Hey dit is m'n eerste fanfic.
Nou ja eeeh we gaan door met de disclaimer.
Disclaimer: Beyblade is niet van mij. Jammer genoeg
Keys:
"....." = praten.
'.....' = denken dit geld alleen voor het meisje waar het over gaat.
(......) = Als ik iets loop te lulln.
---------------------------------------------------------------------------- -------------------------
'Hi mijn naam is Rachel ( Reetsjel) Meihling Aniston Saiya-Jin-Su ik zit nu al een tijdje bij de BladeBreakers.
Nou ja ik ben een meisje van 14 jaar en ben fan van Linkin Park. Ik weet niks over m'n verleden dus vraag daar maar niks over. Kan je toch geen antwoord geven. Nou ik weet één ding dat is dat ik in Rusland ben opgegroeid Moskou om precies te zijn. Oh ja noem me maar gewoon Rachel of Rach.
Nu zitten we in een trein naar Moskou. Ik hoop dat ik er meer antwoorden kan vinden.'
"Yo Rach ey Rach" 'oh great Tyson wil iets zeggen meestal doet hij dat alleen als hij honger heeft. Nou ja daar gaan we weer'
"Ja Tyson?" vraag ik zo lief mogelijk.
"Ik wou vragen of je weet waar het restaurant is ik heb nogal honger"
' Wanneer heb jij geen honger' "Aan het einde van de trein"
"Oke kom op Max we gaan eten" 'Schreeuwt je raadt het nooit.... Tyson Nou ja dat is natuurlijk niet zo heel moeilijk'
'En weg zijn ze'.
"Eh Ray wordt je nooit gek van Max" vraag ik.
"Nee" Zegt hij terwijl hij me aankijkt alsof ik gek ben "Nou ja alleen als ie te veel suiker heeft gegeten" vervolgt hij erachteraan.
-normaal pov, dus je leest niet meer de gedachten van Rachel, -
Na twee uur ongeveer kwamen ze eindelijk aan in Moskou.
Tyson vloog natuurlijk de trein uit zonder z'n jas dat had je kunnen weten. Alle mensen op het station keken Tyson aan alsof hij gek was. (het is winter)
"Tyson je jas" zei Rachel.
"Dank je Rach" Zei Tyson.
Na een paar uur lopen.
Vroeg Ray aan Tyson of ze niet verdwaald waren. Tyson keek een beetje dom om zich heen en begon stom te lachen. Kai keek op en liep naar Tyson toe.
"Sukkel je hield de kaart ondersteboven" Schreeuwde Kai.
"Noe Meneer de geweldige als jij het zo goed weet waaom zoek je het dan niet zelf uit" Zei Tyson boos terug maar liep zo snel als hij kon naar Ray om achter hem te staan aangezien Kai weer is heel heel eg boos keek.
"Zei je wat Tyson" vroeg Kai.
Tyson schudde z'n hoofd. "Nee Kai ik heb niks meer te zeggen"
"Mooi en Tyson je bent wel heel erg verdwaald" Zei Kai toen hij de kaart nog eens goed bekeek.
"Eeeh Kai kunnen we het daar niet vragen???" vroeg Rachel terwijl ze naar een gebouw wees.
Kai knikte en ze liepen er samen naar toe. Eenmaal aangekomen. Liepen ze naar door een gang heen en ze stopten toen ze allemaal kinderen hoorde. Tyson, Ray, Max en Kenny schrokken van wat ze zagen. Ze zagen allemaal kinderen met beyblade ripcords en Beyblade launchers in hun handen maar geen Beyblades. De enige die niet geschrokken keken waren Kai en Rachel.
"Wie zijn jullie" hoorden ze toen een stem zeggen.
"Wie ben jij" vroeg Rachel.
"Hey geen kind heeft het recht om zo tegen mij te spreken begrepen" zei de stem "en al helemaal geen meisje dat...."
"Dat wat" Zei Rachel boos en ze draaide zich om. De man schrok toen hij zag wie het was.
"Je bent gegroeid Rachy" zei hij.
"Hey hoe weet jij m'n naam en ik die van jou niet??" Vroeg Rachel.
"Oh mijn naam is Boris en ik ken jou naam omdat jullie tegen de demolotion Boys gaan spelen in de Wereld Kampioenschappen Beyblade. Niet waar??" zei Boris.
"Ja zo" Zei Tyson.
"gewoon" zei Boris "maar ik denk dat het tijd is dat jullie gaan"
--in het hotel—
volgende keer is in het hotel.
nou ja misschien tot de volgende keer.
daaaag
Nou ja eeeh we gaan door met de disclaimer.
