σώσει ο Χάρη. Ομος εγώ ήξερα πως δεν μπορούσα να επιτρέψω στον Βολντεμορτ να με νικήσει… τότε θα κατέστρεφε τα μυαλό του αγοριού… για να πω την αλήθεια ακόμα φοβάμαι αμα μην εχει συνέπειες επάνω του αυτή η τρομερι επιδείξει δύναμης του σκοτεινού αρχοντα» ο Πολύχρονος μάγος σώπασε για λιγο. Μετά συνέχισε. « δεν καταλαβαίνω ομος πως κατάφερε ο βολντεμορτ να αυξήσει τόσο γρήγορα κι τόσο πολύ την δύναμη του»
Επικράτησε για λιγο σιωπή, Υστερα ο Νταμπλντορ χαμογέλασε και συνέχισε . «όσο για το πως κατάφερε ο Χάρη να μεταφέρει την ενέργεια του απάνω μου, δεν έχω ιδέα... Αλλά έχεις δίκιο το, να μεταφέρεις την μαγική σου ενέργεια σε κάποιον άλλον είναι πολύ δύσκολο. Καταρχάς απαιτεί άμεση επαφή με το άτομο στο οποίο μεταφέρεις την ενέργεια. αληθινή και βαθιά θέληση να τον σώσεις.» Το πρόσωπο του Διευθυντή του Χόγκουαρτς σκοτείνιασε. «Εγώ ο ιδίως απέτυχα μια φορα. Με καταστροφικά αποτελέσματα…»
Η Καθηγήτρια κοίταξε ερωτηματικά τον Νταμπλντορ αλλά δεν τον πίεσε, ηταν προφανές πως δεν ήθελε να μιλήσει για αυτό.
« Για μια στιγμή φοβήθηκα στα αλήθεια ότι θα σε χάσουμε ήσουν τόσο αδύναμος και το πρόσωπο σου ηταν τόσο χλομό….» Η φωνή της έσπασε και ο Νταμπλντορ την πλησίασε και την πήρε στην αγκαλιά του « το ξερό και εγώ αισθάνθηκα πως ειχε φτάσει η ώρα μου. αλλά ευτυχώς είμαι ακόμα ζωντανός και έτσι σκοπεύω να παραμείνω…» τις χαμογέλασε και την φίλησε απαλά στο μάγουλο.
Ο Χάρη ξαπλωμένος στο κρεβάτι και έχοντας λύση μερικές από της χιλιάδες ερωτήσεις που τον βασάνιζαν, αποφάσισε πως έπρεπε να τους χαρίσει αυτί την στιγμή μοναξιάς έτσι ανάγκασε το εαυτό του να ξαναπέσει να κοιμηθεί. Πράγμα καθόλου δύσκολο αφού αισθανόταν σαν να ειχε τρέξει τον μαραθώνιο καμία δεκαριά φορές….
Ξύπνησε απότομα με ένα τίναγμα…
Το δωμάτιο ηταν σκοτεινό και φωτίζονταν μόνο από την φωτιά στο τζάκι που κόντευε να σβήσει. Αν και το φως ηταν λιγοστό και τα ματια του δεν ειχαν συνηθίσει ακόμα στο σκοτάδι ο Χαρι μπορούσε να διακρίνει το πόμολο της πόρτας να γυρίζει σιγά. Και η πόρτα να ανοίγει με ένα ελαφρύ τρίξιμο. Ηταν προφανές ότι οποίος προσπαθούσε να μπει στο δωμάτιο, και δεν ήθελε να τον ξυπνήσει!
Έπεσε πάλι στο κρεβάτι του και έκανε πως κοιμότανε ενώ κάτι από το πάπλωμα του έσφιγγε το ραβδι του. Η πόρτα τώρα ειχε ανοίξει τέλειος και μια μαύρη μορφή μπήκε κλεφτά μέσα. Μόλις βρέθηκε στο δωμάτιο έκλεισε πισο της αθόρυβα τη πόρτα και κατευθύνθηκε προς το κρεβάτι του Χαρι.
Ο Χαρι ξαπλωμένος άκουσε τα βήματα από της βαριές μπότες να τον πλησιάζουν και μετά ξαφνικά να σταματάνε. Η μορφή ειχε φτάσει στο κρεβάτι του και τώρα έσκυβε πάνω από το νεαρό. Ο Χαρι ανέβασε το χέρι του αστραπιαία και έδωσε στον ξένο μια δυνατή μπάνια στο πρόσωπο. Η μορφή έκανε πισο και σωριάσθηκε στο πάτωμα με μια γνώριμη κραυγή πόνου…. άμεσος μετά του είπε αναμεσα στα βογκητά «Για σου Χάρη. Ωραία ηταν αυτή» Με μια γνωστή φωνή…
με την φωνή του Ρον.
Όταν ο Χάρη άκουσε την φωνή του Ρον κατο από την κάπα που φορούσε ο ξένος έτρεξε κοντά του και τον βοήθησε να σηκωθεί. «Τι Κανεις εδώ μωρέ τρελέ? και γιατί ήρθες στα κρυφά?»
ο Ρον τον κοίταξε σαν τρελός προσπαθώντας μάταια να κάνει τη μύτη του να σταματήσει να αιμορραγεί «Εγώ τι κανό εδώ! Ήρθα να σε δω.. αλλά δεν περίμενα τέτοιου είδους υποδοχή?» είπε χαϊδεύοντας την μύτη του. Ο Χάρη γέλασε « σε πέρασα για Κανά σκοτεινό μάγο έτσι που μπήκες κρυφά στο δωμάτιο μου.» του είπε. Η εκφράσει στο πρόσωπο το Ρον φωτίσθηκε! « Αλήθεια με πέρασες για κανένα επικίνδυνο σκοτεινό κακούργο που ήθελε να σε βρει στο ύπνο και να σου ξεριζώσει την καρδία?» τον ρώτησε με ένα μια ψεύτικη υπερηφάνεια στην φωνή του. Ο Χάρη συνέχισε το αστείο «Μπα ποιο πόλη σε πέρασα για Κανά κακομοίρη περαστικό που ήθελε να δει αυτοπροσώπως τον διάσημο νεαρό ΧΆΡΗ ΠΟΤΤΕΡ.» σε αυτό το σημείο και η δύο κυλιόταν πάνω στο κρεβάτι του και γελούσαν.
Ξαφνικά ο Χάρη σοβάρεψε πάλι. « Αλήθεια γιατί μπήκες κρυφά και κουκουλωμένος στο δωμάτιο μου.»
Τώρα ο Ρον σοβάρεψε και κοίταξε τον Χάρη με ένα φοβισμένο βλέμμα. «Δεν θα το πιστέψει το τι έπαθα!» Του είπε με φωνή γεμάτη φόβο. «ήμουνα πριν από μια εβδομαδα με την Τζίνι στην Διαγώνιο αλιεία και ποιον συνάντησα? Μια κοπέλα από το Χαφλπαφλ, μια Σάντη Πάντεριν. Και αυτή τσιμπήθηκε τρελά μαζι μου και από τότε με ακολουθεί.» Ο Χάρη γέλασε « Και αυτό είναι κακό» τον ρώτησε? «Ναι» του φώναξε αυτός υστερικά «Επειδή αυτή η κοπέλα μοιάζει με διασταυρώσει Σνειπ και Τρεμπονις» ο Χάρη τώρα κυλίονταν και πάλη στο κρεβάτι του κρατώντας την κοιλιά του από τα γέλια. « Και το χειρότερο…» συνέχισε ο Ρον «Είναι ότι είναι και αυτή εδώ! Στο νοσοκομείο… την είδα πριν από λιγο…» η φωνή του Ρον μαλάκωσε λιγο τώρα « Καταλαβαίνεις λιπών γιατί έπρεπε να το κάνω.. Για έπρεπε να κρυφτό . Για το δικό σου καλό ρε μεγάλε!» Τώρα κυλίονταν και η δυο κατο στο πάτωμα και γελούσαν με την καρδιά τους!
Έξω από την πόρτα ακουστικέ ξαφνικά ένα δυνατό «ποπ» και άμεσος μετά η τσιριδα της κύρια Ουέσλι « Σας είπα…» φώναξε «ότι στο νοσοκομείο απαγορεύετε να απανχονιζετε. » από δίπλα της ακούσθηκαν δυο αδύναμες φωνές να λένε « συγγνώμη μαμά»
Με αυτή τη φράση άνοιξε η πόρτα και στο δωμάτιο εισέβαλλε οι οικογένεια Ουέσλι.
«α Ναι.» είπε ο Ρον απολογητικά «ξέχασα να σου πω πως ήρθαν και αυτοί.»…
Μόλις ο Φρεντ με τον Τζορτζ όρμισαν στο δωμάτιο και είδαν το πρόσωπο του Ρον κατάλαβαν το τι ειχε συμβεί… έβαλαν άμεσος τα γέλια. Ομος δεν συνέβη το ίδιο και με την κύρια Ουέσλι που μόλις είδε τον ρον έτρεξε κοντά του και τον πήρε στην αγκαλιά της. « τι σου συνέβη Ρον?.» τον φώναξε «Πως το έπαθες? σε χτύπησε κανεις? Πες μου ποιος και θα του δήξω εγώ!» Τώρα ποια οι δίδυμη έκλαιγαν από τα γέλια. Η κύρια Ουέσλι τους κοίταξε θυμωμένα «Εσείς τι γελάτε?» τους ρώτησε επιτακτικά.
