A/N: Hi there.
Dit is m'n eerste fanfic dus wees een beetje lief.

Ik hoop dat je het wat vind.


Summary

Bella is klunzig meisje dat al bijna haar hele leven verliefd is op Edward.
Edward is de populaire jongen en Bella denkt dat hij haar nooit leuk zou kunnen vinden.
Een anoniem briefje veranderd haar hele leven. ^^


Anoniem

Ik kus zachtjes zijn lippen en grijns.

"Nooit gedacht dat ik jou zou krijgen…" Verzucht ik.

Hij lacht en zijn witte tanden fonkelen in het maanlicht.

"En waarom dacht je dat niet Bella?" Ik haal m'n schouders op.
"Je bent gewoon zo perfect… iets wat ik duidelijk niet ben."

Glimlach ik zwakjes en kijk blozend naar beneden. Ik voel dat mijn kin wordt opgetild, gedwongen kijk ik naar boven, recht in zijn bijna te groene ogen.

"Dat zeg je nooit meer." Geïrriteerd kijkt hij me aan.

"Sorry." Fluister ik. Hij schudt zijn hoofd en kijkt wanhopig naar boven.

"Sorry? Bella, je bent een apart meisje. Als er iemand hier perfect is, dan ben jij het wel.
Je bent het mooiste, liefste meisje die ik ken, je bent het beste wat me is overkomen."

Ik begraaf mijn hoofd in zijn shirt en sla mijn armen om zijn nek. Weer tilt hij mijn kin op, ik zie zijn volle lippen dichterbij komen en sluit mijn ogen, als zijn lippen de mijne raken onderdruk ik de neiging om te gaan schreeuwen.

Zo zacht.

Edward… mijn Edward.

Een stom gepiep maakt me wakker uit mijn droom.

Wat is dat? Dat ding moet uit!

Irritant ding!

Ik wil me weer omdraaien om verder te gaan dromen over Edward, maar het ding blijft maar door piepen.
Ik slaak een zucht en ga recht op zitten om de wekker uit te drukken, maar ik voel alleen maar mijn houten nacht kastje, waar is de wekker?

Nog half slapend kijk ik om me heen.

Oh.

De wekker staat op het bureau, ik probeer met m'n armen de wekker te bereiken, er zit nog een paar centimeter tussen als ik het bed onder me vandaan voel schuiven en een koude vloer mijn achterste verwelkomd.

Grommend kom ik overeind en sla ik mijn wekker uit, het liefst wil ik weer in mijn warme, zachte bedje kruipen, maar helaas, school laat niet op zich wachten.

Ik pak een handdoek uit de kast en beveel mijn benen naar de badkamer te lopen.

Terwijl ik aan het douchen ben herinner ik me het weer.

Gisteren had ik de wekker expres daar neergezet zodat ik er uit moest komen, zodat ik niet in bed zou blijven liggen, en alweer te laat zou komen.

"Slim." Mopper ik tegen mezelf.

School, echt geweldig, maar er is één heel groot pluspunt aan school.

Dan zie ik Edward weer, oh geweldige Edward, en oh zo onbereikbare Edward.

Met een zucht draai ik de douchekraan dicht en droog me af.

Ik kam mijn golvende bruine haar en bekijk mezelf in de spiegel.

Oké, hier word ik nou niet bepaald veel vrolijker van.

"Hé Bella!" Roept een hoge jongensstem, o nee.

"Eh, hé Mike." Begroet ik hem.

"Zo… heb je al bedacht wat je keus is?" Hij kijkt me blij aan, net een blij kind op kerstochtend.

"Ja, het antwoordt is nee, sorry Mike." Ik glimlach naar hem en richt mijn blik op iets anders.

"Maar waarom niet?"

Zuchtend draai ik me weer om. "Daarom niet." Snauw ik.
Gekwetst druipt Mike af.

"Weer last van je stalker?"

"Ehm, ja zoiets. Ugh, ik kan hem echt niet uitstaan en hé Alice!" Lach ik.

"Ook hallo Bella!" Grinnikt ze.

"Hoe was je weekend?" Vraag ik haar en wiebel met mijn wenkbrauwen.

Alice giechelt. "Oh, het was zo geweldig, Jasper is gewoon… een droom."
Ironisch, alleen voor haar is het wel een realistische droom.

"Ja, een droom." Beaam ik.

Ik voel zelfmedelijden opwellen en stop het weg.

