Authors Note;
Ik schrijf meestal in het engels maar dacht, laat ik eens gewoon in het nederlands schrijven :) hierbij het resultaat. ik hoop dat het te lezen valt ;)
dit is Steve's oogpunt, geintereseert in die van Tony? lees het paralel verhaal "hoe Steve te winnen in 6 uur"
15:22 Steve
Ik wil niet. Waarom laat ik me altijd zo gemakkelijk ompraten door Tony? Ik weet waarom, de vraag was retorisch.
Vanmiddag was hij naar me toe gekomen om te melden dat ik naar een plotseling op mijn planning voor vanavond verschenen feest een date moest meebrengen. Ik had nee moeten zeggen. Ik had hem moeten zeggen dat ik geen date mee zou nemen, omdat mijn date al op het feest was. Omdat hij mijn date moest zijn.
Maar daar ben ik, geloof het of niet, veel te verlegen voor. Onder dit uiterlijk van spieren zit nog steeds het schriele verlegen mannetje dat ik ooit was. Dus, in plaats van de waarheid, vertelde ik hem dat ik dat zeker zou doen, en dat ik me verheugde op het ontmoeten van zijn date.
En hier zit ik nu, voor de spiegel in het deel van de sportzaal dat Tony speciaal naar mijn behoeftes had ingericht. Het was geweldig hier. Het zag er precies uit zoals mijn eigen trainingsring eruit had gezien in 1942, ik voelde me hier thuis, meer thuis dan waar dan ook. En dat had ik te danken aan Stark. Ik sta op en kijk naar mezelf in de spiegel. Wie moet ik meenemen? Zou ik het kunnen maken om toch alleen te komen? Wie wil er in godsnaam met mij ergens naartoe?
Ik inspecteer mijn gezicht.
Ik ben er al lang geleden achter gekomen dat ik me aangetrokken voel tot Tony, al toen we onze eerste klus klaarde, tegen Loki, en hij bereid was zichzelf op te offeren om de wereld te redden. Het klinkt waarschijnlijk afgezaagd, maar dat was het moment dat ik de held in hem zag. Dat moment wierp hij alle vooroordelen die ik van hem had omver, en ik zag hem in een nieuw daglicht, natuurlijk had hij toen nog iets met Pepper en het zou ontzettend niet-gentleman-like van me geweest zijn om toen een avance te maken. Dus ik hield me gedeisd. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er wel over nagedacht heb.
Ik draai me om en loop naar de lift, die in dit deel van de sportzaal perfect gecamoufleerd is als dubbele deur. Eenmaal in de lift vraagt een stem naar welke verdieping ik wil. "Captain America's floor", antwoord ik. En in een kwestie van seconde krijg ik een antwoord terug, mijn verdieping is bereikt. De dubbele deuren gaan open, en ik geniet even van het beeld voor ik uit de lift stap.
Mijn verdieping is een perfecte replica van de bungalow waar mijn ouders en mijn broer en ik ooit woonden. Behalve dat ik in de kamer van mijn ouders slaap en de kamer van mijn broer en mij gereserveerd is voor mijn wapenuitrusting, is de indeling van de kamers precies hetzelfde, er zijn echter wel wat moderne snufjes in geslopen, zoals een computer (een heel gemakkelijke) en een aantal automatische deuren en ramen.
Ik kom hier tot rust. Ik besloot snel dat ik mijn middag niet zou besteden aan het zeuren over en het zoeken naar een date voor dat feest van Tony. Dat zou later wel komen.
Ik loop naar een kast die in de hoek van mijn woonkamer staat en open de onderste la. Ik haal er een file uit met als spottende titel; "technologie die Steve moet kennen vóór december dit jaar". En begin er in te lezen op de brede bank die het grootste deel van de ruimte voor mijn televisie, zwart-wit met zeventien zenders, inneemt.
Tony heeft me deze file begin dit jaar gegeven, en hoewel ik nog ongeveer een half jaar heb voor ik het moet kennen, besteed ik er vaak en veel aandacht aan.
Noem me een aansteller, maar voor mij is dit een stukje Tony, een cadeautje van hem aan mij.