Οι δίδυμη την κοίταξαν και της απάντησε ο Φρεντ αναμεσα από τα γέλια του. «Ο Ρον κρυβόταν από τη Σάντη και ειχε μεταμφιεστεί…»ο Φρεντ σταμάτησε και έβαλε τα γέλια «Μάλλον θα ξέχασε να αλλάξει…» συνέχισε ο Τζορτζ « Και με το που μπήκε μέσα ο Χάρη τον πέρασε για Κανά…» πήρε το λόγο ο άλλος δίδυμος «κλέφτη και τον σακάτεψε…» ο Τζορτζ γύρισε να κοιτάξει τον μικρότερο αδερφό του.
«Α ναι,.. Ρον κατά τύχη συναντήσαμε την Σαντη προηγουμένως και της είπαμε πως θέλεις να τη δεις… θα περάσει από εδώ αργότερα για να μιλήσετε με την ησυχία σας»
Η δίδυμη έπεσαν πάλε στο πάτωμα και άρχισαν να χτυπιούνται στα γέλια.
Ο Ρον τους κοίταζε με μια εκφράσει απόλυτου τρόμοι «όχι» φώναξε.. «δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό…δεν σας το επίτροπο!» οι δίδυμη πάνω στο πάτωμα ειχαν αρχίσει να κλαίνε χωρίς να μπορούν να πάρουν ανάσα από τα γέλια τους.
Η κύρια Ουέσλι έχοντας ξεχάσει προφανώς το μικρό χτύπημα του ρον τώρα ειχε επικεντρώσει τη προσοχή της στο Χάρη που κάθονταν στο κρεβάτι του.
Τον πλησίασε γριγορα και τον πήρε στην αγκαλιά του «ΧΆΡΗ! Είσαι καλά? Πόσο φοβηθήκαμε για σένα!» τον έσφιξε ακόμα περισσότερο.. «Και για τον Νταμπλντορ.. πάλε καλά που αυτός ο γέρο μάγος ειχε ακόμα αρκετή Μαγική ενέργεια για να αναπληρώσει την χαμένη. Να φανταστής πως μόνο σε δυο μέρες ηταν πάλε εντάξει και τρέχει πάλη στης δούλης του Τ.Τ.Φ. … Έτσι φωνάζουμε τώρα το Ταγμα Του Φοίνικα.»
Ο Χάρη σκέφτηκε για λιγο τα λόγια της κύριας Ουέσλι. Ηταν προφανές ότι αυτή δεν ήξερε τι ειχε συμβεί στα αλήθεια στο δωμάτιο του Νταμπλντορ και γιατί ο Διευθυντής του σχολείου ηταν ακόμα ζωντανός….
Το προτιμούσε έτσι χωρίς να μαθευτεί πως αυτός ηταν εκείνος που ειχε σώσει τον Καθηγητή Νταμπλντορ.
Η οικογένεια Ουέσλι έμεινε με τον Χάρη για άλλη μια ώρα.. μέχρι που ήρθε μια θεραπεύτρια και τους κατσάδιασε που τάραζαν τον ύπνο του και πως ηταν ακόμα αδύναμος και χρειαζόταν ανάπαυση… Σε αυτό το σημείο έκαναν μερικά σχολεία η δίδυμη και κέρδισαν με την άξια του μερικούς φούσκους από τη κύρια Ουέσλι.
Πριν φύγουν ομος η δίδυμη πλησίασαν το κρεβάτι του Χάρη και του ψιθύρισαν στο αυτή. «Χάρη κανόνισε να γίνεις γρήγορα καλά και να φύγεις από εδώ γιατί σε δυο εβδομάδες έχουμε τα εγκαίνια του νέου μας μαγαζιού στη διαγώνιο αλιεία και σε θέλουμε εκεί.» ο Φρεντ συνέχισε. «Η δική μας ακόμα δεν ξέρουν τίποτα αλλά θα το μάθουν από στιγμή σε στιγμή…» Ο Τζορτζ πήρε το λόγο «αυτή τι εβδομαδα θα κρεμάσουμε της διαφημίσεις... Όταν το μάθουν η γονείς μας θα θέλουν να μάθουν που βρήκαμε τα χρήματα για τα υλικά και να νοικιάσουμε δικό μας μαγαζί σε μια τόσο πολυσύχναστοι περιοχή…» Ο δίδυμος σώπασε και συνέχισε ο άλλος. «Καταλαβαίνεις το πρόβλημα μας έτσι Χάρη? Η γονείς Ίδη αναρωτιούνται που βρήκαμε τα χρήματα για τα πράγματα που αγοράσαμε και δεν ξέρουν ούτε το ένα τέταρτο από αυτά που έχουμε κάνει αυτούς τους 3 μήνες έξω από το σχολείο.»
«Θα σου ξεπληρώσουμε σύντομα τα χρήματα που μας δάνεισες!
Αλλά θα προτιμούσαμε να μπορούμε να πούμε στους δικούς μας από πού προέρχονται τα χρήματα που μας έδωσες, συμφωνείς ?»
Ο Χάρη ειχε τους φόβους του. Τι θα έκανε η κύρη Ουέσλι όταν θα μάθαινε πως αυτός έδωσε τα λεφτά στα δυο παιδία της, να πάνε να ανοίξουνε μαγαζί με μαγικά τρικ και καλπάκια, κάτι που αποτί ειχε καταλάβει ο Χάρη δεν το ήθελε και πολύ…
Αλλά προτιμούσε να πουν την αλήθεια η δίδυμη παρά να θεωρήσουν η γονείς τους πως έκλεψαν από καπό αυτά τα χρήματα…
Έτσι λιπών ο Χάρη είπε στους δυο τρελούς αδερφούς ότι μπορούνε να πούνε την αλήθεια στην κύρια Ουέσλι για το που βρήκανε τα χρήματα…
Οι Ουέσλι τον καληνύχτισαν και εξαφανίστηκαν όπως ειχαν εμφανιστεί.
Ο Χάρη πήγε να ξαπλώσει αλλά πριν προλάβει να κλίσει καλά τα ματια του κάποιος χτύπησε την πόρτα.
Και ακούστηκε η φωνή του Καθηγητή Νταμπλντορ από την άλλη μεριά της
«Χάρη! Κοιμάσαι... Να περάσω για λιγο?» Ο Χάρη που Χαρηκε ακούγονται την γνώριμη φωνή δεν άργησε να απαντήσει. «Μάλιστα κύριε καθηγητά περάστε..» η πόρτα άνοιξε και ο Νταμπλντορ μπήκε μέσα.
Προχώρησε και κάθισε δίπλα του στο κρεβάτι . «Λιπών Χάρη πως αισθάνεσαι?» Ο Χάρη αποφάσισε πως δεν άξιζε να πει ψέματα στο Νταμπλντορ. « Καλά είμαι αν και λιγο ακόμα κουρασμένος και πολύ μπερδεμένος..» ο Διευθυντής χαμογέλασε «είναι φυσικό να είσαι κουρασμένος… μετά από όλα αυτά που έκανες αυτή τι εβδομαδα είναι θαύμα πως μπορείς και στέκεσαι στα ποδιά σου..» Τώρα το χαμόγελο του Νταμπλντορ έφτανε έως τα αυτιά του. «Με έσωσες» δήλωσε.. «μου έσωσες τη ζωή, Χάρη, και σε ευΧαρηστο.»
Ο Χάρη τον κοίταξε στα ματια που ειχαν την παντοτινή τους ζωντάνια. « το ξέρω» απάντησε αδύναμα. «αλλά δεν έχω ιδέα πως η τι έγινε. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι αισθάνθηκα καλύτερα.. βγήκα έξω και άκουσα φωνές από το δωμάτιο σας. Κάποιοι θεραπευτές μιλούσαν και ελεγαν πως αμα δεν έβρισκαν κάποιον κατάλληλο δωρητή θα πεθαίνατε… Μετά η θεραπευτές έφυγαν και εγώ πήγα μέσα να σας δω..»
ο Χάρη διέκοψε για λιγο και κοίταξε τον Νταμπλντορ που του έκανε νεύμα να συνεχίσει « όταν μπήκα μέσα και σας είδα τόσο χλομό πάνω στο κρεβάτι σας και ήξερα πως σύντομα θα πεθαίνατε… πως θα έφταιγα εγώ για το θάνατο σας» πάλε έκανε μια μικρή παύση περιμένοντας να τον διακόψει ο Νταμπλντορ… να του πει, όπως πάντα, πως δεν ηταν δικό του λάθος πως δεν έφταιγε αυτός… αλλά αυτή την φορα δεν παρενέβη. Έτσι ο Χάρη συνέχισε.
