Μία ερωτική ιστορία για ένα από τα λατρεμένη μου ζεύγη. Καλή απόλαυση!
Όλοι οι αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες ανήκουν στην Τζόαν Ρόουλινγκ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Ήταν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα Δεκεμβρίου. Όλα έξω ήταν χιονισμένα και η λίμνη στο προαύλιο του Χόγκουαρτς είχε παγώσει εδώ και καιρό. Ωστόσο μέσα στους ζεστούς χώρους του κτηρίου η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή. Παντού υπήρχαν διακοσμητικές γιρλάντες, γκι και έλατα και σε όλους τους διαδρόμους ακούγονταν χαρμόσυνα κάλαντα σε διακριτικό τόνο. Οι μαθητές ετοιμάζονταν για το βραδινό χορό, πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Τα φορέματα είχα ραφτεί, τα κουστούμια είχαν παραγγελθεί και τα παπούτσια είχαν γυαλιστεί. Οι κοπέλες είχαν μαζευτεί ομάδες-ομάδες στους κοιτώνες τους και βοηθούσαν η μία την άλλη να ετοιμαστεί, ενώ τα αγόρια προσπαθούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή να απομνημονεύσουν τα βήματα του αυτοκρατορικού βαλς που θα καλούνταν να χορέψουν με τις ντάμες τους μερικές ώρες αργότερα.
Εν τούτοις στο έκτο πάτωμα του μεσαιωνικού πύργου, όπου φιλοξενούνταν τα διαμερίσματα των αριστούχων, η κατάσταση ήταν διαφορετική. Η Λίλι Πότερ καθόταν σε μία βαθιά μπεζέρα δίπλα από τη θαλπωρή της φωτιάς και κοιτούσε με εξεταστικό βλέμμα την ξαδέρφη της που βημάτιζε με αμήχανα βήματα μπροστά της.
«Ρόουζ, θα μού πεις τι συμβαίνει;», ρώτησε εν τέλει μετά από αρκετά λεπτά πλήρους σιωπής.
Η Ρόουζ Γουίζλη ανασήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε την κοκκινομάλλα κοπέλα λες και μόλις βγήκε από λήθαργο.
«Ναι, ναι», ψέλλισε.
Η Λίλι άρχισε να ανησυχεί. Δεν ήταν τυπική συμπεριφορά αυτή για τη Ρόουζ. Στην πραγματικότητα η Λίλι δε θυμόταν να την έχει ξαναδεί ποτέ έτσι. Η ξαδέρφη της ήταν πάντα η επιτομή της συγκράτησης, αν κάποιος το έθετε ευγενικά. Αν πάλι κάποιος το έθετε αγενώς, θα μπορούσε άνετα να την χαρακτηρίσει παγοκολόνα. Προς τι λοιπόν αυτή η ξαφνική σύγχυση;
Η Ρόουζ πήρε μία βαθιά ανάσα και με μία απότομη κίνηση έκατσε στην αντικρινή μπεζέρα από τη Λίλι. Την κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα και η Λίλι της χαμογέλασε προτρεπτικά. Η Ρόουζ ξανακατέβασε το κεφάλι της συνεχίζοντας να αναπνέει έντονα. Αν δεν ήταν μόλις δεκαεπτά χρονών, η Λίλι θα φοβόταν πως πάθαινε καρδιακή προσβολή.
«Λίλι … », ξεκίνησε επιτέλους να λέει με τα μάτια της καρφωμένα στα χέρια της που έστριβαν νευρικά το μαύρο της χιτώνα.
«Ναι … », είπε ενθαρρυντικά η Λίλι, για να της δώσει το έναυσμα να συνεχίσει.
Προφανώς είχε να της πει κάτι πολύ σημαντικό. Η Λίλι γνώριζε πως η ξαδέρφη της δεν έφερνε το χαμό για ψήλου πήδημα και ούτε πνιγόταν σε μία κουταλιά νερό. Ήταν από τους πιο έξυπνους και ικανούς ανθρώπους που ήξερε. Επομένως αυτό που αντιμετώπιζε τώρα, θα ήταν σίγουρα κάτι άξιο προσοχής. Στην αρχή, όταν τής ζήτησε να την επισκεφτεί στο δωμάτιο της, η Λίλι σκέφτηκε πως θα χρειαζόταν βοήθεια, για να ντυθεί για το χορό. Ως αριστούχος θα έπρεπε να χορέψει πρώτη και όλα τα βλέμματα θα ήταν καρφωμένα πάνω της. Ωστόσο, όταν μπήκε στο δωμάτιο της δεν αντίκρισε τίποτα άλλο πέρα από μία νευρική και αναστατωμένη Ρόουζ.
Όση ώρα περίμενε την ξαδέρφη της να βρει το θάρρος να ξεστομίσει αυτό που την ταλάνιζε, το μυαλό της Λίλι έτρεχε με ταχύτητα φωτός. Προσπαθούσε να φανταστεί γιατί την είχε φωνάξει, αλλά δε μπορούσε να βρει τίποτα. Η συμπεριφορά της Ρόουζ όλον τον προηγούμενο καιρό παρέμενε η ίδια. Δεν υπήρχε κανένα δείγμα να στραφεί κάπου. Όσο όμως και να είχε στύψει το κεφάλι της, τίποτα δε θα την προετοίμαζε για αυτό που ξεστόμισε την αμέσως επόμενη στιγμή η αγαπημένη της ξαδέρφη.
«Είμαι ερωτευμένη με το Σκόρπιους»
Η σιωπή έπεσε ανάμεσα τους σαν σίδερο. Ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν το τρίξιμο της φωτιάς, καθώς έγλυφε τα ξύλα. Η Ρόουζ μετά από αρκετό διάστημα απόλυτης ησυχίας, ανασήκωσε το κεφάλι της. Αντίκρισε τη Λίλι να την κοιτάει με απλανές βλέμμα ανοιγοκλείνοντας τα μάτια της σαν πορσελάνινη κούκλα.
«Λίλι, είσαι καλά;»
Καμία απάντηση.
«Λίλι, είσαι καλά;»
Πιο δυνατά αυτή τη φορά. Πάλι καμία απάντηση.
