"Hou
je ogen dicht he!" Riep hij.
"Jaha, schiet nou maar op,"
giechelde ze.
"Bijna klaar, nog heel even je ogen
dichthouden."
Ze giechelde weer en hield haar ogen dicht.
"Oké
doe je ogen maar open!"
Ze deed haar ogen open en haar ogen
werden groot.
"Wouw Lucius, wat mooi!"
Ze stond in een
kamer die prachtig was ingericht als babykamer.
"Heb je dit
allemaal gedaan terwijl ik bij mijn zus was?"
"Jazeker lief,"
zei Lucius trots.
Narcissa kon haar ogen niet geloven.
Aan de
kleuren te zien denk ik dat ik wel weet bij welke afdeling ons kind
moet komen op Zweinstein.
Ze grinnikte en wreef over haar dikke
buik.
Een maand later was het kind van Narcissa en Lucius
geboren. Het was een jongen die de naam Draco kreeg.
Al snel
bleek dat Draco een moeilijke baby was.
Gehuil galmde door het
huis.
"Wil jij alsjeblieft even gaan kijken, ik ben zo
moe."
"Maar natuurlijk lieverd."
Slaperig stapte hij uit
bed in zijn pantoffels en hij slofte naar de kamer waar het gehuil
vandaan kwam.
Hij deed de deur open en het gehuil werd minder.
In
de wieg lag een jongen met witblond haar.
"Hé kerel, waarom al
dat gehuil, wat is er aan de hand?"
Hij tilde de jongen uit bed
en hij probeerde hem weer in slaap te wiegen.
Na een kwartier
sliep de jongen eindelijk weer.
Hij legde hem terug in zijn wieg
en stapte weer in bed.
Draco groeide zonder broertjes of
zusjes op.
Het enige meisje waarmee hij weleens speelde was Romy
Muns, die een stukje verderop woonde.
Maar sinds Draco per ongeluk
een keer toverde in haar bijzijn wilde ze niet meer met hem
spelen.
Eenzaam zat hij op zijn kamer, hij verlangde naar
Zweinstein.
"Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag
lieverd!"
Narcissa liep de kamer in en ging bij Draco op bed
zitten.
Lucius liep achter haar aan.
"Dit lag op de mat
vanmorgen," zei hij.
Lucius gaf hem een brief die hij gelijk
open scheurde.
"Ik mag naar Zweinstein mam, kijk dan!"
"Geweldig
lieverd!"
"Je moeder en ik wisten altijd wel dat je het in je
had, Draco."
Trots keek hij naar de brief en las hem nog eens
door.
Drie maanden later stond hij met zijn ouders op het
station.
"Dag lieverd, zul je ons schrijven?"
Zijn moeder
keek hem aan met tranen in haar ogen.
"Ja mam," zei Draco
ietwat geërgerd.
"Ik ga nu naar binnen hoor, dag mam, dag
pap."
Hij keerde hen de rug toe en liep de trein in.
"Ik
hoop maar dat alles goed gaat," zei Narcissa tegen haar
man.
"Tuurlijk wel, Draco laat niet over zich heenlopen,
bovendien zal Sneep een oogje in het zeil houden."
"Je hebt
gelijk, ik moet me niet zo'n zorgen maken, er zal hem niks
overkomen."