«Όταν σας είδα έτσι ετοιμοθάνατο ένοιωσα ένα κιμά οργής μέσα μου… που όλο και όλο μεγάλωνε ώσπου κάποια στιγμή αυτό το κύμα μετατράπηκε σε μια εσωτερικοί πιέσει ενέργειας. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω. Χωρίς να ξέρω τι κανό ακούμπησα τα ένα χέρι μου πάνω στην κοιλιά σας και το άλλο πάνω στο μετοπο σας
… εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα πως η ενεργεί έφευγε από μέσα μου και περνούσε στα χέρια μου που από εκεί πήγαινε σε εσάς. Αυτό ηταν πολλή κουραστικό και μετά από λιγο πρέπει να λιποθύμησα για τη δεν θυμάμαι τίποτα. για πείτε μου σας παρακαλώ τι ακριβός έγινε?» Ο Χάρη έριξε ένα παρακλητικό βλέμμα στον Νταμπλντορ που χαμογέλασε και απάντησε…
«αυτό που έγινε Χάρη είναι ότι με έσωσες. Όταν πολέμησα νοητικά με τον Βολντεμορτ έχασα πολλή μαγική ενέργεια και αμα δεν μου την συμπλήρωνες τότε στα σίγουρα θα πέθαινα.» επικράτησε για λιγο σιωπή και ύστερα ο μεγαλύτερος μάγος συνέχυσε « Χάρη πρέπει να καταλάβεις πως ο καθένας από μας τους ανθρώπους εχει μαγική δύναμη η καλύτερα. μαγική ενέργεια. Ακόμα και η μαγκλ έχουν μαγική ενέργεια μόνο πολλή ποιο μικρή από τους μάγους...
ο κάθε μάγος εχει διαφορετικές δύναμης και δυνατότητες.
Έτσι λιπών ο κάθε μάγος εχει ένα συγκεκριμένο αριθμό μαγική ενέργειας με το οποίο γεννιέται.
Όταν ένας μάγος κάνει ένα μαγικό, χρησιμοποιεί ένα κομμάτι από τη μαγική του ενέργεια, για να πετύχει το μαγικό. Κάθε μαγικό που κάνουμε μας κοστίζει ένα κομμάτι από την μαγική ενέργεια. Ομος η μαγική δύναμη εχει μια ιδιότητα, συμπληρώνετε.
Δηλαδή με το ύπνο το πόσο της μαγικής ενέργειας που καταναλώσαμε αναπληρώνετε από ένα νέο κομμάτι που δημιουργείτε με την ξεκουράσει. Αλλά το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Όσο ποιο πόλη μαγική ενέργεια εχεις κατανάλωση τόσο πιο πολλή ώρα σου παίρνει να την συμπληρώσεις και αμα το παρακάνεις και ξεπεράσεις το όριο της μαγικής σου δύναμης το σόμα σου δεν εχει ποια την δύναμη να σου την αναπληρώσει με αποτελεσμα ή να μείνεις άπρατος δηλαδή αυτός που έχασε όλοι του την μαγική ενέργεια και ζει τώρα χωρίς αυτήν και δεν θα την αποκτήσει ποτέ πια… η να πεθάνεις… Αυτό εξαρτάτε από την φυσικοί αντοχή του σόματος σου όπως και βέβαια από το κατά πόσο έχεις ξεπεράσει τα όρια σου..» Ο Νταμπλντορ σώπασε.. Ο Χάρη περίμενε λιγο και μετά ρωτείσαι «Ναι.. αυτό το κατάλαβα.. Αλλά πάλε πως μπόρεσα να σας σώσω αφού είπατε πως η μαγική ενέργεια δεν μεταδίδετε.» Ο Νταμπλντορ σοβάρεψε και κοίταξε τον Χάρη στα ματια «δεν είπα αυτό είπα πως δεν έχουν βρει τρόπο να μεταφέρουν την μαγική ενέργεια. Όχι πως δεν μεταφέρετε... Μεταφέρετε.. Αλλά είναι πολλή δύσκολο, προϋποθέτει μερικά πράγματα.
Καταρχάς το άτομο που θα σου μετάδοση την ενέργεια πρέπει να το θέλει στα αλήθεια με όλη την δύναμη της ψύχεις του... Κατά δεύτερον να εχει αρκετή δύναμη για να ανοίξει τα ενεργειακά κανάλια και το τελευταίο και ποιο σημαντικό πρέπει να είναι κατά πολύ δυνατότερο δηλαδή να εχει πολλή μεγαλύτεροι μαγική δύναμη από αυτόν στον οποίο μεταφέρει την μαγική δύναμη…» Ο Νταμπλντορ σώπασε και κοίταζε τον Χάρη κατάματα χαμογελώντας… περιμένοντας τον να καταλάβει την είχε ακριβός ακούσει.
Ο Χάρη παραλίγο να βάλει τα γέλια με αυτό το γέλιο ισχυρισμό. Ο Νταμπλντορ του έλεγε πως αυτός… ένα παιδί, ειχε μεγαλύτεροι μαγική ενέργεια από τον ίδιων!. Τον δυνατότερο μάγο που υπάρχει…
«ΤΙ» του πέταξε «πως είναι δυνατόν να είμαι πιο δυνατός από σας» ο Διευθυντής του είπε απλά. «Το γεγονός ότι είμαι τώρα ζωντανός το αποδεικνύει… Χάρη σοβαρά τώρα πια πιστεύω πως μπορείς να με φωνάζεις Αλμπους.»
Ο Χάρη ομος βρισκόταν σε σοκ και δεν εκτίμησε το χιούμορ του διευθυντή...
Δεν ήθελε, δεν μπορούσε να πιστέψει τον ισχυρισμό του Νταμπλντορ « πως γίνετε να είμαι ποιο δυνατός? αφού δεν κατάφερα να νικήσω τον Βολντεμορτ και εσείς τον νικήσατε.! Εγώ ούτε ένα από τα ποιο απλά ξορκια δεν μπορώ να κανό. Και εσείς μόλις πριν από τρεις εβδομάδες μονομαχήσατε με το Βολντεμορτ και κάνατε τα αγάλματα να ζωντανέψουν. Εγώ αυτά δεν μπορώ να τα κανό» είπε ο Χάρη.
«Χάρη ηρέμησε» το είπε ο Μεγαλύτερος μάγος «μη μπερδεύεις την μαγική δύναμη με την μαγική γνώση… Η μαγική δύναμη μπορεί να μην μεγαλώνει Αλλά μαθαίνεις να την χρησιμοποιείς ενώ η μαγική γνώση είναι τα μαγικά τα οποια μπορείς να κανεις και τα πράγματα που γνωρίζεις για τα μαγικά πράγματα…»
Ο Χάρη τον κοίταζε μπερδεμένος «Αλλά πάλη δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να είμαι πιο ισχυρός μάγος από εσάς!»
«ούτε αυτό το είπα» του αποκρίθηκε ο Νταμπλντορ «αυτό που σου είπα είναι πως έχεις μέσα σου κρυμμένη μια ποσότητα μαγικής ενέργειας η οποια είναι μεγαλύτεροι από την δικιά μου.» ο Διευθυντής περίμενε λιγο πριν συνεχίσει « τώρα είναι πάνω σου αν θα κάτσεις και θα προσπαθήσεις να ελευθερώσεις αυτή την ενέργεια και το πιο βασικό να μάθεις να την ελέγχεις.. κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο. Απαιτεί δυνατή θέληση και μεγάλη πνευματικέ πειθαρχία.»
Ο Κακόμοιρος Χάρη τον κοίταζε ακόμα συγχυσμένος και μπερδεμένος. Ο Νταμπλντορ αναστέναξε και απόστρεψε το βλέμμα του από τον Νεαρό. « πρέπει να σου πω ακόμα κάτι άλλο για να καταλάβεις..» είπε με βαριά φωνή και έκανε μια παύσει. ο Χάρη περίμενε λιγο και μετά τον παρότρυνε να συνεχίσει. Ο Μεγαλύτερος μάγος είπε « στο τέλος του περσινού χρόνου σου είπα κάποια πράγματα!. Σου είπα για την μια προφητεία… την οποια ειχε γράψει η καθηγήτρια Τρεμπόνη. Αλλά δεν σου είπα για την άλλη προφητεία.
Την προφητεία που έγινε πριν από 1500 χρόνια…» Ο Χάρη τον διέκοψε απότομα
« ΤΙ! και άλλη προφητεία» φώναξε «εγώ δεν θέλω κάποια άλλη προφητεία… αυτό που θέλω είναι να με αφήσουν όλοι ήσυχο και να μην με ξαναενοχλήσει κανεις ποτέ ποια!» με αυτά τα λόγια ο Χάρη τράβηξε απότομα τα σκέπασμα τα του και τα πέταξε από πάνω του κουκουλώνοντας τον εαυτό του ολόκληρο...
Ο Νταμπλντορ τον κοίταξε για λιγο λυπημένα και σηκώθηκε να φυγή… Η ώρα δεν ηταν κατάλληλη… ο Χάρη θα έρχονταν από μόνος του όταν θα ηταν έτοιμος.
Ο Διευθυντής του σχολείου κατευθύνθηκε προς την πόρτα και όταν έφτασε εκεί γύρισε και κοίταξε για τελευταία φορα την μικρή μορφή που ηταν κουκουλωμένοι κατο από τα σκεπάσματα και έκλεγε.
Ο Νταμπλντορ τον λυπόταν Αλλά ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό. Ο Χάρη έπρεπε να Βρει μόνος του το δρόμο του όπως ειχε κάνει και ο ιδίως τόσες δεκάδες χρόνια πριν….