«Λίλι, για όνομα του Μέρλιν, σύνελθε!», φώναξε η Ρόουζ και πήγε κοντά της.
Γονάτισε μπροστά της και η Λίλι έστρεψε αργά-αργά το κεφάλι της, για να συναντήσει το ξαναμμένο πρόσωπο της ξαδέρφης της.
«Ρόουζ, νομίζω βλέπω όνειρο! Εφιάλτη! Τσίμπα με, τσίμπα με να ξυπνήσω! Είδα ότι ήσουν ερωτευμένη με το Σκόρπιους», ψέλλισε με βραχνή φωνή η Λίλι.
Η Ρόουζ κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
«Δεν είναι όνειρο, Λιλ. Είμαι όντως ερωτευμένη μαζί του. Τον αγαπώ»
Η Λίλι άνοιξε διάπλατα τα μάτια της κοιτώντας τη Ρόουζ λες και την έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή της.
«Ρόουζ, είσαι τρελή; Παρανόησες τελείως; Πώς είναι δυνατόν να αγαπάς το Σκόρπιους; Το Σκόρπιους! Από όλους τους μαθητές του Χόγκουαρτς το Σκόρπιους;»
Η Ρόουζ τράβηξε απογοητευμένη το βλέμμα της και σηκώθηκε ξανά όρθια με την πλάτη της γυρισμένη στην κεραυνοβολημένη κοπέλα.
«Ναι, Λιλ, ξέρω. Είναι Σλίδεριν και είναι Μάλφοϋ και είναι όλα αυτά που μας προειδοποίησαν οι γονείς μας να μην πλησιάσουμε. Εγωιστής, ισχυρογνώμων, ανταγωνιστικός, χειραγωγός, υπερφίαλος, ματαιόδοξος, γυναικάς»
Ακούμπησε το χέρι της στο πάσο πάνω από το τζάκι σαν να χρειαζόταν δύναμη να κρατηθεί από κάπου και ύστερα στράφηκε ξανά στην ξαδέρφη της και το πρόσωπο της είχε φωτιστεί με μία πρωτοφανή γλύκα. Δεν υπήρχε πουθενά ίχνος πάγου.
«Αλλά ταυτόχρονα είναι έξυπνος, αστείος, ευγενικός, συναισθηματικός, ναι, ναι, Λιλ, πίστεψε με! Τους τέσσερις μήνες που συγκατοικούμε ως αριστούχοι είδα ένα Σκόρπιους που αδυνατούσα να συλλάβω ότι υπάρχει. Είναι τόσο γλυκός, Λίλι, τόσο προστατευτικός. Πάντα πρόθυμος να αναλάβει όλα τα καθήκοντα, για να μην κουραστώ. Πάντα να φροντίζει για εμένα. Όταν είχα αρρωστήσει, κατέβηκε στην κουζίνα και μού έφτιαξε σούπα. Για την εργασία που είχαμε μαζί στη Βοτανολογία, έχασε δύο συνεχόμενες προπονήσεις Κουίντιτς, επειδή ήξερε πόσο αγχωμένη ήμουν και ήθελα να την κάνουμε καλά. Σού λέω, Λίλι, δεν είναι ο Σκόρπιους που ξέρεις, δεν είναι ο Σκόρπιους που εγώ ήξερα»
«Θες να πεις ο Σκόρπιους που είναι κακός με όλους, δεν ενδιαφέρεται για κανέναν εκτός από το τομάρι του, κοροϊδεύει τους αδύναμους, χρησιμοποιεί τους ανθρώπους και αφήνει κοριτσάκια να κλαίνε στις τουαλέτες για πάρτη του!», ανασήκωσε τα φρύδια της η Λίλι παίρνοντας μία έκφραση που δήλωνε, πως έλεγε το προφανές.
«Μαζί μου δεν είναι έτσι», ανταπάντησε χαμηλόφωνα η Ρόουζ γυρίζοντας ξανά προς το τζάκι. «Όλον αυτόν τον καιρό έχουμε συζητήσει πολύ, έχουμε ανοιχτεί πολύ ο ένας στον άλλον. Μού έχει εκμυστηρευτεί πράγματα για τον εαυτό του και την οικογένεια του που δεν είχε μοιραστεί ποτέ ξανά. Έτσι τον ερωτεύτηκα, Λιλ, για αυτόν τον αγάπησα. Για το Σκόρπιους που δεν ξέρει κανένας άλλος»
Η Λίλι έμεινε μερικά λεπτά σιωπηλή προσπαθώντας να αποδεχθεί την αλήθεια της παρούσας κατάστασης. Η ξαδέρφη της, η Ρόουζ Γουίζλη, η πιο έξυπνη και ικανή μάγισσα του σχολείου, είχε πέσει στα δίχτυα της γοητείας του πιο κακόβουλου μάγου του Χόγκουαρτς. Η Λίλι πίστευε πως πρώτα θα πάγωνε η κόλαση και μετά θα ήταν ποτέ αυτό δυνατό, για αυτό δεν είχε ανησυχήσει καθόλου, όταν η Ρόουζ της είχε πει τον περασμένο Ιούνιο πως είχε αναδειχθεί αριστούχος μαζί του και από την επόμενη χρονιά θα μοιράζονταν τον ίδιο κοιτώνα.
Η ξαδέρφη της δεν ήταν κανένα σαχλό κοριτσάκι που θα έλιωνε απλά στο πέρασμα του, όπως έκαναν σχεδόν όλες οι μαθήτριες του Χόγκουαρτς. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η Ρόουζ έμοιαζε τελείως ανεπηρέαστη από την παρουσία του και αυτόν τον αέρα του διεστραμμένου γόη που ξετρέλαινε τους πάντες και έτσι η Λίλι μπορούσε να κοιμάται ήσυχη τα βράδια. Πόσο έξω είχε πέσει!