"Dus? Ga je me nog wat vertellen?" Vraag ik enthousiast, tenminste dat probeer ik.

Alice heeft me door, ze kijkt me met dichtgeknepen ogen aan, maar laat het gaan.

"Nou, hij nam me dus eerst uit eten bij die leuke Italiaan in het centrum, hij was heel galant, hij hield de deur voor me open en schoof mijn stoel aan." Giechelt ze.

Ik glimlach en probeer me op haar verhaal te concentreren. "Daarna zijn we naar de film gegaan, ik weet helemaal niet meer welke film, maar oké, wat boeit het."

"Ja, ga door." Dwing ik.

"Toen, halverwege de film, voelde ik opeens zijn hand om de mijne, oh Bella, het was zo schattig."
Dromerig staart ze voor zich uit.

Ik zwaai lachend met mijn handen voor haar ogen.

"Hallo? Aarde aan Alice." Grinnik ik.

"Oh, oh ja, en toen was de film afgelopen en bracht hij me naar huis, ik wilde de auto uit stappen, maar hij hield me tegen. Met zo'n hele lieve blik keek hij me aan en toen… toen zoende hij me!" Gilt Alice.

Ik klap in m'n handen. "Ah! Alice, wat leuk! Ik ben zo blij voor je!" Imiteer ik Alice gegil. "Hij zoent echt… gewoon wauw." Weer krijgt ze die dromerige blik in haar ogen.

"En nu?"

"En nu hebben we weer een date voor aanstaande woensdag." Glimlacht ze.

Een zwarte auto rijdt de parkeerplaats op. "Daar heb je hem." Fluister ik.

Alice draait zich snel om en huppelt naar de auto. "

Tot zo Bella." Roept ze en zwaait nog even voordat ze zich omdraait en naar Jasper's auto huppelt.

Ik glimlach, maar voel een leegte als ik Alice Jasper zie omhelzen.
Ik zucht en draai me om. Slecht idee.

"Hoi Bella." Klinkt zijn hemelse stem.

"E-Edward." Stotter ik, charmant hoor Bella.

"Hoe was je weekend?" Vraagt de god.

"Ehm, gewoon, zoals altijd, saai en… nou ja, saai dus." Hij grijnst en knikt.

"Hetzelfde geldt voor mij, saai en saai."

Hij knipoogt en loopt naar zijn Emmett en Jasper.

Ik voel het bloed naar m'n wangen stijgen, ik wil het liefst een gat graven en daar m'n tomaten hoofd in stoppen.
Stomme blos.

"Wanneer ga je hem vertellen dat je hem al jaren aanbidt?" Fluistert een plagerige stem in mijn oor.

"Nou, liefste Rosalie, dat is een hele eenvoudige vraag, nooit namelijk." De blonde godin lacht en gaat voor me staan.

"Zo wordt het dus nooit wat hè?" Ik snuf dramatisch.

"Alsof het ooit wat zal worden, wie wil er nou zo'n saai meisje?"

Rosalie rolt met haar ogen. "Hoezo minderwaardigheidscomplex?"

"Helemaal niet, gewoon de waarheid."

Ze rolt weer met haar ogen en begint weg te lopen. "Bella toch, ik geef hier geen antwoordt op want je weet zelf dat het niet waar is, ik ga naar Emmett." En ze lacht vrolijk naar me.

Ik doe geen moeite om terug te lachen en werp haar een zure blik.

Ik snap niet hoe ik de lessen heb overleefd, maar, het is me gelukt. Onderweg naar de kantine stop ik even bij m'n kluisje om boeken te verwisselen.

"Bella." Zodra ik de stem hoor ben ik meteen weer chagrijnig.

"Wat Mike?" Snauw ik. "Nou, heb je je al bedacht, ga je toch met me mee naar het lente bal?"

Ik zuig m'n wangen vol met lucht en blaas het langzaam uit.
"Oké Mike, ik zeg het je nog één keer. Nee."

Hij wil zijn mond openen maar ik leg mijn vinger op mijn lippen. "Stil Mike, zeg niets, want je hebt m'n humeur al aardig verpest. Zoek een leven, dag Mike."

Ik sla het kluisje hard dicht en draai me om op m'n hielen en loop snel naar de kantine.

Het is echt een stalker.

Ik loop door de gang waar Edward's kluisje is, mijn hart begint sneller te kloppen als ik hem tegen z'n kluisje zie leunen. Meisjes lopen zwijmelend langs hem heen.

"Hé Edward." Knipogen ze en proberen verleidelijk te kijken, proberen.

