A/N: Tak mnie naszło na napisanie małego shota.

Bohaterowie: Ragnor, Raphael, Magnus i w tle Alec.

Rating: K

Summary: Ragnor uważa, że to Magnus jest plotkarą, ale w rzeczywistości to nie ma większych plotkar niż on i Raphael, zwłaszcza jeśli chodzi o miłosne życie Bane'a. A o nowy związek Wysokiego Czarownika Brooklynu, ta dwójka nawet się zakłada.

Bohaterowie należą do Cassie Clare.

Miłego czytania.

"O plotkach i zakładach"

Ragnor zawsze uważał, że jego najlepszy przyjaciel, Magnus Bane, jest najbardziej upierdliwą istotą jaką kiedykolwiek spotkał. Sądził nawet, że bóg go pokarał tą przyjaźnią w pewien sposób. Oczywiście kochał Magnusa jak brata, ale jego narzekania często przyprawiały go o ból głowy.

A już najbardziej, gdy był zakochany.

Wtedy stawał się wręcz nie do zniesienia.

Nie dlatego, że był nad wyraz miły, ale dlatego, że był wyjątkowo męczący. Często Fell miał ochotę rzucić na niego jakąś klątwę, byleby się tylko zamknął.

- I mówię ci, on jest taki uroczy, taki...i piekielnie przystojny. - mówił już drugą godzinę o najnowszym obiekcie swoich westchnień. - Z początku myślałem, że to Herondale. Mówię ci, niemal kopia Willa, ale nie, on twierdzi, że jest z Lightwoodów.

- Wiem to, Magnusie, - Ragnor westchnął ze zrezygnowaniem do telefonu. - Wiem, że to Nocny Łowca, że to Lightwood. Mówiłeś już o tym.

- Tak?

- Tak, jakieś milion razy przez ostatnie dwie godziny, - burknął do telefonu, a po chwili sięgnął po kawałek karki z kieszeni tweedowej marynarki. Przyłożył ją bliżej słuchawki telefonu i zaczął miętolić między palcami. Jego salon wypełnił się szelestem. - Och, chyba tracę zasięg. Coraz gorzej cię słyszę, Magnus...Co...J...P...a.

I się rozłączył z przyjacielem, uśmiechając się sam do siebie.

Po kilku sekundach z kominka wyleciała, wprost na jego twarz, ognista wiadomość.

'Jak chciałeś się rozłączyć, trzeba było to zrobić po ludzku, durniu! Wiem, że nic ci nie przerywało! żadnego pożytku z przyjaciół!'

Po chwili kolejna wiadomość wyleciała z kominika.

'Jak ty będziesz chciał o czymś pogadać, to też się wypnę! Już nie będę słuchać twojego biadolenia, jak to tęsknisz za Raphaelem!'

Ragnor prychnął na tę wiadomość. Wcale nie tęsknił, no dobrze może tęsknił za rozmowami z młodym chłopakiem, ale na pewno nie biadolił o tym Bane'owi. Rzadko mu się zwierzał ze spraw dotyczących jego przyjaciół. To dlatego, że Magnus był straszną plotkarą, zwłaszcza, gdy popił. A lubił popić, Fell do tej pory pamięta słynną przygodę w Peru z lamami i dywanem latającym.

Gdy już miał zabierać się za odpisanie, by Bane nie boczył się jak małe dziecko, jego telefon ponownie rozbrzmiał. Głośne dźwięki dziewiątej symfonii Beethoven'a wypełniły jego pokój. Z niechęcią sięgnął po telefon, spodziewając się, że to ponownie Magnus. W tym momencie przeklinał siebie, że nie potrafił ustawić w telefonie różnych dzwonków dla różnych odbiorców. Cate pokazywała jak to robić, ale on zawsze zapominał. Kiedy jego oczy ujrzały nazwę dzwoniącego, odetchnął z ulgą.

- Witaj, Ragnorze, - męski głos z południowym akcentem odezwał się w słuchawce. - Co słychać?

- Witaj, Raphaelu, - odpowiedział mu, wyciągając nogi na starym podnóżku, jeszcze zakupionym we Francji w osiemnsatym wieku. - U mnie w jak najlepszym porządku, oprócz tego, że Magnus się chyba na mnie obraził.

