Hey lezers dit is mijn eerste echte verhaal op fan fiction dus ga het AUB niet haten je mag altijd reviews geven als je het wel goed vind want alles is welkom ook als is het slechte commentaar als jullie willen dat dat ik hoofstukken blijf door schrijven stuur maar dit is nog niet alles xxxx

~Renesmee pov~

De wind ruisde langs mijn hoofd terwijl ik door het bos rende, en de geur van natte grond drong door mijn neus. Het liet de geur van mijn prooi even verdwijnen maar ik had hem al snel terug gevonden. Een hert. Ik hoorde het bloed door zijn aderen pompen en de hartslag die snel zou gaan stoppen. Elke keer als ik ging jagen maakte ik en jake er een soort wedstrijd van, om het leuker te maken en meestal wint hij, maar deze keer win ik. Hoop ik. In de verte zag ik het hert lopen voor zijn leven maar veel nut zou het niet uit halen. Ik ben sterker en sneller. Toen ik op een open plek stopte was de geur weg in de plaats de geur van bloed. Ik draaide me onmenselijk snel om en zag jake in zijn wolvengedaante in het hert bijten. Ik was razend!

'Jake kun je me niet één keer laten winnen?' vroeg ik hem

Hij schudde zijn grote hoofd, natuurlijk niet. Ik wist wat hij wou zeggen 'zo leer je het nooit' ik kon zelfs de lach in zijn stem horen ook al zei hij het niet hardop. Hij keek me met zijn pretoogjes aan.

'BEST!' riep ik. Kwaad wierp ik mijn armen in de lucht. 'Ik eet wel wat chocolade thuis.'

Ze draaide zich om en loopte in vampiersnelheid terug naar het huis. Ze kon mensenvoedsel echt helemaal niet verdragen ze vond het walgelijk, maar in ieder geval niet zo erg als hun ouders zij konden het gewoon niet uitstaan. Mijn moeder zei eens dat het ruikt naar diarree. Daar moest ik om lachen, zeker omdat zij helemaal niet meer naar het wc moest. Maar als er iets was wat ze wel lekker vond dan was het alles met chocolade in. Ze beschouwde het als godeneten. Ze lachte hardop. Ook al was er niemand die haar kon horen. Ze dacht terug aan Jacob. Ze waren al vrienden van zolang ze kon herinneren. Hij was bij haar geboorte, hij was haar babysitter geweest, haar grote broer maar nu is hij haar beste vriend. En hij is nog nooit veranderd. Hij had nog altijd dezelfde kuiltjes in zijn wangen als hij lacht zijn en zijn huid had een donkere kleur van caramel waar ze altijd zo gek op was. En zijn droge humor was ook nooit weggegaan. Ze hadden me allemaal al eens uitgelegd wat het allemaal inhoud om weerwolf te zijn en ik snap het wel, maar het is gewoon raar iemand te kennen die weet wat ze is en een kloppend hart net zoals zij heeft. Zeker omdat de rest van de familie technisch gezien dood is. Maar ik hou van ze allemaal. De wolven zijn ook mijn familie. Ik ben met ze opgegroeid. Eigenlijk ben ik net hetzelfde als de weerwolven ik hen een kloppend hart en ik verander niet. Alleen stam ik af van vampiers niet van wolven.

*Jacob pov*

Toen ik haar zag weglopen dacht ik bij mezelf 'wat is ze mooi'. Maar toen voelde ik me schuldig. Ik ben verliefd op de dochter van het meisje van wie ik dacht dat ze mijn ware liefde was maar nu mijn beste vriendin is en in een vampier is veranderd om voor altijd samen te kunnen zijn bij haar onsterfelijke vriend. Het is verwarrend ik weet het. En het is niet iets waar ik graag over zou willen praten. Maar veel kon je er niet aan doen. En ik wist gewoon niet hoe ik het aan Nessie moest vertellen. Zou ze boos zijn? Zou ze me dan nog wel willen? Ik weet het gewoon niet. Als ze het te weten zou komen hoop ik echt uit het diepste van mijn hard dat ze mij vergeeft.