Ik wil straal langs hem heen lopen als hij m'n arm vastpakt.

"Niet zo snel, ga je naar de kantine?" Mijn huid tintelt door zijn aanraking.

"Ja."

"Oké, is het goed als ik met je meeloop?" Grijnst hij.

Ik knik en versnel mijn pas. "Heb je haast of zo?" Lacht hij.

Terwijl ik half loop te rennen houdt hij me makkelijk bij.

"Nee, hoezo? Loop ik te snel voor je?" Plaag ik.

Hij schudt zijn hoofd. "Nee, ik vroeg me gewoon af waarom jij zo snel naar de kantine wilt." Ik haal m'n schouders op.

Eindelijk bereiken we de kantine, ik duw de deuren open en loop naar onze tafel, Alice en Jasper zitten er al.
Verliefd kijken ze elkaar aan.

"Zo hé, die hebben het te pakken." Mompelt Edward.

Ik grijns en kijk hem aan.
"Ja behoorlijk, heb je Jasper al gesproken over zijn date met Alice?"

Hij knikt. "Ja, hij zei dat hij Alice helemaal geweldig vind en dat ze gezoend hebben."

Ik glimlach.
"Alice was net zo enthousiast, waarschijnlijk wat enthousiaster, want je kent Alice, trouwens, vind je het niet raar dat Jasper met je zusje heeft?"

Edward trekt een gezicht.
"Je moest eens weten." Ik trek een wenkbrauw omhoog.

"Nou?"

Hij zucht.
"Het is best wel vies om te weten dat je zusje met je beste vriend zoent." Ik grinnik. "Dat snap ik, ik ga wat halen, wil je wat hebben?" Hij schudt zijn hoofd.

"Nee, ik haal later wat, toch bedankt. Ik zie je zo."
O mijn god, ik heb gewoon een normaal gesprek met hem gevoerd zonder dat ik zo rood werd als een tomaat, ging stotteren of gewoon niet kon praten.

Ik ben trots op mezelf.
Wauw, wat rook hij lekker.
Zo… mannelijk en ah, gewoon onbeschrijfbaar lekker.

Rosalie en Emmett komen er net aan als ik het dienblad op de tafel ziet. "Hi!" Roept Alice vrolijk.

Jasper glimlacht naar haar en Emmett grijnst.

"Zo… klein zusje van me. Jasper en jij dus?" Alice glimlacht verlegen en grijnst dan. "Rose en jij hebben nu toch twee jaar?"
Rosalie knikt.

"Ik had nooit verwacht dat jullie het zo lang zouden volhouden."
Pest Edward.

"Nou jochie, moet jij nodig zeggen, wanneer zien we jou een keer met een vriendin?" Hij lacht. "Ooit, op een dag, misschien als ik tachtig ben." Rosalie schudt lachend haar hoofd.

"Waarschijnlijk."

Emmett kijkt Rosalie verliefd aan, waardoor Edward z'n vinger in z'n keel steekt en Alice begint te lachen, en omdat Alice lacht kan Jasper natuurlijk niet achterblijven.

Ze zijn allemaal zo gelukkig, Alice heeft Jasper, Emmett heeft Rosalie, Edward heeft de hele vrouwelijke populatie van de school aan z'n voeten liggen en ik heb niemand.

Hard, maar waar.
Ik bijt op m'n lip en probeer mee te lachen…

Blij spring ik op als de bel gaat. Ik stop snel de boeken in mijn tas en vlucht het lokaal uit. Als ik bij m'n kluisje aankom open ik die snel en wil hem meteen weer dicht doen als ik m'n jas heb. Dan valt er briefje uit het kluisje. Voor Bella. Staat erop. Nieuwsgierig open ik de envelop.

Lieve Bella,
Ik ben niet zo goed in dichten, daarom dit niet zo romantische briefje.
Lieve Bella,
Al maanden vind ik je ontzettend leuk.
Nee, leuk is niet het juiste woord, al maanden ben ik verliefd op je, ik
bewonder je van een afstandje, af en toe praat ik met je.
Je mooie bruine ogen, waarin ik verdrink als je me aan kijkt.
Je stem, zo lief, zoet, onschuldig.
Ik hou van je denkrimpel en als je over je voorhoofd wrijft als je ergens mee zit.
Bella, mooie Bella.


A/N: Dus? Wat denk je? ;D
So please review, dat is goed voor m'n ego.
Whehe. (6)

xoxo