Disclaimer: Beyblade is niet van mij. Jammer genoeg
Keys:
"....." = praten.
'.....' = denken dit geld alleen voor het meisje waar het over gaat.
(......) = Als ik iets loop te lulln.
---------------------------------------------------------------------------- -------------------------
'Hi mijn naam is Rachel ( Reetsjel) Meihling Aniston Saiya-Jin-Su ik zit nu al een tijdje bij de BladeBreakers.
Nou ja ik ben een meisje van 14 jaar en ben fan van Linkin Park. Ik weet niks over m'n verleden dus vraag daar maar niks over. Kan je toch geen antwoord geven. Nou ik weet één ding dat is dat ik in Rusland ben opgegroeid Moskou om precies te zijn. Oh ja noem me maar gewoon Rachel of Rach.
Nu zitten we in een trein naar Moskou. Ik hoop dat ik er meer antwoorden kan vinden.'
"Yo Rach ey Rach" 'oh great Tyson wil iets zeggen meestal doet hij dat alleen als hij honger heeft. Nou ja daar gaan we weer'
"Ja Tyson?" vraag ik zo lief mogelijk.
"Ik wou vragen of je weet waar het restaurant is ik heb nogal honger"
' Wanneer heb jij geen honger' "Aan het einde van de trein"
"Oke kom op Max we gaan eten" 'Schreeuwt je raadt het nooit.... Tyson Nou ja dat is natuurlijk niet zo heel moeilijk'
'En weg zijn ze'.
"Eh Ray wordt je nooit gek van Max" vraag ik.
"Nee" Zegt hij terwijl hij me aankijkt alsof ik gek ben "Nou ja alleen als ie te veel suiker heeft gegeten" vervolgt hij erachteraan.
-normaal pov, dus je leest niet meer de gedachten van Rachel, -
Na twee uur ongeveer kwamen ze eindelijk aan in Moskou.
Tyson vloog natuurlijk de trein uit zonder z'n jas dat had je kunnen weten. Alle mensen op het station keken Tyson aan alsof hij gek was. (het is winter)
"Tyson je jas" zei Rachel.
"Dank je Rach" Zei Tyson.
Na een paar uur lopen.
Vroeg Ray aan Tyson of ze niet verdwaald waren. Tyson keek een beetje dom om zich heen en begon stom te lachen. Kai keek op en liep naar Tyson toe.
"Sukkel je hield de kaart ondersteboven" Schreeuwde Kai.
"Noe Meneer de geweldige als jij het zo goed weet waaom zoek je het dan niet zelf uit" Zei Tyson boos terug maar liep zo snel als hij kon naar Ray om achter hem te staan aangezien Kai weer is heel heel eg boos keek.
"Zei je wat Tyson" vroeg Kai.
Tyson schudde z'n hoofd. "Nee Kai ik heb niks meer te zeggen"
"Mooi en Tyson je bent wel heel erg verdwaald" Zei Kai toen hij de kaart nog eens goed bekeek.
"Eeeh Kai kunnen we het daar niet vragen???" vroeg Rachel terwijl ze naar een gebouw wees.
Kai knikte en ze liepen er samen naar toe. Eenmaal aangekomen. Liepen ze naar door een gang heen en ze stopten toen ze allemaal kinderen hoorde. Tyson, Ray, Max en Kenny schrokken van wat ze zagen. Ze zagen allemaal kinderen met beyblade ripcords en Beyblade launchers in hun handen maar geen Beyblades. De enige die niet geschrokken keken waren Kai en Rachel.
"Wie zijn jullie" hoorden ze toen een stem zeggen.
"Wie ben jij" vroeg Rachel.
"Hey geen kind heeft het recht om zo tegen mij te spreken begrepen" zei de stem "en al helemaal geen meisje dat...."
"Dat wat" Zei Rachel boos en ze draaide zich om. De man schrok toen hij zag wie het was.
"Je bent gegroeid Rachy" zei hij.
"Hey hoe weet jij m'n naam en ik die van jou niet??" Vroeg Rachel.
"Oh mijn naam is Boris en ik ken jou naam omdat jullie tegen de demolotion Boys gaan spelen in de Wereld Kampioenschappen Beyblade. Niet waar??" zei Boris.
"Ja zo" Zei Tyson.
"gewoon" zei Boris "maar ik denk dat het tijd is dat jullie gaan"
--in het hotel—
volgende keer is in het hotel.
nou ja misschien tot de volgende keer.
daaaag