- Dios mio, wyrzuciłeś jego brokat, czy pociąłeś mu ciuchy? - zapytał wampir.

- Gdzieżbym śmiał! Jeszcze nie chcę umierać. Trochę nieładnie się z nim rozłączyłem, gdy opowiadał o tym swoim nocnym łowcy. - Raphael tylko mruknął do telefonu. - Bóg mi świadkiem, Magnus nie przestaje o nim mówić.

- Wierz mi, wiem. - wtrącił Santiago. - Widziałem ich dwa tygodnie temu w knajpie. Sądziłem, że ten chłopak ma dwanaście lat. Pamiętam, że miał dwanaście lat.

- Jakiś czas temu. - Ragnor zaśmiał się, wkrótce dołączył do niego Raphael.

- Dios mio, oni są tutaj. - nagle rzucił wampir. - Obściskują się.

- Są na widoku? Inni ich widzą, czy bardziej gdzieś z tyłu…- włączył się Fell. - Jak on jest ubrany?

- Moment, przyjrzę się…- Ragnor usłyszał szelest i szemranie w telefonie, a po chwili Santiago odezwał się ponownie. - Magnus ma ten obsceniczny fioletowy płaszcz, ten w którym tak lubi chodzić. I jakieś białe spodnie...A ten łowca...zdaje się, że ma czarny sweter...tak to sweter. I ma strasznie rozmierzwione włosy, zakładam, że to robota Bane'a. Teraz popijają chyba wino, czuję alkohol.

- Myślisz, że twój telefon ma kamerę, mógłbyś im zrobić kompromitujące zdjęcie dla mnie.

- Mógłbyś otworzyć portal i się tu zjawić, - odparł Raphael, a Ragnor znów słyszał szmer w telefonie. - Przybądź do Nowego Jorku, będę miał więcej zabawy w obserwowaniu ich. Chyba nie masz teraz zleceń, prawda?

- Nie mam, - Ragnor chwycił zegarek kieszonkowy i wkładając go do kieszeni marynarki, wypowiedział zaklęcie otwierające portal. - Co to za knajpa?

- Niedaleko hotelu DuMort, byliśmy tam kiedyś na kolacji, ale nie widzę teraz dobrze nazwy.

Po chwili, gdy tylko jego salon rozbłysł się niebieskim światłem portalu, Ragnor Fell przestąpił przez niego, by zaraz znaleźć się nieopodal rzeczonej restauracji.

Kiedy podszedł do szklanych drzwi wejściowych, od razu zauważył swojego przyjaciela wampira, kryjącego się za kolumną, w prawej części stolików. Przemknął przez drzwi i jak najszybciej, by nie zostać zauważonym przez Magnusa i jego kompana, dołączył do wampira.

- Witaj, - gdyby Raphael był człowiekiem, mógłby się przestraszyć tak nagłego pojawienia się przyjaciela. - Jak tam zakochana para?

- Póki co, łowca mówił, że lepiej by było, jakby zostali w domu. - szepnął. - Na co Magnus zapytał, czy to jakaś propozycja łóżkowa. I ten łowca zrobił się tak czerwony na twarzy. - na chwilę przerwał, odrywając wzrok od Magnusa i Alec'a i spojrzał na Ragnora. - To dzieciak, jeszcze. Nie sądziłem, że Magnus gustuje w dzieciakach, a tym bardziej w nocnych łowcach.

Ragnor wzruszył ramionami, uśmiechając się krzywo.

- Ale jest zakochany, tylko spójrz na jego oczy. Aż się błyszczą. Dawno go takim nie widziałem, nie od czasu…

- Etty? - Fell pokiwał głową. - Pamiętam, jak o tym mówił. Ale wciąż jestem zdziwiony tym, że to nocny łowca.

- A ja myślę, że im się uda. - Raphael spojrzał na niego z brwią uniesioną w zdziwieniu. - Stawiam dziesięć dolarów, że im się uda.

- Stoi. - Wampir wystawił rękę do przyjaciela, a Ragnor chwycił ją i potrząsnął. - Przegrasz, Ragnorze.

- Ja jestem pewien, że im się uda.

A/N: I jak wrażenia?

Opinie będą mile widziane.

Intoxic