Dit verhaal schrijf ik eigenlijk op een andere website. Omdat het begin daarop best slecht geschreven is wou ik het hier een soort van opnieuw starten. De hoofdstukken zullen erg kort zijn, maar daarom zijn het er ook meer. (Ik kan sommige hoofdstukken van die site bij elkaar gaan voegen tot een hoofdstuk, maar dat zie ik dan wel weer. De verhaallijn is hetzelfde.) Excuses voor het slappe begin. ( :
Ik loop langzaam naar de badkamer voor mijn toiletspullen. 'Samantha, opschieten,' roept Elodie, mijn zusje, die op de trap staat.
Nog steeds langzaam loop ik terug met al mijn spullen en pak mijn koffer langzaam in. Even later is alles ingepakt en kan ik het moment van vertrek niet meer uitstellen. Elodie zit al in de auto als ik aan kom lopen, en ze kijkt me verontwaardigd aan. Als ik dan uiteindelijk in de auto zit gaat mijn telefoon. 'Sam!' hoor ik de bekende enthousiaste stem van Chris,
een van de vele vrienden die ik heb. 'Hey Chris' zeg ik een stuk minder enthousiast. '
Ik snap nog steeds niet waarom je er niet blij mee bent.'
'Ik heb gewoon niets met Amerika. En ik ben daar natuurlijk het buitenbeentje.''
Dat hoeft geen rede te zijn waarom het niet leuk is, dat weet je.'
'Niet' zeg ik koppig.
Ik hoor hem even zuchten. 'Maar ik kwam je nog succes wensen met de reis.'
'Nou bedankt' zeg ik bot terwijl ik toch even moet glimlachen. 'Sorry.'
'Geeft niet,' zegt hij grinnikend. 'Maar ik moet gaan, tot ziens Sammy!''Tot ziens.' zeg ik waarna ik ophang.
Ondertussen zijn mijn ouders ook ingestapt en staan we op het punt te vertrekken. Ik kijk nog een keer om waarna we wegrijden en ons oude huis uit het zicht is.
'Samantha, iets vrolijker kan ook wel' zegt mijn moeder zuchtend.
'Ik zou vrolijk geweest zijn als..' begin ik maar mijn moeder kapt me af.
'Samantha, het ging zo niet meer.' Ik zucht.
Mijn vader begint zich ermee te bemoeien. 'Ik was bijna nooit bij jullie, en je weet dat dat niet is wat we willen.'
Ik negeer mijn vader en kijk naar buiten.
Als we in Amerika aankomen begint Elodie meteen te stralen. Voor haar is het een droom die uitkomt. Het is zaterdag in Amerika dus hebben we nog een heel weekend voor we naar school moeten. School.
Het hele weekend zijn we bezig met de kamers inrichten, ik heb een kamer met een balkon en een eigen badkamer. Aan het einde van het weekend besluit ik om een frisse douche te nemen, als ik in de douche sta begin ik te zingen. Een vreemde gewoonte van mij.
The summer air was soft and warm
The feeling right, the Paris night
Did its best to please us
And strolling down the Elysee
We had a drink in each cafe
And you
You talked of politics, philosophy and I
Smiled like Mona Lisa
We had our chance
It was a fine and true romance
I can still recall our last summer
I still see it all
Walks along the Seine, laughing in the rain
Our last summer
Memories that remain
We made our way along the river
And we sat down in the grass
By the Eiffel tower
I was so happy we had met
It was the age of no regret
Oh yes
Those crazy years, that was the time
Of the flower-power
But underneath we had a fear of flying
Of getting old, a fear of slowly dying
We took the chance
Like we were dancing our last dance
I can still recall our last summer
I still see it all
In the tourist jam, round the Notre Dame
Our last summer
Walking hand in hand.
Dan ben ik klaar en besluit ik vroeg te gaan slapen, ik zou morgen genoeg nieuwe dingen meemaken
