AN: Dit is een kort verhaal - bestaande uit een proloog en twee hoofdstukken - dat ik heb geschreven naar aanleiding van een wedstrijd op een Nederlanstalige Harry Potter-forum. Er waren drie thema's waar we uit moesten kiezen: gevoelens, karakters en omgeving. Het onderwerp van je verhaal mocht je vrij kiezen, maar via de stijl en de manier van schrijven moest duidelijk worden welk thema je gekozen had.
Op het einde van mijn verhaal zal ik bekend maken welk thema het geworden het, hoewel ik hoop dat jullie het tegen dan wel al weten.

Ik heb al heel veel geleerd uit de reacties die ik op mijn verhalen kreeg, maar ik zou echt graag nog blijven groeien. Ik hoop dat jullie dan ook even de tijd nemen om een (korte) reactie te posten op mijn werk. Alvast heel erg bedankt en natuurlijk heel veel leesplezier!


Het levenskristal

Proloog:

Zelfs nu ze het kristal nog niet aanraakte, kon ze de kracht voelen die het uitstraalde. Loriatta had het hele eiland afgezocht en in een kleine, donkere grot in een dicht bebost gebied had ze het gevonden. Met gretige ogen had ze het roze kristal bestudeerd en ze zag dat het af en toe een paarse gloed leek uit te stralen. Ze had eerst niet geloofd dat dit werkelijk het Levenskristal was, maar het klopte perfect met de beschrijving uit haar bronnen. Er bestond nu niets meer van twijfel: dit was de laatste stap in haar briljante plan om Engeland te onderwerpen.

Vol zelfvertrouwen en met een roes van overwinning al in haar hoofd, nam ze het oude, groezelige boekje uit haar binnenzak. Ze had het toevallig gevonden in de schoolbibliotheek toen ze in haar zevende jaar op Zweinstein zat. Jarenlang had ze nauwkeurig haar plan opgebouwd. Ze had geduld voor tien gehad, maar ze had het allemaal zo zorgvuldig moeten doen, want een kleine misstap zou alles hebben kunnen doen mislukken; iets wat ze niet durfde riskeren. Nu was het dan eindelijk zo ver. Binnenkort zou ze een kracht bezitten die zo sterk was dat niemand haar nog van haar ultieme doel zou kunnen houden: Engeland overheersen. Dreuzels en tovenaars zouden allemaal voor haar knielen; halfbloed of volbloed, ze zouden haar allemaal moeten gehoorzamen. De tijd van volbloeden was allang voorbij, nu ging het erom wie het lef had om de macht te grijpen. En zij bezat lef.

Ze stak haar hand uit en vanaf het moment dat haar vingers het Levenskristal aanraakten, voelde ze een immense kracht door haar vloeien. Loriatta nam haar toverstok vol zelfvertrouwen vast en prevelde de woorden die ze al zoveel had geoefend.