Ο Χάρη ξύπνησε το επόμενο πρωί από ένα χτύπημα στην πόρτα.
Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ένας ψιλός άντρας που φορούσε έναν μάκρη άσπρο χιτώνα και ένα ψηλό άσπρο καπέλο. Ο άντρας του έριξε μια γρήγορη ματια και μετά του είπε με επίσημο τόνο « Καλημέρα κύριε ποττερ, με χαρά σας αναφέρουμε ότι υποβληθήκατε σε εξέτασης κατά την διάρκεια της νύχτα και ότι, χαίρεται από άκρος υγείας. Όποτε θελήσετε μπορείτε να φύγετε από το νοσοκομείο.
Σε λιγο θα σας φέρουν πρωινό και ύστερα θα σας στείλουνε μεταφορικό μέσο να σας μεταφέρει στο σπίτι σας.» Ο Άντρας χωρίς να περιμένει απαντήσει έφυγε βιάστηκα από το δωμάτιο. Ο Χάρη αν και παραξενεύτηκε που του έκαναν εξετάσεις κατά την διάρκεια της νύχτας δεν ενοχλήθηκε καθόλου από νέα, ειχε βαρεθεί το νοσοκομείο και ήθελε λίγη ησυχία για να μπορεί να σκεφτεί τα νέα που του ειχε πει ο Νταμπλντορ…
Σε αυτή την σκέψη, του ανασηκώθηκε το στομάχι. Μόλις εχθές το βράδυ ειχε φανέρωση μια τεραστία αδυναμία μπροστά από τον Καθηγητή του. Ομος δεν μπορούσε να αντέξει άλλο αυτή την κατάσταση, όλα γίνονταν τόσο γρήγορα… η επιστροφή του Βολντεμορτ ο θάνατος του Σείριου η Μάχη του Νταμπλντορ με τον αρχοντα του σκοτους που παραλίγο να εχει τραγικές συνέπειες για τον μεγαλύτερο μάγο, επίσης ηταν η αποκάλυψη του Νταμπλντορ για της κρυφές του δύναμης. Και για την δεύτερη Προφητεία την οποια δεν ήθελε να την ακούσει.
Ο Χάρη το μόνο που ήθελε ηταν να πάει κάπου που να μην τον γνωρίζει κανεις και να μην είναι αυτός συνεχεία το επίκεντρο της προσοχής. Ειχε την ανάγκη να είναι αναμεσα σε Μαγκλ. Για πρώτη φορα στην ζωή του ο Χάρη ευχήθηκε να μην ειχε γεννηθεί μάγος αλλά μαγκλ. Μακριά από όλα τα κακά που αντιμετώπιζε τώρα…
Έτσι όπως ηταν βυθισμένος στης σκέψεις του ξαφνιάστηκε από το απότομο χτύπημα στην πόρτα του. Άμεσος μετά η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε μια γυναίκα γύρο στα 45… η οποια φορούσε έναν ανοιχτό μπλε κοιτώνα και ένα κίτρινο καπέλο. Αυτό με συνδυασμό τα κόκκινα παπούτσια που φορούσε την έκαναν να φαίνεται πολλή γελοία..
Η γυναίκα μπήκε στο δωμάτια και από πισο της έσερνε ένα καλάθι με δίσκους γεμάτους φαγητό το ένα το έβγαλε το πήγε μέχρι το Χάρη. Χωρίς να μιλήσει το άφησε στο τραπεζάκι δίπλα από το κρεβάτι γύρισε και βγήκε από το δωμάτιο. Ο Χάρη την κοίταξε με ανοικτό το στόμα. Τι ειχαν πάθη όλοι? Φοβούνταν πως αμα μηνούν μόνοι μαζι του πάνω από 2 λεπτά θα τους μετάτρεπε σε Κανά μικρό ζωύφιο και μετά θα του έτρωγε?…
Τότε ο Χάρη θυμήθηκε πως μάλλον όλοι αυτή η άνθρωποι διάβαζαν εδώ και δυο χρόνια ότι ηταν ένας μανιακός σχιζοφρενείς άνθρωπος ο οποίος ηταν ικανός να κάνει τα πάντα για την δόξα ακόμα και να δολοφονήσει τον Σεντρικ Γκρίγκορι στο τέλος του τέταρτου έτους ώστε να είναι αυτός ο μόνος νικητής του τρίαθλου μαγιας.
Ο Χάρη γέλασε με αυτή την ειρωνική σκέψη. Ο Χάρη ειχε πρωτινή στον Σεντρικ τον άλλον πρωταθλητή του Χόγκουαρτς να πιάσουν μαζι το κύπελλο ώστε να είναι και η δύο νικητές… Δεν ειχε ιδέα πως το κύπελλο ηταν μια πύλη που θα του μετέφερε στα χέρια του ίδιου του βολντεμορτ και στην αναγέννηση του.
Ο νεαρος μάγος ανάγκασε τον εαυτό του να συνέλθει και να συγκεντρωθεί στο πρωινό του.
Έφαγε ελάχιστα από το φαγητό του και όταν επιτέλους τελείωσε σηκώθηκε σιγά από το κρεβάτι του και κατευθύνθηκε προς το μαγικό παράθυρο που ηταν στον διπλανό τοίχο. Αυτό το πρωί το παράθυρο απεικόνιζε ένα πανέμορφο καλοκαιριάτικο πρωινό κάπου στην έρημο Σαχάρα. Ο Χάρη χάθηκε για λιγο στην ομορφιά της εικόνας και σκέφτηκε την όμορφη γαληνή που επικρατούσε στο έρημο τοπίο μπροστά του.
Ακούστηκε ένας χτύπος στην πόρτα… από την άλλη μεριά ακούστηκε μια αντρική φωνή να τον καλή « κύριε ποττερ η λιμουζίνα σας είναι έτοιμη όποτε επιθυμητέ μπορείτε να φύγετε.»
Ο Χάρη αποφάσισε πως δεν άξιζε να μείνει άλλο ποια κλεισμένος στο νοσοκομείο. Έτσι βγήκε έξω και ακολούθησε σιωπηλά τον κύριο που ειχε χτυπήσει την πόρτα.
Προχώρησαν κάμποσο, πέρασαν την πόρτα του Αλμπους Νταμπλντορ και του Κορνηλίου Φαντζ και συνέχισαν στο διάδρομο μέχρι που έφτασαν στην πλατιά πόρτα του ανσαρσερ που οδηγούσε στους κατώτερους ορόφους.
Μπήκαν μέσα και ο συνοδός του Χάρη είπε με καθαρή φωνή «έξοδος» ξαφνικά ο Χάρη αισθάνθηκε το σόμα του να διασπάτε σε μικρά κομματάκια και να μεταφέρετε κάπου...
Άμεσος μετά βρίσκονταν στην έξοδος του νοσοκομείου! Ο Χάρη δεν έκατσε να σκεφτεί αυτό τον παράξενο μεταφορικό μέσο. Ούτε το μεγάλο μαύρο αμάξι που τον περίμενε στο δρόμο. Μπήκε μέσα και έκατσε στα πισο καθίσματα που ηταν μεγαλα σαν το σπίτι των Ντάντλι!
Η διαδρομή από το νοσοκομείο μέχρι το σπίτι του ηταν ένα πράγμα το οποίο ο δεν καταγράφτηκε στο μυαλό του Χάρη. Το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ηταν η αδικία της ζωής του… το πόσο άδικος ηταν όλως ο κόσμος. Γιατί δεν μπορούσε να είναι και αυτός σαν τον Ρον. Φτωχός αλλά ευτυχισμένος!
Όταν έφτασαν στο σπίτι τον Ντάντλι ο Χάρη ευχαρίστησε τον οδηγό και βγήκε έξω από το αμάξι και προχώρησε προς την είσοδο του σπιτιού.
Πριν προλάβει να μπει μέσα στο σπίτι η πόρτα άνοιξε και πετάχτηκε σαν σίφουνας ο Θείος Βέρνον και έπεσε πάνω στον Χάρη. « Που ήσουνα εσύ?» τον ρώτησε
«Ήρθε εδώ ο Γέρος μάγος και μας είπε πως ήσουνα στο νοσοκομείο!» Χωρίς να περιμένει απάντηση συνέχισε «τι έπαθες γιατί δεν έμεινες εκεί?»
Ο Χάρη τον κοίταξε σαστισμένος «Και γιατί να σε ενδιαφέρει το τι κάνω εγώ?» τον ρώτησε στον ίδιο άγριο τόνο. Τον έκανε πέρα και μπήκε στο σπίτι.
Ο Θείος του από πίσω του άρχισε να κοκκινίζει. «αγόρι σου μιλάω!» του φώναξε.
Ο Χάρη έκανε πως δεν τον άκουσε και συνέχισε στο δρόμο του προς το δωμάτιο του. Δεν είχε όρεξη να μιλήσει σε κανέναν και ιδικά σε κάποιον από τους Ντάντλι!