Ίσως θα έπρεπε να το περιμένει. Η Ρόουζ ήταν τόσο αδαής στα ερωτικά θέματα και εκείνος τόσο έμπειρος στο να παίρνει αυτό που ήθελε. Και σίγουρα ήθελε να κατακτήσει το κορυφαίο τρόπαιο που είχε να του προσφέρει το Χόγκουαρτς. Το τρόπαιο που κανείς άλλος δεν τολμούσε καν να σκεφτεί να επιθυμήσει.
Η Λίλι έσφιξε με αγανάκτηση τα χέρια της φανταζόμενη το κοροϊδευτικό χαμόγελο που θα κοσμούσε τα χείλη του, όταν θα επιτύχαινε τους σκοπούς του, όταν θα χρησιμοποιούσε την ξαδέρφη της για την ευχαρίστηση του και ύστερα θα την παρατούσε σαν αντικείμενο χωρίς αξία. Όχι, η Λίλι Πότερ δε θα το επέτρεπε ποτέ αυτό!
Σηκώθηκε και πλησίασε τη Ρόουζ. Ήξερε πόσο πεισματάρα ήταν η ξαδέρφη της και ότι αν της πήγαινε κόντρα ή της έδειχνε ασυγκράτητα την άρνηση και την αποδοκιμασία της, τότε θα ήταν σαν να την έστελνε κατευθείαν στην αγκαλιά αυτού του σατράπη. Εδώ χρειαζόταν διπλωματία και ευτυχώς η Λίλι ούσα η μικρότερη αδερφή δύο υπερπροστατευτικών αγοριών είχε μάθει πώς να ελίσσεται σε δύσκολες καταστάσεις. Ακούμπησε απαλά τα χέρια της στους λεπτούς ώμους της Ρόουζ και την χάιδεψε παρηγορητικά.
«Εμπιστεύομαι την κρίση σου, Ρόζι. Για να λες πως μαζί σου είναι διαφορετικός, τότε έτσι θα είναι. Ξέρω πως δεν πέφτεις απλά με ένα πλάνο βλέμμα και ένα όμορφο πρόσωπο. Ο Σκόρπιους έπρεπε να προσπαθήσει, για να σε κερδίσει. Το μόνο που σου ζητάω είναι να προσέχεις σε αυτή τη σχέση»
Η Ρόουζ απομακρύνθηκε βιαστικά από την ξαδέρφη της και στάθηκε μερικά βήματα μακριά της κοιτώντας την βαθιά στα μάτια. Η Λίλι κατέβασε παραξενεμένη τα χέρια της.
«Αυτό είναι το πρόβλημα, Λιλ. Δεν υπάρχει σχέση, δεν υπάρχει τίποτα. Δεν έχει εκδηλώσει κανένα ερωτικό ενδιαφέρον για εμένα», είπε με σπασμένη φωνή.
Μία έκφραση απρόσμενης δυσπιστίας κόσμησε το όμορφο πρόσωπο της μικρής Πότερ.
«Ο Σκόρπιους; Δεν έχει εκδηλώσει κανένα ερωτικό ενδιαφέρον ο Σκόρπιους;»
Η Ρόουζ κούνησε με συγκαταβατική άρνηση το κεφάλι της.
«Όταν σού λέω πως μαζί μου είναι διαφορετικός, το εννοώ. Από τη στιγμή που αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε ως αριστούχοι, ήδη από την πρώτη μας επαφή στο τρένο, δεν έχει εκφράσει ούτε ίχνος φλερτ. Είναι πάντα τρυφερός και γλυκός, αλλά ταυτόχρονα τόσο σοβαρός και μετρημένος. Δε μού χαμογελάει, όπως χαμογελάει σε όλες τις άλλες, δεν πετάει ερωτικά υπονοούμενα και ανήθικες προτάσεις, φευ δε με έχει αγγίξει ούτε μία φορά ηθελημένα! Τη μοναδική περίπτωση που τα χέρια μας ακούμπησαν κατά λάθος, τράβηξε το δικό του αστραπιαία λες και τον είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Δε με ακολουθεί στο μπάνιο, ούτε εισβάλει για να με πιάσει γυμνή. Χτυπάει πάντα πριν μπει στο δωμάτιο μου. Για όνομα του Μέρλιν, χτυπάει πριν μπει στο σαλόνι!»
Η Λίλι κοιτούσε την ξαδέρφη της να μιλά χειρονομώντας έντονα και δε μπορούσε να συνέλθει από τα απανωτά σοκ. Πού κρυβόταν αυτός ο Σκόρπιους Μάλφοϋ τα πέντε χρόνια που τον ήξερε;
«Ακούγεται όντως τελείως διαφορετικός», ξεστόμισε. «Σαν να είναι κάποιος άλλος!»
«Ναι, είναι κάποιος άλλος. Μαζί μου είναι κάποιος άλλος, αυτός με τον οποίο είμαι ερωτευμένη. Αλλά και τι δε θα έδινα να ήταν και λίγο όπως με όλες τις άλλες! Να με κοιτά με αυτόν τον τρόπο, τον γεμάτο πόθο. Πολλές φορές εμένα δε με κοιτάει καν, σκύβει τα μάτια του! Το ξέρω, δεν έχω ίχνος θηλυκότητας. Αμέλησα αυτό το κομμάτι του εαυτού μου, πάντα προσκολλημένη στη δύναμη του μυαλού μου. Όμως μέχρι τώρα κανείς άλλος δε μου είχε βγάλει αυτά τα συναισθήματα, το γνωρίζεις. Δε με ενδιέφερε να τραβήξω την προσοχή κανενός. Και τώρα είμαι δεκαεπτά χρονών και τελείως άπειρη. Έχω προσπαθήσει να του κινήσω το ενδιαφέρον, αλλά δεν έχω ιδέα πώς. Δε μου έχει ξανατύχει ποτέ τίποτα παρόμοιο και ούτε υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο που να σου λέει τι να κάνεις! Για αυτό χρειάζομαι τη βοήθεια σου Λίλι, είσαι η τελευταία μου ελπίδα πριν αποδεχθώ πως απλά δε μπορεί να με δει ερωτικά»
Η Ρόουζ σταμάτησε το λογύδριο της και κάρφωσε την ξαδέρφη της με μεγάλα απεγνωσμένα μάτια. Η Λίλι πάλευε να βάλει τις χαοτικές σκέψεις της σε μία τάξη. Η αιφνίδια ταραχή που υπέστη μέσα σε ένα απόγευμα, μέσα σε μισή ώρα, ήταν η μεγαλύτερη της μέχρι τώρα ζωής της. Η ξαδέρφη της ήταν ερωτευμένη με το Σκόρπιους Μάλφοϋ, ο οποίος της φερόταν σαν Άγιος, και ζητούσε από τη Λίλι τρόπους να τον σαγηνεύσει. Τα άστρα είχαν έρθει ανάποδα μέσα σε μία στιγμή!
Η Λίλι έμεινε να κοιτάζει την κοκκινομάλλα μάγισσα μπροστά της προσπαθώντας να καταλάβει, πού είχε πάει η αγαπημένη της ξαδέρφη. Η υπεύθυνη, τελειομανής, απροσπέλαστη Ρόουζ Γουίζλη που έμενε διαρκώς χωμένη στα βιβλία της περιβαλλόμενη από μία αδιαπέραστη αύρα ορθότητας και σοβαρότητας. Πάντα η πιο ώριμη, η πιο λογική, η πιο συγκρατημένη. Χωρίς καμία έξαρση τρέλας, επανάστασης, ασυδοσίας. Μέχρι που έκανε το μεγάλο μπραφ και πήγε και ερωτεύτηκε το Σκόρπιους Μάλφοϋ!
Η Λίλι δεν ήθελε καν να φανταστεί τι θα γινόταν, μόλις το μάθαιναν οι γονείς τους και τα αδέρφια τους. Όμως σε αντίθεση με τη Ρόουζ, η Λίλι Πότερ έκρυβε συνεχώς μέσα της μία δόση σκανταλιάς. Και το να βοηθήσει τη μοναχοκόρη του Ρον και της Ερμιόνης Γουίζλη να ξελογιάσει το γιο του μισητού εχθρού τους ήταν η επιτομή της σκανταλιάς. Όμως δεν ήταν αυτό το σημαντικό.
Το σημαντικό ήταν πως η Ρόουζ χρειαζόταν τη βοήθεια της και η Λίλι θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της, για να είναι ευτυχισμένη η ξαδέρφη της. Αν την εγκατέλειπε τώρα, η Ρόουζ θα κατακεραυνωνόταν πλήρως από τον άτυχο έρωτα της για το Μάλφοϋ και ίσως να μην το ξεπερνούσε ποτέ, καθώς σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν πολλοί, η ξαδέρφη της ήταν άκρως συναισθηματικό και ευαίσθητο ον που όταν αγαπούσε κάποιον, τον αγαπούσε βαθιά. Η Ρόουζ είχε την ανάγκη της και η Λίλι θα ήταν εκεί για εκείνη.
Παρότι δύο χρόνια μικρότερη, η ίδια είχε πολύ μεγαλύτερη πείρα στα θέματα των αγοριών. Εκτός του ότι είχε μεγαλώσει με δύο από αυτά, οπότε ήξερε πώς σκέφτονται και δρουν, η εκ γενετής φύση της ήταν πολύ πιο ερωτική από εκείνη της ξαδέρφης της, χαρακτηριστικό που όφειλε και στους δύο γονείς της, αλλά περισσότερο στη μητέρα της. Έτσι, τα ορμονικά σκιρτήματα επισκέφθηκαν πρώτη φορά τη Λίλι πολύ νωρίτερα.
Άρχισε να προσέχει το αντίθετο φύλο και να πειραματίζεται μαζί του με μία αθωότητα που συνεχώς λιγόστευε, ώσπου πέρυσι στα μέσα της χρονιάς ανακάλυψε τα μυστικά του έρωτα παρέα με το γιο του καθηγητή τους της Βοτανολογίας, Φρανκ Λόνγκμποτομ. Από τότε η σχέση τους είχε εξελιχθεί σε κάτι πολύ παραπάνω από πλατωνική, όμως κανείς δε γνώριζε για αυτό πέρα από τη Ρόουζ. Τα αδέρφια της θα πάθαιναν τέτανο.
Η Λίλι σκέφθηκε πως η Ρόουζ της είχε σταθεί σπαθένια από την πρώτη στιγμή που είχε μάθει για την τροπή των συνευρέσεων τους με το Λόνγκμποτομ και παρότι δε συμφωνούσε με το μικρό της ηλικίας της, της έκανε αδιαμαρτύρητα πλάτες εμπιστευόμενη πλήρως την κρίση της, σύμφωνα με την οποία ήταν έτοιμη για αυτό το βήμα από καιρό.
Η Λίλι θυμόταν πόσο είχε προβληματιστεί η Ρόουζ με αυτήν την εκμυστήρευση και η Λίλι την είχε παρηγορήσει λέγοντας της πως ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί στους δικούς του ρυθμούς. Και τώρα που επιτέλους είχε έρθει η ερωτική αφύπνιση για τη Ρόουζ, η Λίλι έπρεπε να την νουθετήσει όσο περισσότερο μπορούσε.
Ήταν άλλωστε απολαυστικό μία φορά στη ζωή της να νιώθει, ότι κατείχε μία γνώση που δεν κατείχε η Ρόουζ. Όχι, από κακία και ζήλεια, κάθε άλλο. Απλά της άρεσε που είχε εν τέλει να προσφέρει κάτι χρήσιμο στην ξαδέρφη της, η οποία πάντα την πρόσεχε σαν μεγαλύτερη αδερφή. Και σε καμία περίπτωση δε θα την άφηνε απροστάτευτη απέναντι στο Σκόρπιους, ο οποίος όσο αλλαγμένος και να φαινόταν, δεν έπαυε να είναι Μάλφοϋ.
Η Λίλι πλησίασε την ξαδέρφη της και την έπιασε τρυφερά από τα χέρια.