Ο Βέρνον ομος δεν ήταν τύπος ο όποιος παραδίδετε εύκολα ιδικά όταν πρόκειται για το ανιψιό του τον Χάρη. Έτσι πετάχτηκε σαν σίφουνας και έπιασε τον Χάρη από το ώμο γυρνώντας τον προς το μέρος του. «Όταν σε ρωτάω κάτι περιμένω απάντηση» του είπε με παγερή φωνή.
Ο Χάρη τον κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα και του είπε «Βερνον. Για το καλό σου, Άσε με τώρα στην ησυχία μου αλλιώς κάποιος θα πάθει ζημία σήμερα..!»
Και με αυτά τα λόγια ο Χάρη προχώρησε προς της σκάλες που οδηγούσαν στον επάνω όροφο και στο δωμάτιο του. Ηταν η πρώτη φορά που ο θείος του δεν τον ακολούθησε...
Ο θείος Βερνον είχε μείνει κοκαλωμένος στο σαλόνι χωρίς να μπορεί να κουνηθεί χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα απόλυτος…
Εκείνη η μέρα ήταν μια από της χειρότερες μέρα στην ζωή του Χάρη.
Την πέρασε κλεισμένος στο δωμάτιο του, βυθισμένος στης σκέψεις του…
Ο Χάρη δεν ήθελε να κάνει τίποτα, αυτό που ήθελε ήταν να ξαπλώσει στο κρεβάτι του και να μην κουνηθεί για το υπόλοιπο της μίζερης ζωής του...
Κατά το απόγευμα τον φώναξε η θεία Πετονιά να κατεβεί για μεσημεριανό αλλά ο Χάρη δεν είχε όρεξη για φαγητό έτσι έμεινε κλειδωμένος στο δωμάτιο του πιέζοντας μάταια τον εαυτό του να κοιμηθεί και να ξεχαστεί στον ύπνο.
Κατά το βράδυ και μετά από πολλές ώρες ματαίας προσπάθειας να αποκοιμηθεί ο Χάρη αποφάσισε να αλλάξει τακτική.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του. Θα έκανε το μόνο πράγμα που τον ευχαριστούσε, θα έγραφε στους φίλος του. Τον μόνο λόγο για τον οποίο αισθανόταν πως άξιζε να υπάρχει ακόμα σε αυτή την μίζερη ζωή.
Αλλά τι να τους γράψει? Να του πει την αλήθεια? Ήξερε πως αυτό δεν μπορούσε να το κάνει. Η Κουκουβάγιες ηταν αναξιόπιστες και οποίος ήθελε μπορούσε να κλεψει και να διαβάσει τα γραμματα κάτι που σε αυτή την περίπτωση θα ειχε καταστροφικές συνέπειες αν το γράμμα του έπεφτε στα ακατάλληλα χέρια.
Έτσι και αλλιώς ο Χάρη δεν ηταν σίγουρος αν ήθελε η φίλοι του να ξέρουν για το Όνειρο που είδε και για το τι ακριβός συνέβη Την προηγούμενου νύχτα στο Νοσοκομείο με τον Νταμπλντορ..
Δεν ηταν που δεν τους εμπιστεύονταν αλλά όταν θα τούς το έλεγε, η φίλοι του θα αντιδρούσαν με τρόπο που δεν το ήθελε ο Χάρη.
Φαντάστηκε τον Ρον να του φωνάζει με μια εκφράσει σεβασμού και εκτιμήσεις. «ΧΆΡΗ αυτό είναι απίθανο! Άρα είσαι δυνατότερος μάγος από τον ίδιο τον Νταμπλντορ. Ώστε μπορείς να μετατρέψεις την σκόνη σε χρήματα!»
Φαντάστηκε την Ερμιόνη να του λέει με μια φωνή γεμάτο φόβο και προσμονής. «Χάρη τι θα κανεις?.. τώρα με μια τόσο μεγάλη μαγική δύναμη μέσα σου πρέπει να κάτσεις ακόμα περισσότερες ώρες να διαβάζεις ώστε να καταφέρεις να της ελέγξεις πλήρως πριν αποκαλυφθούν όλες..»
Μετά από μερικές στιγμές ο Χάρη ειχε αποφασίσει πως αυτό το μυστικό θα έμενε μετάξι σε αυτόν και τον Νταμπλντορ.
Πήγε στο γραφείο του. Πήρε ένα κομμάτι περγαμενις και ένα στυλό και κάθισε στο κρεβάτι του.
Αρχισε να γράφει.
Κύριε Διευθυντή Νταμπλντορ.
Θέλω να σας ζητήσω μια Χάρη.
Αυτό που συζητήσανε στο νοσοκομείο θέλω να μείνει μετάξι μας.
Ευχαριστώ.
Χαιρετισμούς… Χάρη ποττερ.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και προχώρησε δίπλα από το γραφείο του όπου ειχε ακουμπισμένο το κλουβί της Χεντιβιχ με την κουκουβάγια να είναι νευρικά καθισμένη μέσα στη φυλακή της.
Ο Χάρη την πλησίασε της άνοιξε το πορτάκι και την έβγαλε έξω.
Το πούλι πέταξε και προσγειώθηκε λιγο ανώμαλα πάνω στο χέρι του Χάρη σφίγγοντας τον υπερβολικά με τα νύχια της.
Ο Νεαρος την κοίταξε απολογητικά καταλαβαίνοντας το αίτιο της κακίας της διαθέσεις. Την ειχε παραμελήσει! Τον τελευταίο καιρό δεν ειχε καθόλου χρονο να ασχοληθεί με την κουκουβάγια του. Και τώρα που το σκέφτονταν δεν ειχε ασχοληθεί καθόλου ούτε με τον εαυτό του!.. ποτέ ηταν η τελευταία φορα που πλύθηκε η κάθισε μπροστά από τον καθρέφτη φτιάχνοντας τα μαλλιά του.
Άφησε αυτή την σκέψη στην άκρη και έκανε μια νοητικοί παρατηρήσει στον εαυτό του να πάει αργότερα να ασχοληθεί λιγο και με τον εαυτό του. Ομος τώρα ειχε μια πιο επείγουσα δουλεία.
Πλησίασε το κρεβάτι του και κάθισε απάνω του, κρατώντας την κουκουβάγια του στο ένα χέρι του και στο άλλο το γράμμα που ειχε γράψει στον Νταμπλντορ.
Αλλά πριν το στήλη έπρεπε να κάνει κάτι ακόμα.
Πλησίασε λιγο την Χεντιβιχ έτσι ώστε το πρόσωπο του να απέχει μόνο μερικά εκατοστά από το κατάλευκο όμορφο κεφάλι της έξυπνης κουκουβάγιας του…
Ο Χάρη την κοίταξε για λιγο και μετά της είπε ψιθυριστά «Χεντβιχ… το ξερό πως σε έχω παρατήσει τον τελευταίο καιρό! Αλλά σε χρειάζομαι τώρα… σου υπόσχομαι πως όταν γυρίσεις θα βρω περισσότερο χρονο να ασχοληθώ μαζι σου! Συγγνώμη.»
Ο Νεαρος ειχε μάθει να μιλάει με την κουκουβάγια σαν να ηταν και αυτή έλλογο ων. Και κατά κάποιο τρόπο ηταν.
Η κουκουβάγια γύρισε και τον κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο νοημοσύνη. Μετά έκανε απότομα μπρος ξαφνιάζοντας τον Χάρη και τσιμπώντας τον στη μύτη.
Ο Νεαρος έκανε να διαμαρτυρηθεί αλλά πριν προλάβει να άρθρωση λέξει η κουκουβάγια ειχε Ίδη αρπάξει το γράμμα από τα χέρια του και κατευθύνονταν γριγορα προς το παράθυρο.
Ο Χάρη παρακολουθούσε την κουκουβάγια του να πετάει πάνω από της σκέπες τον μικρόν σπιτιών και να εξαφανίζεται στον ορίζοντα.
Η Χεντβιχ ειχε εξαφανιστεί από ώρα αλλά ο Χάρη έμεινε στο ίδιο σημείο κοιτώντας ακόμα τον ορίζοντα ενώ εύχονταν να ειχε και αυτός την ελευθέρια της κουκουβάγιας του. Να έφευγε έτσι απλά. Να άνοιγε τα φτερά του και να πετούσε ψιλά ψιλά και να χάνονταν στον μακρινό ουρανό…
Ο Νεαρος μάγος συνήλθε απότομα ακούγοντας την φωνή της θείας του. « Χάρη τι κανεις εκεί πάνω? Θα κατεβείς για φαγητό?»
Ο Χάρη χωρείς να το σκεφτεί απάντησε αυτόματα «Μάλιστα θεια κατεβαίνω σε λιγο.»
Ο μάγος προχώρησε σιγά προς την πόρτα και βγήκε έξω. Αλλά αντί να πάει απείθειας κατο στην κουζίνα κατευθύνθηκε προς το μπάνιο που ηταν στο τέλος του κύριου διαδρόμου.
Μόλις έφτασε εκεί μπήκε μέσα και κοίταξε τον κάθετη κάτι που δεν ειχε κάνει εδώ κοντά ένα χρονο. Το θέαμα που αντίκρισε τον ξάφνιασε τόσο που δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Το πρόσωπο του ηταν μεγαλύτερο και ειχε πάρει μια αντρική μορφή, τα μαλλιά του ειχαν μεγαλώσει και πετάγονταν προς κάθε κατεύθυνση . Και στο κατο μέρος του προσώπου του μπορούσε να διακρίνει κάποιος μικρές μαύρες τρίχες να φυτρώνουν ανεξέλεγκτα εδώ και εκεί.