«Θα σε βοηθήσω, Ρόζι, αν αυτό θέλεις. Όμως πρέπει να προσέχεις. Υποσχέσου μου πως θα προσέχεις. Υποσχέσου μου πως δε θα καταλήξεις όπως όλες αυτές οι χαζογκόμενες που ο Σκόρπιους καταπίνει για πρωινό! Φαντάζομαι τώρα που θα συγκατοικείτε θα έχεις δει πόσο γρήγορα αλλάζει ερωτικές συντρόφους», είπε η Λίλι κοιτώντας την ξαδέρφη της με σχεδόν παρακλητικά μάτια.
Η Ρόουζ απομάκρυνε ελαφρά το βλέμμα της.
«Βασικά, Λιλ, όσο καιρό μένουμε μαζί, δεν έχει φέρει καμία. Δεν ξέρω αν συναντάει κοπέλες, αλλά αν το κάνει, το σίγουρο είναι πως δεν το κάνει στην κρεβατοκάμαρα του»
Η Λίλι κούνησε ασυναίσθητα το κεφάλι της από την έκπληξη.
«Καμία; Καμία;»
Η Ρόουζ ανασήκωσε τα φρύδια της απαντώντας αρνητικά. Η Λίλι ανοιγόκλεισε σαν χαμένη τα μάτια της.
«Πολύ παράξενα μού φαίνονται όλα αυτά», μονολόγησε.
Είναι δυνατόν ο Σκόρπιους να είχε όντως αλλάξει; Είναι δυνατόν μέσα σε τέσσερις μήνες να είχε πάψει να είναι ο απαίσιος χαρακτήρας που γνώριζαν όλοι και να είχε μετατραπεί σε ιππότη σε άσπρο άλογο; Η Λίλι ήξερε ότι η ξαδέρφη της είχε την ικανότητα να βγάζει στους ανθρώπους τον καλύτερο τους εαυτό, όμως είχε αυτή τη δύναμη και πάνω στον καταχθόνιο Σλίδεριν; Η Λίλι δε μπορούσε να είναι σίγουρη, αλλά αν του είχε δώσει μία ευκαιρία η ξαδέρφη της, τότε θα του έδινε και εκείνη.
«Ρόουζ, από όσα μου λες δε μπορώ παρά να σκεφτώ ότι σε θέλει. Δε γίνεται να συμπεριφέρεται έτσι κοντά σου χωρίς να νιώθει πράγματα για εσένα»
Η Ρόουζ την κοίταξε σαν παιδάκι μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα δώρα.
«Αλήθεια λες, Λιλ; Αλήθεια πιστεύεις πως με θέλει;»
«Ναι, έτσι πιστεύω», χαμογέλασε συγκαταβατικά η Πότερ. «Φυσικά, θα πρέπει να τον δω παρουσία σου για να καταλήξω σε ασφαλή συμπεράσματα, όμως δε μπορώ να εξηγήσω αλλιώς τη συμπεριφορά του.
Το ύφος της Ρόουζ σκυθρώπιασε ελαφρά.
«Και τι πρέπει να κάνω εγώ, Λιλ; Να του μιλήσω ευθέως; Είναι ο μόνος τρόπος που ξέρω!»
«Όχι, σε καμία περίπτωση!», βιάστηκε να απαντήσει η Λίλι. «Δε γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα. Στον έρωτα όπως και στον πόλεμο χρειάζεται τακτική. Μην ξεχνάς πως είναι μόλις δεκαεπτά χρονών και αγόρι, άρα ανώριμο και χαζό από τη φύση του, ενώ ταυτόχρονα φέρει μαζί του και μία κληρονομιά που είναι δύσκολο να αποτινάξει. Όλοι περιμένουν από εκείνον να είναι ένας Σλίδεριν και ένας Μάλφοϋ. Είναι πιθανόν να μη μπορεί να συλλάβει ούτε ο ίδιος πώς και γιατί νιώθει έτσι για εσένα»
Η Ρόουζ άκουγε τη μικρή της την ξαδέρφη και της ήταν δύσκολο να αντιληφθεί πόσο μέσα είχε πέσει. Όλοι περιμένουν από εκείνον να είναι ένας Σλίδεριν και ένας Μάλφοϋ.
«Είναι πιο εύκολο να δίνεις στους άλλους αυτό που περιμένουν από εσένα», της είχε πει ένα βράδυ, το βράδυ που τον ερωτεύτηκε.
Όλη τους η προηγούμενη συγκατοίκηση πήγαινε βήμα τω βήμα σε αυτήν την αποκάλυψη, όμως η Ρόουζ δεν το κατάλαβε παρά μόνο όταν η συνειδητοποίηση την χτύπησε σαν γροθιά στο στομάχι. Εκείνη τη νύχτα, στο σαλόνι, μπροστά από το τζάκι, μία νύχτα που έμοιαζε με τη σημερινή, αλλά ήταν η πρώτη διαφορετική νύχτα μέσα στις τόσες νύχτες της ζωής της.
«Οπότε τι θα γίνει, Λίλι;», ρώτησε εναγωνίως η Ρόουζ.
«Θα χρησιμοποιήσουμε τα κλασικά πρωτόγονα όπλα της γοητείας», απάντησε εκείνη σκεφτόμενη. «Όσο και να έχει αλλάξει, δε μπορεί, άνδρας είναι. Εσύ αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να του δείξεις πως του επιτρέπεις να είναι άνδρας μαζί σου»
Η Ρόουζ έμεινε να την κοιτάζει λες και είχε μόλις προσγειωθεί από τον πλανήτη Άρη.
«Δεν κατάλαβα λέξη από ό,τι είπες, Λιλ!», παραδέχθηκε σηκώνοντας τα χέρια της ψηλά.
«Είναι πολύ απλό, Ρόζι! Πρέπει να χαλαρώσεις! Να γίνεις πιο ευάλωτη, πιο εύθραυστη. Πρέπει να αφήσεις στην άκρη την ορθότητα σου και να τσαλακώσεις λίγο την εικόνα σου. Αλλιώς θα μείνει να σε θαυμάζει πάντα από μακριά. Πρέπει να γίνεις λίγο πιο γήινη για να μπορέσει να σε πλησιάσει»
Η Ρόουζ κατέβασε τα μάτια της προβληματισμένη. Να αφήσει την ορθότητα της στην άκρη; Να γίνει πιο ευάλωτη; Πιο χαλαρή; Πώς θα το κατάφερνε αυτό; Αυτός ήταν ο χαρακτήρας της. Αυτό ήταν το μόνο που ήξερε, αυτό ήταν που ήξεραν όλοι από εκείνη, αυτό ήταν που περίμεναν όλοι από εκείνη. Το μυαλό της πήγε στο Σκόρπιους και στη δύναμη που είχε επιδείξει να αφήσει πίσω του αυτό που περίμεναν όλοι από εκείνον. Έπρεπε να βρει και αυτή το θάρρος να το κάνει. Δεν έπρεπε απλά, το ήθελε. Ήθελε να αφήσει τον εαυτό της να μεθύσει από το φίλτρο του έρωτα του και να του επιτρέψει να την αλλοιώσει όπως μόνο τα μεγάλα όνειρα ξέρουν να κάνουν. Ναι, θα έσπαγε την εικόνα της σε χίλια κομμάτια. Για εκείνον, αλλά πρωτίστως για εκείνη.
«Εντάξει!», είπε με στεντόρεια φωνή. «Τι ακριβώς πρέπει να κάνω;»
Η Λίλι συνειδητοποίησε εκείνη τη στιγμή με απόλυτη βεβαιότητα πόσο ερωτευμένη ήταν η ξαδέρφη της με το Σκόρπιους. Για κανέναν και τίποτα άλλο μέχρι τώρα δεν είχε δεχθεί να κάνει την παραμικρότερη παραχώρηση. Το καλό που του θέλω να το αξίζει, σκέφτηκε ενδομύχως πριν γυρίσει πάλι στη Ρόουζ.
«Ξεκινάμε πολύ καλά, με το Χριστουγεννιάτικο πάρτι και το χορό που θα πρέπει να χορέψετε ως αριστούχοι. Είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνεις μία πιο εναλλακτική εμφάνιση. Καταρχάς δείξε μου τι θα φορέσεις», είπε η Λίλι έχοντας πάρει επαγγελματικό ύφος.
Η Ρόουζ δάγκωσε απαλά τα χείλη της και άρχισε να παίζει πάλι με το ύφασμα του χιτώνα της.
«Ναι, για αυτό», ψέλλισε δειλά. «Ξέρεις, Λιλ, δεν είναι και η καλύτερη επιλογή. Το είχα αγοράσει από το καλοκαίρι που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε θα ερωτευόμουν ποτέ το Σκόρπιους, ούτε και κανέναν άλλο για να λέμε την αλήθεια», προσέθεσε δικαιολογούμενη.
Η Λίλι την κοίταξε συνοφρυωμένη.
«Εντάξει», ανταπάντησε μακρόσυρτα. «Δεν πειράζει, μάγισσες είμαστε, κάπως θα μπορέσουμε να το βελτιώσουμε»
Η Ρόουζ φάνηκε να αναπτερώνεται ελαφρώς με τα λόγια της ξαδέρφης της και πλησίασε με γρήγορα βήματα τη ντουλάπα της. Την άνοιξε και σπρώχνοντας στην άκρη κάποια άλλα ρούχα, ξεκρέμασε ένα σύνολο και το τράβηξε έξω κρατώντας το όρθιο με αδημονούντα μάτια. Η Λίλι κατάπιε με δυσκολία. Είχε συνηθίσει στην παντελή απουσία γούστου εκ μέρους της ξαδέρφης της, αλλά αυτό που κρεμόταν από την ασημένια κρεμάστρα μόνο κολακευτικά θα μπορούσε κάποιος να το ονομάσει κακόγουστο. Το φόρεμα ήταν για κλάματα. Ήταν ένα ασχημάτιστο σακί από φτηνό καφέ σατέν.
«Ρόουζ, ειλικρινά τι σκεφτόσουν;», δε μπόρεσε να κρατηθεί και να μη ρωτήσει η Λίλι.
«Τι να σου πω, Λιλ; Η μητέρα μου το διάλεξε. Ούτε καν το είχα δοκιμάσει. Είπε ότι το καφέ μού πάει και το πήραμε»
«Ναι, η θεία Ερμιόνη έχει πολλά καλά αλλά η καλαισθησία στο ντύσιμο δεν είναι ένα από αυτά», μουρμούρισε η Λίλι. «Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία. Τώρα πρέπει να δούμε πώς μπορούμε να το σουλουπώσουμε», προσέθεσε πλησιάζοντας το φόρεμα λες και ήταν σιχαμερός τρωγλοδύτης.
Το έπιασε στα χέρια της αηδιάζοντας σχεδόν από την αίσθηση και έβγαλε το ραβδί της από την εσωτερική τσέπη της στολής της. Η Ρόουζ την παρατηρούσε λες και η σωτηρία της κρεμόταν από την απόφαση της.
«Χμμ, καταρχάς το καφέ το αποκλείουμε. Και μην ξανακούσεις τη μάνα σου αν σου πει πως σού πάει το καφέ! Το καφέ δεν πάει σε κανέναν!», γύρισε και την κοίταξε με μάτια που πετούσαν φλόγες και η Ρόουζ κούνησε γρήγορα καταφατικά το κεφάλι της φοβούμενη την οργή της. «Τώρα, το σατέν το ξεχνάμε, πολύ πασέ, το ντραπέ με τίποτα, το στράπλες επίσης, τουλάχιστον μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μάξι», συνέχισε η μικρή Πότερ και όση ώρα μονολογούσε είχε ρίξει το φόρεμα στο κρεβάτι της Ρόουζ και εκτελούσε πάνω του διάφορα μαγικά.
Η Ρόουζ έβλεπε με έκσταση το ταπεινό φουστάνι της να γίνεται καμβάς υψηλής ραπτικής. Η Λίλι τού άλλαζε συνεχώς το σχήμα, το κόψιμο, το χρώμα, το μήκος μουρμουρίζοντας ακαταλαβίστικους όρους μόδας που η Ρόουζ άκουγε πρώτη φορά στη ζωή της. Τα μάτια της πηδούσαν πότε στο κρεβάτι της, που είχε μετατραπεί σε πάγκο πειραμάτων, και πότε στο προβληματισμένο πρόσωπο της ξαδέρφης της, που είχε απορροφηθεί πλήρως στα μαγικά της.