Το γενικό θέαμα που αντίκρισε στον καθρέφτη δεν τον ευχαρίστησε! Αποφάσισε πως θα έκοβε τα μαλλιά του κοντά και θα τα έκανε προς τα πισο, και έπρεπε να αρχίσει να ξυρίζετε.
Ο Χάρη πλησίασε κι άλλο τον καθρέφτη και διέκρινε πως το πρόσωπο του ηταν γεμάτο μικρές φακίδες και μικρά σπυράκια. Η εμφανίσει του δεν τον ευχαρίστησε καθόλου!.
Αλλά αποφάσισε πως αυτό έπρεπε να το αφήσει για αργότερα, τώρα έπρεπε να κατεβεί κατο για το βραδινό αλλιώς θα τον σακάτευε η θεια του...
Ο Χάρη κατέβηκε κατο ακριβός την στιγμή που η Ντάντλι άρχιζαν να τρώνε, ο Θείος Βερνον δεν έκανε καν τον κόπο να σήκωση τα ματια του από το ζεστό φαγητό που υπήρχε μπροστά του. Αντίθετος ο Ξάδερφος του ο Ντάντλι τον Ξάφνισε, όχι μόνο σταματώντας το φαγητό του αλλά χαιρετώντας τον κιόλας.
Η Θεια του τον κοίταξε και του είπε με απότομο τρόπο «Άργησες!.. Πήγαινε βαλε μόνο σου όσο θέλεις. Μετά πλύνε το πιάτο σου.»
Ο Νεαρος μάγος έκανε όπως του είπε η θεια του πήγε στην κουζίνα έβαλε όσο φαγητό μπορούσε να φάει και κατευθύνθηκε στην τραπεζαρία. Κάθισε απέναντι από τον Ξάδερφο του και αρχισε να τρώει σιωπηλά. Κατά την διάρκεια του φαγητού δεν έγινε τίποτα το ιδιαίτερο…
Το μόνο παράξενο ηταν πως επικρατούσε υπερβολική ησυχία κάτι που στο δειπνώ τον Ντάντλι δεν υπήρχε ποτέ πριν. Επίσης οι Ντάντλι του έριχναν κλεφτές ματιές γεμάτες υπονοούμενο όταν νόμιζαν πως δεν τους βλέπει.
Ο Χάρη ηταν ο πρώτος που τελείωσε το φαγητό του.
Σηκώθηκε από το τραπέζι χωρίς να περιμένει τους άλλους να τελειώσουν και πήγε στην κουζίνα. Έπλυνε το πιάτο του όπως του ειχε πει η Θεια Πετονιά. Άμεσος Μετά πήγε στο δωμάτιο του χωρείς να πει τίποτα στους Ντάντλι...
Ολόκληροι η διαδικασία του δείπνου προβλημάτισε πολύ τον Χάρη. Τι γίνονταν? Γιατί η Ντάντλι που κανονικά ηταν τόσο ομιλητικοί στη καθημερινή τους τελετουργία του βραδινού, αυτή την φορα ηταν τόσο σιωπηλή. κάτι έλεγε στον Χάρη πως αυτή η απορία δεν θα του λυνόταν ποτέ και πως θα την έπαιρνε μαζι του στον τάφο του.
Με το μπήκε ομος στο δωμάτιο του ξέχασε Άμεσος τους Ντάντλι και όλα τα σχετικά γύρο από αυτούς.
Πάνω στο κρεβάτι του κάθονταν η χεντβιχ και στο ένα της πόδι ηταν δεμένο ένα γράμμα. Ο Χάρη στη άρχει ξαφνιάστηκε, νομίζοντας πως είναι το γράμμα που ειχε στήλη αυτός στο Νταμπλντορ αλλά όταν πλησίασε πρόσεξε πως αυτό ηταν μεγαλύτερο και γραμμένο με το καθαρό καλλιγραφικό χαρακτήρα του Διευθυντή του Χόγκουαρτς .
Προφανώς ο Νταμπλντορ δεν ηταν και πολλή μακριά από το σπίτι του Χάρη.
Ο έφηβος μάγος πλησίασε την κουκουβάγια και πήγε να πάρει το γράμμα από το πόδι της αλλά την τελευταία στιγμή η Χεντιχ γύρισε και τον τσίμπησε στο χέρι.
Ο Χάρη Ξαφνιάστηκε από αυτή την απρόβλεπτη κινήσει της κουκουβάγιας του αλλά Μετά θυμήθηκε το τι της ειχε υποσχεθεί και έβρισε τον εαυτό του που δεν το ειχε θυμηθεί νωρίτερα. πήγε στο γραφείο του άνοιξε ένα από τα συρτάρια του και έβγαλε από μέσα ένα κύβο ζάχαρις το οποίο το πήγε στην Χεντιχ και της το έδωσε. Αυτή το έφαγε γριγορα και πλησίασε κι άλλο τον Χάρη ο οποίος αρχισε να τη χαϊδεύει στη άρχει στο κεφαλή και ύστερα σε όλο της το σόμα.
Μετά από μερικές στιγμές η Κουκουβάγια τέντωσε το πόδι της προς το Χάρη επιτρέποντας του έτσι να πάρει ποιο εύκολα το γράμμα.
Ο Χάρη το πήρε με γρήγορες κινήσεις , το άνοιξε και αρχισε να το διαβαζει.
Αγαπητέ Κύριε Χάρη ποττερ.
Καταλαβαίνω και θα σεβαστό την θέληση σας να παραμείνουν τα γεγονότα που έγιναν στο νοσοκομείο μετάξι μας.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως σύμφωνο με την απόφαση σας.
Το να κρύψετε ένα τέτοιο μυστικό από τους φίλους σας μπορεί να αποδειχθεί ένα μεγάλο λάθος.
Αλλά σας επαναλαμβάνω πως θα σεβαστό την θέληση σας και δεν θα το μάθει κανένας άλλος εκτός από τα άτομα που το γνωρίζουν ιδεί.
όσο αφορά το θέμα για το οποίο ήθελα να σας μιλήσω. Ελατέ όποτε θελήσετε να μάθετε της λεπτομέρειες.
Χαιρετίσματα
Ο Διευθυντής του Σχολείου Χόγκουαρτς για μαγικά ξορκια και φίλτρα
Αλμπους Νταμπλντορ.
Ο Χάρη το διαβασε στα γρήγορα.
Γιατί έλεγε ο Νταμπλντορ πως κρατώντας το μυστικό από τους φίλους του μπορεί να αποδεικνύονταν μεγάλο λάθος? Ο Χάρη δεν το καταλάβαινε, Τι το τόσο κακό μπορούσε να εχει το ότι δεν ήθελε η φίλοι του να τον αντιμετωπίζουν σαν κάτι διαφορετικό, σαν κάτι το επικίνδυνο!
Ο Νεαρος έκανε νοητική υπενθυμίσει στον εαυτό του να ρωτήσει τον Νταμπλντορ όταν τον δει…
Ένα άλλο θέμα που τον απασχολούσε ηταν η δεύτερη προφητεία για την οποια του μίλησε ο Νταμπλντορ η μάλλον για τη οποια πήγε να του μιλήσει ο Νταμπλντορ αλλά ο Χάρη ειχε κατάρρευση ψυχολογικά και δεν περίμενε τον Μεγαλύτερο μάγο να του εξηγήσει καλύτερα τι έλεγε. και τι ακριβός ηταν η προφητεία.
Ομος ούτε τώρα ήθελε να μάθει περισσότερα για αυτήν η για οποιοδήποτε πράγμα που σχετίζονταν με αυτόν και τον Βολντεμορτ.
Ξαφνικά σαν μια μεγαλύτεροι διναμη να ειχε ακούσει τον Χάρη μια κουκουβάγια έφτασε απότομα και χτύπησε με το ράμφος της το γυαλί στο παράθυρο του.
Ο Χάρη ξαφνιάστηκε αλλά προχώρησε και άνοιξε το παράθυρο στο άγνωστο πτηνό.
Το πούλι κάθισε στο γραφείο του και περίμενε υπομονετικά τον Χαρι να έρθει και να πάρει το γράμμα που ηταν δεμένο στο πόδι της,
Όταν ο Χάρη κατάφερε επιτέλους να βγάλει το γράμμα από το πόδι της κουκουβάγια αυτή έφυγε άμεσος από το παράθυρο και κατευθύνθηκε προς τον μεσημεριανό ήλιο ,Ο Χάρη ούτε που την πρόσεξε .Το βλέμμα του ηταν στραμμένο στο κομμάτι περγαμενις που ηταν μπροστά του.
Ηταν ο Ημερήσιο προφήτη η εφημερίδα τον μάγων. Που την συνόδευε ένα σημείωμα από την Ερμιόνη την καλύτεροι φίλη του Χάρη.
Ο Χάρη διάβασε πρώτα στα γρήγορα το γράμμα της Ερμιόνης
Χάρη!
Μόλις μου ήρθε ο ημερησίως προφήτης. τον διάβασα και αποφάσισα πως έπρεπε να μάθεις και εσύ τα νέα!
Ο Χάρη πέταξε δίπλα του το σημείωμα της Ερμιόνης και πήρε την εφημερίδας και κοίταξε το εξώφυλλο του, εκεί ηταν η φωτογραφία του!
Στην φωτογραφία ο Χάρη απεικονίζονταν με τον σχολικό του μανδύα να ανεμίζει σε μια τρομερή καταιγίδα, στο ένα χέρι κρατούσε το σκουπόξυλο του και στο άλλο το ραβδί του ενώ από πίσω του κάθε λιγο και λιγάκι άστραφτε μια αστραπή σαν αυτή που φαινόταν στο μετοπο του…
Πάνω από την φωτογραφία ηταν γραμμένο με μεγάλα μαύρα γράμματα
Ο ΧΆΡΗ ΠΟΤΤΕΡ ΜΑΣ ΠΡΟΗΔΟΠΟΙΗΣΕ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ!
Ο Χάρη διάβασε τον τίτλο στα γρήγορα και δεν πίστευε στα μάτια του…
Ύστερα άρχισε να διαβάζει το κείμενο που ηταν από κάτω.
Ο Χαρι ποττερ το παιδί-που-έζησε μαζι με τον Διευθιντη της σχολής Χόγκουαρτς για ξόρκια κι κατάρες εδώ και ένα χρόνο έλεγαν επίμονα πως ο άρχοντας του σκότους ο ξέρετε – ποίος έχει επιστρέψει στην ζωή και υπάρχει ανάμεσα μας. Κανείς δεν τους πίστεψε . Ομος ο Νταμπλντορ ηταν αποφασισμένο να σινεχισει να προιδοποιη τον κόσμο με αποτέλεσμα να διωχθεί από το τάγμα του Μερλιν στο οποίο ηταν και πρόεδρος και από τη δικαστηκη επιτροπή.
Ομος όπως αποδείχθηκε πρόσφατα για την ακρίβεια ,πριν από μια εβδομάδα ,δυστυχώς ο Νεαρος Χάρη με τον Καθηγητή Νταμπλντορ είχαν δίκιο.
Ο Ξέρετε – ποίος φανερώθηκε στο υπουργείο μαγείας και επιτέθηκε στο όροφο με τα μυστήρια…
Και αμα δεν είχε μεσολαβήσει ο Χάρη ποττερ που φανερώθηκε για τρίτη φορα ποιο ισχυρός από τον αρχοντα του σκοτου (η άλλες δυο αναφορες αναλυτικά στην σελιδα7-12 )Θα τα ειχε καταφέρει.
Ο Νεαρος Χάρη τα έβγαλε πέρα μόνος του με δέκα Θανατοφάγους και μετά και με τον ίδιο τον αρχοντα του σκοτους.
Ο Χάρη ηταν στο σχολείο του όταν ξαφνικά είδε ένα όραμα και έφυγε βιάστηκα για το υπουργιο μαγιας, Όχι ομος πριν προλάβει να εξουδετερώσει την πρώην Διευθύντρια του σχολείου που αποδιχθεικε να εχει έμμονη ιδέα να καταστρέψει την ζωή του νεαρού.
Έτσι λιπών ο Χάρη έφυγε από το σχολείο και όταν έφτασε στο υπουργιο δεν βρήκε κανέναν και κατευθύνθηκε απευθείας στο τμήμα μυστικών. Όπου συνάντησε τους Θανατοφάγους και……..
Ο Χάρη σε αυτό το σημείο σταμάτησε το διάβασμα την ήξερε καλά αυτήν την ιστορία.
Την ιστορία που τελείωνε με το Θάνατο του Σείριου και με την αποκάλυψη του Νταμπλντορ για την προφητεία που του εχει καταστρέψει την ζωή.
Ο Χάρη κάθισε πάλι πάνω στο κρεβάτι του
Άρα πάλε ηταν αυτός ο ήρωας της ημέρας. Θα ειχε πεθάνει αμα δεν τον έσωζε ο Νταμπλντορ η αμα δεν τον βοηθούσαν η φίλοι του.
Ούτε που ειχαν αναφέρει τα αλλά παιδί που ειχαν κινδυνέψει την ζωή τους για να βοηθήσει τον δήθεν φυλακισμένο Σείριο.
Ο Χάρη αισθανόταν αηδιασμένος .
Ο Νεαρος έπεσε ανάσκελα στο κρεβάτι του.
Γιατί αυτός? Γιατί έπρεπε πάντα να κάνει αυτός τον ήρωα, και να μπλέκει σε κάθε είδους προβλήματα και φασαρίες. Δεν ήθελε να μπλέκετε αλλά τα προβλήματα και η φασαρίες τον έβρισκαν από μόνες τους από τότε που ηταν μικρό παιδί.
Ο Χάρη δεν μπορούσε πια να αντέξει αυτήν την κατάσταση! κάτι έπρεπε να αλλάξει αλλιώς θα τρελαίνονταν. Φαντάστηκε τον εαυτό του σαν τον Τρελοματι Μουντι.
Να είναι σχιζοφρενείς μανιακός ο οποίος σε κάθε σκιά να βλέπει και από ένα σκοτεινό μάγο ο οποίος είναι έτοιμος να του επιτεθεί, και να πίνει μόνο από το δικό του φλιτζάνι φοβούμενος μήπως τον δηλητηριάσει κάποιος.
Ο Χάρη Σηκώθηκε από το κρεβάτι του με ένα τίναγμα του κεφαλιού του. Ειχε αρχίσει να τρελαίνεται από την κατάσταση.
πήγε στο γραφείο του και άνοιξε το συρτάρι του. Από εκεί έβγαλε ένα βιβλίο το «πετάμε ψιλά με το κουιντιτς, ιδική έκδοση για τους νέους ανιχνευτές.»
Το πήρε στα χέρια του και πήγε να καθίσει πάνω στο κρεβάτι του.
Αρχισε να διαβαζει το βιβλίο αλλά τα λεπτά περνούσαν σιγά και το μυαλό του δε μπορούσε να συγκεντρωθεί στο διάβασμα. και έτσι Μετά από λιγο πέταξε το βιβλίο πιο πέρα, και έπεσε νευριασμένος, με τον εαυτό του, στο κρεβάτι.
Έμμηνε ξαπλωμένος για μερικά λεπτά στο κρεβάτι του προσπαθώντας να δίωξη την ματαιότητα από το κεφαλή του αλά χωρίς κανένα απόλυτος αποτελεσμα.
Όταν Ειχε περάσει κοντά μια ώρα ο Χάρη δεν μπορούσε πια να αντέξει αυτή την κατάσταση. Πετάχτηκε από το κρεβάτι του. Και κατευθύνθηκε προς τα κατο… στους Ντάντλι… Που έβλεπαν κάποια τρελή ταινία.
Πριν προλάβει ομος να βγει από το δωμάτιο του κάτι τράβηξε την προσοχή του.
Γύρισε προς το παράθυρο… έξω στο σούρουπο είδε ένα φως να κατεύθυνε προς τα πάνω του.
Ο Χάρη πλησίασε το παράθυρο και παρατήρησε ποιο προσεκτικά το φως που όλο και όλο πλησίαζε.
Υστερα από λιγο μπορούσε να διακρίνει ποια το σχήμα του. Ηταν ένα φωτεινό πούλι… Ένα πούλι που φλέγονταν.
Η φλόγισε πετάγονταν από τα φτερά και το σόμα του σχηματίζοντας πανέμορφους σχηματισμούς στο ουρανό που ειχε πάρει μια ροδοκόκκινη χρεία
Ο έφηβος μάγος αναγνώρισε τον φοίνικα. Ηταν ο φοξ το πούλι του Νταμπλντορ.
Ο Φοξ πλησίασε το παράθυρο που άνοιξε μόνο του ως δια μαγιας και όρμισε μέσα στο δωμάτιο. Μπαίνοντας μέσα η φλόγισε που έκαιγαν γύρο του μίκρυναν σιγά σιγά μέχρι που εξαφανίστηκαν τέλειος.
Ο Φοίνικας Κάθισε πάνω στο τραπέζι του και τον κοίταξε. Ο Χάρη δεν τον ειχε δει ποτέ τόσο ζωντανό όσο τώρα. Ηταν ένα πανέμορφο θέαμα, η μικρές φλόγισε που ειχαν ακόμα παραμείνει έπαιζαν ζωηρά από πάνω του και ο Φοίνικας έδειχνε ευχαριστημένος από τον εαυτό του.
Ο Χάρη τον πλησίασε «Φοξ, τι κανεις εδώ?» τον ρώτησε σίγουρος πως το μαγικό πούλι μπορούσε να τον ακούσει και να τον καταλάβει. Ο Φοίνικας τέντωσε το πόδι του και του έδηξε όλο νόημα την σακούλα που ηταν δεμένη προσεκτικά απάνω της. «Να το Πάρω» ρώτησε πάλη ο Χάρη το μαγικό πλάσμα. Ο φοίνικας κούνησε το κεφαλή του καταφατικά. Και ο Χάρη πήρε προσεκτικά στα χέρια του το σακουλάκι και το έβγαλε από το πόδι του πουλιού.