Είχε περάσει αρκετή ώρα και η Ρόουζ είχε αρχίσει να απογοητεύεται πως η περίπτωση του ρούχου της ήταν ανίατη, όταν ξαφνικά η Λίλι έβγαλε μία κραυγή θριάμβου και με ένα τελικό λάκτισμα του ραβδιού της εμφάνισε μπροστά στα έκθαμβα μάτια της νεαρής μάγισσας ένα φόρεμα τόσο αριστοτεχνικό, που στη θέαση του ακόμα και η Ρόουζ δε μπορούσε παρά να νιώσει ένα ψήγμα θαυμασμού.
«Ουάου», ψέλλισε.
Η Λίλι στράφηκε προς το μέρος της ενθουσιασμένη.
«Δεν είναι τέλειο, Ρόζι; Είχα δει ένα παρόμοιο σε ένα περιοδικό μόδας και μού είχε κάτσει να το φτιάξω για εμένα, όμως νομίζω είναι το ιδανικό για την αποψινή σου αποστολή»
Η Ρόουζ πλησίασε με τρεμάμενα χέρια το ύφασμα, φοβούμενη πως θα διαλυόταν κάτω από το άγγισμα της.
«Είναι τόσο μαλακό», παρατήρησε εκστασιασμένη.
«Καθαρή μουσελίνα», απάντησε περήφανα η Λίλι.
«Και τι όμορφο χρώμα!», είπε η Ρόουζ αναφερόμενη στο εκτυφλωτικό κόκκινο. «Και τα πετράδια! Μοιάζουν αληθινά!»
«Κρύσταλλα», την διόρθωσε η ξαδέρφη της. «Και είναι αληθινά. Για ποιο λόγο είμαστε μάγοι αν δε μπορούμε να ζούμε μέσα στην πολυτέλεια», σχολίασε πειραχτικά.
Η Ρόουζ ανασήκωσε επιτέλους το φόρεμα στα χέρια της προβάροντας το πάνω της.
«Ρόουζ, σού πηγαίνει περίφημα! Και καθόλου προκλητικό, όπως το θέλεις. Μόνο ένα τετράγωνο πλάτης έξω, ίσα για να δημιουργεί υποσχέσεις. Γιατί αυτό θέλουμε. Να δημιουργήσεις υποσχέσεις», χαμογέλασε κλείνοντας πονηρά το μάτι στην ξαδέρφη της που είχε γυρίσει προς τον καθρέφτη του κομό της χαζεύοντας το είδωλο της.
«Είναι υπέροχο, Λιλ. Σε ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ πολύ!», είπε δίχως να μπορεί να ξεκολλήσει τα μάτια της από την εικόνα της.
Η Λίλι γέλασε ικανοποιημένη.
«Χαρά μου. Καιρός ήταν να σε δω λίγο ενθουσιασμένη με την εξωτερική σου εμφάνιση. Αλλά πρέπει να βιαστούμε, έχει περάσει η ώρα. Έχουμε να φτιάξουμε τα παπούτσια και το μακιγιάζ σου και τα μαλλιά σου και τα αξεσουάρ», ξεκίνησε να απαριθμεί η Λίλι μετρώντας με τα δάχτυλα της.
Η Ρόουζ κούνησε συγκαταθετικά το κεφάλι της κοιτώντας ακόμα στον καθρέφτη.
Μιάμιση ώρα και ένα μπάνιο με πλήρη αποτρίχωση αργότερα η Ρόουζ Γουίζλη ξανακοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξη. Αυτή η χαριτωμένη κοπέλα που έβλεπε μπροστά της, τής αποκαλυπτόταν για πρώτη φορά.
«Λίλι … », ψέλλισε με δυσκολία. «Μοιάζω, μοιάζω όμορφη», χαμογέλασε διστακτικά.
«Είσαι όμορφη», την διόρθωσε η ξαδέρφη της. «Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να αναδείξω αυτό που είχες ήδη με λίγα μαγικά», προσέθεσε μειδιώντας δείχνοντας με τα μάτια της τη σειρά από καλλυντικά που ήταν αφημένα στο πάσο της τουαλέτας.
Εδώ και μία ώρα προσπαθούσαν να διαλέξουν το ιδανικό βάψιμο για τη Ρόουζ. Η Λίλι είχε αποπειραθεί να της πειράξει και τα μαλλιά, όμως εκείνα είχαν αντιδράσει επαναστατικά σε οποιαδήποτε παρέμβαση. Έτσι, τα άφησε στο κλασικό στυλ τους, σγουρά και όρθια να πετάνε προς κάθε κατεύθυνση. Ήταν σίγουρα η προσωπική νότα της Ρόουζ. Κανείς άλλος δεν είχε τέτοια μαλλιά.
Στο μακιγιάζ όμως είχε κάνει θαύματα. Όχι, να το περηφανευτεί, αλλά η Λίλι ήταν άσος σε κάτι τέτοια. Ασχολιόταν πολύ με την εξωτερική της εμφάνιση και δαπανούσε ώρες διαβάζοντας σχετικά περιοδικά και εφαρμόζοντας στην πράξη τις συμβουλές τους. Η μητέρα της τής φώναζε που βαφόταν από τόσο μικρή, όμως η Λίλι προτιμούσε να βγει έξω χωρίς βρακί παρά χωρίς το κονσίλερ της. Ευτυχώς, είχε καταφέρει να χώσει στις αποσκευές της το μεγάλο νεσεσέρ με τα καλλυντικά της δίχως να την πάρει πρέφα η μάνα της και έτσι τώρα ήταν πλήρως εξοπλισμένη για την κορυφαία αποστολή του αιώνα· να κάνει τη Ρόουζ Γουίζλη γυναίκα.