Μόλις ο Χάρη πήρε το σακούλι από το πόδι του φοίνικα το μαγικό πούλι άνοιξε τα μεγαλα φτερά του και Άμεσος. Σηκώθηκε στον αέρα και κατευθύνθηκε σαν σίφουνας προς το παράθυρο.
Όταν βρέθηκε έξω από το δωμάτιο το μαγικό πούλι έκανε μια απότομη περιστροφή και μάζεψε τα φτερά του κοντά στο σόμα του. Έμμηνε σε αυτή την στάση για μια στιγμή και Μετά τεντώθηκε απότομα αποκαλύπτοντας της φτερούγες του σε όλο τους το μεγαλείο τους. Μεγάλες χρυσές φλόγισε πετάχτηκαν από αυτές και τύλιξαν ολόκληρο τον φοίνικα ο οποίος έριξε ένα τελευταίο βλέμμα προς την μεριά του Χάρη πριν γυρίσει και εξαφανιστεί σαν μια φλεγόμενη πύρινοι σφαίρα στον ορίζοντα.
Ο Χάρη έμεινε να χάσκει ακόμα για μερικά δευτερόλεπτα πισο από το περήφανο αυτό μαγικό πτηνό πριν γυρίσει την προσοχή του στο σακουλάκι που του ειχε φέρει το πούλι του Νταμπλντορ.
Ο νεαρος μάγος άνοιξε το σακουλάκι και κοίταξε το περιεχόμενο του.
μέσα στο σακουλάκι ηταν ένα κομμάτι περγαμενή και μερικά μικρά φιαλίδια που περιείχαν κάποιο είδος μαγικού φίλτρου αφού ειχαν ένα ανοιχτό γαλάζιο χρώμα.
Ο Έφηβος αποφάσισε να πάρει πρώτα τη περγαμενή… την διαβασε.
Αγαπητέ Χάρη.
Σκέφτηκα πως Μετά από την τελευταία σου εμπειρία με τον αρχοντα του σκοτους δεν θα αισθάνεσαι άνετα στο δωμάτιο σου…
Αυτά τα φίλτρα που περιέχει το σακουλάκι είναι σχεδιασμένα από μένα ιδικά για να δυναμώνουν την αντίσταση σου ενάντια στον δεσμό που έχεις με τον βολντεμορτ.
Την μερα όταν είσαι ξυπνιος έχεις αρκετή δύναμη από μόνος σου να καταφέρεις να του αντισταθείς αλλά το πρόβλημα είναι την νύχτα… όταν η αντίσταση σου πέφτει και επιτρέπει στον Βολντεμορτ να διεσδισει στο μυαλό σου.
Αυτά τα φιλτρα θα σε βοηθήσουν κατά την διάρκεια του ύπνου σου να είναι αυτός ο δεσμός κλειστός με αποτελεσμα να μην μπορείς να μπαίνεις στο μυαλό του Βολντεμορτ αλλά να μην μπορεί ούτε αυτός.
Να τα παίρνεις δυο σταγόνες κάθε φορα πριν κοιμηθείς.
Μην το ξεχνάς είναι σημαντικό.
Αλμπους Νταμπλντορ
Υ.Γ. το φύτρο δρα και σαν υπνωτικό!
Μόλις διαβασε ο Χάρη το γράμμα το άφησε δίπλα του και πήρε το σακουλάκι και άδειασε το περιεχόμενο του στο γραφείο του.
Μέσα υπήρχαν τρεις μικρές κάψουλες που περιείχαν το φίλτρο.
Ο Νεαρος πήρε απευθείας την μια κάψουλα και την άνοιξε. μέσα της υπήρχε αρκετό φίλτρο για να του φτάσει για μερικές εβδομάδες.
Ο Χάρη ευχαρίστησε από μέσα του τον Νταμπλντορ που ειχε το ειχε σκεφτεί αυτό.
Ειχε στα αλήθεια αναρωτηθεί τι θα γίνονταν τώρα την νυχτα αν θα ξανάβλεπε το ίδιο παράξενο Όνειρο.
Το Όνειρο. Ο Χάρη δεν ειχε χρονο πριν να σκεφτεί πιο συγκεκριμένα το Όνειρο που ειχε δει εκείνο το βράδυ.
Ηταν άραγε όλο φτιαγμένο από τον Βολντεμορτ η ειχε και κάποιο κομμάτι αλήθειας μέσα του. Κι αμα ναι, τι σήμαινε αυτό ότι ο Σείριος ηταν νεκρός? Σκοτωμένος από τον Βολντεμορτ? Και τι εννοούσε ο Βολντεμορτ όταν του έγραψε στο τοίχο πως φταίει αυτός για όλα και πως αμα ήθελε να σταματήσει ήξερε τι έπρεπε να κάνει?
Τι έπρεπε να κάνει να αυτοκτονήσει? Να παραδοθεί? Τι ήθελε ο Βολντεμορτ από τον Χάρη? Γιατί δεν τον άφηνε ποια στην ησυχία του!
Με ένα απότομο τίναγμα του κεφαλιού του ο Χάρη Σηκώθηκε απότομα από τη καρεκλά του με αποτελεσμα αυτή να πέσει με θόρυβο κατο στο πάτωμα. Άρχισε να περπατάει πέρα δώθε στο δωμάτιο του προσπαθώντας να τραβήξει κάποιες απαντήσεις από το κεφάλι του αλλά χωρείς κανένα απόλυτος αποτελεσμα.
Μετά από κάποιο διάστημα ματαίας πεζοπορίας στο μικρό δωμάτιο ο Χάρη πλησίασε το γραφείο του και πήρε το ένα φιαλίδιο το άνοιξε και πήρε δυο σταγόνες από το παράξενο υγρό και της κατάπιε.
Άμεσος αισθάνθηκε την επιδράσει του μαγικού ποτού πάνω στο σόμα του.
Αισθάνθηκε μια τρομερή νύστα και μια αίσθηση κενότητας στο μυαλό του.
Πλησίασε το κρεβάτι και σωριάσθηκε απάνω του. Πριν προλάβει το κεφάλι του ακουμπήσει το μαλακό μαξιλάρι ο Χάρη κοιμόταν Ίδη βαθιά , με ένα ύπνο που όμοιο του δεν ειχε για πολύ καιρό…
----------------------------------------------
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ(προαιρετικό)
Συγχωρέστε με για το πρώτο κεφαλαίο.
Ηταν λιγο--- πως να πω, κακογραμμένο, Κουτιτηκο, πολύ δράσει χωρίς συγκεκριμένοι σειρά και πλοκή,…
Το Βασικό που ήθελα να περάσω σε αυτό το κεφαλαίο ηταν ότι ο Χάρη ηταν ο εκλεκτός!. Δηλαδή αυτός στον οποίο εχει πέσει όλο το βάρος για την σωτήρια του μαγικού κόσμου.
Ακόμα ήθελα να τονίσω πως ο Χάρη δεν σύμφωνη, με αυτό και δεν μπορεί να συμβιβάσει με το με τον ρόλο του ήρωα...
Αυτό που θέλει είναι μια κανονική ζωή που να μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς να εχει ολόκληρο το μαγικό κορμό να ενδιαφέρετε για κάθε του κινήσει.
Όσο ηταν μικρότερος δεν καταλάβαινε ακριβός τι σήμαινε αυτό που ειχε συμβεί μετάξι του και του Βολντεμορτ αλλά τώρα που περνούσε την εφηβεία του και κόντευε να γίνει άντρας καταλάβαινε πολλή καλύτερα της συνέπειες που θα έχουν όλα αυτά στην ζωή του. Αμα δηλαδή κατάφερνε να επιζήσει για να εχει κάποια...
Η Φανέρωση τον καινούριων δυνάμεων του και το γεγονός ότι είναι ποιο «δυνατός» από το Νταμπλντορ ηταν μια στιγμιαία έμπνευση. Μην φοβάστε δεν θα επίμονο σε αυτό το σημείο όχι προς το παρόν τουλάχιστον…
Τώρα ο Χάρη είναι ψυχολογικά πεσμένος και βλέπει την μελλοντική ζωή τού να καταστρέφετε κατο από τα ποδιά του. Δεν νομίζετε πως τώρα είναι η ώρα να του δώσουμε λίγη ευτυχία? Ένα μικρό διάλειμμα από την ατυχία της ζωής του?
Να τον αφήσουμε να απολαύσει λιγο όσο προλάβει της δίκοπες του χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις και κακές σκέψεις να τον αφήσουμε να απόλαυση στιγμές χαράς και αληθινής ευτυχίας…
Το επόμενο Κεφαλαίο είναι αφιερωμένο στην Αγάπη, στον Ερωτά,
Σε αυτό το μεγάλο μυστήριο το οποίο όλη θα ζήσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας! Και δεν θα το μετανιώσουμε ποτέ… Γιατί η αγάπη είναι ένα καταπληκτικό Αίσθημα… είναι το συναίσθημα που μας κάνει ανθρώπους!.
Υ.Γ. ευχαριστώ παρά πολύ την Ναταλία για την βοήθεια της, για την υποστηρίξει που μου πρόσφερε,…
Σ' ευχαριστώ παρά, παρά πολύ λουλουδάκι μου..!
Το επόμενο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο σε σένα!