Η Λίλι αγαπούσε την ξαδέρφη της μέχρι τα βάθη της καρδιάς της, ωστόσο έπρεπε να παραδεχτεί ότι όσο μυαλό είχε, τόσο θηλυκότητα της έλειπε. Και να πεις ότι δεν είχε φυσικά χαρίσματα… Πλείστα όσα! Ωραία επιδερμίδα, ωραίες γραμμές, ψιλόλιγνη κορμοστασιά, ελάχιστη τριχοφυΐα! Όσα όμως προτερήματα της είχε δώσει η φύση, τα χαντάκωνε με τον πιο βάναυσο τρόπο. Φορούσε συνεχώς φαρδιά και άχρωμα ρούχα ενώ δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ ούτε λιπ γκλος! Ευτυχώς που τα φρύδια της είχαν από μόνα τους σαϊτεμένο σχήμα με απουσία τριχών ανάμεσα τους, διαφορετικά θα τα είχε αφήσει να φυτρώσουν σαν βούρτσες.
Μέχρι στιγμής όσες απόπειρες είχε κάνει η Λίλι να τής αλλάξει νοοτροπία, είχαν πέσει στο κενό. Η Ρόουζ δεν έβλεπε την παραμικρότερη αιτία να δαπανήσει λεπτό από το χρόνο της για να περιποιηθεί την εμφάνιση της. Ξαφνικά όμως όλα αυτά έγιναν παρελθόν μέσα σε ένα απόγευμα! Από όταν τής εξομολογήθηκε τον έρωτα της για το Σκόρπιους και η Λίλι τής είπε πως έπρεπε να οργανώσουν σχέδιο κατάκτησης του, η Ρόουζ ακολουθούσε τις συμβουλές της στο ακέραιο. Έτσι, δεν έφερε καμία αντίσταση, όταν η Λίλι την ενημέρωσε ότι θα έπρεπε να φτιαχτεί λίγο παραπάνω από το κανονικό για το βράδυ.
Η μικρή Πότερ κοίταξε ακόμα μία φορά το πρόσωπο της Ρόουζ σαν ζωγράφος μπροστά σε ολοκληρωμένο καβαλέτο. Ήταν ικανοποιημένη τα μάλα από το αποτέλεσμα. Δεν είχε υπερβεί τα εσκαμμένα, δεδομένου πως η Ρόουζ θα φρίκαρε τελείως αν άφηνε τη φαντασία της ελεύθερη. Είχε χρησιμοποιήσει λίγο μέικ απ, λίγη πούδρα, ελάχιστο ρουζ, καθότι τα μάγουλα της ξαδέρφης της είχαν ένα φυσικό κοκκινάδι από μόνα τους, και ένα απαλό κόκκινο κραγιόν, τίποτα το υπερβολικό. Στα μάτια είχε προχωρήσει ελάχιστα παραπάνω, εφαρμόζοντας τους μάσκαρα και μία λεπτή γραμμή άι λάινερ. Από μακριά δε μπορούσε καν κάποιος να υποψιαστεί, ότι η Ρόουζ ήταν βαμμένη. Από κοντά τονίζονταν αρμονικά τα ήδη εύμορφα χαρακτηριστικά της.
«Ωραία και τώρα που τελειώσαμε με το βάψιμο πήγαινε στο μπάνιο να ντυθείς», της είπε διεκπεραιωτικά και της έδωσε προσεκτικά ένα σετ μπεζ εσώρουχα, το φόρεμα και τις ασορτί κόκκινες γόβες που είχε καταφέρει να δημιουργήσει από κάτι απελπιστικά απλές μαύρες μπαλαρίνες που σκόπευε αρχικά να φορέσει η Ρόουζ.
Η ξαδέρφη της πήρε υπάκουα τα ρούχα και κλείστηκε στο μπάνιο. Λίγο αργότερα επέστρεψε φορώντας τα. Η Λίλι με το που την είδε χειροκρότησε από τη χαρά της.
«Ρόζι μου, είσαι ένα ποίημα!», φώναξε χαρούμενη με το πόνημα της.
Η Ρόουζ χαμογέλασε μετριόφρονα.
«Λίλι, πρέπει να παραδεχτώ πως το γούστο σου είναι πολύ καλό. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μού άρεσα με φόρεμα»
«Και κάτσε να βάλουμε και αυτά!», πετάρισε η Λίλι φορώντας της ένα ζευγάρι ημίμακρα σκουλαρίκια με μικρές πετρούλες όμοιες με εκείνες που στόλιζαν το φουστάνι της.
«Αχ, Ρόουζ, είσαι πανέμορφη! Ο Μάλφοϋ δεν έχει καμία ελπίδα!», χαμογέλασε πονηρά.
«Σε ευχαριστώ πολύ, Λιλ, που τα κάνεις όλα αυτά για εμένα. Εύχομαι οι κόποι σου να μην πάνε χαμένοι!», είπε κάπως αποθαρρημένα η Ρόουζ.
«Έι, έι!», την μάλωσε χαδιάρικα η Λίλι αγκαλιάζοντας την από τη μέση. «Δε θα πάει τίποτα χαμένο. Ο Σκόρπιους δε χρειάζεται όλα αυτά τα φκιασίδια, για να σε ερωτευτεί. Απλά έτσι τον βοηθάμε να καταλάβει ότι το πεδίο είναι ελεύθερο, τού δίνουμε το πράσινο φως σαν να λέμε. Ε, και αν δεν το πάρει ούτε σήμερα το ρεγάλο, την επόμενη φορά θα σε εμφανίσουμε γυμνή», γέλασε καλοκάγαθα με την τελευταία της προσθήκη.
«Νομίζω, Λιλ, ότι σε αυτό θα οδηγήσει ακόμα περισσότερο, αν το λάβει το ρεγάλο», ανταπάντησε η Ρόουζ κατεβάζοντας το κεφάλι της με χιουμοριστική ντροπαλοσύνη.
«Πολύ φοβάμαι πως οι οικογένειες Πότερ και Γουίζλη θα με αποκληρώσουν. Σε έχω διαφθείρει τελείως!», σχολίασε με τη σειρά της η Λίλι και οι δύο κοπέλες έμειναν να κοιτιούνται αγκαλιασμένες μπροστά στον καθρέφτη χαχανίζοντας απολαυστικά.
Ανυπομονώ για σχόλια με τις εντυπώσεις σας!